..๏ คงยากที่จะหาใครเข้าใจฉัน สารพันคำประณามเขาหยามหมิ่น เฝ้ากลืนกล้ำน้ำตาอย่าไหลริน พอเริ่มชินไม่นานก็ด้านชา หลากเรื่องราวเลวร้ายถูกป้ายสี จากคนที่ซ่อนพิษริษยา ฟังแล้วแอบอัดอั้นเกินพรรณนา ทุกนินทาเท็จหมดน่าสลดใจ ฤๅย่างก้าวชาวพุทธจุดตกต่ำ จนเชื่อคำคนเลวอย่างเหลวไหล ลืมสังเกตกลั่นกรองตรองเลศนัย มิยอมใช้สติพิเคราะห์ดู ใครจะคิดอย่างไรตามใจเขา ยังเป็นเราที่เห็นที่เป็นอยู่ ใช่พึ่งพาอาศัยใครอุ้มชู เราเองรู้เท่าทัน ... แค่นั้นพอ ๚ะ๛
อัลมิตรา 13 พ.ค. 2548 16:10 น. - ID 75929 
1778
22
0
13 พฤษภาคม 2548 16:44 น. - comment id 466381
เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาเหมือนกัน แต่พอมองกลับไปก็เห็นความร้อนรน อัดอั้นในตัวคนสร้างเรื่อง... แล้วเค้าก็ต้องแพ้ภัยตัวเอง...เพราะคนอื่นก็เริ่มจะมองออก คนที่ต้องโกหก กลบโกหกไปเรื่อย ๆ จิตใจเค้าคงจะไม่สงบนักหรอกค่ะ ส่วนคนที่ไม่มีปัญญาไตร่ตรอง...ก็ตัดหางปล่อยวัดไปเถอะค่ะ ถ้าเค้ายังคิดไม่ได้ว่า คนที่ชอบเอาเรื่องของคนอื่นมาพูด ก็ไม่ใช่คนดีอะไร กาลเวลาพิสูจน์คน ...อดทนหน่อยนะคะ...
13 พฤษภาคม 2548 17:02 น. - comment id 466390
เข้มแข็ง
13 พฤษภาคม 2548 17:02 น. - comment id 466391
หากมีคนที่เขาเข้าใจอยู่ เธอจะรู้เห็นใจเขาไหมหนอ ถ้าอยากหลบหลบไปเสียให้พอ หรือเธอท้อถึงยกเรื่องมาเคืองกัน หลากเรื่องราวเลวร้ายเขาป้ายสี กลายเป็นโกรธโทษนี้อยู่ที่ฉัน ถูกกล่าวเท็จเล่ามาสารพัน เธอเท่าทันคงไม่เท่าเธอเข้าใจ
13 พฤษภาคม 2548 17:59 น. - comment id 466428
พวกปากหอยปากปูมีรูเปิด เมื่อก่อเกิดอาการคันหมั่นไส้เสร็จ เรื่องขี้หมูขี้หมาจาความเท็จ ขอใจเด็ดเพชรเป็นเพชรแม้พอกตม
13 พฤษภาคม 2548 18:58 น. - comment id 466459
จริงหรือเท็จเท็จหรือจริงกล่าวอิงอ้าง แต่ละอย่างแต่ละหนจนปัญหา เกิดมาได้มากมายหลายเพลา ซึ่งคนรู้ความจริงหนาคือตัวเองกลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ
13 พฤษภาคม 2548 18:59 น. - comment id 466461
is me
13 พฤษภาคม 2548 19:29 น. - comment id 466477
ดีมากครับ
13 พฤษภาคม 2548 21:05 น. - comment id 466550
แค่เรารู้ว่า เราทำอะไรอยู่ และไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็พอแล้วค่ะ ใครจะคิดอย่างไรก็ช่างเขาเถิด
13 พฤษภาคม 2548 22:04 น. - comment id 466597
มาชื่นชมจ่ะ...
13 พฤษภาคม 2548 22:26 น. - comment id 466616
แต่งเรื่องราวฉาวโฉ่คุยโวลั่น สมองนั้นมันมีแค่นี้หรือ พวกปากเน่าปากร้ายทำลายชื่อ ต้องลงมือเตะสักป๊าบให้หลาบจำ 5555เจ๊อัลขอรับ ผมไปจัดการให้เเอไหมขอรับ อิอิ แวะมาทักทายยามดึก(รึป่าวไม่รู้) ขอรับ
13 พฤษภาคม 2548 22:41 น. - comment id 466626
ชีวิตคนวุ่นวายคล้ายสับสน ต้องเดินบนทางพงเป็นดงหนาม อาจมีบ้างทางสายที่ปลายงาม เพียงอย่าคร้ามกล้าเดินเผชิญไป..*** มาทักทายยามดึกนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
14 พฤษภาคม 2548 00:15 น. - comment id 466691
หน้าส่วนตัว
ช่างเขาเถอะ เรารู้จักเรา เท่านั้นพอ
นะคะคุณอัลฯ
14 พฤษภาคม 2548 04:51 น. - comment id 466718
ยังลึกซึ้งแพรวพราว หาตัวจับยาก นี่คือเสน่ห์ของท่านอิม!!!
14 พฤษภาคม 2548 09:12 น. - comment id 466763
จงเข้มแข็งก้าวผ่านพวกมารร้าย จงทำลายคำคนปนริษยา หลากเรื่องราวถูกป้ายสีและนินทา อย่าเก็บมาฝังจำให้ย่ำใจ กรวดน้ำส่งลงดินให้สิ้นซาก สาปส่งจากคนเลวเรื่องเหลวไหล แล้วตั้งจิตคงมั่นสัญญาไป ตราบวันนี้จนยาวไกลตายจากกัน ***เขียนไม่ค่อยออกเลยช่วงนี้ ไม่รู้เป็นไร(ไว้คุยกันหลังไมค์นะ)..อิอิ
14 พฤษภาคม 2548 09:15 น. - comment id 466765
ยามเธอเหนื่อล้าหลับตาเพราะอ่อนแรง น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้มเพราะหม่นหมอง หมดกำลังยืนสู้แทบล้มกอง แทบไม่มีสายตาที่จะมองเพราะพร่ามัว ในโลกนี้มีอะไรอีกมากมาย อย่าเพิ่งพ่ายหน่อยหนีแค่ความชั่ว ความเป็นจริงสิ่งดีดีรายรอบตัว เธออย่ากลัวเสียน้ำตาขังตัวเอง เก็บเอาความเจ็บช้ำที่ได้รับ เป็นพลังขานขับนะคนเก่ง ให้เธอยืนยิ้มสู้อย่ากลัวเกรง ได้ยินไหมบทเพลงนี้มอบแด่เธอ....
14 พฤษภาคม 2548 10:25 น. - comment id 466795
โอ๋แม่โอ๋โถแม่ใครแหย่เล่น มันน่าซัดให้กระดอนกระเด็นกระเต็นตื่น วอนแม่เจ้าอย่าเศร้าขมระทมขืน ยังมีวันมะรืนให้ยืนย่างหยั่งก้าวยาวทะยาน ...
14 พฤษภาคม 2548 10:39 น. - comment id 466804
เข้มแข็งต่อไปนะค่ะ
14 พฤษภาคม 2548 10:49 น. - comment id 466813
หนูอัลฯ คิดไรมากอ่ะ... เราเองก้อเคยโดนนะเรื่องแบบนี้ แรกๆก้อเป็นร้องเป็นร่ำไม่เข้าใจหรอกว่าเขาทำกับเราทำไม ทั้งที่เราไม่เคยคิดร้ายเค้า แต่สุดท้ายสิ่งที่เขาทำกับเรามันสะท้อนกลับไปหาเขาเอง เค้าเจ็บมากกว่าเราอีกในขณะทีการสะท้อนไม่ใช่ฝีมือเรา คิดไรมากเป็นคนดีและทำดีต่อไปดีก่าเนอะ...
14 พฤษภาคม 2548 12:45 น. - comment id 466869
ทุกเรื่องราวรับรู้เอาหูฟัง แต่ทวนลมไม่ฝังในสมอง ต้องแน่วแน่กระแสจิตพินิจตรอง มั่นประคองใจตรงผ่านกงกรรม คำพูดของบุคคล ทำให้สามารถคัดกรองตัวบุคคลได้ดีครับ
14 พฤษภาคม 2548 16:14 น. - comment id 466943
แค่นั้นมันยังไม่พอหรอก หากหัวใจช้ำชอกยังโศกศัลย์ สิ่งใดยังเก็บ........................ ลืมและกันเพียงเราเท่านั้นรู้เอง
14 พฤษภาคม 2548 20:35 น. - comment id 467020
เพียงเรารู้ตัว.. เท่านั้นพอ.. นะคะคุณอัลฯ
14 พฤษภาคม 2548 21:00 น. - comment id 467046
ขออย่าได้วิตกสะทกสะท้าน เรื่องร้าวรานมาพบกระทบกระทั่ง คำนินทาร้อยเล่ห์ประเดประดัง อย่ามัวนั่งโศกาอาลัยอาวรณ์ คงต้องนอนไม่หลับกระสับกระส่าย ต้องฟูมฟายน้ำตากับผ้ากับหมอน ความเชื่อมั่นจำพรากมาจากมาจร เพราะอักษรพากมลกระวนกระวาย ขอเธอจงอย่าได้ ไหวหวั่น คำถากถางทุกวัน ค่ำเช้า สารพัดสารพัน เคืองขุ่น คำเหยียดหยามรุมเร้า น่าเศร้าหัวใจ จงปล่อยไปนะเจ้า ขวัญตา คำติฉินนินทา นั่นไซร้ หากคิดมากจะพา หดหู่ ความอดสูทำให้ หมดสิ้นกำลัง ขอเพียงอย่าหยุดยั้ง ความฝัน เราจะผ่านคืนวัน ปวดร้าว ขอมีแค่กันและกัน ฟันฝ่า อุปสรรคขอก้าว ผ่านพ้นผองภัย
14 พฤษภาคม 2548 21:57 น. - comment id 467103
คุณละอองน้ำ .. สิ่งที่อัลมิตราเขียน คุณสรุปได้ชัดเจนกว่า . ความอดทน การรักษาใจ ไม่ตอบโต้ใด ๆ .. ในช่วงเวลานี้.. เป็นสิ่งที่อัลมิตราเพียรพยายามกระทำเป็นอย่างยิ่ง เหนื่อยหน่าย แต่ก็หลีกเลี่ยงมิได้ .. สิ่งที่อยู่โดยรอบ เรามิอาจรู้ได้เลยว่า ใครเป็นเช่นไร จนกว่า บางอย่างได้ถูกพิสูจน์ออกมาให้เราค้นพบ และ อัลมิตรา .. พบอะไรบางอย่าง ความไว้วางใจ และความนับถือ จึงจบสิ้นกันไป ขอบคุณ คุณละอองน้ำมากนะคะ ที่เข้าใจ คุณเด็กตรัง .. ค่ะ เวลาจะพิสูจน์ คุณม้าลาย .. ตอนนี้รู้เท่าทัน แต่ก็มีบางอย่างไม่เข้าใจอยู่ดีค่ะ .. ม้าลายอยู่บนกำแพง มองเห็นอะไรนอกกำแพงและเห็นบางอย่าง ที่เกิดขึ้นภายในรั้วกำแพงบ้างมั๊ย .. คุณชัยชนะ .. อืมม.. เรื่องราวไร้สาระ กับช่วงเวลาที่ปั่นป่วน อยากผ่านไปเร็วๆจังค่ะ คุณผู้หญิงไร้เงา .. ช่าย คนรู้เรื่องของเราทั้งหมด คือตัวเรา ..ขอบคุณมากค่ะ . น้องดินสอ .. me same คุณก่อพงษ์ .. ขอบคุณค๊าบบบบบบบบบ คุณคนเมืองลิง .. ตราบที่สติครบถ้วน ย่อมรู้ ค่ะ คุณมนต์กวี .. ขอบคุณจ้า คุณเมจิคเชี่ยน .. แค่ระยอง คุณยังไม่คิดจะมาเลย แล้วจะไปจัดการบางอย่างให้ .. ไม่เชื่อแหง๋ม ๆ คุณกอกก .. ค่ะ ตอนนี้สับสน ก็หวังแต่ว่า จะกล้าเดินต่อไปเรื่อย ๆ หัวใจของเรา..เราเป็นเจ้าของ อัลมิตราคิดเพียงเท่านี้ค่ะ คุณร้อยฝัน .. ค่ะ เรารู้จักเรา เท่านั้นพอ คือบทสรุปของกลอนชุดนี้เช่นกันค่ะ คุณพรระวี .. หาตัวจับยาก .. หาคนเข้าใจอัลมิตราก็ยากด้วยนา .. คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. อัลมิตราไม่อยากสาปส่งเลย อัลมิตราไม่ทำอะไรเลยดีกว่า ให้ค่อยๆเลือนหายเป็นอากาศธาตุไป ไอซ์ .. วันนี้นึกครึ้ม เข้าตู้ร้องเพลงที่โลตัส เพลงเล่าสู่กันฟัง .. เธอลำบากอยู่ใช่ไหม เธอสู้ไหวหรือเปล่า อย่าลืมเล่าสู่กันฟัง แต่ว่าไอซ์เอ๋ย บางทีจุกอยู่ที่ต้นคอ .. ไม่รู้จะเอ่ยปากอย่างไร จำต้องกล้ำกลืนสถานเดียว คุณรักษ์รัก .. ถ้าอัลมิตราบอกว่า เป็นพล๊อตเรื่อง ส่วนอัลมิตรายิ้มร่าเขียนกลอน คุณจะเชื่อไหมคะ เฮ้อ ... แล้วก็ เฮ้อ ... คุณข้าวปล้อง .. ขอบคุณมากค่ะ ยัยไหม .. ไม่ไว้วางใจอีกต่อไป .. เพียงเท่านี้ ที่ทำได้ คุณพฤหัส .. คำพูดมากมาย ต้องกรองแล้วกรองอีก บางทีเรื่องเล่าเก่าๆก็นำมาสอนใจ เรื่องจริงหรือเปล่า ? เกี่ยวข้องกับฉันไหม ? แล้วฉันจะดีขึ้นหรือเปล่า ?. เพียงแค่สามประโยค ก็น่าจะทบทวนได้แล้วว่า .. ควรสนใจต่อคำบอกต่อนั้นไหม แต่แล้ว ไม่ว่ายุคสมัยใด ก็มีบางอย่างพลิกได้เสมอ อยู่บนเวที .. ตราบใดที่ม่านยังไม่ปิดฉาก .. ก็พร้อม ที่จะยืนเป็นเป้าที่สว่าง .. คุณแม่จิตร .. ที่เว้นไว้ อยากเติมคำจังค่ะ แต่กลัวเติมเข้าข้างตัวเอง :) คุณผู้หญิงช่างฝัน .. ชอบชื่อคุณนะคะ ฝันของเราย่อมไม่ทำร้ายเรา แต่ฝันของคนอื่นบางทีทำร้ายเรา คุณเรไร .. ขอบคุณมากคะ สำหรับกลบทและโคลง เห็นความมุมานะของคุณแล้วทำให้อัลมิตราต้องกลับมาย้อนดูตัวเอง .. หลายวันมานี้ อัลมิตราเขียนร้อยกรองแบบไม่ได้ดั่งใจ เขียน-ลบ และทิ้ง .. เหตุเพราะมีเรื่องบางอย่างรบกวนจิตใจอยู่ ตะกอนยังไม่นอนก้น ใจจึงขุ่น.. ค่ะ .. กำลังใจของคุณย่อมไม่สูญเปล่า มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
15 พฤษภาคม 2548 16:27 น. - comment id 467419
ขันติจ๊ะ...
15 พฤษภาคม 2548 19:20 น. - comment id 467481
ลี่ชื่นชมคุณอัลมิตราอยู่ใจนะคะ... ว่าคุณอัลมิตราน่ะ หนักแน่นจริงๆ คิดอยู่นะคะ ว่ากว่าจะถึงจุดนี้ ก็คงผ่านเรื่องจากประสบการณ์เขียนมามากพอสมควร เพราะใดเล่าจะเท่ากับเจอด้วยตัวเอง ... ชอบนะคะ...เวลาคุณอัลมิตราเขียนกลอนมาฝากเป็นนัยเตือน... คงอีกนาน...กว่าลี่จะหนักแน่นได้แบบนี้ สู้ๆ นะคะ .......................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
16 พฤษภาคม 2548 08:22 น. - comment id 467663
คุณกุ้ง .. ขอบคุณมากค่ะ ที่เขียนซักฟอก นัยที่ซ่อนไว้ อัลมิตรารับรู้ค่ะ คุณลี่..ผู้มาเยือน .. มีสองประโยคที่อัลมิตราทบทวนเสมอ การตั้งความหวัง .. ผลที่จะได้รับ มี 2 ช่องทาง คือ สมหวัง และ ผิดหวัง การยอมรับ .. ผลที่จะได้รับ มีเพียง 1 ช่องทาง คือ ความพอใจในสภาพนั้น อัลมิตราพยายามที่จะเลือก \"..การยอมรับ..\" มาเป็นเกณฑ์บางอย่าง ความรู้สึกต่าง ๆ ที่เป็นตะกอนขุ่นในใจ ก็จะค่อย ๆ สลายไปเอง แรก ๆ อาจจะยากต่อการเก็บกดความรู้สึกที่ถูกกดดันจากผู้คนรอบตัว แต่พอนานไป การฝึกใจให้ชาชิน จะทำให้เรารักษาใจของเราไว้ได้ จะว่าไปแล้ว คงเหมือน..เรากระโดดออกมานอกสนามแข่งขัน สนามที่มีแต่คนเล่น บ้างก็เล่นตามเกม บ้างก็เล่นนอกเกม และคนเชียร์ที่พร้อมจะโห่ฮาเมื่ออีกฝ่ายพลั้งพลาด พร้อมกับปรบมือกึกก้อง เมื่อฝ่ายที่ตนเชียร์ได้รับชัยชนะ ทั้งที่รู้ว่า.. กลวิธีที่ทำให้ชนะนั้น ไม่ใสสะอาด แต่ก็ยังคงปลาบปลื้ม เพราะไม่ได้อยู่ลำพังในสังคม เพราะรอบ ๆ ตัวเรามีผู้คนต่างจิตใจ สิ่งที่ทำได้ โดยที่เราไม่ตกอยู่ในหลุมพรางใด ก็น่าจะเป็น การรู้เท่าทัน .. คุณลี่ .. ทำได้ อัลมิตราเชื่อเช่นนั้น :)
30 พฤษภาคม 2548 17:08 น. - comment id 472893
แวะมาชื่นชมผลงาน ว่าจะเขียนกลอนสดตอบหน่อยแต่วันนี้งานหนักเหลือเกินสังขารไม่ไหว สมองก็ฝ่อ อยู่โรงเรียนคนเดียวเหมารอบ อัลมิตรามาช่วยสอนหน่อย
14 พฤศจิกายน 2548 22:47 น. - comment id 537449
อัลมิตราถนัดวิชาพลานมัย นะคะ .. ว่าแต่ว่า คุณครูใหญ่อ้วนไปนิด ต้องฟิตหน่อยล่ะ เริ่มต้นที่คุณครูใหญ่ละกัน วิ่งรอบสนามกันนะ สามสิบรอบ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
