6 มกราคม 2554 21:02 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
...อยากรู้ไหม ใจชาย ทั้งหลายแหล่
ว่าพี่แก คิดเห็น เป็นไฉน
ทุกทุกคำ พร่ำบ่น จงสนใจ
เจตนา นั้นห่วงใย ในโฉมยงค์...
...คำหวานหวาน ซ่านทรวง แฝงลวงหลอก
เพียงพร่ำบอก ว่ารัก มักลุ่มหลง
ตีหน้าใส ใจหรือ ไม่ซื่อตรง
ที่มุ่งหมาย กายอนงค์ ประสงค์จริง...
...หยอดคำรัก รักแท้ ให้แม่ขอ
เฝ้าพะเน้า พะนอ ต่อแม่หญิง
ค่อยค่อยเข้า เอามือป่าย กายแอบอิง
พอได้สม ทุกสิ่ง ก็ทิ้งนาง...
...จึงขอบอก สักนิด คิดดูไหม
ถ้าเจ้าให้ ชื่นชิด ชมเรือนร่าง
ก่อนเวลา แล้วรัก มักจืดจาง
เขาจะปลีก หลีกห่าง เลิกร้างรา...
...หญิงเลอล้ำ จำไว้ ไม่ใจง่าย
ต้องรักนวล สงวนกาย ชายค้นหา
เป็นเยี่ยงอย่าง เป็นสตรี ศรีภรรยา
ตามตำรา 'แม่ของลูก' ถูกนิยาม...
28 ธันวาคม 2553 09:06 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
...แค่คืบแค่นั้นแค่ฝันใกล้
อยู่ชิดตัวแต่ใจไกลสุดแสน
อาจจะเหมือนเพื่อนใจไม่ใช่แฟน
คอยหวงแหนห่างห่างทางสายตา...
...คงได้เคียงแค่คืบคืบแค่นั้น
มิอาจผันแปรเปลี่ยนเป็นมากกว่า
ดุจดาวห้อมล้อมเดือนเกลื่อนนภา
แต่จันทราหมายเคียงเพียงอาทิตย์...
...รู้ทั้งรู้เป็นไปได้แค่ฝัน
เพราะว่าฉันเป็นเพียงเพื่อนสนิท
ระยะทางห่างเหินเกินใจชิด
เพราะดวงจิตเจ้าอยู่ยังแดนไกล...
...แค่เพื่อนย้ำเตือนเพื่อนแค่นั้น
ดั่งปิดกั้นด้วยแสงกำแพงใส
คอยบอกตอกย้ำว่าทำใจ
ถึงอย่างไรก็เพียงแค่เพื่อนกัน...
27 ธันวาคม 2553 08:36 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
@ณ ทุ่งร้างกลางป่าพนาสณฑ์
มีสองคนจดจ้องประคองท่า
ไม่ขยับหรือขยิบกระพริบตา
มาดแม้นว่าพลาดเพียงนิดถูกปลิดปลง@
@นามแรกนั้นน่ากลัวชั่วร้ายกาจ
พลองพิฆาตฟ้าคลั่ง'หวัง ต้าหลง'
หมดพสุธาหาใครล้มได้ลง
แม้นไม่ถูกปลิดชีพส่งคงครวญคราง@
@และอีกนามทรามวัยในที่นี้
คาดสิบสี่ไม่เกิน'เฉิน เสี่ยวฉาง'
พกเพลิงแค้นคับอกหมกไม่จาง
หวังสะสางให้สิ้นเสียก่อนตาย@
@"ไอ้มารหวังวันนี้ถึงที่แล้ว
มีวี่แววลาลับดับสลาย
ไม่เอ็งข้าคงซี้ชีวาวาย
แต่สุดท้ายนรกเล็งเอ็งแน่นอน"@
@"ฮ่าฮ่าฮ่าหาได้กลัวเกรงเจ้าไม่
ข้าเป็นใครเจ้ามิเจียมมาเสี้ยมสอน"
"ไอ้มารหวังเจ้าก็เป็นเช่นหมาจร
อย่าได้หอนมาให้ข้าฆ่าเสียที"@
@"หากอยากตายอย่างพ่อเจ้าก็เข้ามา
คนอย่างข้าจะปลิดเจ้าเฝ้าเป็นผี
ให้ตายตกปรกดินสิ้นฤดี
แม้นอยากซี้จะมัวร่ำไปทำไม"@
@แล้ว'เสี่ยวฉาง'พุ่งกระบี่แทงที่อก
ดุจงูฉกยังเป้าหมายเข้าใส่
เจ้ามารร้ายร่ายพลองป้องทันใด
แล้วสวนควับกลับไปในทันที@
@อนงค์นางร่างน้อยลอยละลิ่ว
ถูกตีปลิวเหนือท้องช่องลิ้นปี่
เจ้ามารร้ายไม่ปล่อยปะจังหวะดี
พุ่งเข้าติดตามขยี้หมายตีตาย@
@ทันใดนั้นพลันมีไม้มาปัด
เข้าสกัดพลองเบี่ยงเลี่ยงเป้าหมาย
มัวหันออกนอกทางลืมข้างกาย
หันกลับมานางหายจากสายตา@
@"มันผู้ใดใช้ไม้เหวี่ยงเขวี้ยงมาขวาง
และมาช่วงชิงนางหนีจากข้า
หากได้เจอมันผู้นั้นเพียงหนึ่งครา
จะหั่นฆ่าเป็นชิ้นให้สิ้นลม"@
25 ธันวาคม 2553 15:22 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
@นั่งมองเหม่อเพ้อถึงรำพึงหา
อยากเห็นหน้าอีกครั้งยังได้ไหม
อยากจับจองดองเจ้าเข้าในใจ
อยากอยู่ใกล้เหมือนตอนก่อนจากลา@
@คิดถึงเจ้าเฝ้าเสียใจในความโง่
ตัวออกโตแต่ใจใช่จะกล้า
ไม่ฉลาดขลาดกลัวมัวชักช้า
จนชะตาพลัดพรากจากกันไป@
@ยังจำยิ้มพริ้มพรรณชวนฝันหวาน
แรกพบพานอุราพาหวั่นไหว
ดั่งยิ้มนี้มีมนต์ดลหทัย
เข้าสะกดหมดใจให้แก่เธอ@
@ก่อนแช่ใจในน้ำแข็งแห่งความเหงา
ลมหนาวเป่าหัวใจไว้เสมอ
พอไฟรักถูกพามาพบเจอ
ใจก็เผลอพลั้งจิตคิดอยากลอง@
@ค่อยค่อยเริ่มละลายคลายความเหงา
เมื่อไฟรักรุมเร้าเข้าสนอง
อุ่นทุกคราวหนาวหมดไปใจเริ่มพอง
สุขทุกห้องหัวใจในอุรา@
@เห็นดอกไม้รอบลานบานสะพรั่ง
นกร้องดังระรื่นชื่นหรรษา
ปลาว่ายเล่นเป็นสุขสนุกตา
มองนภาเมฆเด่นเป็นหัวใจ@
@แต่คราวนี้น้องเจ้าจากไปแล้ว
หมดวี่แววมาบรรจบพบกันใหม่
สู่ท้องถิ่นดินแดนสุดแสนไกล
หลงเหลือไว้กรุ่นกรุ่นอุ่นไอรัก@
@ตอนนี้เหงามาเยือนอย่างเพื่อนเก่า
มาคอยเฝ้ารุมใจให้ร้าวหนัก
ในอุราหนาวเหน็บเจ็บยิ่งนัก
อยากจะพักหัวใจไปสักครา@
@เห็นดอกไม้รายล้อมเริ่มเหี่ยวเฉา
นกร้องไปใยเล่าเศร้าหนักหนา
ปลาแหวกว่ายหน่ายแรงแข่งธารา
มองท้องฟ้าครึ้มฝนหม่นหมองใจ@
@คิดคิดแล้วหากฉันนี้มีความกล้า
คงไม่ต้องหมองอุราน้ำตาไหล
คงได้เจ้าเป็นคู่คิดชิดฤทัย
คงมิต้องร้องไห้ให้วันวาน@
25 ธันวาคม 2553 01:26 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
*ตัวเจ้าอยู่คู่ฟ้านภานั่น
อย่าลดชั้นลดตัวให้มัวหมอง
ดินอย่างข้าไม่มีสิทธิ์คิดจับจอง
เคียงคู่ครองแค่คิดมิควรมี*
*แสงสกาวพราวพร่างอยู่กลางฟ้า
อย่าลงมาเลยเจ้าจะริบหรี่
เชื่อข้าเถิดนางเอ๋ยเฉลยนี้
ในวจีข้าบอกไม่หลอกลวง*
*คนต่ำต้อยด้อยค่าหามีศักดิ์
ทั้งรูปลักษณ์เหมือนไพร่ในข้าหลวง
ของต้องใช้ใคร่หามาทั้งปวง
ไม่ลุล่วงเพราะฐานะอับจน*
*คิดจะรักรักใครใช่แค่พบ
ถ้าคิดคบรักสนุกคงไม่สน
อันสตรีมีค่ากว่าแค่ยล
ทุกทุกคนมีใจใช่ผักปลา*
*เพราะรู้ตัวตัวข้าว่าไม่พร้อม
จึงไม่ยอมแลใครใคร่คบหา
ท่านสวยเด่นดั่งดาวพราวนภา
เพียงจันทราที่สมจะชมใจ*
*แต่ว่าข้าหาหยุดสุดแค่นี้
จักต้องมีอนาคตที่สดใส
เพียงตอนนี้ที่ฝันนั้นอีกไกล
จึงละเมอเพ้อไปในบทกลอน*
*ไม่อยากให้ใครยากลำบากด้วย
หากแม้นรวยค่อยหามาเคียงหมอน
สาวที่สวยแสนดีดั่งเอมอร
มิขอให้คอยก่อนเดี๋ยวร้อนใจ*
*คนน่ารักพักตร์สวยรวยเสน่ห์
ดูกิ๊บเก๋ก้าวล้ำนำสมัย
มีผู้ชายรายล้อมรอบฤทัย
พร้อมมีให้ทุกสิ่งหญิงต้องการ*
*แล้วทำไมใยเล่าเจ้าต้องสน
คนจนจนเยี่ยงทาสมิอาจหาญ
ทั้งโง่เง่าเขลาตัวหัวโบราณ
ต้องคบนานก่อนจักมารักกัน*
*ถ้าต้องคบคนนึงคิดถึงแต่ง
และไม่แย่งของใครไว้คู่ขวัญ
เมื่อไหร่ล่ะจะมาวิวาห์นั้น
คิดแล้วฉันก็เศร้าเฝ้าน้อยใจ*
*หญิงทั้งหลายล้วนเป็นเช่นนางฟ้า
มีแต่ข้าขลาดเขลาไม่เอาไหน
คุณสมบัติจัดมานับว่าไกล
ที่จะให้นางฟ้ามาคู่กาย*
*มีก็แต่ซื่อตรงไม่ก๊งเหล้า
ไม่มัวเมาสิ่งเสพติดผิดกฎหมาย
ไม่เจ้าชู้คู่เดียวเกี้ยวจนตาย
และเป็นชายไม่มีแม้เงินทอง*
*จึงขอนิดมิตรภาพทราบเท่านี้
ไม่คิดที่โดดเด่นเป็นเจ้าของ
เป็นเพื่อนพี่ดีกว่าว่ามั้ยน้อง
งั้นพี่จองขอเป็นเช่นพี่ชาย*
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
Lovers
0 คน เลิฟก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
Calendar
หน้าส่วนตัว
946
