http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song92.html (หนีรัก) ............ ใกล้บุญ...กำลังยืนอยู่ในท่ามฝนพรำ กับหยาดน้ำตานางฟ้าจากสวรรค์ ที่กำลังโหยไห้ครางครวญ.. ราวปีศาจวสันต์ ในยามค่ำ กับพายุฝน ฟ้าหม่นมัว.. สลัวด้วยหมอกเมฆเทาทึมทอดทาบไปทุกทิศทาง เธอ..มาคอยใครคนหนึ่ง คนที่เคยฝากรักซึ้งซึ้ง ให้ตรึงตราใจ ให้แสนไหวหวามหวิวหวั่น ให้หัวใจเธอ ฝันกระเจิงกระจุยกระจายมานานหลายปี คนที่เธอพ้อเพ้อละเมอหาแทบทุกนาที ด้วยลมหายใจแห่งความคิดถึง แล้ว... ไม่นาน ซึ้งก็แปรเศร้า รักก็แปรราน หวานก็แปรขม... เหลือก็เเพียง.... ลมลมลม ตรมตรมตรม ระทมระทมระทม...เพียงนั้น... เมื่อคืนฝันวันน้ำผึ้งจางจรจาก ที่อ้อนออดอย่างไรๆ ... เขาก็ไม่ย้อนกลับ ฤดีช่างผิดกับฤดูนักที่จักหมุนวนมาใหม่ หากนี่... คือกังหันใจกังหันสวาท ที่เหลือเพียง.. หมุนมาพิฆาตบั่นคอ รอ... การประหารให้ชีวิตรานไร้.. ราวหลงทางกลางทะเลทรายลำพัง เธอ...กำลัง...รอเวลานั้น รอเลือกพิพากษาหัวใจตัวเอง อย่างมิเกรงกลัวใคร ให้ฟ้าดินสิ้นอินทร์พรหมยมพญาเป็นพยาน กับ... กาลเวลานี้ ที่มีเพียงใจดวงที่แน่วแน่ มิแพ้ทางมิหลงทาง พลีรอ.... ............... เขาอยู่นั่น...แล้ว! เพชฌฆาตใจ.. ยังหล่อให้สาวๆ เหลียวไปหวิวไหวหวั่นหวามในทุกท่วงทีลีลา ที่ราวกับว่า เกิดมาเพื่อใช้ร่างพรางตน *เป็นพราน...ผู้ผลาญพร่า* ราวกับ เกิดมาเพื่อเกมกลเกมกามโดยเฉพาะ ที่หวังเจาะแล้วจาก...ฝากเจ็บ พรากเอาน้ำใจรัก จากหลายดวงใจ ที่แสนบริสุทธิ์ใสงามในทุกวัยเยาว์ ผู้หลงเขลา โง่รัก โง่ภักดิ์ โง่นัก...! ไปเหยียบหยามย่ำขยี้ ในธุลีดินใต้ฝ่าเท้า...! ด้วยพราวภูมิใจ...ในตัวตน แบบคนหลงทางคนหลงโลกย์... เห็นโศกแสนทุกข์...คือสุขแบบอิ่มเอม... ใช่...เขาอยู่ตรงนั่น..! ที่เก่าเวลาเดิม เพิ่มมาคือ แววตาใหม่ที่กระด้างร้างไร้ คล้าย..ดวงตาซาตาน ผู้เลือดเย็น เธอ..ก้าวเข้าไปยืนตรงหน้า *ตาสบกัน* แววหวานฉ่ำแบบคำในนิยายรักประโลมโลกย์ ยามรักแรกพบหายวับไป... ไม่เหลือรอยอาลัยให้เห็น.. *เขา..*ยิ้มเย็นเชือดใจ รอเวลาเธอ..คงทรุดตัวลงไป ครางครวญหวนไห้เฉกเช่นเคย.. หาก...ทว่า เธอ..เพียง กล่าวคำช้าช้าชัดถ้อยชัดคำ ขอ*ฉันพูด...คุณฟัง..ครั้งสุดท้าย* *ระหว่างเรา... เรื่องกาลเก่าก่อนนั้น ในวันนี้ให้ธรณีเป็นพยาน ให้สายแสงแห่งฟ้าพร่างเป็นสักขี ให้สายฝนนี้เป็นสายธารชำระบาป.. นับจากนาทีนี้... สำหรับฉัน..คุณคือสัตว์ในร่างคน คน... ที่มิมีวันจะได้กมลนวลจากใคร เพราะ.. หัวใจคุณ...มืดดำต่ำตกเสียจน แม้แต่นรกโลกันตร์ชั้นต่ำสุดยังจะเมินหน้า... อย่า...! เข้ามาใกล้ฉันอีก แม้นปลายเล็บไม่มีสิทธิมากลายกล้ำ และ... กี่ภพชาติกัปป์กัลป์... ไม่มีทาง..ที่เราจะได้พบกัน.. นับจากนี้ไป...ไม่มีวัน...* ............ เธอ..หันหลังลา ไม่มีน้ำตา... ไม่มีเสียใจ ... มีเพียงดวงใจใสกระจ่าง ส่ว่างวาบราวอาบด้วยน้ำทิพย์จากหยาดฟ้า และ...... กับวิบากลา วิบากลับ...ดับเกมกลเกมกาม ดับอย่างไม่เสียดายเสียใจ...ไปตราบนาน... กับนิยามรักนี้... ที่คือทุกข์ทน...วนว่าย...คล้ายไม่เหลือ..ซึ่งเชื้อไฟ...!!! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song92.html หนีรัก ...สวลี ผกาพันธ์ ตะเกียกตะกาย หนีรักไม่พ้น เสียที ทั้งๆที่ เข็ดรัก เหลือหลาย สู้หลีกลี้หนีพ้นเพียงกาย แต่ใจไม่วาย จะคิด จะใฝ่ หนักจิตกระโจน พลัดลาหวังรัก นิจจา ล้ำลึกกว่า ห้วงเหว ไหนๆ ตอกห้วงรัก แล้วยังหายใจ ตายก็ไม่ตาย ทรมาน ทรมาน ถ้ารักสมรัก สมปรารถนา แห่งใจ รักไม่เปลี่ยนไป รักไปชั่วกาล ถ้ารักไม่หนี คงไม่หนีรัก ซมซาน คงรักกันนาน ตราบวันวอดวาย เบื่อโลกเต็มทน เพราะรักไม่พ้น รักราน ถึงตั้งหน้า มุ่งหนี รักร้าย อยากหลีกหนี ทั้งใจทั้งกาย อยากให้โลกทลาย ตายๆ เสีย ที เบื่อโลกเต็มทน เพราะรักไม่พ้น รักราน ถึงตั้งหน้า มุ่งหนี รักร้าย อยากหลีกหนี ทั้งใจทั้งกาย อยากให้โลกทลาย ตายๆ เสีย ที...
พุด 21 ก.ย. 2548 13:07 น. - ID 81350 
1401
2
0
21 กันยายน 2548 14:26 น. - comment id 517407
คนเราหากรักอย่างมีสติ... ก็คงมีหัวใจที่มองไกลเพื่อดูให้แจ้งว่าเขาคนนั้น ใช่หรือไม่*... เปิดตามองเห็นสิ่งนั้นเป็นตัวตนจริงๆ มิใช่ภาพอำพราง... เรื่องนี้มีสติให้คิดใคร่ครวญ... สวัสดีคุณพี่พุดค่ะ
21 กันยายน 2548 14:49 น. - comment id 517416
หาก...ทว่า เธอ..เพียง กล่าวคำช้าช้าชัดถ้อยชัดคำ ขอ*ฉันพูด...คุณฟัง..ครั้งสุดท้าย* :) เข้มแข็งมากค่ะ หากเป็นอัลมิตรา อัลมิตราก็จะทำเช่นนั้น ยุติทุกสิ่งทุกอย่าง และทิ้งความทรงจำไว้เบื้องหลัง
21 กันยายน 2548 15:31 น. - comment id 517437
เจอกังหันของ ช่อชงโค แล้วยังมาเจอกังหันของ พุด... ผู้ชายคนนั้น....... คงไม่รอดแน่... หัวใจคุณ...มืดดำต่ำตกเสียจน แม้แต่นรกโลกันตร์ชั้นต่ำสุดยังจะเมินหน้า... ............ กี่ภพชาติกัปป์กัลป์... ไม่มีทางที่ทางเราจะได้พบกัน.. นับจากนี้ไป...ไม่มีวัน...* ............ เจอสองประโยคเด็ดนี้ก็เหมือนเจอกังหันบั่นคอ.... เฮ้อ !!! อนาถหนอชีวิต......
21 กันยายน 2548 21:02 น. - comment id 517532
หน้าส่วนตัว
แวะนำเพลงมาฝากครับ
เพชรฆาตใจ
น้องเอ๋ย ใครเขา เคยเหมือนพี่ บ้าง ไหม
ซ้ำ สุดช้ำ เท่าไหร่ พี่เป็น แผลใจ ใคร จะเห็น
เจ็บอย่างนี้ เจ้ายัง ทรมาน หรือเป็นพราน ล่าชาย
ผลาญหัวใจ ชายเล่น หรือเจ้าเป็น เพชรฆาด
ผู้เชี่ยวชาญ
โปรดฆ่าพี่เสีย ถ้าหากเจ้า ไม่สงสาร
จงประหาร ถ้าแม้ว่าเจ้าไม่รัก
ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
อิเหนาเอ๋ย เคยรักนุช บุษบา
พี่ หลงไหล ยิ่งกว่า พี่ สัญญาได้ ในเรื่อง รัก
ปวดและซ้ำ ในดวง ฤดี
เหมือนดังมี มีดคม ฝังใจจม เจ็บหนัก
รักของเจ้า ฆ่าพี่อย่าง เลือดเย็น
พี่เจ็บ จวนตาย ก็ไม่ มีใคร แลเห็น
เวรนี้เวร หรือเห็น พี่เป็น เช่นไร
ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
