http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song480.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1665.html วันนี้อากาศดีมาก ฟ้าสว่างไสวแจ่มกระจ่าง พลอยพาให้หัวใจผมดีตามไปด้วยกับดินฟ้า จนต้องฮัมเพลงลุกทุ่งออกมา ตามวิทยุที่เปิดทิ้งไว้ พาให้สราญใจเสียไม่มี.. ตอนที่กำลังฟอกสบู่อาบน้ำ และ ให้ผมโยกซ้ายย้ายขวา พร้อมกับใช้ฝักบัวราวไมค์แสนดี ซัดสาดส่ายไปมาอย่างเมามันส์ ไปตามดนตรี ให้ชีวีแสนสนุกสุขใจ เพื่อเตรียมตัวพร้อมไปทำงาน... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1665.html หนุ่มนารอนาง เมื่อถึงเดือนเมษา หนุ่มบ้านนานั่งฝัน คอยคนรัก คอยคนรักจากกัน สิ้นสงกรานต์ น้องก็พลันลืมพี่ เธอทิ้งนาทิ้งไร่ จดหมายไม่มี ใยน้องมาลืมพี่ ที่ท้องทุ่งนา ดนตรี เฝ้าหลงคอย แต่สาว พี่หนาวใจหนักหนา ยามเมื่อฝน ยามเมื่อฝน หล่นมา หนุ่มบ้านนาหนาวอุราไม่สิ้น จนฝนลงเดือนหก มวลนกโบกบิน ใจน้องลืมไปสิ้นถิ่นฐานบ้านเรา ดนตรี เดือนเจ็ด เจ้าไม่มา จะเข้าพรรษา ยิ่งพาใจเศร้า สาริการ้องครวญมา เบา ๆ สาริการ้องครวญมา เบา ๆ ที่ต้นสะเดา พี่เฝ้ายืนมอง ดนตรี ผ่านพ้นเลย พรรษา หนุ่มบ้านนา ยิ่งหมอง มองดูน้ำ มองดูน้ำ เอ่อคลอง เหม่อเหลียวมอง น้ำในคลองไหลเชี่ยว ลมพัดมาใจสั่น พี่ฝันอยู่เดียว มองเห็นตาล ต้นเดี่ยว เหลียวหา แต่นาง ดนตรี เดือนเจ็ด เจ้าไม่มา จะเข้าพรรษา ยิ่งพาใจเศร้า สาริการ้องครวญมา เบา ๆ สาริการ้องครวญมา เบา ๆ ที่ต้นสะเดา พี่เฝ้ายืนมอง ดนตรี ผ่านพ้นเลย พรรษา หนุ่มบ้านนา ยิ่งหมอง มองดูน้ำ มองดูน้ำ เอ่อคลอง เหม่อเหลียวมอง น้ำในคลองไหลเชี่ยว ลมพัดมาใจสั่น พี่ฝันอยู่เดียว มองเห็นตาล ต้นเดี่ยว เหลียวหา แต่นาง... ......... เมื่อคืนหลังเล่นแบทมินตันเสร็จ ผมดูทีวี การอภิปรายในสถา ที่น่าสะดุ้งหากมีการคอรัปชั่นกันจริง และ คงเป็นหนังเรื่องยาว จนกว่าพระเอกฝ่ายค้านขี่ม้าขาว จะค้นพบว่าใครคือผู้ร้ายหมายกินเมือง และ ผมได้ดูรายการ*คุณพระช่วย* ที่แสนประเทืองประทับใจ ที่น่าติดตามมาก เพราะ เกี่ยวกับการอนุรักษ์วัฒนธรรมประเพณีไทย และที่สำคัญนั้น มีการนำเอาบทประพันธ์จาก *ท่านบรมครูกวีศวีแห่งแผ่นดิน* บรมกวีที่เพียรสร้างสรร ฝากพรสวรรค์ผลงานเอาไว้มากมาย จนกลายเป็น*มรดกโลก* ผลงานงามของ*ท่านสุนทรภู่* ที่มาจากหลายเรื่องราว มาเรียบเรียงให้คุณปาน ธนพร มาขับร้องได้อย่างไพเราะเพราะพริ้ง ผสานผสมกับการบรรเลง ของวงดุริยางค์ทหารเรือ หากจำไม่ผิด และ มีน้องๆจากธรรมศาสตร์มาเป็นคอรัสให้ ....... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song480.html คำมั่นสัญญา ถึง ม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร ไม่ สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน แม้ อยู่ใน ใต้หล้า สุธาธาร ขอ พบพาน พิศวาส ไม่คลาดครา แม้น เนื้อเย็น เป็นห้วง มหรรณพ พี่ ขอพบ ศรีสวัสดิ์ เป็นมัจฉา แม้ เป็นบัว ตัวพี่ เป็นภุมรา เชย ผกา โกสุม ปทุมทอง แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป... .................. และ ยังมีการ ประกวดต่อกลอนสด ซึ่งทำให้ผมอยากกระโดดเข้าไปแข่งด้วย หากวัยวันมิใช่อุปสรรค์ เพราะเขารับเฉพาะเพียงแต่นักเรียน และ ได้ประเด็นจากอาจารย์แม่* อาจารย์สุนีย์ สินธุเดชะ* ที่แนะนำให้น้องสองคนคู่แข่ง ได้จะแจ้งใจเป็นปัญญาวิทยาทาน หลังผ่านการต่อกลอน และ ก่อนทราบว่าใครคือผู้ชนะ ที่จะได้ครอบครองกระดานชนวนทองคำ พร้อมเงินสด ที่น้องๆเด็กๆทุกวันนี้ คงไม่รู้จักพลางจักต้องทำหน้าเหรอหรา หากพานพบเจอ กระดานชนวนที่บ้านผมเคยใช้กัน พร้อมใช้ชอล์คสีขาวขีดเขียน เพราะเราคือเด็กไทยไกลปีนเที่ยงนานมา และส่วนมากแม่พ่อยากจน และ เราต้องหาพืชชนิดหนึ่งชื่อ*ต้นส้มเช้า* พึชสีเขียวต้นเล็กๆใบอุ้มน้ำ มาเฝ้าลบยามเขียนเสร็จ และ เพื่อนบางคนที่แสนขี้เกียจไปเด็ด กลับพ่นน้ำลายลบแทนเพราะง่ายดี หากไม่มีใครว่ากัน กลับมาฟังคำอาจารย์แม่แนะนำ ว่าการเขียนกลอนนั้น หากมีคำบังคับหรือมีหัวข้อเรื่องไว้ เราจักต้องตีประเด็นให้แตก และ เขียนให้ได้ตามแนวที่วางไว้ อย่างให้น่าสนใจ สำหรับรายการนี้ผมเพิ่งดูคืนแรกเลยนำมาฝาก หากทว่า ผังรายการหน้าไม่ทราบ จะเกี่ยวกับเรื่องไทยๆอีกหรือไม่ ก็จงเฝ้าติดตาม งานนี้ผมไม่ได้มีเอี่ยวเกี่ยวโฆษณาดอกนะครับ นอกเสียจากว่า อยากให้มิ่งมิตรน้องพี่ ได้ดูรายการดีดีสร้างสรรสังคม และ คงโดนใจคนรักบทกวีรักความเป็นไทย ที่ยังมีหัวใจดวงนวลดวงทอง ชอบการขีดๆเขียนๆอย่างเราๆท่านๆ เช้านี้... ผมมาถึงที่ทำงานแต่เช้า และตอนเดินในซอย ผมได้ยินบทเพลงหนึ่งราวลอยแว่วมา ที่ ใครบางคนเพิ่งฝากปรารถนาดี สอนใจผมไว้ให้ไม่ไหวท้อแท้กับเจ้านาย ที่นับวันจะใช้ผมราวทาส สมัยที่ยังไม่ได้ประกาศอิสรถาพ...! และทั้งๆที่ บางทีผมก็แสนมากมีเมตตา เพียรท่องเอาไว้ ยามเห็นท่าน ทำงานไม่เป็นเอาเสียเลย ราวยิ่งกว่าคนพิการไร้แขนขาเสียอีก ที่มีเพียงปากสั่งการ ให้ผมและพี่อีกคนที่ทำงาน ทำแทนทั้งสิ้นทุกสิ่งอย่าง แบบไม่ช่วยอะไรเลย ทั้งๆที่งานง่ายๆเล็กน้อยๆมากมายล้นมือ ที่พอจะช่วยกันได้ ที่จะทำให้องค์กรยิ่งมากมีค่า ฝากโลกหล้าให้ผืนแผ่นดินภาคภูมิใจ ว่ามีผู้บริหารไทยมีทัศนวิสัยแสนกว้างไกล ใช่มานั่งเช้าชามเย็นเฉื่อย ลากร่างเอื่อยกินๆนอนๆ เดินว่อนใช้ลูกน้องอย่างเดียว กับรอเวลารับลูกกลับบ้าน และ สิ้นเดือนรับเงินเดือนมากมายอย่างไม่คุ้มค่าลมหายใจ ที่มานั่งเสียเวลาหายใจทิ้งไปเปล่าๆ เอาละครับ เพราะมีใครบางคนร้องเพลงนี้ปลอบประโลมใจผม ยามที่ผมกำลังจะเล่นบทแข็งกร้าวประท้วง เพราะ บางครั้งคนเรา หากเพียงเราเออออห่อหมกด้วยไปทุกคำสั่ง น้อมคำนับรับฟังและ..ก้มหน้า..ทำทำทำ..เพียงอย่างเดียว ทั้งที่หัวหมุนจนจะขาดเกรียวผมก็ร่วงเอาๆ จนหน้าผมชักจะแก่ล้ำหน้าเขาคือหัวหน้าเสียอีกแล้วด้วยนะครับ เขาก็จักยิ่งไม่เห็นหัว และ คงนึกว่าตัวเราคือหุ่นยนต์ ที่แสนจะมีมันสมองชาญฉลาด สามารถผลิตทุกอย่างตามคำสั่ง..ได้ดั่งใจ ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่เหนื่อยไม่เร่งรีบจนโรคเครียดจะถามหา ให้ปวดศรีษะจิ๊ดๆ จนต้องกินยาระงับประสาทจนจะตายวันตายพรุ่งหารุ่งไม่พบแล้ว ดีนะที่ผมยังมีธรรมะ มาหอมห่มพรมพร่างดับแล้งใจดับร้อนใจ ให้รู้สลัดตัดออกปลดออกไปเสียบ้าง รู้วางไว้ที่ทำงานไปเสียเยอะ ไม่พาใจให้เลอะเทอะด้วยขยะใจมากมายกลับมา ให้กินนอนไม่เป็นสุขทุกข์ถึงที่บ้าน ที่จักรุมล้อมจนต้องตรอมใจตาย ราวกบเขียดหากไม่รู้จัดการใจเราเอง.. ....... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6192.html เพลงความฝันอันสูงสุด ขอฝันใฝ่ ในฝันอันเหลือเชื่อ ขอสู้ศึก ทุกเมื่อ ไม่หวั่นไหว ขอทนทุกข์ รุกโรมโหมกายใจ ขอฝ่าฟัน ผองภัย ด้วยใจทะนง จะแน่วแน่แก้ไข ในสิ่งผิด จะรักชาติ จนชีวิต เป็นผุยผง จะยอมตาย หมายให้ เกียรติดำรง จะปิดทอง หลังองค์ พระปฏิมา ไม่ท้อถอย คอยสร้าง สิ่งที่ควร ไม่เรรวน พะว้าพะวัง คิดกังขา ไม่เคืองแค้น น้อยใจ ในโชคชะตา ไม่เสียดาย ชีวา ถ้าสิ้นไป นี่คือ ปณิธาน ที่หาญมุ่ง หมายผดุง ยุติธรรม อันสดใส ถึงทนทุกข์ ทรมาน นานเท่าใด ยังมั่นใจ รักชาติ องอาจครัน โลกมนุษย์ ย่อมจะดี กว่านี้แน่ เพราะมีผู้ ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน ยังคงหยัด สู้ไป ใฝ่ประจัญ ยอมอาสัญ ก็เพราะปอง เทิดผองไทย... ............. บทเพลงนี้ ทำให้ผมสะดุดใจและผมเลยตั้งใจว่า สำหรับชีวีผมผู้มีอุดมคติอุดมการณ์ จะไม่ยอมพานพ่ายคนไม่ดีในสังคม ที่จะฝากให้เราท้อแท้จนเบื่อระบบราชการ จบลงด้วยคนทำงานดี ทำงานเก่ง ต้องขอลาออกไปประกอบอาชีพกับบริษัทเอกชน เพราะทนรับเงินน้อยไม่ไหว ไหนใจจะถูกบีบคั้นด้วยระบบคำสั่ง ที่ขาดสติสตังและปัญญาจากระดับผู้บริหาร ที่ไม่รู้งาน ผ่านมาเป็นหัวหน้าได้เพราะระบบอาวุโส ที่ช่างแสนโอ้น่าอนาถประหลาดใจในทิศทางประเทศ ว่าจะไปทางไหน จะรุ่งเรืองได้เช่นไรละหนอละนี่ หากฝากอนาคตของชาติที่พิลาสพิไล ไว้ในมือของคนแบบนี้...ที่ทำงานไม่เป็น นานๆทีนะครับ ที่ผมจะอยากหันกลับมาเล่นบทนี้ บทแข็งกร้าว มาเฝ้าทวงถามหาความยุติธรรม จากระบบสังคมการทำงานในไทย ที่ยังมากมายนักให้จักเพียงกุมเป้ากางเกงนบนอบ นอบน้อมรับคำสั่งเพียงอย่างเดียว.. ครับ ครับผม ครับครับ คับคับคับผมคับแล้วครับ เพราะผมนั้น รักที่จะทำงานด้วยความยุติธรรม และ รักการทำงานแบบร่วมด้วยช่วยกัน ที่จักผสานสามัคคี ให้หน่วยงานมีพลังรับมือแสดงสปิริตเต็มศักยภาพ พอที่จะให้คนต่างชาติแขกต่างชาติ ที่มาดูงานในหน่วยงานผม ได้รับสิ่งดีงามกลับไปอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย และ ให้ทำงานแบบมิ่งมิตรน้องพี่ มีการให้การเสียสละ รู้หยืดหยุ่นอยู่กันแบบพึ่งพาพึ่งพิงมิใช่เอาเปรียบ ผม..เดินผ่านร้านดอกไม้...ก่อนจะเข้าที่ทำงาน และ ด้วยใจดวงดีราวฟ้าหลังฝนราวพายุพัดผ่าน เพราะ คำปลอบประโลมใจจากใครบางคน ที่ฝากคำกระซิบสอนให้ผมอดทนอภัยเมตตาแด่ผู้คน ให้มีกมลรู้รักรู้ให้ *ดั่งหยาดฝนจากฟ้า* ที่หลั่งรินมาไม่เลือกหล้าแหล่ง ขอเพียงดับแล้งไร้ ผมจึงหยุดชะงัก เมื่อเห็นดอกไม้มากมายแสนสดงาม หลากสีสันวางเรียงรอขาย ผมหยุดมองมาลัยดอกมะลิ ที่เพิ่งผลิร้อยห้อยอุบะพวงรวงเรียงวางงามไว้ในถาด และ... ตัดสินใจซื้อ..ทันทีอย่างไม่ลังเล..ใจ ผมเดินผ่านโต๊ะหัวหน้าและวางไว้ ไม่นานก่อนที่เธอจะเยื้องย่างลงมานั่ง และทำหน้าแปลกใจ เธอ..เงยหน้าถามใครซื้อมานี่..! ผมครับ อยากให้พี่เห็น...งามดี พี่ดูซี พวงมาลัยพวงเล็กๆแค่นี้กว่าจะร้อยเป็นพวงได้ คงต้องใช้คนที่ฝึกฝนมานาน และต้องรักความละมุนละเมียดนะครับ พี่ว่างามมั้ย ผมว่า เขาคงใช้ใจดวงละเอียดประดิดประดอย ด้วยความตั้งใจ ผลงานจึงออกมางามอย่างไม่มีที่ติ ที่หากใช้ใจเร่าร้อนรีบเร่ง ก็คงไม่ได้งานงามประณีตสวยขนาดนี้ดอกนะครับ พี่อย่าลืมเอากลับไปบูชาพระด้วยนะครับ..คืนนี้ และ อ๋อ ...! พี่ครับรายงานที่พี่ใช้ผมเรียบเรียงนั้น ผมก็ใช้เวลาเหมือนร้อยมะลิแหละครับ และ หากยังไม่ดีพี่ก็รู้ว่าผมทำดีที่สุดแล้วนะครับ.. ผมไม่รอดูสีหน้าเธอ ก่อนที่จะหมุนเก้าอี้หันหลังกลับมา พร้อมรอยยิ้มที่ผมรู้สึกสบายใจเสียไม่มี ในเช้าวันนี้ ที่ผมได้ฝากน้ำคำให้น้ำใจ และคำสอนให้เธอสะท้อนใจเสียบ้าง ด้วยรักเมตตาปรารถนาดีแด่เจ้านายคนนี้ ที่ทำอะไรๆทุกอย่างไม่ได้เลยไม่เป็นเลย ไม่เคยยอมบรรเลงเองสักอย่างเดียว จนไม่รู้ค่าว่าคนที่ทำงานหนักนั้น ต้องใช้สมองและวันเวลานานแค่ไหน กว่าจะผลิตออกมาได้ ออกมารับใช้ให้เธอแค่นำเอาไปใช้พรีเซนต์ อย่างสะดวกสบาย และบางครั้ง ยังไม่พอใจใช้กลับมาแก้แล้วแก้อีก ราวกับคนที่รับทำให้ไม่มีหัวใจ หรือเป็นหุ่นยนต์ ที่ไม่มีคำพูดโต้แย้งใดนอกเสียจากรับคำสั่ง ผม... รู้สึกดีกับวันนี้ ที่ฟ้าเมืองไทยในที่ทำงานผม อาจจะได้เบิกใส ให้หัวใจภายในใครบางคน ได้หันมาทบทวนบทบาทตนเอง และ รู้ค่าคน ว่ามิใช่ควาย ที่จะใช้สนตะพาย แบบไม่เคยให้ความรักความเข้าใจ เพราะนี่มันสมัยประชาธิปไตย ไม่ใช่สมัยทาส และ แม้แต่ควายเรายังต้องใช้ ด้วยความฉลาดรู้ด้วยความเห็นใจ ว่าเขาทนสู้แดดแบกแอกแสนหนักไถเพื่อเรา และเพื่อประเทศชาติ ต้องรู้จักมีน้ำใจคืนกลับ ที่จักดำรงไทยธำรงชาติได้ ด้วยการผสานใจผสมรักเข้าใจ ระหว่าง คนรุ่นใหม่ไฟแรงที่มากสามารถ กับ คนรุ่นเก่าล้นประสบการณ์ ขอแค่เพียงเปิดโลกทัศน์ให้กว้าง มีวิสัยทัศน์..เพียรรอบรู้ อย่างไม่เห็นแก่ตัวแก่ตนและความสบาย คล้ายไร้สิ้นซึ่งไฟฝันและอุดมการณ์...!!!!! ............
พุด 28 มิ.ย. 2548 10:25 น. - ID 77882 
2806
8
0
28 มิถุนายน 2548 10:57 น. - comment id 485377
รายการทุกรายการที่กล่าวมาเป็นรายการที่ดี มีเนื้อหาที่ดีค่ะ แต่ส่วนใหญ่น้องไม่ค่อยได้ดูรายการสักเท่าไหร่ ดูแต่หนัง แต่เมื่อคืนไม่ได้ดูอะไรเลย หลับตั้งแต่สี่ทุ่มกว่า ๆ เห็นจะได้นะค่ะ อิอิ คิดถึงเสมอนะค่ะ
28 มิถุนายน 2548 12:46 น. - comment id 485426
ฉันยอมเปิดหัวใจ ต้องพูดไปร้องไป ให้เธอรู้เลย เพื่อให้ยิ้มเธอ เป็นของฉัน ฉันยอมเปิดใจ
28 มิถุนายน 2548 13:21 น. - comment id 485443
สวัสดี พี่พุดมาทักทายครับผม
28 มิถุนายน 2548 16:06 น. - comment id 485524
โห๋ย ยาวเหยียด อ่านไปได้1ใน4 ที่เหลือค่ำๆจะอ่านต่อคับผม ทักทายๆ สาวๆ
28 มิถุนายน 2548 18:13 น. - comment id 485565
แหมถ้าอ่าน ๆ ไปแล้วถึงตอนที่มีข้อความเพลง แล้วมีเสียงเพลงดังออกมาจากคอมด้วยนี่คงจะได้อารมณ์มากเชียวค่ะ
28 มิถุนายน 2548 18:14 น. - comment id 485567
"รู้ค่าคน มิใช่ควาย\" !! แหม่.. คุณฝ้ายกับคุณโอเล่อยู่ไหนครับเนี่ยะ.. - - - - - - - - - - - โอ้พี่ชายใจหายมิคลายขุ่น มาแอบอุ่นอกน้องประคองแข จะครวญคำลำนำนอบปลอบดวงแด ด้วยตาแลต่างถ้อยร้อยสำเนียง - - - - - - - - - - - สวัสดีครับพี่พุดคนงาม .. เห็นเขาบ่นว่ายามทุกข์ใครหนอจะร้องเพลงปลอบ เลยมอบเสียงสวรรค์นั้นไปเห่กล่อมเขาแทนด้วยแล้วกันนะครับ อื่ม.. ผมชอบรายการ คุณพระช่วยมากๆ เลยนะครับ แม้ว่าจะได้ดูแค่ครั้งเดียว !! คือถ้ามีโอกาสก็คงจะไม่พลาดเท่าไร จำได้ว่ารายการรั้งเวลากลางวัน.. ไอ้ผมมันก็คนกลางคืน จึงไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไร ยิ่งเข้าหมานครด้วยแล้ว ยิ่งไม่รู้จะไปหาดูได้จากจอแก้วบ้านใคร เป็นรายการที่เหมือนรักแรกพบเลยหน่ะครับ เท่านี้แหละครับ.. มาทักทายด้วยเวลาอันจำกัด
28 มิถุนายน 2548 20:28 น. - comment id 485635
คุณพี่พุดเข้าใจสะท้อนความรู้สึกของคนทำงานมาในอีกรูปแบบหนึ่งนะคะ วันนี้มาในบทของพระเอกถูกไหมหนอ..เป็นพระเอกนะ เคยได้ยินเพื่อนบางคนบ่นเรื่องเจ้านายสาว ( แก่) ที่เอาแต่ใจตัวเอง อยากให้ใช้วิธีนี้ไปลองใช้ดูบ้างจังเลย แค่สะท้อนให้คิดให้ได้เท่านั้น ขอบคุณงานงามนะคะ สวัดีค่ะ
29 มิถุนายน 2548 00:44 น. - comment id 485728
29 มิถุนายน 2548 12:24 น. - comment id 485894
จุใจดีจัง
25 มิถุนายน 2549 15:17 น. - comment id 586167
ประทับใจดี เป็นการนำเสนอบทเพลงได้ดีอย่างให้นำเสนอเพลงดีดีอย่างนี้อีก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
