http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song78.html (หนาวตัก) วันที่ฟ้าฉ่ำฝน... นกเหล็กสีเงินผกโผผินบินอำลา พาจิตวิญญาณดวงเสรีนับร้อย อำลาเมืองหลวงเมืองลวง ให้.. พ้นบ่วงพันธนาทุกข์ธุระรัดร้อย ดั่งสร้อยโซ่กรรม ที่ต่างจำทำหน้าที่ทั้งดีร้าย...หมายให้ลมหายใจ..ยังมี... หรือ บ้าง..ก็พลีพร้อมอุดมคติเพื่อมอบคืนให้แด่โลกใบนี้.. พบ..เพียงแค่คำว่า..*ดีกว่า..* เธอ..คนดี.. นั่งนิ่งเงียบเหม่อมองแท่งสุสานหินเบื้องล่าง ด้วยใจดวงอ้างว้างดายเดียวดวงเดิม เพิ่มเพียงเที่ยวบินที่อาจจะมากขึ้นๆหากนับๆไป ผู้โดยสารทั้งไทยเทศ เริ่มสาละวนกับอาหารว่างบนเครื่อง ในขณะ.. ที่เธอเริ่มหยุดคิดทุกราวเรื่อง ปล่อยจิตดวงอิสรา ให้ได้สัมผัสความว่าง..เหว่ว้าตรงหน้า ใน.. รัศมีพร่างพราวแห่งสายแสงสุริยา ที่ฟ้ายังรำไรรำไร ด้วยเรียวรุ้งเริ่มพุ่งพรายฉายฉาน เผย...ม่านฟ้าให้งามไสวด้วยพลังอาทิตย์อุทัย มาคลี่แย้มแต้มเยือนหล้าอีกวัน..และอีกวัน ทะเลเมฆ..แสนหวานปานสายไหม..ก็..พลัน..จรัส.. ราวสวรรค์ทิพยพิมาน.. เธอ..ยิ้มเศร้า หนาวใจนิดๆ เมื่อคิดถึงธุระสำคัญที่กำลังต้องไปเผชิญ เพราะ.. เที่ยวนี้เธอคงต้องเดินขึ้นเขาลงห้วย นับเป็นหลายกิโลเมตร จนกว่า.. จะเสร็จสิ้นภาระกิจการแผ้วถางสวนนับหลายสิบไร่... ใกล้เข้ามาแล้ว..*แผ่นดินแม่ * ที่เธอคนดีอยากพลีร่างทรุดตัวลงไปจูบดิน *ดั่งพรานทะเล* ผู้เร่ร่อนแรมร้างห่างฝั่งไปไกลแสน...แสนไกล ดั่ง.. บทเพลงหวานแว่วแผ่วมาในความทรงจำ อันแสนให้ความละมุนละเมียดใจ... ............. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song34.html เพลงพรานทะเล... ชีวิตที่คร่ำ กลางน้ำเวียนวน ลอยล่องกลางชลไม่พ้นทนไป อยู่กับเรือเบื่อใจ ผองพรานทะเลเร่ไป อยู่ห่างไกลกลางสายชล มองน้ำตรงหน้า จรดฟ้าไกลไกล ว้าเหว่ดวงใจไม่เห็นผู้คน คลื่นและลม สู้ ทน ทุกข์ใจปานใดไม่บ่น สู้แดดฝนลำบาก กาย อยู่หว่างทะเล นาน นาน ท้องเรือเป็นบ้าน ท้องธารเรือนตาย สิ้นชีพสิ้นชนม์ เคราะห์ร้าย ศพฝังโดยง่าย ฝากเอาไว้ใต้ คงคา เพียงเห็นริมฝั่ง สักครั้งดีใจ มาบกทีไรให้แสนปรีดา ใกล้แผ่นดิน เข้า มา เหมือนมีวิมานตรงหน้า ปลื้มหนักหนา แทบจูบดิน อยู่หว่างทะเล นาน นาน ท้องเรือเป็นบ้าน ท้องธารเรือนตาย สิ้นชีพสิ้นชนม์ เคราะห์ร้าย ศพฝังโดยง่าย ฝากเอาไว้ใต้ คงคา เพียงเห็นริมฝั่งสักครั้งดีใจ มาบกทีไรให้แสนปรีดา ใกล้แผ่นดินเข้ามา เหมือนมีวิมานตรงหน้า ปลื้มหนักหนาแทบจูบดิน... เธอ....ใช้มือแตะที่ริมฝีปากแผ่วผิว ด้วยความรู้สึกอิ่มเอม และ.. ส่งจูบอันแสนดำดื่มปลื้มปิติเกษม ให้... ลอยละลิ่วปลิวโปรยลงไปพรายพรม..บนผืนพสุธา อย่าง.. รู้ค่ารู้กตเวทิตาต่อคำว่า *แผ่นดินแม่**ผืนดินเกิด*ที่ก่อกาย ให้... ได้รับสิ่งแสนงามแสนประเสริฐ *ราวสวรรค์มีตาฟ้ามีใจ* ราว... มหัศจรรย์รักปาฏิหารย์รอที่ยิ่งใหญ่ ที่ต้องใช้ใจดวงใสดวงให้ดวงงามเท่านั้น...ถึงจะได้มา.. สัจจะธรรม... ที่จักคงดำรงอยู่ตราบชั่วฟ้า และ.. จักประทานให้ผองชนบนผืนหล้า ได้หยุดคิด... พินิจไตร่ตรอง รู้ครรลองครองร่างครองธรรม ให้ได้คอยนำมา... รินร่ำพร่ำบ่มห่มหอมให้ใจยิ่งแสนนวลแสนว่าง พบความกระจ่างในดวงจิต ที่จักสถิต..*ดั่งแก้วมณี* ที่มิมีวันจะแตกดับไปตราบชั่วนิจนิรันดร์..... เธอ...คิดถึง..ใครบางคนในกมลนึก คนที่มิใช่รู้สึก...สวาทหวามเสน่หา หากทว่า.. มากไปกว่านั้น คือ..ความสัมพันธ์ในรักอันแสนพิสุทธิ์ใส ที่.. บริสุทธิ์เกินกว่าที่ใครจะหยั่งถึงหรือเข้าใจ นอกเสียจาก.. ระหว่างใจต่อใจ ของคนสองคน ที่มี.. นวลเนื้อกมลพอกัน ราวเป็นคู่บุญคู่ธรรม เคยพบพานพิสวาทกันมาทุกภพทุกชาติไป... มาตรแม้น.. ในวันนี้ ...จะไม่มีกายนอกเคียง หากจิตก็ดั่งหลอมเป็นเพียงหนึ่งเดียว.. มิมีวันเปล่าเปลี่ยว ด้วย.. *พลังแห่งปิติในรักนี้*.. ที่จักคงดำรงเป็น..*ดั่งรักนิรันดร์....* และ.. หากสวรรค์มีตา ใน.. ท่ามทะเลกว้างว้างเวิ้ง*น้ำจรดฟ้า* จะเห็นร่างหนึ่งในชุดสีขาว..สะอาดตา ยืนนิ่งงันฝันงาม.. ปล่อยให้.. สายลมพัดพร่างพาผมยาวสยายคล้ายแพรไหม พัดปลิวไปทางเบื้องหลัง.. อย่าง...สิ้นไร้พันธนาใด..พันธนาใจ ปล่อยให้... ริ้วคลื่นแตกฝอยกระสานซ่านเซ็น รายรอบเรือเร็วลำน้อยเฝ้าคอยซัดสาดเห่กล่อม และ.. กำลังค่อยๆพาร่างเธอ..ให้เข้าใกล้ฝั่งฝัน *สวรรค์วิมานลอยวิมานวนาเข้าไปทุกทีๆ..* น้ำตาเริ่มถะถั่งละหลั่งรินมิสิ้นสาย ราวสายฝนพรำ ณ ภายในห้องใจ ที่ยากยิ่งที่ผู้ใดจักแลเห็น.. และ.. จักเป็นเฉกเช่นนี้ .. ตราบจนกว่า... ร่างเธอคนดี จักเหลือเพียงเถ้าธุลีกลับมา และ... มาตรจะสิ้นไร้น้ำตาแม้นใครสักคน.. รอหลั่งรินสังเวยแด่เธอ เธอ ก็คงเมินเฉย ไม่รับรู้ ไร้ห่วงหา..ฤารอท่า..อาวรณ์ผู้ใด คงปล่อยจิตดวงว่างดวงกระจ่างใส ให้เหิรบินดั่งนกไพร ดั่งดวงอัญมณีไพร ให้... แนบสนิทสถิตทอดไป... ใน...*อ้อมกอดแห่งทะเลภักดิ์*...ไปตราบชั่วกาล...! .................................................... รอติดตามตอนต่อไปค่ะ*จูบดิน* http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song78.html (หนาวตัก) ทะเล งาม ยามดึกดื่น ฮึมเหมือนคลื่น หลับ แสงเดือน จับ เจิดนภา เวหา หาว นั่งเรือ น้อย เคลื่อนคล้อย ใต้แสงดาว พร่าง น้ำพราว ผ่องเพชรเกล็ด นที ดู ซิดู ใคร สอน ให้นอนหนุน ตัก ซุก ซนนัก ไม่ กลัวน้อง จะหมองศรี หนาว ตัก หนัก จิต ดรร-ชนี หาก นาวี อรุโณทัย ไม่กลับคืน ดู ซิดู ใคร สอน ให้นอนหนุน ตัก ซุก ซนนัก ไม่ กลัวน้อง จะหมองศรี หนาว ตัก หนัก จิต ดรร-ชนี หาก นาวี อรุโณทัย ไม่กลับคืน.
พุด 30 พ.ค. 2549 09:55 น. - ID 89750 
1709
7
0
30 พฤษภาคม 2549 10:55 น. - comment id 580556
พุดไพร..กลับมาแล้วค่ะ พร้อมพลีกำนัลให้อ่านแกล้มคลอ ไปกับเรื่องนี้นะคะ... ทุกคนดีในดวงใจ ในร่มรักเรือนใจแห่งผองเราค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=77745 รุ่งอรุโณทัยในใจนวลดรรชนีนาง
30 พฤษภาคม 2549 12:26 น. - comment id 580573
บางครั้งเอมมองทะเลแล้วเอมเหงาสุดหัวใจ เพราะคิดถึงคนเคยมาเดินเล่น แล้วตอนนี้เค้าไม่อยู่ บางครั้งเอมมองทะเลเอมก็ยิ้ม เพราะคิดถึงใครคนนั้นอีกเช่นกัน เพราะมีสิ่งดี ดี เคยเกิดขึ้นในมุมเดิมที่เอมมองอยู่ พี่พุดหายไปนานสบายดีเปล่าเจ้าคะ เอมอ่านทะเลภักดิ์แล้วรู้สึก ชอบมาก ๆ ขออนุญาตเก็บไว้หน้าส่วนตัวนะเจ้าคะ ด้วยรัก ทะเลใจเจ้าค่ะ
30 พฤษภาคม 2549 12:34 น. - comment id 580578
พี่พุดคะ เรื่องภาพค่ะ ยินดีค่ะที่พี่พุดชอบ วันหลังจะหามาให้นะคะ ตามที่ต้องการเลยค่ะ หาเยอะๆเลยค่ะ แวะมาส่งจูบให้พี่พุดค่ะ
30 พฤษภาคม 2549 12:57 น. - comment id 580587
สวัสดีค่ะพี่พุดบัวดีใจที่ได้อ่านงานงามๆของพี่พุดอีกค่ะ บัวไม่ได้ดีใจว่าพี่พุดกลับมาแล้ว เพราะพี่พุด ไม่เคยจากบัวไปไหนเลยค่ะ พี่พุดอยู่ในใจ บัวเสมอค่ะ
30 พฤษภาคม 2549 13:29 น. - comment id 580600
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะ...พี่พุด
พี่สาวคนดีหายไปไหนค่ะ...มาแล้วกระต่ายดีใจมากเวลาเหนื่อย เวลาเบื่อ เวลาท้อถอย ทุกข์ใจ กระต่ายแวะมาบ้านหลีงนี้มองหาเขียนพี่พุดเสมอ..เพื่อหล่อเลี้ยงหัวใจเราให้สงบตอนนี้ดีว่ายังมีของดอกบัวพี่เหมือนน้ำใสไหลเย็น...สบายดีน่ะค่ะพี่พุดดีใจและไม่ผิดหวังที่ได้แวะมาอ่านอ่านเขียนและได้ฟังเพลงทุกครั้งค่ะ
รักและเคารพเสมอ
กระต่าย
30 พฤษภาคม 2549 14:22 น. - comment id 580631
ทุกครั้งที่ไปทะเล ความรู้สึกว้าเหว่ ก็พัดเซไปกับคลื่น แต่ทุกครั้งที่ได้สัมผัสอักษรของพี่พุด กับอบอุ่นอย่างบอกไปถูก ไปทะเลอีกคราว คงได้พบเรื่องราวดีดี มาเล่าสู่กันฟัง ยังรักและคิดถึงพี่พุดเสมอคะ
30 พฤษภาคม 2549 15:29 น. - comment id 580664
อยากมีคนมาหนุนตักมั่งจังเลย
30 พฤษภาคม 2549 16:28 น. - comment id 580672
มากระซิบกล่าวคำว่าแสนซึ้งใจนะคะ เริ่มที่น้องทะเลใจค่ะ กับน้ำคำที่แสนน่ารักนัก
30 พฤษภาคม 2549 16:39 น. - comment id 580678
ไม่ได้ไปทะเลมานานแล้ว ชวนบางคนไปก็ติดแต่งานเซ้งเลย ทีนี้กว่าจะไปก็คงฝนตกกันพอดี มาทะเลของทะเลใจแก้เซ็งก่อนดีกว่าค่ะ
30 พฤษภาคม 2549 17:05 น. - comment id 580686
30 พฤษภาคม 2549 17:11 น. - comment id 580687
ไม่ได้เข้ามาอ่านเสียนมนาน ก็ยังลึกซึ้งดี เรื่องเหมือนจะกระชับดูดีกว่าแต่ก่อนโน้น พุดคงจะมีดนตรีในดวงใจ เพราะเพริศพริ้งพิไลด้วยบทเพลงมากล่อมให้ฟังเป็นประจำ ยังคิดถึงเหมือนเดิมจ้า
30 พฤษภาคม 2549 17:14 น. - comment id 580688
30 พฤษภาคม 2549 17:28 น. - comment id 580691
30 พฤษภาคม 2549 17:34 น. - comment id 580693
น้องแอ็ปเปิ้ลคะ ดีใจค่ะ ที่น้องเข้ามานะคะ และ ขอสารภาพว่าพี่พุด คิดถึง*พันดาว*ทุกครา ยามเห็นน้องก็แปลกดีนะคะ ฝากความคิดถึงไปด้วยนะคะ ด้วยรำลึกรัก จากใจ พี่พุด
30 พฤษภาคม 2549 23:45 น. - comment id 580759
แวะมาอ่านงานหวานๆของพี่พุดค่ะ ไม่ค่อยได้มีโอกาสเข้ามาเลย พี่พุดสบายดีนะคะ คิดถึงค่ะ
31 พฤษภาคม 2549 00:28 น. - comment id 580770
รักที่บริสุทธิ์ รักที่ไม่หวังแม้การครอบครอง รักที่งดงาม รักที่หมดจด รักแท้ที่ไม่มีแม้ความรู้สึกว่า \"รัก\" แปลกนัก \"รักในโลกนี้\"
31 พฤษภาคม 2549 06:33 น. - comment id 580797
31 พฤษภาคม 2549 06:46 น. - comment id 580798
รักที่บริสุทธิ์ รักที่ไม่หวังแม้การครอบครอง รักที่งดงาม รักที่หมดจด รักแท้ที่ไม่มีแม้ความรู้สึกว่า \"รัก\" แปลกนัก \"รักในโลกนี้\" ลูกไพร พงพงา 31 พ.ค. 49
31 พฤษภาคม 2549 07:57 น. - comment id 580807
สวัสดีค่ะ พี่พุดสุดรัก น้องมาส่งความรักและคิดถึงนะค่ะพี่พุดรักษาสุขภาพนะค่ะ ด้วยคิดถึง... ไปทำงานก่อนน๊า ว่าง ๆ จะมาใหม่นะค่ะ..
31 พฤษภาคม 2549 09:22 น. - comment id 580836
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
