3 มีนาคม 2548 00:20 น.
ความทรงจำสุดสายที่ปลายฟ้า
อยากเป็นคนที่เธอรักและห่วงใย
อยากเป็นคนที่เธอไว้อยู่ในฝัน
อยากเป็นคนที่เธอให้ความสำคัญ
อยากเป็นคนคนนั้นที่รักเธอ
เป็นคนนี้ที่เธอเพ้อคิดถึง
เป็นที่พึ่งในเวลาที่พลั้งเผลอ
เป็นคนนั้นที่หัวใจไว้ละเมอ
เป็นคนนั้นที่รักเธอหมดหัวใจ
คนอย่างฉันจะสัญญาต่อหน้าฟ้า
คนอย่างฉันลั่นวาจาให้ฟังไว้
คนอย่างฉันรักดูแลแคร์ห่วงใย
คนห่างไกลโปรดฟังไว้ฉันรักเธอ
ที่ทำไปขออภัยถ้าไม่ชอบ
รักที่ตอบเป็นอย่างไรโปรดเสนอ
เธอจะรับรักฉันไหมแล้วแต่เธอ
ขออย่าให้ฉันต้องคอยเก้อนะแก้วตา
27 กุมภาพันธ์ 2548 23:16 น.
ความทรงจำสุดสายที่ปลายฟ้า
อยู่กับวันและเวลาพาให้เหงา
อยู่กับเงาเธอคนนั้นที่ห่างเหิน
อยู่กับภาพเมื่อเวลาเธอหมางเมิน
อยู่กับรักที่ต้องเดินอย่างเดียวดาย
อยู่กับเธอตลอดไปในความฝัน
อยู่กับมันความรู้สึกที่จางหาย
อยู่กับใจเจ็บลึกลึกแทบละลาย
อยู่กับกายที่อ่อนล้าและเหนื่อยใจ
วอนท้องฟ้าให้นำพาใครคนนั้น
ทำให้ฉันได้พบความสดใส
จะให้รอนานแสนนานสักเพียงใด
ไม่เป็นไรขอให้ใจได้รักจริง
ตอนนี้แต่งได้แค่นี้อ่าช่วงนี้เพิ่งสอบเสร็จสมองมันกะลังเบลอๆไม่เปงไรปิดเทอมแล้วจะแต่งให้หายอยากเลย
20 ธันวาคม 2547 14:19 น.
ความทรงจำสุดสายที่ปลายฟ้า
ต้องทนเจ็บทนช้ำกับคำนี้
คำว่ารักดูเหมือนดีตามที่ฝัน
ที่ว่าแท้ประจักษ์แน่แต่เลิกกัน
คำว่ารักและคนนั้นดีหรือไร
อีกนานไหมที่จะเจอกับคำนี้
เธอคนดีที่ว่ารักอยู่หนไหน
หนทางนี้มันอ้างว้างช่างแสนไกล
อีกเมื่อไรจะเดินไปถึงสุดทาง
ไม่รู้ว่าทางที่เห็นเป็นเช่นไร
จะสดใสหรือมรสุมรุมขัดขวาง
แต่จะขอฝ่าฟันไปให้สุดทาง
ไม่ปล่อยวางไม่ยอมแพ้แต่อย่างใด
เพื่อไปถึงคนคนนั้นและคำนี้
เพื่อไปถึงทางที่ดีที่ฝันไว้
แม้ตากฝันทนหนาวร้าวรานใจ
ไม่เป็นไรเพราะหัวใจฝันใฝ่เอง
18 พฤศจิกายน 2547 22:31 น.
ความทรงจำสุดสายที่ปลายฟ้า
เธอในวันนี้...
คือเพื่อนที่แสนดีสำหรับฉัน
แต่วันหนึ่งเธอบอกไว้แค่เพื่อนกัน
รู้มั้ยฉันนั้นแอบรักเธอในใจ
เพียงสามคำนี้...
อยากให่เธอคนดีรับรู้ไว้
แต่ฉันกลัวกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนไป
ไม่เหมือนใครคนนั้นที่ทักกัน
เก็บความรู้สึกไว้...
ทั้งที่ใจมันไม่อยากทำอย่างนั้น
ข่มหัวใจบอกเอาไว้...แค่เพื่อนกัน
ยอมเงียบงันดีกว่าฉันต้องเสียเธอ
3 พฤศจิกายน 2547 17:17 น.
ความทรงจำสุดสายที่ปลายฟ้า
เธอเหมือนดั่งหมู่ดวงดาวสกาวฟ้า
ทอแสงมาให้ตัวฉันนั้นสดใส
ไอ้ตัวฉันก็แค่หญ้ารู้แก่ใจ
หาเจียมไม่แค่ต้นหญ้าจะคว้าดาว
ก็คงรู้ว่าหัวใจไปไม่ถึง
จะดื้อดึงเพื่ออะไรให้ใจหนาว
ขอแค่เพียงแสงเล็กน้อยคอยแวววาว
ขอแค่เพียงเห็นหมู่ดาวอยู่ข้างบน
จะผ่านฝนจะทนหนาวอยู่อย่างนี้
เป็นร้อยปี...ตลอดไปก็ไม่สน
แค่มีดาวอยู่ตรงหน้าพร้อมจะทน
จะอยู่จนตราบชีวิตจะสิ้นไป
แม้หมู่เมฆจะลาไปพร้อมสายฝน
แม้สายชลไม่หยุดสิ้นจะรินไหล
แม้ภูผาจะหยั่งสูงเกินเอื้อมไป
แต่หัวใจของต้นหญ้าไม่เปลี่ยนแปลง
Lovers
0 คน เลิฟความทรงจำสุดสายที่ปลายฟ้า
หน้าส่วนตัว
1674
