3 มีนาคม 2551 21:43 น.

สุขสันต์วันเกิดน้องเหมีย

คนบนเกาะ

      เมื่อวิวัฒนาการของโลกเปลี่ยนแปลง    การก้าวตามโลกมันช่างเหนื่อยแสนเหนื่อย  ยิ่งคนอายุมากอย่างเรา ๆ มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน
    ข้าพเจ้าเปิด hi5  อย่ามสุ่มเดช  ไปเจอน้องเหมีย  (  น้องรัน ) ( กชมนวรรณ )  พรุ่งนี้สิจะเป็นวันคล้ายวันเกิด   บ้านเราก็ไกลแสนไกลจะไปอวยพรวันเกิดก็ยากเต็มที  เลยโทรศัพท์ถาม  ว่าคนบนเกย  เค้าจัดงานวันเกิดให้หรือเปล่า  กรรมแท้   ๆ  น้องเค้าไม่รู้จักคนบนเกยอีก  ทั้ง ๆ ที่ร่วมชีวิตกันมาจนมีลูกสาวถึง  2  คน
   ข้าพเจ้าไม่ใช่นักเขียน  แต่ก็ซึ้งในน้ำใจของน้องสาวคนนี้มาก ๆ เช่นกัน  เคยได้รับน้ำข้าวยำ ปักษ์ใต้ ส่งทางไปรษณีย์เพราะน้องเค้ารู้ว่าพี่หลวงชอบ  และที่น่าทึ่งคือจำวันเกิดของพี่หลวงได้ด้วยสิ
   ในวาระคล้ายวันเกิด  ขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก  จงดลให้น้องและครอบครัวมีแต่ความสุข  ขอให้สมความปราถนาในสิ่งทั้งหลายทั้งปวงนะครับ
 				
14 กุมภาพันธ์ 2551 14:39 น.

ยายมีรำพึง" วันวาเลนไทม์ "

คนบนเกาะ

ยายมีตื่นแต่เช้า   วันนี้ขึ้น 8 ค่ำ จึงต้องรีบหุงหาอาหารเตรียมไปวัด   ทำกับข้าวเสร็จอาบน้ำแต่งตัว  และก็ไม่ลืมที่จะไปเก็บดอกบัวเพื่อบูชาพระ
ยายมีปลูกบัวไว้ในอ่างรอบๆบ้าน  เมื่อมาถึงอ่างบัวยายมีเพ่งดูดอกบัวดอกหนึ่ง  มันเริ่มบานเมื่อเช้านี้เอง  มีแมลงเกาะอยู่ที่กลีบบัวตัวหนึ่ง   มันคงจะมาชมภาพที่สวยงามนี้เช่นกัน   ตรงกลางดอกนั้นจะมองเห็นเมล็ดบัวอ่อนเล็กๆ กลุ่มหนึ่ง  ถ้าจะเปรียบก็คงเหมือนนางกินรีกำลังลอยคอเล่นน้ำอยู่ในสระ  ข้างๆสระมีพันธุ์ไม้น้อยใหญ่ขึ้นอยู่หลายหลากต้น   เอ....ตัวแมลงที่ว่าคงจะเป็นนายพรานจะมาจับเหล่านางกินรีแน่เลย  ยายมีชักจะสนใจมากขึ้น  อยากจะคอยดูว่ากินรีตัวไหนนะที่นายพรานจับได้  กินรีตัวไหนนะที่พระสุธนจะได้ไปครอง   
       ยายมีนึกขึ้นได้วันนี้เป็นวันวาเลนไทม์  เห็นเด็กๆ วัยรุ่น  11  -  17 ปี เค้าโทรศัพท์หากันใหญ่  ได้ฟังข่าวว่าเด็ก ๆหลายคนจะยอมเสียตัวกันในวันนี้   ถุงยางอนามัยจะขายดี  ดอกกุหลาบแดงก็จะขายดี   ยายมีนึกเสียดายกุหลาบสีอื่นคงไม่มีราคามากพอที่จะแข่งกับกุหลาบแดงได้    ช่างเถอะสักวันหนึ่งราคามันก็ต้องมากขึ้นอยู่ดี  ยายมีรำพึงในใจ  
       เมื่อความคิดล่องลอยไปไกล  ในที่สุดก็หวนมานึกถึงตัวเอง   สมัยที่ยังสาว ๆ ตาเค้าไม่เคยส่งกุหลาบให้เลยแม้แต่ดอกเดียว   ยังจำได้สมัยที่ตาแกจีบครั้งแรก  ตาปีนขึ้นไปอยู่บนต้นหว้าและเก็บลูกหว้าสีดำมะเมี่ยมมาให้ยายกิน  มันคงเป็นของขวัญชิ้นแรกที่ยายมีได้รับ   ตาเค้ามีบทพิศวาสยายเหมือนกัน  โดยป้อนลูกหว้าให้ยาย  ยายนี่อายจนหน้าแดงไม่อยากจะคิดเลยว่าการป้อนลูกหว้าทำให้ต้องอายด้วย    ต่างก็ยิ้มและหัวเราะกันใหญ่   ไม่มีคำพูดใด ๆออกจากปาก  แต่ทั้งสองหัวใจคงจะรู้ความหมาย  โดยไม่ต้องพูดแม้แต่คำเดียว
       ยายมีคิดถึงสังคมปัจจุบัน  เด็ก ๆ ทำไมที่ต้องรีบร้อนมีคู่กันนัก  ทั้ง ๆ ที่ยังทำมาหากินกันเองไม่ได้    อยากจะบอกเด็ก ๆว่า สมัยยายนั้น  คนที่จะมีครอบครัวจะแต่งงานกัน จะต้องรู้จักทำมาหากิน  มีหลักแหล่งที่จะสร้างเป็นครอบครัวใหม่   การคิดแค่จะเสียตัวแล้ว ยังแบมือขอเงินพ่อแม่คงไม่ถูกนัก
       ยายมีหลงอยู่ในความฝันเสียนาน  นึกขึ้นได้ว่าจะต้องไปวัด  จึงรีบเก็บดอกบัวแล้วไปวัดอย่างที่เคยปฏิบัติมาประจำ

				
20 ธันวาคม 2550 14:17 น.

ยายมีรำพึง (โทรศัพท์หาคนบนเกาะ )

คนบนเกาะ

	กริ๊งงงงงงงงงง   กริ๊งงงงงงงงงง   กริ๊งงงงงงงงงง   กริ๊งงงงงงงงงง   
เสียงโทรศัพท์ของคนบนเกาะดังขึ้น   ใครน๊าที่โทรมาแต่เช้าเชียว
  สวัสดีครับ  08695095_ _ ครับ   คนบนเกาะรีบรับสายเพราะหนวกหูเสียงแหลมๆ
  เออ  ยายมีเองจ๊ะ  ไม่ต้องบอกเบอร์มาหรอก  ก็ยายกดหามาแล้วนี่  ยายมีบ่นอีกแระ
 อ้าวเป็นงั้นไป สวัสดีครับยาย  ว่าแต่ยายไม่ไปทำนาเหรอ 
  เมื่อคืนยายนอนไม่หลับ  เช้านี้ยังมึน ๆ อยู่เลย  จึงขอหยุดงานสัก 1 วัน  
 โถคนแก่นอนไม่หลับอีกแล้ว  อย่าบอกนะว่ากำลังมีปัญหาหัวใจ   คนบนเกาะแหย่
  เวรกรรม  ข้าอายุปูนนี้แล้ว  ไม่คิดอะไรแบบพวก หนูพิมญดา หนูรัน หนูเพียงพลิ้วหรอก  
  อ้าว  แล้วยายทำไมถึงนอนไม่ล่ะครับ  เอผมจะช่วยได้ไหมเนี่ย  คนบนเกาะชักเป็นห่วง
 เออ  แค่โทรมาระบายแค่นั้นแหละ  รับฟังอย่าวางสายก็พอ  ยายกลัวจะวางหูเสียก่อน
 งั้นก็ว่ามาเลยครับ  ผมไม่ได้จ่ายตังค์ค่าโทรสบายอยู่แล้ว  เหอ ๆๆๆๆๆ  คนบนเกาะกล่าวอย่างชอบใจ
 เออ ข้าก็ไม่กลัวหรอกเพราะข้ามีโปรโมชั่นโทรฟรี  เหอ ๆๆๆๆๆ   ยายมีตอกกลับเข้านั่น
ยายมีพูดต่อ    ก็มันจะถึงวันเลือกตั้ง สส. แล้ว  ยายไม่รู้จะเลือกใครดี  
  ก็เลือกคนดีสิยาย  เลือกคนดีเข้าไปประเทศชาติก็จะได้เจริญ  เขาก็รณรงค์อยู่แล้วนี่   คนบนเกาะแนะนำ
 ก็เลือกคนดีนี่สิมันหนักใจ  มันมีป้าย  ISO รับรองบอกไว้ที่ไหนล่ะ    ดูการแต่งตัว  ดูการวางฟอร์ม  แหมแต่ละคนเก่งทั้งนั้น  ถ้าเป็นสินค้าล่ะก็  หีบห่อต้องสวยหรูกันทั้งนั้นแหละ   ยายมีเริ่มสาธยายแล้ว
 แล้วยายจะให้เขาทำอย่างไรล่ะ   คนบนเกาะกระตุ้นต่อ
 ยายคิดว่านะ  ทางการน่าจะเข้มงวดเรื่องคุณสมบัติการสมัครเข้ารับการเลือกตั้ง 
 ยังไงล่ะยาย  คนบนเกาะชักงง
 คือยังงี้จ๊ะ   ใครที่จะสมัครเข้ารับการเลือกตั้ง  ต้องวัดระดับ  IQ  และ  EQ  ถ้าคนไหน  IQ  80  119 ก็ให้รับสมัครได้   ยายมีสาธยาย  
  อ้าว แล้วถ้า IQ 120 ล่ะยาย  ทำไมไม่รับเขาล่ะ   คนบนเกาะสงสัย
 ขาด ๆเกินๆ ไม่เอาหรอก  ถ้าเก่งเกินเดี๋ยวก็ไปสนใจแต่ทำดาวเทียม  ส่วนเรื่องกระเทียม ชาวไร่ชาวนาไม่สนใจอีก    ยายมีให้เหตุผล
 แล้วทำไมต้องวัด  EQ  ด้วยล่ะยาย   คนบนเกาะสงสัยอีก
 คนเก่ง  ความรู้สูง  มีความคิดดี  แต่หากไม่มีคุณธรรมประเทศก็ลำบากอีกนา นี่แหละที่ยายนอนไม่หลับ   เสียงยายมีแสดงความครุ่นคิด
 อืม  ก็ถูกของยาย  แล้วจะทำอย่างไรล่ะครับ  ผมก็คงทำอะไรไม่ได้ เป็นแค่คนอยู่แบบพอเพียงแค่นี้เอง   คนบนเกาะชักเครียดเหมือนกะยายมีแล้ว
ยายมีได้ทีเลยสวนต่อ   นั่นแหละเมืองไทยเรายึดหลักประชาธิปไตย  ทำอะไรก็ต้องถือเอาเสียงข้างมาก   เสียงข้างมากบอกว่าเราต้องหักเปอร์เซ็นต์รายรับรายจ่ายเข้ากระเป๋า  เราก็ต้องยึดถือ  ก็ประชาธิปไตยนี่  ถ้าใครไม่ทำก็เหมือนหงส์ขาวในหมู่กา 
 โหยายมี   ยายไปไกลแล้ว  คนบนเกาะกระตุกให้ยายมีกลับ
 ข้าก็คิดอย่างนี้แหละ  ถ้าการรับสมัครคนเข้ารับคัดเลือกเป็นผู้แทน  ไม่มีการวัด  IQ  EQ  มัววัดแต่ใบประกาศนียบัตร  มีหวังเมืองไทยหลงทางอยู่แบบนี้   ความสามารถไม่ใช่ยายมีจะดูถูกนะ   แค่หยอดขนมครก  ย่างข้าวเกรียบยังเก้ ๆ กัง ๆ เลย   เดินไปไหนก็ซุ่มซ่าม  ไม่รู้จักสังเกต  เดินตกหลุมตกท่อ  แล้วการบ้านการเมืองจะดูแลได้อย่างไร   ยายมีพร่ำต่อ
 เอ้อ  ยายเก็บข้าวแล้ว ว่างเมื่อไหร่มาเที่ยวบ้านผมนะ   คนบนเกาะแกล้งเปลี่ยนเรื่อง  เพราะยายมีเริ่มไปกันใหญ่
 เออ  ข้าไปแน่  บางทีอาจจะไปก่อนเก็บข้าวก็ได้  แต่รู้นะว่าเอ็งจะเปลี่ยนเรื่องที่ข้าพูด   ยายมีรู้ทันอีกตามเคย
 โหยายนี่เก่งจริง ๆ  ผมว่านะถ้ายายไปสมัคร  ยายต้องผ่านทั้ง  IQ  &  EQ  แน่เลย   คนบนเกาะชมด้วยใจจริง
 งั้นก็พอก่อนแล้วกัน เหอ ๆๆๆๆๆๆ  โชคดีนะคนบนเกาะ   สำเนียงของยายมีระรื่นขึ้นเยอะ
 ครับยาย  ขอให้ยายโชคดีเช่นกันจ้า    คนบนเกาะตอบ  พร้อมทั้งนึกชมยายมีด้วยใจจริง  คนอย่างยายมีนี่แหละที่จะทำให้ชาติบ้านเมืองไปรอด   คนจบการศึกษาสูงๆ บางทีก็คิดอะไรแปลก ๆ  คิดแล้วทำปรากฏว่าผลที่ออกมาไปในทางลบ   อย่างเช่นการบริหารการศึกษาการพัฒนาหลักสูตรเป็นต้น  มโนทัศน์สวยหรู  แต่ผลสัมฤทธิ์กลับไปในทางตรงกันข้าม
				
8 ธันวาคม 2550 08:24 น.

ยายมีรำพึง( พลังงานลม)

คนบนเกาะ

	ยายมีพักจากการดูแลไร่นาในตอนสาย    สายลมหนาวพัดมาไม่ขาดสาย
ปีนี้ลมดีเหลือเกินถ้าเป็นฤดูร้อนคงจะมีความสุขมาก     ยายมีคิดอยู่ในใจ
คิดถึงหน้าร้อนคราวใด  ยายมีต้องคิดถึงค่าไฟที่เพิ่มขึ้น    เพราะพัดลมต้องเปิดกันตลอดคืน  สมัยที่ยังมีตามิ่งอยู่  ตาเคยบอกว่าหากเราทำนาร่ำรวยเมื่อไร  จะจ้างให้เขามาติดแอร์
จะได้รู้สักทีว่าการนอนห้องแอร์นั้นจะมีความสุขเพียงไร   ยายมีนึกขึ้นแล้วก็น้ำตาไหล
เราชาวนาจะมีหวังได้ร่ำรวยกับเขาหรือ   คนร่ำรวยที่เห็น ๆ ถ้าไม่ค้ายาเสพติด  ไม่เป็นอันธพาลประจำหมู่บ้าน   หรือว่าได้เป็น  อบต.  อบจ.  อกค.  อมยพ.  สส. รมต.  ก็คงไม่มีวันร่ำรวยได้หรอก   ยายมีคิดมั่วไปหมด  อักษรย่อ จนไม่รู้อะไรเป็นอะไร
	ยายมียกมือพนมเหนือหัว    ทำดีได้ดี  ทำชั่วได้ชั่วเน๊าะ   ยายมีรำพึงจะขอ
เป็นคนดีจน ๆ ต่อไป  วัยเจ็บสิบกว่าขวบนี้จะไม่ขอทำสิ่งที่ชั่วที่เลวให้เป็นมลทินหรอก
ยายมีรู้สึกตัวอีกครั้ง  หลังจากฝันกลางวันไปเสียครู่ใหญ่
           ประเทศไทยเราอยู่ในเขตร้อนมีลมพัดตลอดปี   หากรัฐบาลชุดไหนมาให้ความสำคัญในเรื่องพลังงานทดแทน    อย่างเช่นพลังงานลมก็ดีนะ   ยายมีเริ่มฝันกลางวันต่ออีก
          รัฐบาลไทยเราพอจะทำอะไรเป็นต้องทำให้ใหญ่เลิศเลอ    หากเรามาคิดทำกังหันลมผลิตไฟฟ้าเล็ก ๆ ราคาไม่ถึงแสนก็น่าจะทำได้    ต้นทุนมันก็ไม่ได้มากมายนักนี่   ถ้าไม่ต้องรวมค่าใช้จ่ายด้านโกงกิน    แค่มีใบพัด  ชุดเฟืองเกียร์ และตัวไดนาโม  และเสายึดตัวกังหัน ก็พอแล้วสำหรับการผลิตไฟ    ตัวเก็บไฟก็มีแบตเตอรี่  ก็แค่นั้น  แล้วจำหน่ายให้กับประชาชนที่ต้องการตามกำลังซื้อของแต่ละคน
           ทำขายให้หลากหลายขนาด    เช่น    20  วัตต์   50  วัตต์   100 วัตต์  จนถึงหลาย ๆกิโลวัตต์  ตามกำลังซื้อของแต่ละคน    ทำไมน๊า...เวลาหาเสียงถึงต้องประกาศโฆษณา
จะลดราคาน้ำมัน แก๊สหุงต้ม   จะผลักดันราคาเกษตรให้สูงขึ้น   จะลดราคาเครื่องอุปโภค บริโภคให้ลดลง   รัฐบาลปัญญา......เอ๋ย  ทำไมไม่คิดถึงหลักความจริงบ้าง   ช่างไม่รู้เอาเลยว่า ดีมาน  กะ ซัฟฟลาย  เป็นอย่างไร   ยายมีนึกถึงคำภาษาปะกิตที่แกก็ไม่รู้เรื่องหรอก
				
1 ธันวาคม 2550 14:15 น.

ยายมีรำพึง ( บทอาขยาน )

คนบนเกาะ

    เด็กเอ๋ย เด็กน้อย
    ความรู้เรายังด้อยเร่งศึกษา
    เมื่อเติบใหญ่เราจะได้ มีวิชา
    เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพสำหรับตน.....
     ยายมีเดินกลับจากนาในตอนเย็น  แสงทองยามเย็นสาดส่องไปทั่วท้องนา
ทำให้ผืนนาเป็นสีทองเด่นสวยงามมาก   ยายมีนึกถึงบทอาขยานที่ลูก ๆ สมัยเรียนประถมท่องกัน   ท่องกันจนขึ้นใจ  เพราะท่องซ้ำแล้วซ้ำอีก  สมัยนั้นในการสอบทุกคราวจะต้องมีการสอบท่องบทอาขยานทุกคราวไป
     ปัจจุบันนี้การท่องบทดังกล่าวดูเหมือนจะไม่มีแล้ว  หรือว่าโลกมันเปลี่ยนไปนะยายมีเดินครุ่นคิด
     เดี๋ยวนี้มันมีการท่องบทอาขยานแบบใหม่  เขาจะใช้รถยนต์ติดป้ายมีรูปของคนคิดบทอาขยานตัวโตกว่าคนจริงเสียอีก  แล้วก็ติดเครื่องขยายเสียงไว้ในรถ  เปิดบทอาขยานไปตามท่องไร่ท้องนา  มีหลายสำนักวิ่งกันขวักไขว่   แต่ละปี ๆ ที่มีการซักซ้อมบทมักจะเป็นบทอาขยานอันเดียวกัน  หากว่าบทดังกล่าวมันเป็นความจริงดังที่ท่อง  บ้านเมืองเราคงจะเจริญผิดหูผิดตาทีเดียว
     ยายมีเดินผ่านบ้านผู้คนซึ่งอยู่รวมกันเป็นกลุ่มๆ  ในใจคิดถึงตามั่น  สมัยเป็นวัยรุ่นด้วยกัน  รถคล้ายๆแบบนี้  แต่จะติดรูปพระเอก นางเอก  แน่นอนละ ในคืนนั้นจะมีหนังมาฉายในละแวกหมู่บ้าน   ทุกครัวเรือนในย่านนี้จะตื่นเต้นกันที่สุด  ต่างรีบกลับจากนา  หุงข้าวหุงปลากินกัน   อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดสวยที่สุด  ประน้ำหอมกลิ่นฟุ้งกระจาย
มันเป็นคืนที่มีความสุขที่สุด
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนบนเกาะ
Lovings  คนบนเกาะ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนบนเกาะ
Lovings  คนบนเกาะ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนบนเกาะ
Lovings  คนบนเกาะ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคนบนเกาะ