อมนุษย์ยุดยื้อถืออภิสิทธิ์ เจ้าชีวิตไร้เสรีที่จะฝัน เสถียรภาพหลับไหลในนิรันด์ คืนและวันผ่านพ้นอย่างทนทุกข์ เสรีภาพแห่งใจไยจึงกัก ให้หน่วงหนักหัวใจไร้สิ้นสุข ไยจึงปล่อยให้เหงาเข้ารานรุก ไยมิปลุกใจตื่นเพื่อยืนย่าง ปลดปล่อยเถอะที่รัก เพื่อประจักหัวใจใสกระจ่าง เสรีแห่งใจฝันสรรค์เส้นทาง จงเดินย่างมาสบพบเจอกัน จงลบล้างเรือนร่างอมนุษย์ ที่ยื้อยุดเรี่ยวแรงเติมแต่งฝัน ก้าวออกมาพบตัวตนยลชีวัน มายืนยันเสรีแห่งชีวิต อย่าจมปลักกักตนบนทางเก่า ขับไล่เงาที่พันผูกกับถูกผิด วิถีธรรมวิถีทางรู้สร้างคิด จงลิขิตโลกใหม่ด้วยใจตน - ลานเทวา
ลานเทวา 14 ก.พ. 2550 16:25 น. - ID 98532 
1303
0
0
14 กุมภาพันธ์ 2550 17:06 น. - comment id 657125
อย่าดักดาน ชอบคำนี้จังค่ะ เคยพยายามแต่ไม่สำเร็จค่ะ อ่านกลอนคุณแล้วจะลองใหม่อีกครั้งค่ะ ไม่ดักดาน
14 กุมภาพันธ์ 2550 17:27 น. - comment id 657136
ฝากตัวด้วยครับบบบบบบ แต่งเพราะจัง สอนบ้างนะครับ
14 กุมภาพันธ์ 2550 17:37 น. - comment id 657146
มิกล้าครับ มิกล้าที่จะสอน เอาเป็นแนะนำดีกว่าว่า 1 อ่านให้มากๆ (อ่านของอาจารย์ที่เก่งๆ) เราจะได้แนว 2 เขียนให้มากๆ ครับ เป็นการฝึกฝนตัวเราเอง ผมเอาอย่างนี้แหละครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
