http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song129.html http://www.oldsonghome.com/music/listen.php?song_id=1712 (หยาดน้ำฝน หยดน้ำตา..สุกี้ยากี้) ................... ฟ้าร้องครืนครางมาจากเวิ้งฟ้าไกล ที่..กำลังมืดหม่นมัวสลัวด้วยแรงพายุและลมบน ที่กำลังค่อยๆพรายพรม*น้ำตาฝน*มาพลายพลิ้ว และ... คงหยาดไปทั่ว ทั้งทิวทิพย์ทุ่งทอง...แล้วณ..บัดนี้ ดวง..ไม่สบาย.. เลยนอนนิ่งนิ่งดูสายฝนพรำ ที่กำลังพร่างสู่แมกไม้ ให้หยดคล้ายน้ำค้างแก้วแวววะวับ จาก.. ริมหน้าต่างเหนือเตียงโบราณ ที่มี.. เพียงม่านใบไม้ลายดอกแก้วขวางกั้น ให้พบฝันงาม ในทุกยามแห่งลีลาวสันต์ ให้พบฝันแสนสุขซึ้งตรึงใจเสียไม่มี ดวง.. มีความสุขกับสายฝน ที่ราวกับจะมาพลีปน ต่อ.. สายฝันสายสวรรค์ให้ผุดพร่างขึ้นณ..กลางใจ ใน*สวรรค์ไพร กับเสียงฝนพรำ * ที่มาย้อนย้ำให้รำลึก นึกไปถึง * วิมานไพร..วิมานดิน*ในยามที่เคยใช้ชีวิต ที่บ้านบนเนินเขา..ในต่างบ้านต่างเมืองมานานปี เมืองที่... ซ่อนตัวในแมกไม้ระย้าระย้อย ห้อยใบดกไปทั่ว และ.. มีอากาศสลัวสลับชวนให้แสนโรแมนติก ด้วยสายฝนพรำเกือบตลอดทั้งปี และ... ที่แสนดีนักตรงที่ดวง ได้เดินฝ่าเส้นทางสายฝนสายฝัน เส้นทางสายเล็กๆละหลั่นลัดลดเลี้ยว ผ่านละเมาะไม้มากมาย ที่กำลังกรายกิ่งไกวไหวระบัด เพื่อเดินกลับบ้าน จากตลาดที่อยู่ไม่ไกล.. อันแสนอวลอบหอมร่ำไปด้วยกลิ่นขนมปัง กับ.. อวลหวานสะพรั่งไปด้วยพันธุ์ไม้ดอก และ.. ผลไม้สดฉ่ำจากเมืองไกล เช่นพรุน พลัม แอปเปิ๊ล ท้อ..สาลี่ ที่ดวง.นี้.จะชอบซื้อ และ.. ยังมีเกาลัดลูกโตๆที่คั่วใหม่ๆร้อนๆ ให้หอมตรลบน่ารับประทานเป็นยิ่งนัก ดวง..ชอบเออออใช้ภาษาถิ่นแบบงูๆปลาๆ ทายทักแม่ค้าดอกไม้เจ้าประจำ แล้วก็ยิ้มขำตัวเอง ที่เค้าพยายามฟังจนเข้าใจ ดวง.. แสนสุขเสมอใจเมื่อย้อนนึกรำลึกไปถึง *ภาพเพื่อนคนญี่ปุ่น*ที่ชื่อเคียวโกะ ที่ชอบเล่นแมนโดลินให้ดวงฟัง แล้วก็พากัน... ร้องเพลงสุกี้ยากี้ที่คือเพลงญี่ปุ่นเพลงเดียว ที่ดวงพอจะดำน้ำได้ แล้วพากันประสานเสียงดัง พร้อมเสียงหัวเราะอันแสนเบิกบาน ราวโลกนี้.. ตระการด้วยดวงดอกไม้ไร้พรมแดน มีเพียงแน่นแฟ้นแห่งคำคำว่ามิ่งมิตรสนิทใจ . และ... ทุกคราที่หัวใจได้ยินบทเพลงอมตะนี้ กลับมากรายใกล้ มาก้องกังวาน...ให้น้ำตาเอ่อซึม..ยามย้อนรำลึกนึกถึง เพื่อนคนดีทุกคราครั้งไป.. เพื่อน.. ที่มีมารยาทงาม..รักสงบเงียบใช้ชีวีเรียบง่าย รักดนตรี สมถะและรักธรรมชาติพอกันกับดวง และ.. ชอบชวนให้ดวง.. ไปแสดงฝืมือทำกับข้าวไทยให้รับประทาน.. *เธอกระซิบ..บอกอาหารไทยอร่อยที่สุดในโลก* บางครั้ง.. เราจะชวนกันไปลอยคอในสระว่ายน้ำส่วนตัว แล้ว นอนมองฟ้านิ่งนิ่งแล้วพากันหัวเราะ เมื่อเราพูดภาษาอังกฤษแบบ.. *เข้าใจกันดีเฉพาะระหว่างคนสองคน* ดวง..ย้อนนึกถึงสังคม ที่ดวงเคยใช้ชีวิตในอีกวิถีหนึ่ง แล้ว.. ก็เพิ่งมาซึ้งใจว่า ดวง..นี่หนา ได้ผ่านมาทุกลีลาชีวิตแบบไม่เสียชาติเกิด เพราะ.. ดวงผู้หญิงที่เกิดมากับแสงตะเกียงรำไร กับเสียงฝนหล่นบนหลังคา กับชีวาชีวิตที่ได้ชิดใกล้เคียงดิน กับรอยถวิลแห่งทุกเงางามอดีต ที่คือสัจจะจริง ไร้สิ่งมายาสิ้นวัตถุใด..ที่ดูรกรุงรังใจรุงรังตา และ รายรอบชีวีดวงนั้น ยามวัยเยาว์.. ยังมีกระท่อมไพรกระท่อมหลังคาจาก ให้คนจนยากบางคนได้พักอาศัย หากทำไม... ดูเขาแสนมีความสุขใจเสียจังในความไม่มี ที่ได้นอนนิ่งฟังเสียงแห่งทุกสรรพสิ่ง.. ที่คือเสียง แห่งงามจริงงามจิต.. มาพลีสอนให้รู้จักรสชาติชีวิตธรรมดาๆ ให้รู้ค่า ความพอดีพอเพียง ให้แสนมีชีวีสมถะ สนิทสถิตเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ และ... ในทุกลีลาวสันต์ ดวง...ยังจดจำได้ ดวงชอบเล่นน้ำฝนจนคางสั่น จนไข้ขึ้น เพราะดวงเด็กช่างฝัน จะทนฝันทนฝนได้อย่างไรกันเล่า..ที่จะไม่โผเข้าใส่ และ.... มาวันนี้น่าแปลกดี ที่จิตวิญญาณการชอบเดินท่ามสายฝนพรำ ยังตามย้ำมาคอยเตือนในทุกครา ให้อยากพาตัวโผผวาออกไปยามฝนพร่าง ที่.. กำลังสาดสายพรายพรม ให้ห่มหอมในห้วงใจ.. และ.. เมื่อวาน ยามค่ำก็ได้สมหวังสมปรารถนาดั่งใจ เมื่อ.. เพื่อนคนที่ขับรถมารับดวงไปเต้นทุกวันพร้อมกัน เกิดสตาร์ทรถไม่ติด เพราะรีโมทค้าง ทำให้ดวง ต้องเสียสละเดินอ้างว้างตากฝนพร่างออกไป เพื่อไปตามช่างมาให้เพื่อน.. กว่าจะ.. เดินฝ่าสายฝนลมแรงราวแสร้งให้ดวงสาสมใจ กับความละไมละมุน ให้สายฝนมิการุณย์ หากฝากสุนทรีย์หนาว... ด้วยหยาดน้ำพราวให้เย็นเยียบไปทั้งตัว และ นี่คือที่มาแห่งความไม่สบายราวจับไข้เล็กๆ แต่.. ไม่เป็นไรนะ ยังไกลหัวใจ.. เพราะ เคยไหม.. ที่ยามเราไม่สบายแล้วได้นอนตัวรุมรุม เราจะรู้สึกดีกับชีวีที่ได้ชิดใกล้สัจจธรรมอันแสนล้ำค่า คือความเจ็บ คือความ ระบม ที่ต้องนอนซุกตัวในที่นอนระทม และได้.... สัมผัสชิดใกล้ ความรู้สึกดายเดียวเปลี่ยวร้างแสนอ้างว้างใจลำพัง เป็นความรู้สึกดื่มด่ำ ยิ่งกับยามนี้... ที่มี.. *น้ำตาฝนน้ำตาฟ้า*..พากันพลีสิ้น ให้.. ผู้คนทั่วทั้งแผ่นดิน ที่มีทั้งรักชัง ได้พบหวังหวานฤารานเศร้า..คลุกเคล้ากันไป สุดแต่ใจใครจะไขว่คว้า.. และรู้ว่า... แท้ที่จริง ทุกสรรพสิ่งในโลกหล้า.. ไม่ว่าฤดูกาลหรือฤดีระกำ ก็จักผันผ่านแปรไป ..ไม่ ..มิยั่งมิยืน มิฝืนยึดมั่นถือมั่น ฝันรักได้นานกันสักเท่าไรเลย... ........................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song129.htm lหยาดน้ำฝน หยดน้ำตา .....ดาวใจ ไพจิตร หยาดน้ำจากตา นางฟ้าที่ตรมอารมณ์ หลั่งความขื่นขมที่ถมอยู่ใน ใจตน หยาดย้อยจากปรางสวรรค์เบื้องบน สู่กลางแก้มดินในฐานถิ่นคน นั้นคือหยาดฝน ฉ่ำใจ สาดสายพร่างพรายพรมผืนไร่นา แนวเนิน ป่าดอนโขดเขินคลองขลุงทุ่งหนอง นองไป หล่อเลี้ยงพืชพันธ์ มีผลดอกใบ โลกเคยหลับไหล พลันฝืนตื่นใจ สวยงามสดใส จริงเอย ทอแสงทองอาทิตย์ทาบทา พลันน้ำตานางฟ้าระเหย เป็นละอองไอน้ำอย่างเคย ถูกลมรำเพย พัดเลยลอยวน หยาดน้ำจากตา นางฟ้าที่ตรมอารมณ์ ฝากมากับลมเป็นฝนพร่างพรม ใจคน แต่น้ำจากตาตอนช้ำกมล ที่เราหลั่งลอย ระเหยกี่หน ถึงกลายเป็นฝน ฉ่ำใจ ทอแสงทองอาทิตย์ทาบทา พลันน้ำตานางฟ้าระเหย เป็นละอองไอน้ำอย่างเคย ถูกลมรำเพย พัดเลยลอยวน หยาดน้ำจากตา นางฟ้าที่ตรมอารมณ์ ฝากมากับลมเป็นฝนพร่างพรม ใจคน แต่น้ำจากตาตอนช้ำกมล ที่เราหลั่งลอย ระเหยกี่หน ถึงกลายเป็นฝน ฉ่ำใจ...
พุด 15 ต.ค. 2548 08:48 น. - ID 82403 
1257
10
0
16 ตุลาคม 2548 15:05 น. - comment id 524269
..ยังคงเป็น..ความงดงามที่เรนสัมผัสได้.... เรนคิดถึง..นะคะ
..
15 ตุลาคม 2548 09:55 น. - comment id 527500
*เข้าใจกันดีเฉพาะระหว่างคนสองคน* ...แม้ ไม่มีคำพูดใด .. ทว่าหัวใจของทั้งสองคนก็เปี่ยมสุข .. ...บ่ายวันนี้ ถ้าเสร็จจากงานบางอย่าง ...อัลมิตราคิดว่าจะไปขี่จักรยาน ดูเมืองโบราณ ...หอบหนังสือไปอ่าน หามุมดี ๆ ...บางที อาจไปถ่ายภาพเจ้าตัวจ้อย ๆมาฝากอีกค่ะ
15 ตุลาคม 2548 10:20 น. - comment id 527505
ดีใจด้วยครับ ที่ค้นพบความสุขแห่งใจ..
15 ตุลาคม 2548 10:37 น. - comment id 527509
15 ตุลาคม 2548 11:10 น. - comment id 527525
วันนี้มาส่งความคิดถึง ให้พี่พุดค่ะ
15 ตุลาคม 2548 11:28 น. - comment id 527543
คงไม่ว่านะ ถ้าคนแปลกหน้าซักคนจะแวะมาทักทาย สวัสดีครับ
15 ตุลาคม 2548 11:59 น. - comment id 527561
พุด..อยู่ที่นี่มานานมากจริงๆค่ะ นับแล้วจะห้าปี หรือดีไม่ดีหกเจ็ดแล้ว(ค่อยว่ากันนับตั้งแต่ตั้งเวบใหม่ๆ)และไม่ว่า ใครจะไปจะมาพุดพัดชา ก็ยังคงเหว่ว้ารักที่นี่ และ แทบไม่เคยย่างกรายไปไหนเลย ไม่เคยท่องเวบเสียด้วยซ้ำ ไม่รู้จักโลกฝันมากไปกว่าร่มรักเรือนไทย กับยามค้นหาข้อมูล
15 ตุลาคม 2548 11:59 น. - comment id 527562
สุขใจที่ได้เข้ามาอ่านงานงามของพี่พุดค่ะ..
15 ตุลาคม 2548 12:03 น. - comment id 527566
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=347 http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=287 สวนดอกไม้ริมเรือนรัก หวังจักหอมคุณค่าคงทน
15 ตุลาคม 2548 17:14 น. - comment id 527650
อ่านอดีตฝนอดีตฝันให้คิดถึงเรื่องหลังครั้งอดีต...... สมัยเป็นเด็กเลี้ยงควาย ต้อนควายลุยน้ำ ข้ามทุ่ง พลันฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก ทั้งคนและควายก็ทุลักทุเลกันไป คนเป็นห่วงควายขณะเดียวกันควายก็เป็นห่วงคนเช่นกัน ดูและกันไปจนถึงบ้านแล้วต้อนเขาเข้าคอก ในวัยเด็กกับหัวใจดวงน้อย ที่เปี่ยมสุข เป็นสุขที่บริสุทธิ บริสุทธิจริงจริงครับพี่ บ้านเราไม่มีไฟฟ้า มีแต่แสงตะเกียงริบหรี่วอมแวม เหมือนดวงดาวที่ส่องแสงในพื้นหล้า ท่ามพงไพรและบ้านป่านาดอน นั่นเป็นความสุขที่มิอาจลืมเลือน เดี๋ยวนี้อยู่สบายสะดวก มีประปา ไฟฟ้า อยู่ห้องแอร์เย็นฉ่ำแต่หัวใจมันร้อนรุ่ม ดิ้นรน บางคราวของความรู้สึก ให้โหยหาอดีต อดีตฝนอดีตฝัน ช่างตรงใจเหลือเกิน.... วัยเด็กกับน้ำฝนที่หล่นพร่ำ ยังจดจำกลิ่นไอในอดีต วิ่งตากฝนสุขจริงหนาค่าชีวิต ให้หวนคิดกลับคืนหลังครั้งเยาว์วัย
15 ตุลาคม 2548 17:39 น. - comment id 527656
แวะมาทักทายพีพุดผู้งดงามแต้ๆเจ้า ได้อ่านอักษรที่งดงามไพเราะ สายฝนที่หลั่งไหลกับหัวใจที่เปียกปอนนอนน้ำตารินคิดถึงความฝันที่ห่างหายไปใจเศร้านักแต่ได้รับการซับน้ำตาจากเพื่อนในบ้านหลังนี้มีสุขกว่ายิ่งอื่นใด
15 ตุลาคม 2548 19:17 น. - comment id 527681
รู้สึกว่างานเขียนชิ้นนี้ของพี่พุด เขียนได้ให้กำลังใจและเห็นสัจธรรมบางประการ มากๆเลยค่ะ ขอบคุณที่พี่พุดเป็นห่วงและให้คำแนะนำน้องคนนี้ ซึ่งน้องก็เห็นด้วยกับพี่พุดอย่างจริงจังทีเดียว ครั้งต่อไปน้องจะคิดไตร่ตรองอะไรให้มากขึ้นให้รอบคอบมากขึ้นค่ะ
15 ตุลาคม 2548 22:36 น. - comment id 527740
15 ตุลาคม 2548 22:56 น. - comment id 527760
...มาอ่านสิ่งสวยงามค่ะ
15 ตุลาคม 2548 23:45 น. - comment id 527789
16 ตุลาคม 2548 05:11 น. - comment id 527809
อดีตฝนล้นฝันบีบคั้นอก คืนสะทกสะท้อนคนอ่อนไหว หยาดน้ำฝนปนน้ำตาอำลาใคร เคยมีใจพลันไม่มี ..อนิจจัง.
16 ตุลาคม 2548 12:01 น. - comment id 527850
มาชื่นใจกับงานของพุดพัดชา อายุยืนไปอีกหลายวันครับผม
17 ตุลาคม 2548 11:15 น. - comment id 528041
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
