22 กุมภาพันธ์ 2549 00:29 น.
จิตรนัย
มีคนทักฉันว่าแววตาเศร้า
เส้นผมเผ้ารุงรังยังไม่ตัด
กายผอมโซหมองคล้ำดำชะมัด
เห็นแล้วขัดสายตาเวลามอง
ฉันไม่สนใครทักเลยสักนิด
ยังครุ่นคิดกับรักมักเศร้าหมอง
บางครั้งคิดขึ้นมาน้ำตานอง
ภาพเธอฟ้องรักร้าวคราวจากลา
เช้าแล้วหรือที่เรามัวเฝ้าคิด
ใครถูกผิดวันนั้นทวนปัญหา
ผลสุดท้ายน้ำนองเต็มสองตา
เมินข้าวปลาไม่กินไม่ยินดี
เธอได้จากฉันไปหลายเดือนแล้ว
ทิ้งรอยแนวเจ็บจนทุกข์ล้นปรี่
คือคำขาดของเธอเผลอปรานี
เราเป็นพี่น้องกันสัญญานะ
20 กุมภาพันธ์ 2549 16:31 น.
จิตรนัย
เก็บความช้ำพับไว้แนบใต้หมอน
ยิ่งคิดถึงคนเคยอ้อนเคยนอนฝัน
หยุดปวดร้าวเจ็บหนักพักสักวัน
หลังจากกลั้นสะอื้นทั้งคืนแล้ว
ก่อนดวงใจต้องตื่นฟื้นโศกเศร้า
ซ้ำแผลเก่าถูกถมดั่งคมแก้ว
ใจบีบคั้นแปลบปร่าน้ำตาแพรว
ยิ่งฉายแววบอบช้ำย้ำอารมณ์
ความคิดถึงรันทดยากลดละ
ใจจวนจะวางวาย..พ่ายรักล่ม
ยิ่งจิตคิดยิ่งพร้อมจะยอมตรม
ทุกข์สาสมเพราะใจอยากไม่ลืม!
หน้าส่วนตัว
1157
