http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4086 http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=19 ........... ผม.เป็นคนหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรงครับ และโชคดีได้ทำงานในหน่วยงานของรัฐที่น่าจะมีอนาคตไกล แต่.. ทำไมก็ไม่รู้...ได้ ที่พระเจ้าเบื้องบนพระพรหมช่วยเสริมส่ง ใส่ดวงชะตาและใจดวงโบราณมาไว้ในร่างผม สงสัยคงปั้นร่างผมเผลอไปหน่อยและใจลอยไปนิด ฤาแกล้งทำเป็นลิขิตชีวิตเล่นๆ แล้วเจตนาเน้นเน้นสั่งตรงให้ผมลงมาเกิด เพื่อให้โลกหล้านี้ ยังมีคนแบบพันธุ์ผมที่มิได้เลอเลิศ หากแผกคิดพิเศษพิสุทธิ์ หลงเหลืออยู่บ้างในร่างหนุ่มรุ่นกระทง ผมงง..มาก..กับหัวใจผม..ดวงนี้ ที่ราวแก่ไปล่วงหน้าหลายปี แบบบางทีผมไม่อยากให้อภัยฟ้าดินเลยทีเดียวเชียว และ กับบางเวลา.. ที่ผมก็แสนเปล่าเปลี่ยวเหงาเงียบดายเดียว แสนแห้งเหี่ยวหัวใจราวบัวคาบึง ค่าที่ผมหาคนซึ้งใจคนเข้าใจ มาควงมาเป็นคู่ใจได้ยากเย็นเต็มที และถึง ผมจะงงๆเซ็งเซ็ง กับชีวิต กับความคิดแบบพิสดารในร่างเด็กของผมสักประมาณไหน บางครั้งบางครา ยามหัวใจผมพบสุขสงบงาม ในท่ามกลางโลกร้อนระอุเส็งเคร็งในทุกลีลาใบนี้ ผมก็อดขอบคุณพระผู้เป็นเจ้าเบื้องบนเสียมิได้ ผม..คิดว่าท่านก็ทำถูกแล้ว กับสิ่งที่ท่านประทานพรให้มา หากผมยอมรับได้ และ ที่ใครๆต่างก็พากันอยากได้ใคร่ดี และแสวงหาสิ่งนี้กันจะเป็นจะตาย สิ่งที่..เรียกกันว่า*พรสวรรค์*นั่นปะไร ผม..ทราบมานานแล้วว่า..*ผมมี..ผมเป็น* ทั้งๆที่ผมแอบซ่อนเร้น พยายามไม่คลี่เอ่ยเผยบอกออกมาให้ใครทราบ แต่..ก็นั่นแหละครับ.. ความลับเคยมีที่ไหนในโลกกันเล่า ยิ่งกับคนชิดใกล้..ด้วยแล้วไซร้ยิ่งยากจะเก็บงำไว้ คนในครอบครัวผมถ้วนหน้าเลย ต่างพากันมองผมตาค้างอย่างแสนอัศจรรย์ใจ ยามผมคุยกับใครแล้ว..ดันไปสั่งสอนเขาเข้าให้ด้วยลืมตัว ราวพระขึ้นธรรมมาสน์เทศนาประมาณนั้นประมาณนี้ก็มิปาน ผม..เองก็บอกแล้ว บางคราแม้นตัวเองผมยังเซ็งๆงง แล้วจะไปห้ามคนอื่นไม่ให้งงไม่ให้เซ็ง กับความแก่แดดแก่ลมของผมได้อย่างไรกันเล่า ผมเลย..เติบใหญ่มาแบบพิสดาร อย่างที่เล่าคร่าวๆ เพราะหากเล่าละเอียดมากไป คุณๆก็จะคงเดาออกนะซีว่าผมคือใคร..ใครคือผม.. ผมเพียงอยากย้อนรอยถอยหลัง กลับไปในยามวัยเยาว์ของผมอีกสักนิดสักหน่อย เพื่อประกอบคำพิจารณาคำสารภาพครับ ว่าชีวิตผมนั้นแสนพิสดารพันลึกจริงๆเสียด้วยซี ผม..เกิดมากับสวนยางท้องนา กับฟ้าสีครามแสนงาม กับกลิ่นโคลนสาบวัว กับฟ้าหลัวจิ้งหรีดร้องระงม ที่ยังพอหลงเหลือไม่ถูกจับไปใส่กระป๋องนมให้กัดกัน อย่างที่พวกเด็กมือคันหัวใจบอนไร้ของเล่น เพียรสรรหากีฬาทารุณกรรมสัตว์ สารพัดสารเพเฮละโลมาทำกันเป็นปกติวิสัยไม่ดี เท่าที่เด็กบ้านนอกคอกนา เด็กไกลปืนเที่ยงพอจะคิดกันได้ ให้ชีวิตมีรสชาติกรรมเวร ตระเวณหาของเล่นธรรมชาติไปวันวัน เช่นการยิงนกตกปลา ที่ผมเองเมินหน้าหนี เลยกลายกลับเป็นว่า บางทีชีวิตผม...นี้ ต้องกลายเป็นเด็กหัวเน่าในหมู่บ้าน ให้เด็กอื่นๆพากันเสียดสี ว่าผมนี้...*คือพระไม่ใช่คน * และ พากันให้สมญานามผมว่าท่านมหา ทั้งๆที่ผมเองเพิ่งอายุได้แค่15 ยังไม่ได้บวชเรียนสักพรรษาหนึ่ง..สักกะนิดกะหน่อย ผม..ก็ไม่รู้ครับ ว่าทำไม...และทำไม ผม..ถึงเกิดมามีหัวใจดวงแสนแปลกแผกแนวอย่างนี้ ทั้งที่... ผมนี้...ก็เกิดมา อยาก..อยู่..อย่าง..อยาก..แบบชาวบ้านชาวช่องเขา ทำไมและทำไม ผม..ถึง..ต้องมีดวงใจดวงเหงางามเงียบเฉียบฉ่ำเย็น ยามได้ยินทุกสรรพสิ่งที่เป็นธรรมชาติไพร และ ทำไม ผม..ถึงได้ยินราวเสียงไพรพงพนา มาร่ำเรียกเพรียกหา มาร้องก้องเชิญชวน กวนกระซิบอยู่ริมหูริมใจตลอดเวลา ให้ผมหลงใหล จนใจราวนกไพรที่อยากผกโผบิน ไปสู่ถิ่นเกิดแสนอิสราเสรี ให้ผมนี้...ไปใช้ชีวีมีชีวามิพักพะวงโหยหา อย่างลืมหูลืมตาไม่ขึ้น ให้ผมมีใจดวงซึ้งซ่านหวานเศร้า อยากเคล้าคลุกวัวควายกับโคลนเลน กับไหวเอนของรวงเรียว กับตาลเดี่ยวยืนต้น กับกมลดวงนี้ ที่ช่างฝันฝัน..ฝันถึงกระท่อมไพรวัลย์ แสนผูกพันกับท้องทุ่ง..รุ้งเรียว ข้าวเขียวไพลเหลืองทองสุกปลั่งในนา กับวสันต์ลีลาหลั่งรินพร่าง กับสายธารน้ำตานางฟ้า ที่พร่างสายระรินราวสายฝนที่ตกต้อง ให้สี่ห้องหัวใจผมร้าวระกำ คอยย้ำรอย ราวปีศาจวสันต์มาตกตีมาร้องครวญครางหวนไห้ ให้ผมกลับไปใช้ชีวิตติดดิน.. ทั้งๆที่..ผม..ก็ยังไม่เคยอกหักช้ำรักระบม และ ไม่มีใครทำให้ผมตรึงตรมตอกย้ำระทมสักกะนิ๊ดเดียว หัวใจดวงน้อยดวงดีของผม...ยังไร้พันธนาการรัก และ แสนแปลกดีนัก ที่ผมชอบอ่านหนังสือธรรมะ จนสามารถถวิลรู้ดี ถึงสวรรค์นรกอินทร์พรหมยมโลก รู้สิ้น ถึงคำสอนของพระพุทธองค์ ผู้ทรงนำทางสว่างไสว ราวกับมาส่องเป็นแก้ววิเศษใสในใจดวงหนุ่มดวงนี้ ที่ยิ่งกว่าคนแก่วัดสักร้อยเท่าพันทวีเลยทีเดียว.. และผม..จึง ไม่พะวงอยากใช้ชีวิตแบบงงงง ในดงเมืองแบบไม่ประเทืองประทับใจ และไม่อยากไม่ยอมหลงทางอีกต่อไปแล้ว เมื่อ.. ผม...คิดว่า...ผม...ได้ค้นพบแก้ววิเศษนะกลางใจ ให้หัวใจผมแสนไสวสว่าง..สุขสะอาดสงบ พบโลกธรรมที่พร่างรินคำสอน ราวหยาดน้ำค้างพิสุทธิ์ใสดั่งสายน้ำนิรันดร์ ที่ดับร้อนใจดับอาลัยอาวรณ์ มิอยากดำเนินชีวีชีวิตย้อนรอยกรรมตามๆกันไป แบบคนในเมืองมนุษยโลกย์ ที่นับวันพบแต่โศกมีแต่ทุกข์ เหลือสุขน้อยนิด แบบที่พระบรมศาสดาตรัสไว้ อย่างแท้เที่ยงซื่อตรงคงมั่นเป็นอริยสัจจธรรมเลยทีเดียว ผม...ค้นพบตัวเองแล้ว พบแก้วดวงชัชวาล ประมาณ แสงพร่างพรายโชติช่วงราวรวงดาวพรพรหมห่มพราวพรรณ แตกแสงเพชรฉายฉันท์ฉัพพรรณรังสี รายรอบครอบคลุมกระหม่อมให้ห้อมห่มคลี่คลุม รู้คุมเกมกรรมเกมกามเกมใจ ที่ผม..จะไม่หลงผิดหลง ใช้ชีวิตเสียเวลาเดินตามใคร ไปในทิศทางวิบากผิดแสนนาน ในเมื่อ..ผม...ได้ใจดวงดีดวงตระการราวเพชรพราวราวทองคำ อันส่องพิเศษพิสุทธิ์เป็นแนวทางให้ใช้ชีวิตในทางที่ถูกที่ควร และ ไม่ครวญคร่ำปรารถนาหาพันธนาการรัก มาเป็นโซ่พันจิตใส พันใจให้ดิ้นราว..ถูกน้ำร้อนลวก แสนปวดร้าวในคราคราวรักไม่หวานชื่น ไม่สมหวัง ที่พากันประดังจะเป็นจะตาย แบบไม่สิ้นสุดหยุดกรรมรักได้เลยใจเอ๋ยใจคน ที่คนมากหน้า พากันลอยคอในทะเลโลกย์ทะเลโศก รอวันตายหายใจไปวันวัน ไม่รักษาศีลพรหมจรรย์ เพียรภาวนาสมาธิให้พาพบสติปัญญา พาแลไปเห็นฝั่งพระนิพพานลิบลิบ จำต้องถูกลิขิตกรรมเก่า ตามให้เวียนว่ายตายเปล่าๆไป ในวัฎฎสังสารเอนกอนันตชาติกาลนานอสงไขยกัลป์ พบพยาธิชรามรณะวกวนวงไม่มีที่สิ้นสุด..หยุดเพรงกรรมได้เลย หากมีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น .. ที่..ผม...เพียรอยากจะฝากบอกให้กับทุกดวงใจ คือตามรอยพระรัตนตรัย สมัครจิตใสฝากไว้ในร่มเงาพระบวรพุทธศาสนา สมัครเป็นลูกขององค์พระตถาคตเจ้า ที่.. พระองค์จะไม่ทรงทอดทิ้งให้ตายเปล่าให้เหงานาน หากจะสอนให้รู้วางปล่อย ค่อยๆฝึกจิตเรียนรู้มีครูธรรมเป็นดั่งคำสอน ให้ไม่ยึดมั่นถือมั่นฝันไกล นอกเสียจาก..ทำปัจจุบันใจให้ใส วางว่างวางทุกข์ทุกอย่างลง อย่างไม่อาวรณ์อาลัย ไม่ฝักใฝ่วัตถุใดให้ใจใสเกิดก่อกิเลส ให้ใฝ่สร้างจิตใสแก้ววิเศษเฝ้าส่องมองภายในตัวเรา พิจารณาพาสอนใจให้รู้รักงามเงียบเรียบง่าย ให้ใช้ชีวิตแบบไร้ตัวตนเป็นอนิจจังอนัตตา ที่จะพาให้เราไร้ทุกข์ พบปิติสุขเกษมไปตราบชั่วนิจนิรันดร์จริงๆ ผม...ขอโทษนะครับ ที่อดเทศนามิได้แม้นมิใช่พระมาเกิดก็ตามที และนาทีนี้ ทุกท่านคงเข้าใจดีแล้ว..โดยไม่ต้องบอกอีกละกระมัง ทุกดวงใจคง ทำใจยอมรับผมได้แล้วใช่ไหมครับ ไม่ต้องหาคำมาการันตีว่าดีชั่ว ว่า... นี่แหละคือตัวตนจิตวิญญาณโบราณ ของคนอย่างผมล่ะ เป็นคำยืนยันได้อย่างดีทีเดียวแล้วใช่ไหมละครับ ผม..จึง..คิดว่าแค่มาทายทัก มาฝากจิตฝากใจใส ดวงรักดวงปรารถนาดีแด่ทุกคนดีทุกท่าน มา..เล่าเรื่องวันวาน มาแนะนำตัว ในวันว่างๆ ให้ชีวีทุกท่านกระจ่างใสอย่างฟ้าไพรนะครับ และ เพราะอย่างที่เล่ามา ชีวิตผมในวันนี้..จึง มีสองอย่างให้ผมเลือกตัดสินใจครับ หนึ่ง..จะเข้าวัดบวชถวายใจในร่มกาสาวพัตร์เสียเลย..ให้สิ้นเรื่อง หรือว่า... ใช้ชีวิตสงบงามในพงไพรวิมานไสววนา วิมานนา กับทุ่งข้าวระย้าระยับรวงไหว แล้วค่อยๆพาดวงใจไปนอนไกวเปลเมฆแสนสวยใส ด้วยใจที่ยังรัก...ที่จะฝันฝันอยู่ แล้ว จุดตะเกียงเคียงหัวนอนรจนาบทกลอนบทกวีทองกวีธรรม มาพลีน้อมนำบูชาโลกและผองชนดับทุกข์ทนให้เพื่อนหล้า มิเสียแรงที่ฟ้าดินประทานพรมา.. ถือว่าไม่ผิดต่อธรรมชาติ ไม่เสียชาติเกิด ผม.. คิดไปคิดมาคิดหน้าคิดหลังหลายตลบ กว่าจะจบก็หลายปีที่ทบทวน และในที่สุด ผม..ก็พบทางออกบอกได้เลยครับว่า ผม...ทนใช้ชีวิตอยู่ในเมืองได้ไม่นานครับ วันนี้ผมจึงพับเสื่อ หอบเสื่อหนีเสื้อนอก ชีวิตหลอกตัวเองมานานปี ที่ผมนี้ไม่เคยปรารถนา หากจำต้องทำหน้าที่แห่งชีวีชีวิต หลงว่ายวนทนสนิทเนาในเงื้อมเหงาเงาน้ำผิด ราวปลาผิดน้ำดิ้นขลุกขลิกขลุกขลัก แทบสำลักควันพิษ..ควันชีวิต..ตายเปล่าไปวันละหลายๆรอบ บอบช้ำสิ้นดี และเลยต้องตัดสินใจหันหลังลา ลงมาปลูกเรือน กระท่อมดอกไม้ริมคันนา ที่มีบึงบัวเหว่ว้า มีดงดอกไม้พื้นบ้าน ดาวรุ้งดาวเรืองดาวกระจาย เหลืองพรายพราว มีดอกรักม่วงเศร้า ดอกบานไม่รู้โรยที่โปรยปรายไว้เป็นดงหลากสี มีโชยหอมในราตรีด้วยดวงดอกไม้ไทย มีไสวหวานแจ่มแช่มช้อยให้ดวงใจสดฉ่ำ ด้วยดวงดอกบานชื่น ดอกไม้ ที่หมายถึงความเรียบง่าย หมายถึง การใช้ชีวิตแสนชื่นบานหวานงามในวิถีชนบท ที่แฝงฝังสัจจะแห่งความงดงาม ในท่ามกลางโลกไร้แสงสีศิวิไลซ์ หากให้งามใจผมอย่างที่สุด กับรั้วกระท่อม ที่เคียงล้อมด้วยยอดตำลึงพันเลื้อยไสว เปลือยงามตามไปด้วยดงกระถินชูช่อล้อสายลม ค้างถั่วฝักยาวพรมไล้ไปในแนวไม้ไผ่แตกพราว เคล้าแซมด้วยยอดน้ำเต้าไทย ไหนจะยังมีผักไร้สารพิษสารพัดสารพัน ที่ผมลงแรงลงแปลงเพาะไว้ให้งามวันงามคืน ไหนจะยังมีบัวผันบัวเผื่อนในบึงที่ขุดไว้เลี้ยงปลานานาพันธุ์ มีภู่ผึ้งภุมรินทร์ตามตะวัน มาถาโถมตระโบมบุกรุกกลีบเกสรหวานหวาน อย่างไม่ยอมลืมหูลืมตา ยอมตายจนถึงฟ้า คลี่แสงในยามสาย ให้ใบบัวหยาดน้ำค้างระเหยหายวับ ไปกับเรียวแดดอ่อนอุ่นละมุนงาม และ ในทุกยามที่มองไปในนา มีวัวคลุกเลนเอนกายนอนเล็มหญ้าสดสดรสดีอันนี้ผมเดาเอา มีหนองน้ำงามงด ให้มีกุ้งหอยปูปลามาวางไข่ มีดงดอกหญ้าไสวเคียงเถียงนา มีแคร่ไม้ไผ่ให้ไถลตัวลงนอนรับลมเย็น รับฟ้าแสนงาม อาทิตย์ยามเช้าทอดทอละออไล้โลม รับพรายแสงสนธยาในยามตะวันลา ให้นกกามาร้องเริงร่าถลาปีกเชยชมภิรมย์แมกไม้ริมชายคากลับรัง ให้หัวใจดวงงามของผมมิเซซังสิ้นหวังหวาน ราวบัวตระการโผล่พ้นน้ำ ได้หายใจรับอากาศบริสุทธิ์ในท้องไร่ท้องนา ได้ใช้ชีวิตแสนโสภาสถาพร.. ท่าม.. แสงทองแสงเทียนเสียงธรรม แสนพิไลล้ำ ได้สรรคำเลอค่าพอกัน ที่แสนงามล้ำย้ำซึ้ง จากจิตสำนึกลึกล้ำ จากรู้สึกถึงสัจจะธรรมจริงแท้ จากจิตแน่นอนงามเงียบนิ่งงันไร้ร้างว่างเปล่า จากจิตวิญญาณดวงเหงาดวงใสหากให้งามใจจากบ้านภายใน เผย.. พอใจพอเพียงเพียงพอ ให้ฟ้าสิ้นดินอินทร์พรหมสวรรค์ โลกพลันได้รับรู้ ถึงชีวาชีวิต ที่ทุกดวงใจมีสิทธิ์เลือกเดินดินอิงธรรมชาติไพร ให้ผมได้วาดวงฝันใฝ่สร้างงานงาม รจนาภาษาธรรมภาษาทอง พาทุกดวงใจลอยล่องท่องสู่ทิพย์สถานวิมานเหนือโลก ลบโศกสุขรัดร้อย เพื่อคอยฝากไว้ในบึงใจ เป็นดั่งหยาดน้ำใส..สายน้ำนิรันดร์..ให้พร่างรินดับร้อนเร่า ด้วยรักด้วยเข้าใจ ในวิถีทางไทยไททางแท้ทางธรรม...แด่ทุกดวงใจ.. ไปตราบชั่วชีวิตนิดหนึ่งน้อยนี้เป็นนิรันดร์..ตราบจนถึงวันชั่วฟ้าดินสลาย.. ********************************** http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4086 กระท่อมปลายนา กระท่อมปลายนา หลังนี้ ไงล่ะเจ้า คือเหย้าเรือนหอ ที่สร้างไว้รอ คอยนางนอ้ง แม้นไม่ ใหญ่โต โอฬาร ใช่ตึกสถาน วังทอง แต่ถัา เจ้าครอง จะยิ่ง สวรรค์ กระท่อมปลายนา หลังน้อย นี้ละเจ้า เทียบเท่า เมืองฟ้า ถ้าได้แก้วตา มาเคียงขวัญ น้องครองเป็นรา ชีนี ส่วนพี่ จะเป็น ราชันย์ร่วมกัน สร้างสรรค์ วิมาน ปลายนา จากแรงงาน หยาดเหงื่อ พี่สร้างขึ้นเพื่อ นางน้อง เพื่อเราทั้งสอง ร่วมครอง วิวาห์ โปรดเห็นใจพี่ มาเป็น เทพี กระท่อมปลายนา พี่รัก แก้วตา ยิ่งกว่า ดวงใจ กระท่อม ปลายนา หลังน้อย ยังคอยเจ้า ยังเฝ้า คอยน้อง เป็นผู้ครอบครอง กระท่อมไม้ แม้ย่าง เดือนออก พรรษา เก็บเกี่ยวในนา เมื่อไร จะไป สู่ขอ ตาม ประเพณี กระท่อม ปลายนา หลังน้อย ยังคอยเจ้า ยังเฝ้า คอยน้อง เป็นผู้ครอบครอง กระท่อมไม้ แม้ย่าง เดือนออก พรรษา เก็บเกี่ยวในนา เมื่อไร จะไปสู่ขอ ตาม ประเพณี... http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=19 อาลัยรัก ฉัน รักเธอ รักเธอ ด้วยความไหวหวั่น ว่า สัก วัน ฉัน คง ถูกทอดทิ้ง มินานเท่าไร แล้วเธอก็ไป จากฉันจริงจริง เธอ ทอด ทิ้ง ให้อาลัย อยู่กับความรัก แม้ มีปีก โผบิน ได้เหมือนนก อก จะต้อง ธ-นู เจ็บปวดนัก ฉันจะบิน มา ตาย ตรงหน้าตัก ให้ยอดรัก เช็ด เลือด และ น้ำตา แม้ มี ปีก โผบิน ได้เหมือนนก อก จะ ต้อง ธ-นู เจ็บปวดนัก ฉันจะบิน มาตาย ตรงหน้าตัก ให้ยอดรัก เช็ดเลือด และน้ำตา...
พุด 22 มี.ค. 2548 11:35 น. - ID 73155 
974
6
0
22 มีนาคม 2548 13:33 น. - comment id 442792
ฉันรักเธอด้วยใจที่ไหวหวั่น ว่าสักวันรักของฉันเธอจะพันเปลี่ยน แต่แล้วไม่นาน...เธอก็ได้หมุนเวียน แปลเปลี่ยนรักแล้วจากไกล อิอิอิ.........แอบมาอ่านเรื่องของพี่พุดอีกแล้วละค่ะ....
22 มีนาคม 2548 13:50 น. - comment id 442799
The plentiful. I lazy to read.
22 มีนาคม 2548 14:40 น. - comment id 442812
โอ คาลิฟโซ ขี้เกียจหายใจด้วยซิ
22 มีนาคม 2548 15:28 น. - comment id 442825
ผมต่างจากเด็กคนนี้เหลือหลาย ผมเคยจับผึ้งใส่ขวด เคยจับแมลงปอมาเสียบก้นด้วยหย้าเจ้าชู้ เคยผูกหางสุนัขด้วยกระป๋อง จับผีเสื้อมามัดก้นแล้วปล่อยให้บิน โดยปลายเชือกยังอยู่ที่มือผม ผมชอบตกเบ็ด ชอบปักฉมวก.. ชอบวางเบ็ด เคบจับจิ้งหรีดมาหวังให้มันกัดกัน.. แต่มันไม่ยอมกัด ชอบตีไก่ชน ถ้าเขาเรียกเด็กนั้นว่ามหา.. เขาคงเรียกผมอีกอย่างที่กลับกัน
22 มีนาคม 2548 18:50 น. - comment id 442894
แอบมาอ่าน และแอบซึ้งใจ
22 มีนาคม 2548 20:05 น. - comment id 442920
หนทางฝันดั่นด้นเสาะคันหา ในมรรคามากทางแยกแตกเส้นสาย อันประสบพบสุขสันต์อันตราย ไปตามสายน้ำนิรันดร์อันมั่นคง
22 มีนาคม 2548 20:17 น. - comment id 442926
ความฝันอันงามงด ที่หมดจดอย่างได้อ่าน ดีใจได้ผลงาน ที่เจือจานให้อ่านกัน *-*คิดถึงพี่สาวเสมอนะค่ะ*-*
23 มีนาคม 2548 07:25 น. - comment id 443122
มาด้วยความคิดถึง แวะมาเป็นกำลังใจให้นะครับ
23 มีนาคม 2548 11:00 น. - comment id 443196
พี่พูดจ๋า ช่างร้อยเรียงมาให้อ่าน มัดหมี่เหนื่อยเลยอะ แต่ก็ยังอ่านค่ะ คิดถึงนะคะ
23 มีนาคม 2548 12:13 น. - comment id 443223
ตอนเด็กๆ ก็ชอบจับลูกปลาเหมือนกันค่ะ...ในบ่อ จับใส่กระป๋อง ไปปล่อยที่อื่นค่ะ.. แต่ตัวเองโดนแม่ดุ เสื้อผ้าเลอะเทอะ มอมแมม.. น่ะพี่พุด.. ...
16 กรกฎาคม 2552 22:22 น. - comment id 1015484
ถ้าหากพี่พุด ไม่ต้องการ ให้ผมคิดเกินกว่าเอื้อม จะให้ดึงดอกฟ้ามาสู่อ้อมใจของผม ผมก็จะไม่คิดหวังให้เกินตัว จะหยุดแอบฝัน และพร่ำเพ้อ เพราะผมรู้ดีว่า ยากนักยากหนาจะเป็นจริงได้ มีเพียงหัวใจดวงหนึ่ง ที่รอ แสนจะคอย คำๆหนึ่ง ที่พี่พุดส่งมา อาจไม่ดีในสายตาใคร แต่ผู้ชายคนนี้ กลับต้องการเสียยิ่งกว่าสิ่งใด พี่พุดคือ นางฟ้าประจำใจ ของชายคนนี้ ชั่วนิรันดร์ ถึงแม้นางฟ้ารูปโฉมแสนวิไล จะไม่ปรากฏหัวใจส่องทางมาให้แม้สักนิด การหยุดคิด อาจเป็นทางแก้ที่ดีที่สุด ณ ตอนนี้ จนกว่า นางฟ้า ที่ผมรอคอย ไม่เรียกผมว่า น้องชาย....อันหมายถึง การไม่อาจเอื้อมดาวคว้ามาครองแนบสองใจรวมเป็นหนึ่ง.... หากเป็นไปได้ อยากให้คุณหันมามองหัวใจผมสัก วินาที ก็ยังดี รักและคิดถึง แม่พุดซ้อนยอดรักนักไพร นางฟ้าประจำใจ ที่หนึ่งเสมอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
