....ฤาจะไม่ได้เป็นเรา...

คนทะเล

หอพักสาวสวย
                                       2 มิถุนายน 2540
สวัสดีค่ะพี่เชน

             ตอนนี้หมูอ้วนสบายดีค่ะ อ้วนพีขึ้นทุกวัน หมูอ้วนเริ่มเรียนได้สองวันแล้วล่ะ การเรียนก็ไม่ได้ยากเย็นอย่างที่คิด รับรองจ้าว่าหมูอ้วนจะจบภายใน 4 ปีตามโควตาแน่นอน  หมูอ้วนได้พักอยู่หอพักหญิง4 (ความจริงอยากอยู่หอชายมากกว่า)มี รูมเมต 3 คนมีแต่คนน่ารักๆทั้งนั้นเลย คนแรกชื่อ เก๋ เป็นคนสุรินทร์ เป็นคนสวย พูดเก่งมาก(หมูอ้วนว่าตัวเองมีคู่แข่งที่น่ากลัวแล้วล่ะ) เก๋มั่นใจในตัวเองต่างกับหมูอ้วนเลย คนที่สองชื่อ แหม่ม มาจากพิจิตร  เรียนจิตรกรรม หุ่นดี ติ๊งต๊องนิดหน่อย อารมณ์ศิลปินทั่วไป  และคนสุดท้ายชื่อว่า อ้อน เด็กกรุงเทพค่ะ หน้าตาเรียบร้อย เคร่งขรึม ผิวขาวเนียนน่าหยิก พูดน้อยฟังมาก  หมูอ้วนจะเป็นเพื่อนกับคนนี้แหละท่าทางคงแก่เรียนดี จะได้พึ่งพาเวลาสอบไงล่ะ(ฉลาดไหมน้องสาวพี่)
              ที่นี่ไม่มีเพื่อนเก่าของหมู่อ้วนสักคนเลย จึงบอกชื่อจริงกับเพื่อนใหม่ ว่าดิฉันชื่อ มารียา ชื่อเล่นว่า มาย ฉะนั้นเวลาโทรมากรุณาอย่าบอกว่าขอสายคุณหมูอ้วนล่ะ ไม่มีใครรู้จักหรอก หมูอ้วนเรียน2วันมีเพื่อนตั้ง 46 คน เก๋มีแค่ 45คนเองเห็นไหมว่าน้องสาวพี่มนุษยสัมพันธ์ดีแค่ไหน  
               ว่าแต่พี่เถอะ เมื่อไรจะมีพี่สะใภ้ให้หมูอ้วนสักที  สาวๆที่ทำงานไม่มีใครน่าสนใจบ้างเหรอ เดี๋ยวก็เป็นหนุ่มแก่หรอก ถ้าตอนนี้ยังไม่มีเดี๋ยวหมูอ้วนเรียนจบจะให้พ่อไปขอ รอหมูอ้วนด้วยล่ะ

                                                     คิดถึงพี่ชาย
                                                     หมูอ้วน
                
               เด็กจริงๆ ยายหมูอ้วนผมนึกขำในใจหลังจากอ่านจดหมายฉบับนี้จบ ยายหมูอ้วนเป็นเด็กข้างบ้านผมเอง พ่อแม่ของเรารู้จักมักจี่กันดี เธอเป็นลูกสาวคนเดียว ผมก็เป็นลูกคนเดียว ผมจึงกลายเป็นเพื่อน เป็นพี่ชายโดยจำเป็นของเธอไป อายุเราต่างกัน 5 ปี ผมเรียกเธอว่าหมูอ้วนเพราะรูปร่างกลมเป็นกระปุกของเธอ หน้ารูปไข่ ริมฝีปากแดง จมูกโด่งเป็นสัน ตอนนี้ ยายหมูอ้วนเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  ปีที่1 ส่วนผมเป็นวิศวกรของกระทรวงอุตสาหกรรมที่มีหน้ามีตาสำหรับใครๆ แต่เป็นเพื่อนเล่นของยายหมูอ้วนอยู่ดี  ผมประจำอยู่ที่จังหวัดระยอง แต่ภูมิลำเนาของผมกับยายหมูอ้วนอยู่ที่เดียวกัน ผมตอบจดหมายของยายหมูอ้วนไปว่า

                                                                                       บ้านพักหนุ่มหล่อ
                                           7 มิถุนายน 2540
สวัสดีจ๊ะแม่หมูอ้วนตัวดี

             ขอบใจมากนะจ๊ะที่จะให้พ่อมาสู่ขอพี่ตอนเรียนจบ   แต่ขอโทษพี่คงไม่รับขันหมากเธอหรอกย่ะเพราะว่าพี่กลัวพ่อตาดุ ถึงแม้ว่าแม่ยายจะใจดีมากก็ตาม พี่ยอมเป็นหนุ่มแก่อย่างหมูอ้วนว่าดีกว่า สาวๆที่ทำงานก็ไม่โสดกันแล้ว มีโสดอยู่สองคน เขาก็บอกว่าพี่ไม่ใช่ชายในฝันของเขา    เราจึงเป็นเพื่อนกัน เอาเป็นว่าถ้าพี่มีแฟน พี่จะบอกให้เราทราบก่อนคนอื่น หรือไม่ก็ให้หมูอ้วนเลือกให้ ดีไหมจ๊ะ แล้วหมูอ้วนล่ะมีหนุ่มมาจีบหรือยัง  พี่ว่าหมูอ้วนอย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้ดีกว่า ตั้งใจเรียนดีกว่านะ
                  พี่ห่วงเราเรื่องเดียวคือเรื่องเพื่อน อย่าติดเพื่อนมากไป พี่รู้จ๊ะว่าทุกคนต้องการเพื่อนแต่มันต้องมีขอบเขตและอย่าลืมหน้าที่ของตัวเองล่ะ บอกตรงๆเลยว่าพี่ห่วงเรามากที่สุดก็เรื่องเพื่อนนี่ล่ะ ความจริงพี่อยากให้เรามาเรียนใกล้ๆพี่ดีกว่า พี่จะได้ดูแลความประพฤติและโขกสับได้ง่ายหน่อย
                สมาชิกห้อง313 ของหมูอ้วน 4คนแตกต่างกันมากเลยนะ หมูอ้วนต้องพยายามปรับตัวให้เข้ากับสังคมใหม่ๆให้ได้ล่ะ แล้วเราจองคนไหนไว้ให้พี่ล่ะ  อย่าลืมกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อกับแม่พี่บ้างล่ะ ไปคุยกับท่าน ท่านจะได้รู้สึกว่าพี่อยู่ใกล้ๆท่าน พี่จะโทรไปหาบ่อยๆจ๊ะ

                                                ตั้งใจเรียนนะจ๊ะ
                                               พี่เชน.คนดี

                จดหมายฉบับต่อมาของหมูอ้วนที่ผมได้รับจะมีชื่อของคนชื่อ อ้อนปรากฏอยู่เสมอจนผมอยากเห็นหน้าเธอขึ้นมาทันที ผมทราบเรื่องราวต่างๆของอ้อนโดยผ่านจดหมาย ผ่านโทรศัพท์อยู่เสมอ ทราบผลการเรียนของเธอ ทราบว่ามีชายหนุ่มกี่คน ชื่ออะไรบ้างที่เข้ามาจีบเธอ   แม่หมูอ้วนเล่าวิธีการต่างๆที่ใช้ขัดขวางคนเหล่านั้น ผมว่าผมเข้าใจหมูอ้วนดี หมูอ้วนรักใครแล้วไม่อยากให้ใครคนนั้นไปรักคนอื่นมากกว่าตน และอยากให้คนอื่นรักเพื่อนเหมือนตัวเองรัก ผมเองก็เคยเจอฤทธิ์เดชของแม่หมูดีเวลาที่มีสาวๆมาสนใจผม เธอจะกลั่นแกล้งทุกวิถีทางจนพวกสาวๆเอือมระอา รวมทั้งผมยังไม่สนใจใครเป็นพิเศษ ผมจึงไม่มีแฟนจนทุกวันนี้
                  เมื่อวาน อ้อนสอบได้คะแนนท็อปวิชาภาษาศาสตร์ล่ะ
                    มีคนมาสนใจอ้อนด้วยล่ะ เป็นหนุ่มเอกเคมี แต่ก็กินแห้วเพราะหมูอ้วนไม่ชอบก็เลยแกล้งจนไม่กล้ามาหาอ้อนอีกเลย
                   เกิดเรื่องใหญ่แล้ว หมูอ้วนสอบได้คะแนนเต็มวิชาวรรณกรรมตะวันตก ต้องยกความดีให้อ้อนเพราะอ้อนเป็นคนติวให้หมูอ้วน
                หมูอ้วนทะเลาะกับไอ้โจ้ มันว่าหมูอ้วนหวงเพื่อน ไม่ยอมให้อ้อนมีแฟน ก็ไอ้คนนี้มันชอบอ้อน ชอบมาชวนอ้อนไปดูหนัง แต่หมูอ้วนห้ามไม่ให้อ้อนไป เพราะไอ้นี่มันเจ้าชู้ นี่คะ
                 เรื่องราวของอ้อนที่ผมได้ฟังจากหมูอ้วนทำให้ผมรู้สึกผูกพันกับเธอมากขึ้นทุกวัน จนบางครั้งผมแอบฝันถึงเธอทั้งๆที่ไม่เคยเจอหน้าตากัน

                             แค่ได้ยินชื่อคุณ   
                   ความอบอุ่นก็ซึมซาบเข้าสู่ใจ
                   หลายครั้งคิดถึงจนแทบทนไม่ไหว
                    อยากไปหาพบหน้าพูดจากัน
                      หากไม่มีอุปสรรค
                     ความรักคงจะพาไปถึงฝัน   
                      ผมคงพบคุณเข้าสักวัน
                      ถึงวันนั้นจะบอกว่า ผมรักคุณ

                  ผมเคยคิดที่จะไปเยี่ยมหมูอ้วน โดยมีจุดมุ่งหมายแอบแฝงอยู่ข้างใน คือการทำความรู้จักกับอ้อน แต่เวลาและหน้าที่ไม่อำนายผมจึงได้แต่รับฟังเรื่องราวของเธอผ่านเจ้าหมูอ้วน
                   พี่เชน วันเสาร์นี้มารับหมูอ้วนที่หัวลำโพงด้วย ตอน6โมงเช้า ผมรู้สึกตื่นเต้นมากหลังจากได้อ่านโทรเลขจากแม่หมูอ้วน ก็เราไม่ได้เจอกันตั้ง 3ปีแล้ว ตั้งแต่เธอเริ่มเรียนปี   ได้แต่โทรศัพท์และเขียนจดหมายถึงกัน แต่สิ่งที่ทำให้ผมตื่นเต้นไปมากกว่านั้นก็ได้เกิดขึ้น ยายหมูอ้วนช่างเข้าใจหาเรื่องมาทำให้ผมตื่นเต้นได้ดีจริงๆ
                  พี่เชน นี่เพื่อนหมูอ้วนค่ะ ชื่ออ้อน ผมรู้สึกแข็งชาไปทั้งตัว ผู้หญิงคนนี้มิใช่หรือที่ผมแอบคิดถึงอยู่บ่อยๆ ทั้งที่รู้จักแค่ชื่อและเห็นในรูปภาพที่หมูอ้วนส่งมาให้ดูเท่านั้นเองผู้หญิงผิวขาว หน้าตาจิ้มลิ้ม ท่าทางเรียบร้อยที่ผมฝันถึงบ่อยๆมาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
                    ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มายพูดถึงพี่อยู่บ่อยๆ อ้อนไหว้ผมอย่างนุ่มนวลและส่งยิ้มอันอ่อนโยนให้ผมจนทำให้ผมอดยิ้มตอบไม่ได้ เสียงเธอเพราะ อ่อนโยนถูกใจผมยิ่งนัก
                   ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ เอ ว่าแต่ยายหมูอ้วนพูดถึงพี่ในแง่ไหนกันแน่ ดีหรือร้ายหา
                    โถ คุณพี่ขา แง่ดีสิคะ หมูอ้วนว่าเรารีบไปป้านพี่เชนดีกว่า หมูอ้วนหิวแล้ว
                    โธ่เอ๋ยยายหมูอ้วน ไปก็ไป ความจริงหมูอ้วนน่าจะบอกพี่ก่อนนะว่าจะพาเพื่อนมาด้วยพี่จะได้จัดห้องไว้ให้
                    ไม่เป็นไรค่ะ อ้อนนอนกับมายก็ได้ อ้อนยิ้มให้ผมอีกครั้งเล่นเอาใจผมเต้นไม่เป็นส่ำเลยทีเดียว
                   ผมพาทั้งสองคนไปที่บ้านพักของผม หมูอ้วนและอ้อนพักอยู่ที่บ้านผม 3วัน ช่วงเวลานี่เป็นช่วงที่ผมมีความสุขมาก ได้อยู่กับน้องสาวที่รู้ใจ และหญิงสาวที่ผมสนใจ  ผมรับรู้เรื่องราวของอ้อนจากปากของเธอเอง บุคลิก กริยาอาการ รวมทั้งรูปร่างหน้าตาของเธอ ถูกใจผมยิ่งนัก แต่ว่าผมไม่ได้แสดงออกมาว่าชอบเธอ เพราะว่ายายหมูอ้วนตัวดีอยู่กับเราเกือบตลอดเวลาผมจึงไม่ได้บอกอ้อนว่าชอบเธอ
                  หลังจากที่อ้อนกับหมูอ้วนกลับมหาวิทยาลัย ผมก็คิดถึงอ้อนจนทนไม่ได้ จากที่ผมเคยโทรศัพท์   ขอสายคุณมายครับ กลับกลายเป็นว่า  ขอสายคุณอ้อนครับ  หมูอ้วนไม่เคยทราบเลยว่าผมโทรไปหาอ้อนทุกวัน ผมอายที่จะบอกเธอว่าผมชอบเพื่อนรักของเธอ จากที่เคยโทรศัพท์หาหมูอ้วนอาทิตย์ละ 3 ครั้งก็ลดลงเหลือ อาทิตย์ละครั้ง โดยมีเหตุผลว่าค่าโทรศัพท์แพง
                   อ้อนครับ พี่รักอ้อน อ้อนจะรังเกียจรับพี่เป็นแฟนไหมครับ ผมตัดสินใจสารภาพรักกับอ้อนหลังจากที่ผมโทรศัพท์พูดคุยกับเธอเป็นเวลา4 เดือน ความรักมันอัดแน่นในอกจนผมต้องบอกให้อ้อนได้รับรู้ ผมจึงตัดสินใจนัดเธอมาตกลงหัวใจกันเงียบๆที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในจังหวัดที่เธอเรียนอยู่  ในวันที่หมูอ้วนไปออกค่ายต่างจังหวัด
                   อ้อนก็ชอบพี่นะคะ เอาเป็นว่าเราคบกันไปก่อนนะคะ อ้อนยิ้มบางๆ
              ความรักของผมดำเนินไปด้วยดี  หลายครั้งที่ผมจะบอกหมูอ้วนว่าผมคบกับอ้อน แต่ผมคิดว่าอ้อนคงจะบอกไปแล้ว ในที่สุดผมก็รู้ว่าความรักของผมมีอุปสรรค

                                                                                                  ห้อง313
                                                28 สิงหาคม 2543
สวัสดีค่ะ 
              พี่เชนคะ เราเลิกคบกันนะคะ พี่เชนไม่ได้บอกมายเหรอคะว่าคบอยู่กับอ้อน อ้อนไม่ได้บอกมายเพราะมายเคยบอกว่าพี่เชนไม่เคยปกปิดมาย อ้อนเองก็อายที่จะบอก และคิดว่ามายคงรู้แต่ไม่พูดอะไรเพราะกลัวอ้อนอาย เมื่อวานมายเจอการ์ดวันเกิดที่พี่เชนให้อ้อน มายก็เลยสงสัยและสอบถามอ้อน พออ้อนเล่าให้ฟัง มายร้องไห้ใหญ่เลย บอกว่าพี่เชนกับอ้อนไม่รักเขาเหมือนเดิม โวยวายบอกว่าพี่เชนกับอ้อนไม่ไว้ใจเขา ทำไมต้องปิดปังเขาด้วย มายเป็นเพื่อนที่ดีของอ้อนนะคะ มายคอยดูแล ห่วงใยอ้อนมาโดยตลอด อ้อนก็รักพี่นะคะ แต่อ้อนทนที่จะเสียเพื่อนไปไม่ได้
             วันนี้มายย้ายห้องไปอยู่หอเอกชนแล้วนะคะ  เพราะไม่อยากอยู่ใกล้อ้อน เวลาไปเรียนก็ไม่ยอมนั่งข้างอ้อนเลย  ถึงแม้ว่าอ้อนจะอธิบายอย่างไรมายก็ไม่ยอมรับฟังเลย    อ้อนหวังว่าพี่คงเข้าใจนะคะ สิ้นสุดกันแค่นี้ค่ะ

                                        ตัดใจเสียนะคะ
                                               อ้อน

          จดหมายฉบับนี้เองที่ทำให้ผมต้องขับรถมาถึงหอพักของอ้อน หน้าตาของอ้อนไม่สดชื่นเอาเสียเลย ตาแดงช้ำคงผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
          อ้อนพาพี่ไปหาหมูอ้วนหน่อยสิ
         อ้อนพาพี่ไป แต่อ้อนไม่เข้าไปด้วยได้ไหมคะ มายคงไม่อยากเจออ้อนหรอก
          ไม่ได้หรอกต้องไปคุยกัน นี่เป็นเรื่องของเราสามคนนะจ๊ะ
         หอพักของหมูอ้วนอยู่ห่างจากหอพักเก่ามาก ผมรู้ว่าหมูอ้วนคงไม่ยอมให้ผมคุยด้วยแน่ๆผมจึงให้เพื่อนข้าง   ห้องของเธอเรียกให้
         มาทำไม หมูอ้วนพูดเสียงห้วน พร้อมกับสะบัดหน้าหนีทันทีที่เห็นหน้าผมกับอ้อน
         หมูอ้วน พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกหมูอ้วนตั้งแต่แรก พี่ยอมรับผิดทุกอย่าง
        ทำไมต้องขอโทษ เขาเป็นแค่คนนอกไม่อยากยุ่งกับพวกตัวหรอก หมูอ้วนทั้งพูดทั้งร้องไห้ ผมใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อย ลองร้องไห้แบบนี้มีทางใจอ่อน
       หมูอ้วนต้องเข้าใจพี่กับอ้อนนะ ถึงแม้ว่าเราจะรักกัน แต่เราก็รักหมูอ้วนเสมอ
       ไม่เหมือนเดิมหรอก หมูอ้วนไม่ยุ่งกับพวกพี่หรอก  อยากรักกันก็รักไปสิ หมูอ้วนไม่อยู่เป็นส่วนเกินหรอก
       หมูอ้วน พี่ยังเหมือนเดิมนะ พี่ผิดที่ไม่ได้บอกหมูอ้วน พี่เสียใจนะ พี่อยากจะให้เราเหมือนเดิม  พี่รักอ้อนอย่างคู่รัก แต่พี่ก็ยังรักหมูอ้วนอย่างน้องสาว ฉนั้นหมูอ้วนควรเข้าใจพี่  ควรรักพี่อย่างพี่ และรักอ้อนอย่างเพื่อนเหมือนเดิมเข้าใจไหม
        ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้นล่ะ ออกไปเถอะ หมูอ้วนอยากอยู่คนเดียวหมูอ้วนฟุบหน้าลงกับหมอน ร้องไห้สะอึกสะอื้น เอามือปิดหู
                     มาย อ้อนเสียใจ อ้อนขอโทษที่ทำให้มายต้องเสียใจ อ้อนจะเลิกคบกับพี่เชน แต่ขอให้เรากับมาเหมือนเดิมนะ อ้อนเดินเข้ามากอดหมูอ้วนไว้  ร้องไห้ทั้งคู่
                     อ้อน ไม่จำเป็นหรอก เราผิดเองที่รับความจริงไม่ได้ พี่เชนเคยห่วงใยดูแลเราคนเดียวแต่ตอนนี้พี่เขาต้องคอยดูแลอ้อน ไม่เป็นไรหรอก เราดูแลตัวเองได้ต่อไปนี้ ไม่มีเพื่อน ไม่มีพี่ หมูอ้วนร้องไห้มากขึ้นอีกน้ำตาไหลมากขึ้นอีก
                     มาย พี่จะบอกอะไรให้นะ ถึงพี่จะรักอ้อน แต่พี่ก็รักเราอย่างน้องเหมือนเดิม ผมอธิบายเสียงเข้ม ผมจะเรียกเขาว่า มาย เฉพาะตอนที่ผมโกรธเขามากๆเท่านั้นล่ะ
                       มาย เรารักมายนะ ยกโทษให้เราได้ไหมอ้อนกอดมายไว้แน่น
                      ผมเดินไปใกล้ยายหมูอ้วน ลูบหัวเบาๆ     พี่ก็รักหมูอ้วนนะ พี่ขอโทษแล้ว หมูอ้วนจะไม่ยกโทษให้พี่หรือจ๊ะ
                     หมูอ้วนโผเข้ากอดผม ร้องไห้สะอึกสะอื้น แล้ว กอดโผเข้ากอดอ้อนอีกที
                     ขอโทษนะ พี่เชน ขอโทษนะอ้อน ที่เราทำตัวเหมือนเด็กที่กลัวใครๆมาแย่งความรักไปจากเราและอยากให้คนอื่นรักเราคนเดียว 
                       พี่ขอโทษหมูอ้วนด้วยที่ไม่ได้บอกหมูอ้วน   ทั้งๆที่สัญญากับหมูอ้วนไว้แล้วว่าจะบอกหมูอ้วนเป็นคนแรก  
                     หมูอ้วนยกโทษให้ แต่ต่อไปนี้พี่มีอะไรก็บอกหมูอ้วนก่อนนะ ยายหมูอ้วนยิ้มทั้งน้ำตา
 หมูอ้วนก็เหมือนกันมีแฟนเมื่อไรก็บอกพี่นะ
                      ในที่สุดความรักของผมก็จบลงด้วยดี ผมมีคนรักที่แสนดี มีน้องสาวที่น่ารักและเข้าใจผมเหมือนเดิม ผมกลับไปทำงานตามปกติอย่างมีความสุขกลับไปถึงบ้านเปิดเพลงเบาๆฟังอย่างสบายอารมณ์
                      พี่เชน ตอนนี้ มายมีแฟนแล้วค่ะ
                       ประโยคนี้เองที่ทำให้ผมต้องขับรถไปหาหมูอ้วนทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากอ้อน
                       ยายหมูอ้วน ทำไมไม่บอกพี่ก่อนที่จะรักใคร