เพลงไพร..พรพรหม..!

พุด

http://www.geocities.com/SoHo/Cafe/2277/song-main.htm
พรหมลิขิต


วสันต์ลีลาทิ้งช่วงไปนานแล้ว
ใบไม้แก้วค่อยค่อยร่วงอย่างช้าช้า
ตะวันสีส้มสุกชัดรอเวลา
ท่าม..ม่านฟ้าหมอกสลัวยามสายัณห์
ใจหลายดวงรอนแรมอ้างว้าง
ไร้แลร้างสิ้นแล้วซึ่งความฝัน
ราวราตรีกาลมืดมิดนิจนิรันดร์
สิ้นไฟฝันสวรรค์รอพ้ออกใคร
แท้แล้วธรรมชาติสอนสัจจธรรม
มีเช้าช้ำชื่นสายเริ่มต้นใหม่
ถึงชีวิตนาทีนี้จักอับแสงอาทิตย์อุทัย
อาจมีวันใหม่พรหมลิขิตสววรค์บันดาล....
ให้ได้พบรักปาฏิหารย์ยิ่งใหญ่
มหัศจรรย์ในหัวใจหวานกว่าหวาน
ได้เคียงคู่ตราบชั่วนิจนิรันดร์กาล
เทพประทานพรนี้พลีแด่เรา...
.......................

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song138.html
เพลงไพร...
ปลูกกระท่อมกลางไพรฟังเพลงฝน
พิรุณหล่นพร่างพรายชายคาจาก
จุดตะเกียงเคียงหัวนอนฟังฝนพราก
จูบแก้มสากหอมหอมหลอมละลาย
วิมานไพรติดดินถวิลหวัง
ขอคืนหลังฝังฝากใจไม่ห่างหาย
นานนิรันดร์หลับฝันดีมิเคลื่อนคลาย
งามเรียบง่ายใช้ชีวิตที่ติดดิน
ปลูกดาวรุ้งรุ่งเต็มลานหวานดอกรัก
ช่อฟูมฟักรักบานชื่นคืนถวิล
มีสวนครัวผักริมรั้วให้เก็บกิน
ยอดกระถินฟักแฟงแตงลูกยาว
เอื้อมมือเด็ดผักและดอกไม้ใส่ตะกร้า
ฟ้าลับลากลิ่นแกงหอมจากน้องสาว
ทำขนมบัวลอยคอยชิมฝีมือเจ้า
คืนพร่างดาวไม่หนาวใจใครเคลียคลอ
กอราตรีริมชานเรือนอวลกลิ่นร่ำ
พิไรร่ำลำดวนดงหลงใครหนอ
จูบเรือนผมคลี่สไบบัวไหวรอ
เจ้าตัดพ้อคลอเพลงครวญรัญจวนใจ
เป็นความรักเรียบง่ายไร้แสงสี
มีคนดีคอยอ้อนใจให้หวามไหว
โลกเงียบงามยามเราสองแลกร่างใจ
ตำนานไพรตำนานรักภักดิ์ทุกภพจบด้วยงาม!
.....................


เขียนบทกวีบทนี้ในร้านกาแฟค่ะแกล้มกาแฟบราซิลซานโตส
เขียนเขียนไปก็ให้คิดถึงโรนัลโด้..
นะคะเลยนำมาสมมุติเป็นพระเอกแล้วกัน
ในกระท่อมไพรเพลงไพรเพลงฝนเพลงฝันแล้วกัน
แทนความจาบัลย์
ที่พบว่าวันนี้ต้นไม้แสนรักถูกตัดเสียเหี้ยนเลยค่ะ
ที่เคยเข้าแถวทายทักพุดพัดชาด้วยจงรักมาทุกทุ๊กวัน
แถมมีใครปลอบใจเก่งชะมัดว่า..ไม่นานมันก็งอกใหม่
โน่นแน่ะ นี่แนะ..
สองปีจะโตเท่าเดิมได้รึปล่าวก็ยังมิอาจทราบเลย..!


ที่รัก   
นานแล้วพี่หลงพะวงมิหน่าย
นานแล้วที่หมาย จะได้ภิรมย์
นานแล้วพี่รักคอยจักชื่นชม
นาน แล้ว รักเพียงลมลม ตรมเช้า ค่ำ
ที่รักนะรักเพราะใจมิกล้า
ที่ช้านะช้า มิกล้าเผยคำ
ที่คิดนะคิด กลัวอกจะช้ำ
เอ่ย คำแล้วเจ้าจะทำให้ช้ำใจ
อย่าเหมือนน้ำค้างพราวพร่างใบพฤกษ์
พอยามดึกเหมือนดังจะดื่ม กิน ได้
พอ รุ่งสางก็จางหายไป  
รู้แน่แก่ใจ ได้แต่ ระทมชีวี
ที่รักนะรักเพราะเทพเสริมส่ง
ที่หลงนะหลง เพราะเจ้า แสนดี
ที่หวงนะหวง เพราะสวยอย่างนี้
กลัว ใครเขามาแย่งพี่ ไป เอย
อย่าเหมือนน้ำค้าง พราวพร่าง ใบพฤกษ์
พอยามดึกเหมือนดังจะดื่ม กิน ได้
พอ รุ่งสางก็จางหายไป  
รู้แน่แก่ใจ ได้แต่ ระทมชีวี
ที่รักนะรักเพราะเทพ เสริมส่ง
ที่หลงนะหลง เพราะเจ้าแสนดี
ที่หวงนะหวง เพราะสวย อย่างนี้
กลัว ใครเขามาแย่งพี่ ไป เอย... 


http://www.geocities.com/SoHo/Cafe/2277/song-main.htm
พรหมลิขิต 
พรหมลิขิต บันดาล ชักพา ดลให้มาพบกัน ทัน ใด
ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล 
พรหมลิขิตดลจิต ใจ ฉันจึงได้มาใกล้ กับ เธอ
เออชะรอยจะเป็น เนื้อ คู่ ควรอุ้มชูเลี้ยงดู บำเรอ
แต่ครั้งแรกเมื่อพบ เธอ 
ใจนึกเชื่อว่าแรกเจอ ฉันและเธอคือ คู่ สร้าง มา
เนื้อ คู่ ถึง อยู่ แสนไกล คงไม่คลาดครา 
มุ่ง หวัง สมดังอุรา ไม่ว่าใคร ใคร
หากมิใช่คู่ครอง แท้ จริง จะแอบอิงรักยิ่ง ปานใด
ยากนักที่จะสมใจ 
คงพบเหตุอาเพทภัย พลัดกันไปจนให้คลาดครา
เราสองคนต้องเป็น เนื้อ คู่ 
จึงชื่นชูรักใคร่ บู ชา
นี่เพราะว่าบุญหนุน พา 
พรหมลิขิตขีดเส้นมา ชี้ชะตาให้มา ร่วม กัน
คนบางคนต้องเป็นเนื้อ คู่ 
เพียงแต่ดูรู้ชื่อ โดย พลัน
ก็รู้สึกนึกรักกัน จนฝันใฝ่ใจผูกพัน แม้ไม่ทันจะเห็น รูปกาย
เนื้อ คู่ ถึงอยู่แสนไกล คงไม่คลาดครา
มุ่ง หวัง สมดังอุรา ไม่ว่าใครใคร
พรหมลิขิตบันดาลทุก อย่าง เป็นผู้วางหนทางปวงชน
ได้ลิขิตชีวิตคน นำเนื้อคู่มาเปรอปรน ทั้งยังดลเธอให้ กับ ฉัน