29 กันยายน 2548 13:03 น.
คนทะเล
คราวความรักเริ่มต้น กลางใจ
ระส่ำจิตคิดไป ตื่นเต้น
ครารักห่างลาไกล หมองหม่น คนจร
เจ็บปวดจำเป็นเร้น ซ่อนไว้น้ำตา
ยิ้มด้วยความมั่นใจ
ทำอะไรที่คาค้าง
ลืมฝันอันเลือนลาง
ขวางใจพ้นคนไม่จริง
จะสดใสยามตื่น
จะสดชื่นด้วยใจนิ่ง
รักลอยไม่คิดชิง
หญิงคนกล้าขอท้าทาย
รอยอดีตที่กรีดใจ
ต้องลืมได้หมดความหมาย
อยู่ได้แม้เดียวดาย
สายสัมพันธ์ไม่จดจำ
หลงผู้ชายหลายรัก
อาการหนักใจเจ็บช้ำ
บอกลาคนใจดำ
คำหวานบอกแค่หลอกลวง
จะต้องทำให้ได้
ฉุดหัวใจขึ้นจากบ่วง
สิ่งเคยให้ไม่ทวง
ช่วงชิงรักคงหนักใจ
23 กันยายน 2548 07:42 น.
คนทะเล
คนทะเลเทใจให้เขาหมด
มิเคยลดเขาไม่สนบอกทนไหว
รักของเราเขาไม่เห็นไม่เป็นไร
ขอร่ำไห้บนทรายท้ายหาดงาม
คนทะเลเหว่ว้าเราลารัก
แทบกระอักฝันดีมีความขวากหนาม
โลกความจริงนิ่งไว้ไม่ติดตาม
ฝันครั่นคร้ามใจในเขาไม่จำ
คนทะเลตัวปลอมต้องตรอมตรม
เขาสุขสมเราเล่ากลับเศร้าช้ำ
มิอาจลืมคนทำหม่นคนใจดำ
ผู้เหยียบย่ำเมินหน้าค่ารักเรา
คนทะเลตัวจริงหญิงคนไหน
วอนโปรดได้อธิบายให้หายเขลา
จะได้เลิกบ้าฝันเลิกเป็นเงา
จะเลิกเศร้าหาสิ่งใหม่ให้ชีวี
คนทะเลตัวปลอมพร้อมจะสู้
แม้หดหู่จะรักชายไม่หน่ายหนี
ยังยืนยันรักเสมอเธอคนดี
รอตรงนี้นะคะ....ที่ทะเล
16 กันยายน 2548 08:57 น.
คนทะเล
แสนรุ่มร้อนใจต้องของสาธารณะ
ทุกขณะจิตคิดใฝ่อยากได้เขา
ยอมทุกอย่างให้คนเด่นเป็นของเรา
จะโศกเศร้าภายหลังยังหมายปอง
คนของหลวงคู่ควงมากฉันอยากได้
ทำอย่างไรจะได้เคียงเพียงเราสอง
มีเพียงใจดวงเดียวมาเกี่ยวดอง
รู้ว่าร้องในสักวันฉันไม่กลัว
เล่นกับไฟใจดื้อขอซื้อขาด
เพราะอำนาจรักหลงเขาลืมเงาหัว
ของต้องห้ามน่าปลื้มจนลืมตัว
ยอมพันพัวอื้อฉาวถูกสาวรุม
ใจหนอใจใยสมัครรักของหลวง
ยามติดบ่วงรุ่มร้อนนอนกลัดกลุ้ม
ต้องมีทางที่ใจเขาเราได้กุม
ขอยอมทุ่มทุกอย่างเพื่อทางรัก
ใจเจ้าเอยไยรั้นฝันอยู่ได้
รู้แก่ใจจะร้าวรานอาการหนัก
ไฟเสน่หายั่วเย้าแมงเม่านัก
ยอมสมัครชีพเราเฝ้ากองไฟ
หากเจ็บมาไม่กล้าโทษโกรธใครหรอก
รู้ช้ำชอกเพราะทำตนให้หม่นไหม้
ชายดีดีมีมากมายมิหมายใจ
ดันไปใฝ่ของหลวงตกห้วงกรรม......
14 กันยายน 2548 08:01 น.
คนทะเล
...ถึงวันนี้...ขาดเธอ...ไม่เผลอโศก
เผชิญโลก...แสนกว้าง...ตามทางฉัน
หวังจะพบ...เขาได้....ในสักวัน
สุขราวฝัน....ตรงนี้.....ที่ทะเล
ถึงวันนั้น...นานนัก....จักรอเจอ
อาจจะเก้อ....แต่ใจ....มิไขว้เขว
เพื่อฝั่งฝัน...ฉันพร้อม...ยอมทุ่มเท
คนว้าเหว่....เตรียมใจ....ไว้เพื่อรัก
ถึงวันวาน...หวานแค่ฝัน...รั้นคิดต่อ
อาจมีท้อ.....ร้าวราน....อาการหนัก
พอเวลา.....ผ่านไป.....ได้สักพัก
จึงประจักษ์....อยากให้ฝัน....นั้นเป็นจริง
ถึงวันก่อน....งอนให้ง้อ....เธอล้อเล่น
บอกว่าเป็น.....คำพูดไว้....ใช้จีบหญิง
คนทะเล....เจ็บถึงใจ...ไม่อาจนิ่ง
อยากจะยิง.....ขั้วหัวใจ....ใครคนลวง
ถึงวันหวาน...ที่รอ...พอยิ้มออก
จะช้ำชอก....หมองหม่น...คนติดบ่วง
ที่เหนือกว่า...สิ่งใด....ในทั้งปวง
ฉันมีห่วง....รอตรงนี้.......ที่ทะเล
13 กันยายน 2548 08:32 น.
คนทะเล
กาลครั้งนี้...มีเพียงฉัน....วันคุณลืม
คนเคยปลื้ม...จากไป....ใจหม่นหมอง
ไปทะเล...ชมท้องฟ้า...น้ำตานอง
เสียงคลื่นก้อง....ในหู....หดหู่ใจ
กาลครั้งหนึ่ง...ซึ้งนัก...รักแสนหวาน
กระซิบซ่าน...ข้างหูฉัน...จนหวั่นไหว
ตื่นขึ้นมา...รู้สึกแย่....แค่ฝันไป
แล้วเมื่อไร....คนในฝัน...นั้นจะมา
กาลครั้งก่อน....นอนฝัน...วันได้พบ
อยากประสบ....และคุยกัน....คนฝันหา
จะพบกัน...ที่ทะเล...รอเวลา
คิดจนล้า...เหนื่อยใจ...ไม่เป็นจริง
ปัจจุบัน....เรียกใจตื่น...คืนจากฝัน
ตั้งสติมั่น...ฝึกใจ..ให้หยุดนิ่ง
หยุดทุกอย่าง....หยุดน้ำตา...อย่าประวิง
จะเจ็บยิ่ง....เจ็บกว่านี้....ที่ทะเล...................
หน้าส่วนตัว
1706
