กระแสคลื่นครืนซัดพัดเข้าฝั่ง ด้วยเสียงดังทำนองของคนกล้า เรือไม้เล็กติดเครื่องยนต์ กับคนชรา ก็เริ่มออกหาปลาหาเลี้ยงกาย ตั้งแต่ฟ้ายังครึ้มลงหมอกหม่น คนหาปลายังทนไม่เหนื่อยหน่าย เหวี่ยงอวนจับได้ปลามามากมาย พลางวิดพายน้ำออกสู่นอกเรือ เรือก็เก่า คนก็แก่แต่ใจสู้ ด้วยมุ่งรู้หน้าที่ที่ตนเกื้อ ได้ปลามากก็แจกจ่ายก็จุนเจือ ส่วนที่เหลือนำไปขายได้ค่าแรง ถึงบางครั้งจับปลาได้มาน้อย คนหาปลาไม่ท้อถอยไม่หน่ายแหนง ยังมุ่งมั่นหาปลามากินแกง น้ำมันแพงแต่ก็เห็นไม่เป็นไร เพียงเพื่อ...วันนี้...และตอนนี้ เขายังมีอาชีพเลี้ยงตนได้ และเพื่อหวังลูกหลานอีกนานไป จะเติบใหญ่ตามถนนคนหาปลา
แดนไกล ไลบีเรีย 5 ต.ค. 2549 00:56 น. - ID 93603 
4142
1
0
5 ตุลาคม 2549 01:18 น. - comment id 611902
ทุกคนย่อมมีหน้าที่ที่ต้องทำ ไม่ว่ายากง่ายยังไงก็ต้องอดทน
5 ตุลาคม 2549 06:56 น. - comment id 611909
แบบพอเพียงไงล่ะคะ
5 ตุลาคม 2549 07:36 น. - comment id 611921
อ่านแล้วนึกถึงเรื่องสั้นแปลเรื่องหนึ่งค่ะ The old man and the sea.
5 ตุลาคม 2549 09:16 น. - comment id 611997
นี่ๆ ๆๆ ตัวเองงงงง ไม่ค่อยเห็นหน้า ไม่เห็นตาเลย นึกว่าหายไปไหน มาหลย แต่งกลอนนี้เอง
5 ตุลาคม 2549 11:11 น. - comment id 612049
เรื่องเฒ่าทะเลที่คุณเพียงพลิ้วว่า กูซ่าส์น้อยเคยอ่านยัง มีโอกาสได้รอนแรมอยู่ในทะเลยัง เรือเจ้ายังใหม่เอี่ยมอยู่
6 ตุลาคม 2549 22:31 น. - comment id 612748
ชอบท่อนที่บอกว่า เรือก็เก่า คนก็แก่ แต่ใจสู้ ^-^
6 ตุลาคม 2549 22:58 น. - comment id 612754
ชีวิตพอเพียงดีนะ ให้ข้อคิดใช้ได้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
