http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song45.html (บุพเพสันนิวาส ) ที่รัก..เรามีนัดกันคืนนี้ คืนที่.. ผมจะพาคุณล่องเรือไปตามลำน้ำเจ้าพระยา สายธารา นทีทอง..ที่..คุณรักนักรักหนา เพราะ..... คุณบอกว่าเปรียบประดุจดั่งสายเลือดไทยสายใจไทย ที่โยงใยหล่อหลอมรัดร้อย ให้คนไทยสองฟากฝั่งได้พันผูกได้ปลูกข้าวกล้านาไร่ มานานเนิ่นเกินนับหลายชั่วอายุคน จาก.. อยุธยา สู่ต้นรัตนโกสินทร์...มาจนถึงยามนี้ ที่ยังงามเย็น งามเป็นสักขี งามที่สามารถอวดโลกหล้าได้ และ.. เฉพาะยิ่งงามล้ำในยามที่มี *พิธีขบวนเรือพยุหยาตราทางชลมารค* ที่เพิ่งผ่านพ้นมาให้ทุกดวงใจได้ตราจำ ถึง..ความอลังการยิ่งใหญ่ อย่างยากยิ่งที่จะหาสายธาราใดในโลกมาเทียบได้ แสนมีมนต์ขลัง มีเสน่ห์ที่เปรียบดั่งพลังชีวิตแห่งผืนดิน.. ผม...ขับรถ สีน้ำเงินคันเก่า เจ้าโรเวอร์เปิดประทุนเพื่อนยาก ที่ยังดูดี ที่คุณบอกแสนรักนัก ค่าที่เขา.. เป็นดั่งเพื่อนยากคอยบริการพาเราไปไหนต่อไหน ผม..ตื่นเต้นดีใจและราวเด็กหนุ่มอ่อนหัดผู้เพิ่งนัดสาว ไปกินข้าวเคล้าแสงเทียนเป็นครั้งแรก ก็แสนแปลกดี ทั้งๆที่ ปีนี้เป็นปีที่5แล้วที่เรารู้จักและรักกัน ในเวลา แห่งความรักนั้น ..มากสิ่งได้กรายใกล้มาทายท้า มาให้เราได้ทดสอบพิสูจน์ใจไปกับกาลเวลา เสมือนคำถาม ... ให้เราได้ค้นหาคำตอบ ว่า.. จะยังรักชอบกันต่อไปดีหรือไม่.... หรือ.. หยุดรัก ก่อนสายเกินก่อนที่จะเสียใจยิ่งไปกว่านี้.. เพราะ.... คุณเคยบอกคุณสิ้นศรัทธาในรักแล้ว อยากใช้ชีวิตในทางสายธรรม ในร่มพระรัตนตรัย ให้จิตสว่างใสดั่งแก้ว และ คุณวอนผมหลายคราแล้ว ให้หันหลังลา เพราะว่าคุณใจไม่แข็งพอ ผมก็ได้แต่เออออ และไม่ยอมรับกติกาได้เลยแม้นสักครั้งเดียว ระหว่างเราดั่งมีวิบากกรรมเกี่ยว ดั่งพรหมบันดาลสวรรค์แกล้ง พามาให้ได้มารู้จักได้รักกัน ผู้หญิงที่สวรรค์ส่งมา หากทว่า..... คุณเองกลับสับสนลังเลไม่อยากก้าวล่วงล้ำ เข้าสู่ประตูสวรรค์ ฝันวิวาห์ ประตูที่ผู้หญิงเกือบทั้งโลกหล้า ต่างพากันเดินตามๆกันไป ประตูที่มีรัก อบอุ่น มีละมุนอ้อมกอด ไว้รอท่า ผมจึง..งงงันกับฝันคว้างค้างคาใจ ระหว่างเราสองสองเราเสมอมานานหลายปี ที่หาคำตอบสุดท้ายให้ชีวีไม่พบเจอ ว่า... เเล้วผมนี้จะต้องรอคุณเก้อ ไปอีกกี่กัปป์กาลนานนิรันดร์สักแค่ไหน หรือ.. ยังพอมีวันที่ฝันจะเป็นจริง ได้บ้างไหมละหนอละนี่ และ...... ในค่ำคืนนี้... คุณทำให้ผมมองคุณตะลึงหลงงงงวย อย่างแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองอีกคราครั้ง..... หลังงานปาร์ตี้นานมา ที่....คุณเคยงามงดในชุดราตรี ผ้ากำมะหยี่แนบเนื้อสีดำ ที่มีขนนกเป็นชายครุยกรุยกราย ยามก้าวเดิน และ รอบคอ งามล้ำด้วยสร้อยเพชร..ลายผีเสื้อ แพรวพราย ขับใบหน้าคุณให้งามผ่องผุด โดดเด่นเจิดจรัส จนหนุ่มๆ หลงจ้องมองแทบไม่กระพริบตา ยามที่คุณเยื้องย่างเดินเข้าไปในงาน คุณงาม..มากในยามค่ำคืนนั้น เพราะร้อยวันพันปี..ผมจะเห็นแต่ภาพคุณ ใส่กางเกงยีนส์ และเสื้อยืดง่ายๆ สบายๆ และ... กับค่ำคืนนี้.... ที่คุณสวมชุดเปิดเนินไหล่ ให้เห็นรำไรเนื้อละมุนสีน้ำผึ้งของคุณ ที่.. งาม จับตาจับใจและรัดรูปรัดรึง ตรึงตา ตรึงตราจนทำให้ผมแทบลืมหายใจ.. ยามที่.. คุณค่อยๆก้าวลงมาจากบันได.. ในชุดกระโปรงสีขาว..ขับให้ผิวคุณเนียนผ่องพราว แม้น...ในเงาสลัวรางของแสงไฟ.. คุณแย้มยิ้มพริ้มเพรา..และอารมณ์ดี เราขับรถช้าๆ ดูแสงไฟพราวผ่านสะพานแขวนแสนงามในยามราตรี ก่อนที่จะจอดรถ แล้ว...... ข้ามไปที่เรือที่ประดับประดาด้วยแสงเทียนวะวับวาว.. เสียงไวโอลิน ขับกล่อมเบาๆในยามค่ำ หวานอบร่ำมากับสายลมหนาว แกล้ม... กลิ่นอวลน้ำหอมบางเบา มาจากเรือนร่างงามระหงของคุณ.. ผมอยากสวมกอดคุณนะคนดี ด้วยความรักภักดีที่ ผมรักและรอคุณมาแสนนานหลายปีเหลือเกินแล้ว กว่า... จะมีวันนี้ คืนนี้... ที่แสนงดงามในความทรงจำของผม ที่จะไม่มีวันเลือนลืมตราบนานเท่านาน ยามที่มีคุณชิดใกล้หัวเราะเริงร่า ให้.... หัวใจผมไหวหวามเต้นระริก ด้วยความรักคุณรักคุณและรักคุณที่สุดแล้ว.. เราเพียงมาฉลองคืนแห่งความฝันนี้ รำลึกอดีตอันงดงามมากมีที่เราได้เคยพลี*ให้น้ำใจ*แด่กัน และ..... มีเพียงเรื่องเล่าขำขัน ให้เราหัวเราะกันดังลั่น ให้ พระจันทร์สวยดวงหวาน.. พลอยเบิกบานยิ้มแฉ่งล้อเลียนอิจฉาเรา.. ในเงาจันทร์และแสงเทียนวูบไหววะวับวาว ต้องจับใบหน้าคุณให้ละมุนในรู้สึก ผมอยากเอื้อมมือไปลูบไล้ใบหน้า ด้วยสำนึกถึงสิ่งสูงค่า แสนรักแสนน่าทะนุถนอม.. ผมมองคุณผ่านกุหลาบแดงตรงหน้า และ... สบตาคุณราวจะวอน อยากกล่าวคำอ้อน บอกว่า ค่ำคืนนี้.... คุณหวานหยาดกว่าสายน้ำผึ้งจากจันทร์ บอบบางกว่ากลีบดอกไม้และกุหลาบนานาพันธุ์ ที่ กำลังบานสะพรั่งทั้งโลกหล้ามารวมกันเสียอีก... หัวใจผมกำลังสำลักอิ่มสุข หลอมละลายหัวใจดวงนี้ให้อาวรณ์ อ่อนโยน..ถวิลหา.. และ คนดี..ในความสุขนาทีนี้ ผมรู้ดี ไม่นานช้า...... เพราะ.. มีสัญญาณเตือนจากดวงตาคุณ... ให้ผมแสนสังหรณ์ใจ และ... เริ่มสงสัยว่าทำไมคุณถึงตั้งใจแต่งตัวสวยเป็นพิเศษ ราว กับคือคืนค่ำวันวิวาห์ก็มิปาน คุณทำให้ผมหนาวๆร้อนๆ และ เมื่อร่างอรชรซบในอ้อมอกผม ให้สายธาราแลสายลมเย็นเป็นสักขีพยาน คุณก็เลือกกล่าวคำ....ลา.. ให้ผมแสนรานร้าวใจ แสนทรมานใจ ทั้งๆที่ผมเตรียมตัวเตรียมใจ มานานแล้วก็ตามที คนดี..คุณจะลาผมไปสู่ร่มรัตน์ร่มธรรม ที่คุณบอกว่าคือรักนิรันดร์ ที่คุณเลือกแล้วอย่างไม่มีความลังเลสงสัยเลย คนดี.... ทำไมหัวใจจึงชาเฉยเยียบเย็น อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นี่ละกระมัง ... ที่เรียกกันว่า..*เจ็บทรมาน ปานถูกฆ่าด้วยน้ำผึ้งพิษ* ที่หลงสนิทหวานเสน่หา เสียจน .. ลืมไปว่า...แท้เที่ยงแล้วไซร้ ทุกชีวี.... ยามถึงวันที่ลมหายใจแสนสั้นสิ้น.. ทุกคนต้องไปโดยลำพัง... ................. และ.. สำหรับผม กับค่ำคืนนี้ คืนที่ .... ผมไม่อยากนับนาทีถอยหลัง คนดี ที่รัก.. มองตาผมสิ.. ลูกผู้ชายคนนี้..ที่มีใจเดิมพัน กำลังจะครวญคร่ำว่ารักคุณ และรักคุณ ขอให้.. ฟ้าดินสิ้นทั้งโลกหล้า...ได้รู้เห็นเป็นพยาน.. ถึงความรักหนักแน่นมั่นคงยาวนานนิรันดร์ของหัวใจผมคนนี้ ที่ใจซื่อถือมั่นในรักแท้รักจริง.. เราสบตากัน.. หยาดเพชรพราวนัยน์ตางามส่องประกาย ราวกับจะปลอบประโลมดวงใจผม ที่... กำลังช้ำตรมว่า.. อย่าร้องไห้เลยนะคนดีที่รัก ไม่นานนักไม่นานนี้ ... ชีพชีวีที่แสนสั้นของเราสอง ก็จำต้อง.. พลัดพรายด้วยความตายมาพรากจากกันอยู่แล้ว.... ไยมัวประมาท มิฉลาดเตรียมฝึกตายก่อนตาย ได้ใช้...ลมหายใจฝึกวิปัสสนากรรมฐาน ให้... รู้ทันเท่าเฝ้าสละ ละวางทุกข์กิเลส เพื่อให้จิตกระจ่าง สว่าง สะอาด สงบ พาเพียรไปพบฝั่งฝันอันคือพระนิพพาน แม้น.... อาจจะไม่รู้ว่าอีก..สักกี่สิบชาติ ก่อนที่ .. จัก..จบ..จาก...พรากรักพันธนานี้ ไป...ตราบนานเนา..ตราบ..ชั่วนิจนิรันดร....! ........................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song45.html บุพเพสันนิวาส เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด บุพเพ สันนิวาส ที่ประสาทความรักภิรมย์ คู่ ใคร คู่ เขา รักยังคอย เฝ้าชม คอยภิรมย์ เรื่อย มา ขอบน้ำขวางหน้า ขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพยังสรรค์ประสบ ให้ได้สบ พบรักกันได้ ห่าง กัน แค่ ไหน เขาสูงบัง กั้นไว้ รักยังได้ บู ชา ความ รัก ศักดิ์ ศรี รักไม่มี พรหมแดน รักไม่มี ศาสนา แม้น ใคร บุญ ญา ได้ ครอง กันนา พรหม ลิขิต พาชื่นใจ รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ ความรักเช่นนั้นให้โทษ จะไปโกรธ โทษรักไม่ได้ ไม่ ใช่ บุพ เพ สันนิวาส แน่ไซร้ รักจึงได้ แรม รา ความ รัก ศักดิ์ ศรี รักไม่มี พรหมแดน รักไม่มี ศาสนา แม้น ใคร บุญ ญา ได้ ครอง กัน มา พรหม ลิขิต พาชื่นใจ รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ ความรักเช่นนั้นให้โทษ จะไปโกรธ โทษรักไม่ได้ ไม่ ใช่ บุพ เพ สันนิวาส แน่ไซร้ รักจึงได้ แรม รา...
พุด 29 ก.ค. 2549 22:26 น. - ID 91550 
1711
5
0
29 กรกฎาคม 2549 23:22 น. - comment id 593726
โรแมนติคเหมือนในฉากละครเลยค่ะ ถ้อยคำงามเหมือนเคยนะคะ
คิดถึงเสมอค่ะ
30 กรกฎาคม 2549 00:44 น. - comment id 593735
30 กรกฎาคม 2549 06:24 น. - comment id 593784
แต่งตัวซะสวยพริ้งจิบไวน์เคล้าชายหนุ่มก่อนไปบวชชี คิดได้ไงนี่ เหมือนผู้ชายฉลองก่อนบวชพระเลยนะนี่
30 กรกฎาคม 2549 09:18 น. - comment id 593794
....
.. ม่ายรู้ดิ!.. มัยเรนอยากเห็น... ซาแว้ปป..
30 กรกฎาคม 2549 09:48 น. - comment id 593804
น้องเรนคะ... พี่พุด.ตื่นมาด้วยศรีษะหนักอึ้งเลยค่ะ คงไม่ค่อยสบาย ระยะนี้พี่พุดนอนน้อยค่ะ
บังเอิญ อิอิ คนรจนา(ที่ยังไม่ใช่แม่ชี)อยากให้ฉากนี้บรรเจิดแบบเหมาะสมกับบรรยากาศ แบบเก๋เก๋สักนิด ใช่จะคิดให้นางเอก เป็นนางเมรีขี้เมาค่ะ ประมาณว่าคงดื่มวันสุดท้ายหมายอำลาประมาณนี้ค่ะฤกษ์(นางเอกดื่มปีละครั้ง และ ครั้งนี้ครั้งแรกครั้งสุดท้ายดีไหมคะฤกษ์) จริงๆนางเอกพุดก็ยังเป็นปุถุชนนะคะ และ การที่รักพระเอกมากมาย มานานหลายปี แต่.. ต้องสับสน.. เพราะเธอ คงค้นพบทางออกจากพันธนารัก ที่รัดรึง ค่ะ ไม่อยากติดตรึงในตมจมในน้ำพิษผึ้งรักค่ะ และ เธอคงประจักษ์ว่า ท้ายสุดแล้วชีวีชีวิต เธอ น่าจะเลือกดำเนินไปในทิศทางใด ถึงจะใช่..รักนิรันดร์ฝันกระจ่างสว่างสะอาดสงบสำหรับเธอ
30 กรกฎาคม 2549 09:55 น. - comment id 593807
30 กรกฎาคม 2549 10:10 น. - comment id 593811
30 กรกฎาคม 2549 10:54 น. - comment id 593823
30 กรกฎาคม 2549 16:04 น. - comment id 593877
30 กรกฎาคม 2549 21:07 น. - comment id 593930
ยินดีด้วยครับ งานสวยงามดีครับ
31 กรกฎาคม 2549 08:34 น. - comment id 594010
สวัสดีค่ะ พี่พุด... เหมือนฝันเลยคะ...งดงาม... คิดถึงพี่พุดสุดรักนะคะ...
31 กรกฎาคม 2549 17:30 น. - comment id 594123
สวัสดีค่ะ พี่พุด
1 สิงหาคม 2549 13:26 น. - comment id 594312
เหนื่อยหนาวเหน็บ มิวางวาย หรือจะมลายเมื่อตอนตายแดดิ้น...ดี
1 สิงหาคม 2549 15:13 น. - comment id 594329
1 สิงหาคม 2549 15:15 น. - comment id 594335
1 สิงหาคม 2549 15:18 น. - comment id 594340
1 สิงหาคม 2549 15:33 น. - comment id 594347
1 สิงหาคม 2549 15:39 น. - comment id 594348
คุณไพร คะ ฟังคำคุณไม่ค่อยขึ้นแล้วละค่ะ มาทีไรก็ทีนั้น ราวแสร้งรำพันรำพึง ว่าเหน็บหนาวดายเดียว ที่นี่..ไม่มีใคร..คอยใคร ไม่มีเวลาเที่ยวจุดธูปภาวนารอนางใจนางในฝัน ให้พลัน คืนกลับมาจริงดอกค่ะ ...........
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
