14 มีนาคม 2552 18:00 น.
กวี ซีม่า
>>ซ่อนไว้ มิให้คิด
แต่ดวงจิต ก็หวั่นไหว
ซ่อนตัว พรางหัวใจ
แต่ไฉน...ครุ่นคำนึง
>>คำนึง ตรึงใจนัก
สุดห้ามหัก...รักคิดถึง
รำพัน...เฝ้ารำพึง
ประหนึ่งใจ จะขาดรอน
>>รอนแรม มาเรือนรัก
หวังพำนัก และพักผ่อน
อิงแอบ ชิดแนบนอน
บรรจถรณ์..เคียงข้างเธอ
>>เธอฝัน เหมือนฉันไหม ?
ฝันว่าใจ รักเสมอ
สุขล้ำ ต่างบำเรอ
หมายปรนเปรอ...ปองใจภักดิ์
>>ภักดี ยิ่งชีวิต
เกินดวงจิต คิดห้ามหัก
งึมงำ...อ้ำอึ้งนัก
ปากหนอหนัก...(บอก) รักไม่เป็น
14 มีนาคม 2552 14:35 น.
กวี ซีม่า
ยากเย็น เช่นไร ไม่บอก
ช้ำชอก เพียงไร ใจสู้
เคยน้ำ - ตาหลั่ง...พรั่งพรู
ไม่รู้ กี่ครั้ง ยังทน
ทนเพราะ ความรัก ปักจิต
ไม่คิด ผันแปร แต่ต้น
รักแล้ว บำเรอ เปรอปรน
เล่ห์กล ลวดลาย ไม่มี
มีความ จริงใจ ให้มาก
ไม่อยาก ขุ่นข้อง หมองศรี
ทั้งรู้ เธอไม่ ไยดี
พร้อมที่ อภัย ให้เธอ
เธอมี คนใหม่...ใช่.!..รู้
อดสู หมองหม่น เสมอ
แต่รัก มากล้น เลิศเลอ
แสร้งเผลอ ไม่เห็น เป็นไป
ไปเถอะ ตามใจ ไปเถอะ
ไปเจอะ คนที่ ทำให้...
เธอสุข เกษม เปรมใจ
อย่าได้ หวงหา อาทร
อาทร ใช่ไหม...ใช่มั้ง !
สิ้นหวัง ล้าเมื่อย เหนื่อยอ่อน
มองร่าง เธอพราก จากจร
อวยพร..ก่อนลา...อาเมรุ (amen) !!!
14 มีนาคม 2552 07:16 น.
กวี ซีม่า
มามะมา พบกัน วันแดงเดือด
ใครโดนเชือด โดนหั่น กันนิ่มนิ่ม
ใครจะคว้า ถ้วยใหญ่ แชมป์ไปชิม
ใครหัวทิ่ม หัวคะมำ โดนยำรุม
หงส์ปีกหัก ชักแหง็กแหง็ก แหลกสลาย
ฤๅปีศาจ ฝันร้าย พ่ายลงหลุม
เชิญสาวก ถ้วนหน้า มาชุมนุม
ทั้งสองกลุ่ม เชียร์กัน มันสะใจ
เล่นกันตาม กำหนด กฎฟีฟ่า
กติกา ทั้งผอง ต้องโปร่งใส
หวังเหลือง-แดง ทั่วเขต ประเทศไทย
รู้อภัย แพ้-ชนะ กันซะที
13 มีนาคม 2552 17:10 น.
กวี ซีม่า
>>> เราหลงเพลิน เดินทาง สร้างชีวิต
โดยไม่คิด คำนึง ถึงพื้นฐาน
จากประเทศ เกษตรกรรม ที่ชำนาญ
มามุ่งงาน พัฒนา อุตสาหกรรม
>>> เราวาดหวัง สร้างไทย ให้เป็นนิกส์(NICs)
แต่กลับพลิก ผิดคาด ชาติตกต่ำ
ฟองสบู่ แตกสลาย ให้จดจำ
ไทยบอบช้ำ สาหัส แทบขาดใจ
>>> เราหวนกลับ ก้าวย่าง บนทางเก่า
ที่พ่อเรา แผ้วถาง หนทางให้
อยู่พอเพียง-พอดี ทวีชัย
พลิกฟื้นตัว ขึ้นมาใหม่ ชาติไพบูลย์
>>> วิกฤตการณ์ เศรษฐกิจ โลกติดลบ
ผลกระทบ ลุกลาม ต่ำกว่าศูนย์
คนทั่วโลก ซบหน้า โศกอาดูร
เห็นกองกูณฑ์ ลุกไหม้ อยู่ใกล้ตัว
>>> เราหลงเพลิน เดินทาง อย่างไร้ทิศ
แตกความคิด แตกต่าง แบ่งข้างขั้ว
ต่างเชิดหน้า ท้าทาย ไม่เกรงกลัว
หูตัวมัว มืดบอด ตลอดทาง
>>> แม้เราเดิน หลงทาง สร้างชีวิต
คืนมืดมิด ยังมีไฟ ให้สว่าง
ขอเพียงเรา เปิดใจ ไว้ปล่อยวาง
ร่วมก้าวย่าง สร้างสรรค์...ชาติมั่นคง
12 มีนาคม 2552 15:56 น.
กวี ซีม่า
ลงทะเบียน ผู้สูงวัย ได้ห้าร้อย
น้ำหมากย้อย ก็ยังดี ที่ยังได้
คนเงินเดือน ต่ำหมื่นห้า ฟ้าอวยชัย
รับเช็คไป ฉลอง ซะสองพัน
ส่วนคนต้อง ตกงาน มันเป็น "สี"
ทนอยู่ได้ อย่างดี FOUR SEASON
จะโซ้ยแกลบ เกลือแกง ช่างแม่งมัน
อย่าวาดฝัน ว่าจะได้ ใช้เงินฟรี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวี ซีม่า
หน้าส่วนตัว
721
