23 พฤศจิกายน 2553 21:38 น.
ครูตุ๊
แปดสิบสามพรรษามหาราชาทรงพระเจริญ
บารมีพระมากล้นพรรณนา
ทรงเมตตาประชาราษฎร์ชาติสยาม
เป็นพลังแห่งแผ่นดินสมพระนาม
ภูมิพลสง่างามเทิดความดี
นับแต่พ่อครองราชย์เป็นต้นมา
ปวงประชาไร้ทุกข์ล้วนสุขศรี
ทั้งต่างชาติราษฎร์ไทยสดุดี
พระคุณพ่อที่สร้างไว้ตรึงใจชน
ทรงลำบากวรกายเหน็ดเหนื่อยแสน
พระเสโทแม้นชุ่มเสื้อไม่ทรงบ่น
เสด็จเยี่ยมปวงประชาที่ยากจน
เหนือ ใต้คนต่างศาสน์แต่ชาติไทย
พ่อให้ใช้เศรษฐกิจแบบพอเพียง
หมายให้เลี้ยงชีพเหมาะกับอัชฌาศัย
ไม่ฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่ายใช้
มีชีวิตอย่างไทยไทยจะพอกิน
พ่อสอนให้รักษ์น้ำรักษ์ป่าไม้
เพื่อคงไว้ความสมบูรณ์ของทุกถิ่น
ดำริเขื่อนสร้างเพื่อรักษ์ป่า น้ำ ดิน
และหมดสิ้นน้ำท่วมน้ำกันดาร
พลังงานทดแทนพ่อค้นคว้า
ส่งเสริมหาความรู้มาผสาน
เป็นพลังจากพืชมาใช้งาน
ดีเกินการย์ช่วยประหยัดเงินตราไทย
พ่อปกราษฎร์ครองรัฐด้วยทศธรรม
ลูกจดจำใช้ชีวิตจนหาไม่
พระมหากรุณาเกริกเกียรติไกล
ทั่วหล้าไซร้เทิดไท้บารมี
ชนม์วาระแปดสิบสามพรรษา
อาราธนาสรรรพสิทธิ์ในโลกนี้
จตุรพิธพรประเสริฐบรรดามี
พร้อมสิรีบันดาลสำราญเทอญ
25 มิถุนายน 2553 10:39 น.
ครูตุ๊
ครอบครัวหนึ่งลูกมักทะเลาะกัน
สารพันมีปัญหาไปทุกเรื่อง
แม้ความเล็กความน้อยก็โกรธเคือง
เถียงต่อเนื่องทะเลาะกันเป็นประจำ
มาวันหนึ่งพ่อคิดจะสอนสั่ง
ให้มานั่งพร้อมหน้าพูดสอนพร่ำ
หยิบแขนงไม้ไผ่มาหนึ่งกำ
เพื่อหวังนำมาสอนลูกทุกคน
แจกแขนงไม้ให้คนละอัน
แทนความพันผูกรักหวังให้ผล
ใช้แขนงไม้นั้นแทนตัวตน
ในกมลแทนความรักมีต่อกัน
พ่อบอกให้ลูกทุกคนหักไม้ไผ่
แล้วก็ได้เห็นแขนงทุกอันนั่น
อย่างง่ายดายไม้หักลงฉับพลัน
เปรียบไม้นั้นเป็นตัวใครตัวมัน
พ่อให้หักอีกครั้งไม้ทั้งกำ
ทุกคนทำไม่ได้อย่างมุ่งมั่น
พ่อบอกว่าอยากให้เปรียบเทียบกัน
เห็นไหมนั่นสามมัคคีแล้วแข็งแรง
แล้วสอนลูกว่าการอยู่ร่วมกัน
จะคงมั่นรวมกันช่วยให้แกร่ง
ต้านศัตรูและผองภัยดั่งกำแพง
ยากจะแบ่งแยกเราแตกกันไป
นิทานนี้ต้องการจะสอนสั่ง
รวมพลังสามัคคีเราอยู่ได้
หากแตกความสามัคคีแล้วไซร้
ชาติไหนไหนอยู่ไม่ได้แม้หนึ่งคน
13 มิถุนายน 2553 11:05 น.
ครูตุ๊
กาลครั้งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะน้อย
พ่อแม่ปล่อยให้เฝ้าเลี้ยงแกะไว้
แต่เป็นเด็กรักสนุกอยุ่ร่ำไป
อยากหลอกให้ใครใครมาหลงกล
วันหนึ่งไปเลี้ยงแกะอยู่กลางทุ่ง
คิดแต่งปรุงเรื่องหลอกจนได้ผล
หลอกผู้ใหญ่เล่นสนุกด้วยซุกซน
สุดท้ายคนเดือดร้อนคือตนเอง
โดยแกล้งร้องตะโกนมีหมาป่า
มันออกมาจะกินแกะวิ่งไล่เร่ง
ผู้ใหญ่ครั้นได้ยินก็กลัวเกรง
กระฉับกระเฉงฉวยไม้รีบไปพลัน
เมื่อไปถึงกลางทุ่งต่างไม่เห็น
ว่าเรื่องเป็นอย่างได้ยินเสียงร้องลั่น
เห็นเด็กนั่งยิ้มหวัวอย่างขบขัน
จึงรู้พลันว่าเด็กหลอกให้วิ่งมา
ต่างคนก็นึกโกรธอยู่ในใจ
หลอกผู้ใหญ่ให้เดือดร้อนกันถ้วนหน้า
เด็กช่างไร้คุณธรรมและจรรยา
ต่างก็กลับเคหาด้วยความเคือง
วันต่อมาเด็กไปเลี้ยงแกะอีก
ถึงคราวหลีกภัยจริงที่เป็นเรื่อง
หมาป่าจริงออกมาเดินย่างเยื้อง
แกะนองเนืองถูกกัดตายเป็นเบือ
เด็กรีบร้องตะโกนมีหมาป่า
มันออกมากัดแกะมากมายเหลือ
แต่ผู้ใหญ่เมื่อได้ยินต่างไม่เชื่อ
ด้วยเพราะเบื่อเด็กโกหกไม่หลงลม
หมาป่าเลยกินแกะจนหมดฝูง
คนไม่ช่วยใครไม่ยุ่งเด็กขื่นขม
เป็นบทเรียนสอนใจเรื่องคารม
จะทุกข์ตรมใจคนพูดไม่จริง
นิทานนี้สอนไว้อย่าโกหก
เพราะหากตกทุกข์ยากลำบากยิ่ง
ไม่มีใครอยากช่วยถูกทอดทิ้ง
พูดไม่จริงเสียหายผลร้ายตน
1 ธันวาคม 2552 09:40 น.
ครูตุ๊
บารมีพระมากล้นพรรณนา
ทรงเมตตาประชาราษฎร์ชาติสยาม
เป็นพลังแห่งแผ่นดินสมพระนาม
ภูมิพลสง่างามเทิดความดี
นับแต่พ่อครองราชย์เป็นต้นมา
ปวงประชาไร้ทุกข์ล้วนสุขศรี
ทั้งต่างชาติราษฎร์ไทยสดุดี
พระคุณพ่อที่สร้างไว้ตรึงใจชน
ทรงลำบากวรกายเหน็ดเหนื่อยแสน
พระเสโทแม้นชุ่มเสื้อไม่ทรงบ่น
เสด็จเยี่ยมปวงประชาที่ยากจน
เหนือ-ใต้คนต่างศาสน์แต่ชาติไทย
พ่อให้ใช้เศรษฐกิจแบบพอเพียง
หมายให้เลี้ยงชีพเหมาะกับอัชฌาศัย
ไม่ฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่ายใช้
มีชีวิตอย่างไทยไทยจะพอกิน
พ่อสอนให้รักษ์น้ำรักษ์ป่าไม้
เพื่อคงไว้ความสมบูรณ์ของทุกถิ่น
ดำริเขื่อนสร้างเพื่อรักษ์ป่า-น้ำ-ดิน
และหมดสิ้นน้ำท่วมน้ำกันดาร
พลังงานทดแทนพ่อค้นคว้า
ส่งเสริมหาความรู้มาผสาน
เป็นพลังจากพืชมาใช้งาน
ดีเกินการย์ช่วยประหยัดเงินตราไทย
พ่อปกราษฎร์ครองรัฐด้วยทศธรรม
ลูกจดจำใช้ชีวิตจนหาไม่
พระมหากรุณาเกริกเกียรติไกล
ทั่วหล้าไซร้เทิดไท้บารมี
ชนม์วาระแปดสิบสองพรรษา
อาราธนาสรรรพสิทธิ์ในโลกนี้
จตุรพิธพรประเสริฐบรรดามี
พร้อมสิรีบันดาลสำราญเทอญ
24 พฤศจิกายน 2552 09:45 น.
ครูตุ๊
อาเศียรวาท มหาราชา
บารมีพ่อปกเกล้า ราษฎร์ไทย เย็นเฮย
พสกพ่อใส่หฤทัย เปี่ยมล้น
เมตตาพ่อทรงให้ ด้วยรัก ลูกแล
ทรงแผ่กรุณาพ้น แผ่นพื้นปฐพี
นฤบดีทรงช่วยให้ ชาติไทย เจริญนา
เศรษฐกิจพอเพียงใช้ ช่วยชาติ
รักษาชาติเอาไว้ไม่ล่ม จมเฮย
ใช้เท่ามีพอไซร้ อยู่ได้สบายตน
ภูวดลสอนรักษ์ไม้ ป่าน้ำ ดินนา
พรรณพืชป้องพื้นฉ่ำ ชุ่มชื้น
เกษตรกรรมส่งผลล้ำ เลิศรุ่ง เจริญแล
หมายช่วยเกษตรกรฟื้น ยากไร้ลำเค็ญ
ทรงเป็นผู้เปี่ยมล้วน ทศพิธ ธรรมเฮย
ครองราษฎร์ด้วยสุจริต เที่ยงแท้
เหนือใต้ต่างศาสน์คิด เทียมเท่า กันนา
ทรงเยี่ยมเยือนทั่วแม้ ถิ่นท้องกันดาร
ดวงมานไทยพรักพร้อม ถวายพร ชัยนา
น้อมนบบูชาอมร เทิดเกล้า
จตุรพิธพรบวร ส่งสู่ พ่อเฮย
สถิตคู่สยามเหย้า ร่มเกล้าไทยนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
1544
