http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song90.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2940.html (ฝนหยาดสุดท้าย..รักเอ๋ยรักข้า) ............... ผมกำลังพายเรือ... ในทะเลสาบสีทอง ทะเลสาบ... ที่ผุดพร่างราวแผ่นสีทองลำยองใย ขึ้นมาในท่ามดงดอกหญ้าแสนสวยเศร้าอรชร ที่.. กำลังชูช่ออ่อนอ่อนอ้อนสายลมไหว ไปกับแสงตะวันรอนยามใกล้ตะวันลา ฟ้าโพล้เพล้ใกล้ค่ำ... ฉาบไล้ไปด้วยรัศมีแดดอ่อนละมุน ราวรุ้งพราย ฉายฉาน.. หาก..งามเงียบสงบ เสียงนกกินปลาในหนองน้ำ ร้องระงมผสานมากับสายลม และเสียงแห่งสรรพสัตว์ราวสังคีตไพร แล้ว.. ดวงอาทิตย์ดวงกลมสีทองสุกปลั่ง.. ก็ค่อยๆหย่อนตัวลงมา... สัมผัส.. ทายทักดงดอกหญ้า และเส้นตัดขอบฟ้าอย่างแสนอ่อนหวาน ผม..หรี่ตา.. ดูตะวันและฟ้าอันแสนบรรเจิด ผ่านเรียวไสวของใบหญ้า ที่กำลังกรายฟ้อน..ช่างแสนงามซึ้งนัก ผมคิดถึง..ฉากหนึ่งในหนัง..OUT OF AFARICA ที่มีฉากแสนงดงาม ยามที่.. พระเอกขับเครื่องบินเล็ก พานางเอกร่อนภิรมย์ชมวิวทิวทัศนียภาพเบื้องล่าง และ.. ก่อนที่จะไปนั่งอ้างว้าง เอนอิงกันดูภาพตะวันอันแสนสวยราวภาพฝัน... ผม..ห่อตัว เมื่อสายลมหนาวพรูผ่านมา ราวกับจะปลอบประโลมใจ พลัน.. มีหยาดลีลาวสันต์พรมพร่างลงมาในท่ามบึงงามสงบ พาให้หัวใจผม..พบสงบสุขตาม... และ.. ในท่ามเพลงฝนหล่นพร่าง ลงมาอย่างเบาบางบางเบา หัวใจดวงเหงาเงียบงาม ก็.. ย้อนรำลึกนึกถึงบทเพลงหนึ่ง ในอดีต ที่กำลังมากรีดก้องในห้องใจ ราวกับ.. ใครสักคนกำลังร่ำไห้รำพึงรำพันฝันฝากรัก ไปกับฤดูกาล...ที่..กำลังจะผ่านเลย.. ....................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song90.html ฝนหยาดสุดท้าย สุนทราภรณ์ ฝนหยาดสุดท้ายหัวใจหวั่นไหวให้ตรม ซ่อนรอยน้ำตาขื่นขม ร้าวระบมสุดที่จะฝืน ถึงคราวจำพราก โศกช้ำกล้ำกลืน ฉันนอนซบหมอนสะอื้น ค่ำคืนผวาโศกศัลย์ ฝนหลั่งสั่งฟ้านิจจาจำร้างห่างกัน อย่าลืมรักเคยผูกพัน ทุกคืนวันอย่าลืมเสน่หา ถึงกายจะห่าง แต่รักอย่าลา เธอเคยสัญญาไว้ว่า จะมาเมื่อฝน เยี่ยมเยือน จงหมั่นจำความหลังอย่าลืม สองเรา เคยรักเคยปลื้ม ด่ำดื่มจำไว้อย่าเลือน คอย ฉันคอยจนฝนใหม่เยือน หวั่นเกรงรักลวงลอยเลื่อน เพื่อนใจอยู่ไหนไม่มา ฝนหยาดสุดท้ายเขาใยปล่อยฉันให้คอย ส่งกระแสใจเลื่อนลอย หลงรอคอย คอยร่ำเรียกหา ฝนเอยอย่าด่วน สิ้นร้างสร่างซา เพราะชื่นหัวใจของข้า ไม่มาฝนจ๋า ข้าตรม ฝนหยาดสุดท้ายเขาใยปล่อยฉันให้คอย ส่งกระแสใจเลื่อนลอย หลงรอคอย คอยร่ำเรียกหา ฝนเอยอย่าด่วน สิ้นร้างสร่างซา เพราะชื่นหัวใจของข้า ไม่มาฝนจ๋า ข้าตรม... .............. ผม.. แหงนเงยยิ้มรับฝนหยาดสุดท้าย ที่กำลังพร่างรินด้วยหยาดน้ำตา และนอนพาดตัวนิ่งนิ่งกลางลำเรือ คอยเฝ้าดู.. ตะวันกำลังลับฟ้า... ในม่านหมอกมนต์แห่งสายฝน..เสน่ห์วนา และ.. บึงกว้างมิร้างไร้แรมรัก.. และ.. จักหมุนวนกลับมาทายทักมวลสรรพสัตว์ในเช้าวันใหม่ ให้ทุกดวงใจ ...ได้คลี่ยิ้มหวานๆ รอรับวันหวานวันหวัง.. รับพลังธรรมแห่งธรรมชาติที่แสนพิลาสพิไล มาส่องนำทางใจ อย่างไม่มีวันสิ้นสุด อย่าง..ไม่มีวันสายเกิน ที่จะเริ่มต้นใหม่ในทุกลีลาชีวิต หากรัก.. ที่จักลิขิตชะตา ใช่รอท่า..เพียงพรพรหม...! และ..ในไม่ช้า สายลมหนาวจะกราวกรูมา พวงพยอมยังคงบานตระการคู่หล้าประดับใจ พงพฤกษ์ไพรยังคงรอสายฝนสายฝัน ที่จักหยาดรินมาใหม่..มิสิ้นสายใยแห่งรัก น้ำค้างไพร.. ยังคงทายทักระริน.. ที่จะยังคงรอพร่างพรายพรม ลบระทม..คืนสดชื่นให้ แด่..ทุกดวงดอกไม้ ฤดูกาลผ่านมาสอนทุกข์สุขให้ทุกฤดี ได้มีชีวี และ.. ลมหายใจตระหนักชัด ถึง.. *พลังแห่งรัก..มหัศจรรย์แห่งรอ* โลกละออให้ศิลปะอันแสนอ่อนช้อย ที่ถึงเพชรพลอยร้อยพัน ใช่..!จะแทนที่กันได้ และ.. หากตราบใด... ฟ้ายังคงเปลี่ยนสี สายนทียังรี่ไหล เรา... ยังมีดวงตาสวยใส ดวงใจนวลนุ่ม ดวงที่หวานละมุนราวกลีบดอกไม้ ดวงที่ คิดเพียงพลีให้รักน้ำใจ แด่ทุกดวงใจ...อย่างไม่สิ้นเมตตาปรารถนาดี ไว้รอรับทุกนาที ที่..จะได้สัมผัสฝัน อันจัก. มาเพาะพันธุ์พร่างให้สว่างหอมในหอมห้วง แห่งเนื้อดินใจ.. อันคืออัญมณีไพร อัญมณีจิต ที่จักตามติด..ให้เกิดก่อทิพยนิรมิต ไปตราบทุกภพชาติ ตราบจนวันตาย ตราบจนชั่วฟ้าดินสลาย..! .................................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2940.html รักเอ๋ยรักข้า ...สวลี ผกาพันธ์ รักเอ๋ย รักข้า คิดยิ่งเหมือนพา กังวลอุรา หวนไห้ เดี๋ยวรัก ก็ชื่นฉ่ำใจ เดี๋ยวรักก็จากไปไกล ไม่เคยสดใส จีรัง รักเอ๋ย รักข้า ครั้งแรกรักมา เหมือนดังผกา สพรั่ง ดูรัก เจ้าช่างจริงจัง แสนชื่นชุ่มฉ่ำประดัง แทรกมนต์ที่ขลังอาจินต์ รักเอยรักจงอย่าเฉย แรมไกล รักเจ้าโปรดเห็นดวงใจ หวนไห้ถวิล น้ำตา ร่วงริน ท่วมฟ้า ท่วมดิน ไม่อยากจะกินจะนอน รักเอ๋ย รักข้า เคล้าด้วยน้ำตา หรือน้ำผึ้งพาใจอ่อน บางครั้ง รักเจ้ารุ่มร้อน เดี๋ยวรัก ก็จากก็จร อกเอ๋ย สะท้อนดวงใจ รักเอยรักจงอย่าเฉย แรมไกล รักเจ้าโปรดเห็นดวงใจ หวนไห้ถวิล น้ำตา ร่วงริน ท่วมฟ้า ท่วมดิน ไม่อยากจะกินจะนอน รักเอ๋ย รักข้า เคล้าด้วยน้ำตา หรือน้ำผึ้งพาใจอ่อน บางครั้ง รักเจ้ารุ่มร้อน เดี๋ยวรัก ก็จากก็จร อกเอ๋ย สะท้อนดวงใจ...
พุด 23 ต.ค. 2548 08:37 น. - ID 82748 
1191
2
0
24 ตุลาคม 2548 09:44 น. - comment id 529893
แหมพี่พุดจ๋า....เพลงรักเอย..เพราะจริงๆๆนะจ๊ะพี่พุด... แวะมาอ่านผลงานดีๆจากพี่สาวคนดีจ๊ะ...
24 ตุลาคม 2548 09:10 น. - comment id 530884
บางครั้งความเหงา... การอยู่คนเดียวก็อาจทำให้เรา... ได้มองเห็นตัวเองที่... รายล้อมไปด้วยธรรมชาติที่แสนงาม... ธรรมชาติและเรา... ต่างเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน... เราไม่เคยได้อยู่ลำพังเพียงคนเดียวหรอก... เพราะในความเงียบยังมีเสียง... เพราะในความมืด... ยังมีแสงสว่างเรืองอยู่ในใจที่ยังหวัง... ในยามร้อนยังมีสายลมพัดมาให้เย็นกาย... ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว...
23 ตุลาคม 2548 09:52 น. - comment id 531065
23 ตุลาคม 2548 10:53 น. - comment id 531071
บทกวีและบทเพลง ยอดเยี่ยมมากครับ
23 ตุลาคม 2548 11:17 น. - comment id 531075
ให้ความรู้สึกที่ใส.. บริสุทธิ์..ดีจังค่ะ พี่พุด ชื่นชมงานพี่พุด.. มาก.. เสมอ.. ค่ะ
23 ตุลาคม 2548 15:32 น. - comment id 531100
มีความสุขที่ได้อ่านค่ะ พี่พุด บางครั้ง การอยู่คนเดียวลำพัง .. ถึงจะเศร้าไปบ้าง แต่ก็มีความสุข ว่ามั้ยคะพี่ รักษาสุขภาพนะคะ อย่าตากฝนเพลินล่ะ อย่าซนด้วย เดี๋ยววิ่งเล่นกลางฝนจนเพลิน จะเป็นหวัดเอาได้
23 ตุลาคม 2548 17:46 น. - comment id 531114
หน้าส่วนตัว
ลำนำรักหยาดสุดท้ายแห่งสายฝน
จะผ่านพ้นเคลื่อนกาลผ่านสมัย
อันอบอวลอิ่มอุ่นละมุนละไม
ที่คล้องใจหนุ่มสาวชาวบ้านนา
แม้วสันต์หยาดสุดท้ายจะใหลหยุด
มิได้ฉุดหยุดรักที่กรูมา
จะสานต่อก่อรักหวานซ่านอุรา
ในลีลาเหมันต์อันรัญจวน
ทำนองรักเหมันต์หากผ่านพ้น
กาลเวียนชนคิมหันต์อันหอมหวล
แม้จะร้อนความรักใช่เรรวน
แสนอบอวลอุ่นไอรักจากท้องนา
24 ตุลาคม 2548 08:25 น. - comment id 531284
แวะอ่านครับ.......
23 ตุลาคม 2548 22:13 น. - comment id 535830
แวะมาอ่านตามงานอักษรที่เรียบงาม สานคำคมบ่มอบอวลด้วยความหวานของธรรม ชาติเย็นตาเย็นใจจริงค่ะ อยากนั่งเครืองบินเล้กร่อนชมทิวทัศน์ อย่างในหนังบ้างนะคะ
23 ตุลาคม 2548 20:16 น. - comment id 535852
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
