http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song973.html (ดวงใจในฝัน) จันทร์เพ็ญดวงทอง.. กำลัง.. ลอยล่อง..ท่องเหนือฟากฟ้าไทย...ทุกถิ่นที่ ทั้ง.. วิมานชาวฟ้ากระท่อมชาวดิน.ประดับใจ ประโลมใจ ผม..กำลังนอนเอกเขนก พิงหมอนขวาน นอกชานเรือนริมน้ำ เรือน... แห่งรักแห่งขวัญในดวงหฤทัย รับ.. สายลมเย็นพร่าง...ชื่นฉ่ำ.. ในยามค่ำ วันวิสาขปุณมี วันที่.. ทุกพุทธศาสนิกชนคนดี จักพึงตราจำไว้ในศรัทธาใจ อย่าง... คงไม่มีวันลืมเลือน...ไปตราบชั่วกาลกัป์ปกัลป์ อย่างที่.. ผมมิจำเป็นต้องตามเตือนให้พึงจำ ย้ำว่าวันนี้. เป็นวันสำคัญเฉกเช่นไร... หาก.. ทุกดวงใจไทยมีธรรมครอง มีจิตผ่องแผ้วดั่งแก้วแววประภัสสร รู้รักษ์ครรลองศีล สมาธิ พามีปัญญา อันคงงามเกินกว่าเพชร คมยิ่งกว่าดาบ.. ที่เอาไว้ฟาดฟันทุกเงากรรมวิบากวน มิให้... หลงราน ทนนาน.... จนกระทั่ง ดวงตามองมิเห็นธรรม ตราบจนถึงวัน... ตะวันแห่งดวงชีวันชีวิตอำลา.. อย่างแสนน่าเศร้าโศกสะเทือนใจ ผม.... ได้กลิ่นดวงดอกพิกุลริมชานเรือน กำลัง.. พลีหอมลอยลมพรมพร่างมาให้ดอมดม ราว.. ผสานผสมความเป็นไทยโบราณ ในกาลก่อนเก่า ในเงาเงื้อมแห่งความสงบสุขนิรันดร์ แห่ง *เรือนไทยสองฝั่งคลอง* ให้ดวงใจดวงละมุนอ่อนหวานของผม รับรู้... ดื่มด่ำ.. ล้ำลึก.. อย่างเดียวดาย.. ผม..นอนน้ำตาซึมซึ้ง...ราวถูกตรึง... ให้ตกอยู่ในภวังค์แห่งฝัน รับ.. พรายสายแสงจันทร์อันแสนเย้ายวนนวลแจ่ม ดั่งหยาดน้ำผึ้งรวง...ในหอมห้วงแห่งความรู้สึก อันแสนละไมละมุนนี้ มาตรแม้น... จะไร้เธอคนดีที่ผมแสนรักแสนภักดิ์คลอข้างเคียงกาย ก็ตามที... ................ ปวงพวงพะยอมไพร ไหวกิ่งร่ายรับมนตรา ราว.. กำลังต้องมนต์เสน่หาเฉกเช่นกัน... กับ.. คืนฝันวันพระจันทร์หวาน.. หาก..ทำไมเล่า.. ราว*น้ำผึ้งโศก.....* ผม... ค่อยๆจุดเทียนในโคมแก้วแวววะวับ แล้ว.. ตั้งใจอ่านบทกวี ที่... แสนดีแสนงาม...ในท่ามบรรยากาศอันแสนเป็นใจ จุดเทียนกราบกรานหน้าพระพุทธ ร้อยมาลัยพวงพิสุทธิ์หอมพลีมงคลขวัญ อธิษฐานให้ยอดดวงใจสุขสดใสในวันเกิดตราบนิรันดร์ เทียนยี่สิบเก้าเล่มพลันทอแสงพร่างกระจ่างใจ สวดพาหุงมหากาให้คนดี รอวันที่เอื้อมดาวได้ดังฝันไขว่ ให้มีคนรักแสนรักรายรอบใจ ให้ดวงใจใสกระจ่างสร้างงานธรรม น้ำตาใจสะท้อนแสงเทียนวะวาววับ ราวแสงเพชรวิบวับรับรินร่ำ เสียงสายฝนหล่นพราวพร่างพรมพรำ น้ำตาขวัญหยาดรินสิ้นทั้งใจ คือน้ำตาแห่งปิติที่พลีภักดิ์ หยาดแทนรักแทนห่วงดวงใจใส แทนค่าคำอักษราหวานล้ำรัดร้อยใจ แทนอมตะรักใดในโลกนี้พลีแด่เธอ...!!! ........... เธอคือเมฆเสกสายหวานมาห้อมห่ม มาพร่างพรมขวัญเจ้าคราวเหน็บหนาว เธอคือสร้อยร้อยสวยด้วยรวงดาว คล้องฝันพราวรับขวัญพลีราตรีเพ็ญ.. ราวสายลมพรมผ่านลุกขึ้นสู้ โลกยังอยู่ดอกไม้หวานบานให้เห็น แม้นดายเดียวเปลี่ยวร้าวใจเยียบเย็น เธอยังเป็นเช่นเทียนทองส่องกลางใจ ราวรุ้งเรียวเกี่ยวฟ้าทางช้างเผือก ลบหนาวเยือกให้อุ่นพร่างสว่างไสว รจนาบทกวีที่งามงดหมดจดใจ ระรินไหวลบโลกร้อนสอนกมล... เธอคือสายธารหวานพรมห่มหอมร่าง ให้ฉ่ำพร่างฉ่ำชื่นดุจสายฝน เธอนั้นหรือคือน้ำค้างกลางกลีบรสสุคนธ์ เธอคือคนของสายธรรมนำชีวี.. เธอคือตะวันอันโอบเอื้อมนุษยชาติ สว่างวาดรจนาร้อยสร้อยศักดิ์ศรี เธอนะหรือคือยอดงามยอดความดี เป็นสร้อยสีสร้อยแสงสร้างแรงรัก.. เธอคือไม้ไพรในป่าเมืองมนุษย์ สร้างพิสุทธิ์ดุจร่มธรรมล้ำค่านัก เธอคือใครใครคือเธอเล่ายอดรัก ยอมพลีภักดิ์ศรัทธารักศรัทธาใจในวันนี้.. *************************** ใช่แล้ว... เป็นบทกวีแห่งนวลใจอันแสนพิไลพิลาส แสนสงบสะอาด เกินกว่าใครจะรับรู้ *ถึงจิตภายใน*ใจดวงอันแสนไสวเกษมพร่างแห่งเธอ.. ผู้เพียรรักรจนา ผู้มัก.. ได้รับคำพิพากษาอย่างไร้ความอยุติธรรม ในโลกแห่งมายาฝันนี้ ที่.. เธอเพียรหลีกลี้ รู้มี...รู้รักความเป็นส่วนตัว หวังเพียง *ให้*งานงามแห่งจินตนาการ กับ.. โลกรานแห่งความจริงนั้นพลันแยกขาดจากกัน.. พร้อมพลี... แค่ฝันพลี สรรสร้างทิพยจิต ให้.. งามดั่งนิรมิต เพื่อประดับโลกหล้าแลฟ้างาม ราว.. หวังร่ายพรายมนต์แห่งฝัน หว่านหวังให้พลัน..พร่างพรึบ.. ดั่งดวงดาว..ดาราราย ดาราดาดให้สุกสกาว พราวพร่างแสนพิไลพิลาส รอเวลาว่า... จะมีใครสักคน คว้าไขว่ มาใส่ในอุ้งมือ ดาวแห่งใจ ดาวนำทางใจ ดาวดวง..ไสว.. ที่... จักประดับฟ้า ประดับใจ.. คนที่มีนวลใจละมุนสวยใสแสนงามพอกัน ผู้รู้... ค่ารักค่าคำค่าแห่งความฝัน อันคือพรสวรรค์ ..จากพระเบื้องบน ..ประทาน .............................. และ.. อีกไม่กี่ชั่วยาม..ท่ามราตรี..นี้ ผม..จะพาตัวไป*เวียนเทียน*รอบโบสถ์คร่ำ* ไป... ถวายจิตดวงใสไสวสว่างเป็นดั่งพุทธพลีบูชา และ.. จะกลับมาน้อมนำ ถวายพวงมาลัยพิกุลอันแสนหอมกรุ่น สวดมนต์บทพาหุง..นั่งวิปัสสนา ตราบจนกว่าตะวันรุ่ง .. และ ในยามอรุณมาเยือนแย้ม มาแย้มยิ้มให้พลังทายทักหล้า..ฟ้า.. ผมก็..จะ เตรียมใส่บาตร กับพระภิกษุสงฆ์ ที่.. วาดพายมาในยามฟ้าสาง ในท่ามโค้งคุ้งน้ำอันแสนบริสุทธิ์ใสฉ่ำเย็น ให้... ดวงใจผมแสนใสเย็นพอกัน และ.. ราวได้รับพรพรหมอันเป็นมงคลหมาย คล้ายเนื่องในวันเกิดเวียนมา.. ให้.. ดวงใจลูกผู้ชายชาวนาคนกล้า ได้ปวารณาตัวอีกคราครั้ง ที่.. จักดำเนินร่างจิตชีวิตหนึ่งนี้ที่แสนสั้น ไปตาม... รอยธรรม รอยทอง รอยไทย รอยไถมิแปร มิแพ้วัตถุกิเลสใด กิเลสใจ ตราบจนกว่า... ลมหายใจลูกจะสิ้น...ไปตราบชั่วฟ้าดิน.สลาย... .......................... พิกุลภักดิ์.... ค่อยค่อยปลิดพิกุลมาร้อยแทนสร้อยภักดิ์ ฝากแทนรักแทนธรรมทองร่วมปองฝัน สวดมนต์นะคนดีค่ำคืนนี้ใต้เงาจันทร์ แล้วสมาธิมั่นด้วยจิตดวงใสใจดั่งอัญมณี ให้จิตว่างพร่างพรายแจ่มกระจ่าง พบหนทางเหนือโลกย์โศกสุขนี้ รู้ทันเท่าลมหายใจทุกนาที เพียรภาวนาทุกราตรีอย่าหลงทาง แม้นคืนหนาวยาวนานทรมานนัก หากแล้วจักพ้นผ่านมายาร่าง ไม่มีเขาไม่มีเรารู้ปล่อยวาง จิตกระจ่างดั่งบัวบานเหนือธารทอง คือสตรีสัตตบุรุษพิสุทธิ์แก้ว พบทางแล้วอย่าวกวนทนลอยล่อง มิช้านานกาลเวลาตามครรลอง เราทั้งผองต้องพบพรากต้องจากกัน จากกันก่อนตายคล้ายโศกสอน มิอาวรณ์อ้อนอาลัยไม่สับสน เพียงรจนามายากวีพลีผองชน ย้ำทุกข์ทนวนว่ายชดใช้กรรม เกิดแค่เกิดเพื่อมาพบหยาดน้ำอมฤต มาพลีจิตรับธารใสระรินร่ำ ถือเป็นโชคได้มาพบยอดพระธรรม ทุกเช้าค่ำให้หอมห่มในห้วงใจ ฝากมาลัยพิกุลแทนรักร้อย ดุจดั่งสร้อยอักษราจากจิตใส พลีแด่เธอนะคนดีในดวงใจ พบยิ่งใหญ่ไขว่คว้า...*ดาวอุดมการณ์* ....................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song973.html ดวงใจในฝัน ..อรวรรณ เย็นพูนสุข รำพึงรำพัน ฝันรัก รักเอยใฝ่หา ยังจำติดตาชวนปลื้ม ฉันลืมไม่ลง เป็นรอยพิศวาส ปักใจมั่นคง ฝังใจพะวง หลงรอคอย อาวรณ์ใจครวญ หวนคิด คิดจนพร่ำเพ้อ พาใจละเมอหมองหม่น คิดจนเลื่อนลอย ยามนอน ถอนสะอื้น ตื่นตาแลคอย คิดจนดาวลอย คล้อยเมฆา ฝันกอดเชยชม ภิรมย์รื่น พี่ชื่นตื่นผวา จนใจ ไม่มีใครเมตตา เพียงนิทรา นิจจานึกว่าสุขเอ๋ย บางคืนมองจันทร์หรรษา นิจจาอกฉัน บางคืนขาดจันทร์เยือนหล้า น้ำตาหลั่งเลย ลมเอยพริ้วยังแผ่ว ไม่มีแววเลย เหงาใจจริงเอย หลงเชยแต่เงา บางคืนมองจันทร์หรรษา นิจจาอกฉัน บางคืนขาดจันทร์เยือนหล้า น้ำตาหลั่งเลย ลมเอยพริ้วยังแผ่ว ไม่มีแววเลย เหงาใจจริงเอย หลงเชยแต่เงา...
พุด 10 พ.ค. 2549 10:30 น. - ID 89102 
997
4
0
10 พฤษภาคม 2549 12:21 น. - comment id 576142
พี่พุดบอกว่าดูเรื่อง *Crash แล้ว พี่พุดชอบตอนไหนครับ ผมชอบตอนที่ คนซ่อมประตูเล่าเรื่องนางฟ้าให้ลูกฟัง นางฟ้าปีกสีขาวๆ สงสัยปีกจะติดเทปกาว บินเข้ามาในห้องชนโปสเตอร์หล่นหมด นางฟ้าถอดเสื้อคลุมให้พ่อ นางฟ้าบอกว่าเป็นเสื้อกันกระสุน กันพยันอันตราย แล้วเขาก็ถอดให้ลูก ผมประทับใจตรงที่ คนแก่ที่ร้านถูกพังเอาปืนจะมายิงแล้วเด็กวิ่งไปกอดบังพ่อไว้ เพราะคิดว่าตัวเองใส่เสื้อคลุมที่พ่อให้แล้วจะไม่เป็นอะไร ถ้าเด็กโดนยิงจริงๆ จะเป็นอะไรที่โดนมากๆ
10 พฤษภาคม 2549 13:07 น. - comment id 576158
สวัสดีค่ะ พี่พุดพี่พุดมีสิ่งดีๆมามอบให้น้องๆอ่านอยู่เสมอเลยค่ะ ทุกชีวิตผู้มากด้วยสนิม ที่ซึมสิงอยู่ในตัวและใจ และถ้าปรารถนาความ บริสุทธิ และบังเอิญ มีท่านผู้ใจอารีพยายามปลดเปลื้อง ให้พ้น จากสนิมร้ายนั้น ด้วยกรรมวิธีของท่าน บัวว่าพี่พุด คือผู้มีใจอารี นำคำนำคติมาเตือนใจ ให้น้องๆอยู่เสมอเลยค่ะ น้ำไม่มีใครตักหยดเดียวแล้วเต็มตุ่มได้ ทุกสิ่งต้องใช้การสะสมตัวมันเอง กับการฝึกอบรมจิตวิญญาณจึงต้องใช้เวลา ต้องสำเร็จได้ถ้าเราไม่ท้อนะค่ะพี่พุด บัวกราบขอให้พี่พุด เจริญ รุ่งเรือง มั่งคั่ง และมั่นคง ให้พี่เผยแผ่คำสอนนี้ที่เมตตามอบมาให้ ขอให้พี่เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะ
10 พฤษภาคม 2549 13:10 น. - comment id 576159
พี่พุดคงชินกับบรรยากาศในวัดมากนะคะ กานต์ไปวัดตอนที่มาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ กานต์ไม่ค่อยรู้เรื่องเลยนะคะว่าสวดมนต์บทนี้ควรจะทำอย่างไร อิอิ ต้องคอยดูคุณยายข้างๆทุกทีค่ะ วันวิสาขบูชาใกล้มาถึงแล้ว แต่กานต์ยังไม่รู้เลยค่ะว่าจะไปทำบุญที่ไหนดี อยากจะไปเวียนเทียนค่ะพี่พุด
10 พฤษภาคม 2549 13:12 น. - comment id 576161
เห็นแต่ห้องพี่พุดกับห้องคุณดอกบัวนี่ละ พูดแต่เรื่องธรรมมะ ธรรมโม ผลวิจัยของสถาบันดอกข้าววิทยา 99.99 เปอเชน คนที่อ่านหนังสือธรรมมะเป็นมีอายุนานโข
10 พฤษภาคม 2549 13:32 น. - comment id 576178
ติดตามและชื่นชมผลงาน คุณพุดตลอดมาครับ เป็นนักเขียนอาชีพ หรือป่าวเนี่ย เขียนได้ดีมากๆ ๆครับ
10 พฤษภาคม 2549 15:11 น. - comment id 576218
ดอกข้าว หนังเรื่องนี้ดูแรกๆจะสับสนนะคะ เพราะนำเอาวิถีชีวิตของผู้คนในเมือง ที่แสนวายวุ่นวุ่นวายมาให้สัจจธรรมใจ เรื่องที่ ตำรวจไปล่วงล้ำทางเพศผู้หญิงคนนึง และ... ตอนหลังเข้าไปช่วย ให้ผู้หญิงคนนั้นที่เกลียดเขามาก ได้ประจักษ์ชัดว่า โลกนี้ ในคนๆนึงอาจจะมีทั้งดีและร้ายค่ะ และ.. ก็อีกหลายตอน ที่หัวสมองพี่พุดดูแล้วซึ้ง ซึ้งแล้วลืมค่ะ รักนะนายดอกข้าว
10 พฤษภาคม 2549 15:20 น. - comment id 576222
10 พฤษภาคม 2549 15:27 น. - comment id 576224
10 พฤษภาคม 2549 15:32 น. - comment id 576226
10 พฤษภาคม 2549 15:40 น. - comment id 576228
ซึ้งใจจังค่ะ
10 พฤษภาคม 2549 23:58 น. - comment id 576321
หน้าส่วนตัว
กระต่ายแวะมาอ่านผลงานพี่พุดค่ะเพราะทำให้เราผ่อนคลายนิ่งสงบทุกครั้งที่อ่านงานพี่พุดเหมือนน้ำเย็นปลอบประโลมยามเราว้าวุ่นใจกับเรื่องหลายเรื่องอ่านผลงานพี่พุดแล้วกระต่ายจะใจเย้นและสมาะสติจะดีขึ้นทุกครั้งรักนับถือพี่พุดเสมอค่ะดุแลและรักษาสุขภาพน่ะค่ะ
ด้วยความเคารพรัก
กระต่าย
11 พฤษภาคม 2549 00:57 น. - comment id 576331
ทุกอักษรที่จารึก จารผนึกล้วนงามขำ หมดจดรสพระธรรม ช่วยน้อมนำและกล่อมเกลา... ละเลิก..อวิชชา ลดอัตตาความโง่เขลา ดี-ชั่ว..ที่ตัวเรา อย่ามัวเมากิเลสกาม...ฯ มาแจมกลอนพี่พุดค่ะ...ได้ความรู้..แนวคิดในการปฏิบัติ..มิให้ประมาทกับชีวิต..นับเป็นกุศลยิ่ง..ที่พี่พุด...ได้ถ่ายทอด..งานงาม..เช่นนี้...ยังระลึกถึงพี่เสมอมาค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
