วิมานลอย..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4258.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1933.html
( ณ..วันนี้ เรือนมยุรา ..วิมานดิน)
...................


หนึ่งปีที่แสนสุขเสมอใจ
กำลังจะพ้นผ่านไป....
และ..
มี...
อะไรอะไรมากมาย
ทั้งเรื่องราวดีร้าย
มากรายกล้ำล้ำล่วง
เข้ามาพ่วงเป็นพวงพันธนาบ่วงวิบาก
มาสอนสัจจะธรรม
มาน้อมนำใจในชีวาชีวิตเรา....


บ้าง..
บางบทเรียนเวียนพลีมาฝากความเหงางาม
หากให้เรียบง่าย 
รู้ใช้ชีวิตอย่างสมถะพอเพียง
รู้เลี่ยงหลบผู้คน ในท่ามโลกแล้งไร้


บ้าง..
ก็ฝากแผลร้ายรอยระทมระกำให้แสนช้ำชอกแพ้พ่าย
คล้ายนาทีนั้นนาทีแห่งโศกศัลย์
ราวโลกกำลังจะถล่มทลาย
ด้วยความเศร้าโศกแสนเสียใจสะเทือนใจ


ที่...สรุปแล้วไซร้
ก็มีทั้งทุกข์สุขคลุกเคล้ากันไปอย่างยากจะแยกออก
และ..
ตราบใด
ที่โลกใบกลมกลมยังหมุนวนไปวนไปไม่มีวันสิ้นสุด
และ..
ตราบเท่าที่
ยังมากมีมวลมนุษย์มากมาย
กลับมาว่ายวนในวงกรรม..
มาก่อเกิดการกระทำทำลายบนผืนโลกนี้
ที่...
นับวันธรรมชาติ
จะลงโทษพิโรธสอนโศกมากกว่าสุข..
ให้กับทุกทุกชีวิต ได้แก้ไขก่อนสายเกิน
อย่ามัวแต่หลงเพลินสนุก
จนลืมวันมรณา
 ใช่ว่า....อายุเราจะถึงร้อยปีเสียที่ไหน...


และ..
เรื่องราวทุกข์ทุกๆอย่าง
ก็จักก้าวย่างพรากลาไป
ให้..
ผองเราตั้งใจเพียรแน่วแแก้ไขในสิ่งผิด
ฤาไม่..
ก็ฉลาดใช้วันปีใหมนิรมิต..
สร้างพลังจิตเกษมศรัทธา
*เริ่มต้นชีวิตกับฟ้าวันใหม่*
กับ..
วันเวลาแห่งศักราชใหม่
ที่ขึ้นอยู่กับ
ใครจะใช้กุศโลบายใดมาหมายมั่นฝันใด
ให้ใจยังคงดวงใสไสวงาม 
ยังคงเป็นดวงดีดวงเดิม...เพิ่มมาก็เพียงแค่วันเวลา.
.......


ในท่ามกลางสายลมหนาว
ที่พัดพราวพัดแผ่วผ่าน
ม่านใบไม้ลายดอกแก้ว
เข้ามาอย่างบางเบาเบาบาง
มา..
พรมพร่างให้เจ้าของเตียงโบราณ
ที่นอนเหงาเงียบรับงาม ช่างหนาวเนื้อนวลนัก


จึงเปิดบทเพลง...แสนรัก
ชุด*เสียงกระซิบจากสายลม*
มา...ทายทักริมรวงใจ
ให้..
หวานเศร้าเคล้าคลอพ้อภิรมย์ร่าย
คล้าย...ดั่ง
กำลังนอนริมกระท่อมเถียงนา..
ได้ยินเสียงข้าวกล้ากระซิบพร่ำกับสายน้ำรักนิรันดร์
ในบึงฝันบึงบัว
กับ..
เสียงเรไรร่ำระรัวจิ้งหรีดร้อง
พากันประลองเสียงเพรียกไพรระงม
ไปกับสายลมเหมันต์
ที่พากันโบยโบกโยกไหวระบัด
พัดเรียวรวงราวลมไล่ข้าวเบา...


เสียง...ตาลเดี่ยว..เดียวดายกำลังพรายพ้อ
พัดใบกราวกรูเสียดส่ายเซาะแซก...ราวแบกโลกทั้งโลกไว้
อย่างแสนเศร้าโศกวิปโยคพอกันกับโลกนี้
ที่ทุกนาทีชักไร้หวาน
ปานรอวันแตกดับลับลาเข้าไปทุกขณะแล้ว...


ในคลองใจในคลองฝันเห็นภาพ
*เจ้าลาแล้งและสายน้ำ*
กำลังเคี้ยวเอื้องอย่างช้าช้า
รอท่า..
เจ้าของผู้มีหัวใจดวงทองไปโอบกอดอย่างแสนรักใคร่
ให้ไออุ่นจากใจดวงละมุนละไมละม่อม
ที่พลีพร้อมยอมรับน้อมรับ*ความเป็นควาย*


ที่บางครั้งยังสอนงามให้ สอนให้รู้ค่าคำกตเวทิตา
ได้ดีเสียยิ่งกว่าคน 
และ..
ยังสอนให้ดวงกมลแสนสัตย์ซื่อถือมั่นรักมั่น
ในเจ้าของอย่างมิต้องสงสัย


ด้วยความเป็นสัตว์
ที่มีดวงใจแสนใสบริสุทธิ์ อาศัยอยู่แต่ในท้องไร่ท้องนา
ใช่เมืองฟ้าอมร ..หลอนลวงด้วยแสงสี 
ที่..
ผู้คนพากันพอกหน้ากากเข้าหากัน
แบบตัวใครตัวมัน แข่งขัน รีบเร่งรีบร้อน
ด้วยใช้ชีวีระบบเงินผ่อน ต้องผ่อนนั่นผ่อนนี่
พาชีวีให้อยู่รอดปลอดเจ้าหนี้หนีไปวันๆ
และ
ด้วยพลังแสงสีมนต์มายามากมาย 
คล้าย..มากคนคนคน...
ก็มากเรื่องราว วายวุ่นวกวน...วนวนวน
แบบคนคนคน จนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง 
ถึงจะเลิกวุ่นวาย  ได้พักใจ..สงบใจ


ทุกข์ผู้คนยังคงตะเกียกตะกาย
คว้าไขว่โลกวัตถุ ที่ดูดูจักมิมีวันสิ้นสุดหยุดพอได้
หากให้สิ่งมากมายเหล่านั้นมามีอำนาจเหนือจิตใจ
เหนือจิตดวงใสดวงรักเงียบงาม
รู้รักความพอดีพอเพียง
รู้เลี่ยงหลบ
หาความสงบสุขจากวิถีชีวิต
จากจิตวิญญาณภายใน


ที่คือความงามใส ไสวสว่าง
จักพร่างพรายดั่งเพชรพราว
ให้เรานำตามติดไปในภพภูมิชีวิตหลังความตาย
ซึ่ง..
ต้องใช้ร่างใจเราเพียงนั้น
เพียรค้นหาพาพบให้จบด้วยบทพิสูจน์..


ที่ไม่ว่า
*สวรรค์ในอกนรกในใจ*
ในภายภาคหน้าจะมีจริงหรือไม่
ก็..ไม่ควรประมาท 
ฉลาดสร้างมโนคติ
ให้ใสงาม... ไปในท่ามทางสว่างสะอาดสงบ
สยบกิเลสโลกย์
ให้สิ้นโศก พบสุขสถิตว่างกระจ่างจิต....
ไปตราบชั่วนิจนิรันดร์จะดีกว่า


วิมานบนฟากฟ้า..ทวยเทพ
จะรอท่ารอรับฤดีเราฤาไม่..
ก็คงดีกว่าไปสร้างกรรมใจ..ไปก่อกรรมทำความชั่วร้าย
ที่พอถึงวันที่ชีพชนม์เรามลาย 
อยากแก้ไขให้ร้ายกลายกลับดี...ก็สายเกินเสียแล้ว


สำหรับ..ดวงใจ
เจ้าของเตียงโบราณ
ที่มีแดนดินในโลกหล้า..ที่ฟ้าดินประทานพรให้
และ
ตั้งชื่อไว้อย่างแสนงามราวมีสรวงสวรรค์วิมานบนหล้า
ให้ปวงรุกขเทวามาสถิตในนิรมิตงาม
นาม*วิมานลอย**วิมานวนา*


ราวกับว่า
ดวงชะตาได้รับ
*พรพระเมตตา*..จากศรัทธาปาฎิหารย์แห่งรัก
ที่ภักดิ์พลี..*ให้*แด่ทุกคนดี..
ที่มีโอกาส และได้ชิดใกล้มาช้านาน
ผ่านจิตวิญญาณมากล้นกรุณาปรานี
จากจิตดวงนิดดวงน้อยนี้มาตั้งแต่ยามยังเยาว์


*ให้..*อย่างเต็มใจมิขลาดเขลาหลงลืมโลกย์
 แม้นดวงชีวาจะพบโศกมากว่าสุข..ตลอดมา
ที่เพื่อนมนุษย์...
ผู้ไม่ยุติธรรมมักนำมาพลีมอบให้อย่างน่าเศร้าใจเสมอมา


หากทว่า...ก็มิเคยท้อแท้
ยอมแพ้พ่ายที่จะทำความดี ด้วย
*หัวใจดวงทองดวงผ่องผุดพิสุทธิ์ค่านี้
พร้อมพลีประดุจ
*ดั่งข้าวกล้าในนายามออกรวงเรียวรอเกี่ยวเก็บ..*
ให้..
ทุกผู้คนที่หนาวเหน็บยากไร้ ได้อิ่มท้อง 
ดั่งมีนานวลเนื้อใจทอง
ที่ปองพลี ยินดีเพาะพันธุ์ ให้งามครองขวัญ
ให้ได้สรรสร้างเพียงสิ่งดี ปิดทองหลังพระนี้..สมหวังดั่งปณิธาณ..


ตราบนานไปจนกว่า..
นาเนื้อนวลใจดวงนี้จะแหลกสลายไป
ประดุจ..ดั่งกลีบดอกไม้
ที่
ถึงเวลา...รอราโรยร่วงหล่นพวงพร่างหอมไปกับพื้นพสุธา
ให้..
น้ำฟ้ารินรด ...
สลายลาหมดสิ้นทุกสิ่งอย่าง...อย่างไม่ยึดมั่นถือมั่น
ไปกับธุลีหล้ากับดินน้ำฟ้าลมไฟ


ดั่งวันหนึ่งในชีวิตข้างหน้า...
ซึ่งกำลังรอท่าทุกผู้คน
ทั้ง..
จนรวย..จะสวยจะงามหรือไม่
จะยิ่งใหญ่หรือเป็นเช่นยาจก


ก็คงหนีไม่พ้นวันจบ วันสิ้น 
มิให้ถวิลรอเริ่มชีวีชีวิตใหม่  ในวันใหม่..ปีใหม่
ให้เริ่มต้นใหม่ ...
ดั่งใจดวงรักปรารถนารอท่าอีกต่อไป...ตราบชั่วฟ้าดินสลาย....!!!!!!
.................................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4258.html
ณ..วันนี้..เรือนมยุรา
ญ ...ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน
ดังใจ โอ้เอยเฝ้าคอยเธอนั้น
นานแสนนาน ฮืม
จึงมาเจอกัน
คล้ายบางสิ่งผูกพัน
ร้อยใจเราร่วมกัน
ช... ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน
ดวงใจ โอ้เอย มีเพียงเธอนั้น
นับวัน ฮืมจนแรกเจอกัน
ใจฉันเพียงต้องการ แต่เธอตลอดมา
ช ...ฝากคำสัญญา ฝากวาจา
รักเธอไม่เสื่อมคลาย
ญ ...หมื่นพันสัญญา
ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ
ช ...รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน
ญ ...คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย
พร้อม นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป
ช ...ฝากคำสัญญา ฝากวาจา
รักเธอไม่เสื่อมคลาย
ญ ...หมื่นพันสัญญา
ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ
ช ...รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน
ญ คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย
พร้อม... นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป
นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป... 
....................
 
  

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1933.html
วิมานดิน
ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว
ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า 
ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา
คอยส่องมองเธอด้วยแวว ตา แห่งความภักดี
เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน
คอยห่มให้เธอได้อบ อุ่น ก่อนนอนคืนนี้
ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี
คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป
เป็น วิมานอยู่บนดิน 
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน
ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี
เป็น วิมานอยู่บนดิน
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน
ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี
ให้เธอได้อบ อุ่น และนอนฝันดี
ให้เธอได้อบ อุ่นอยู่ใน วิมาน...