17 กรกฎาคม 2551 10:12 น.
จีด้า
สวยใสไร้สติมีคนแซว
ส่อแววรุ่งริ่งแล้วคราวนี้
สูงขาวผมยาวดูเข้าที
บริสุทธิ์ไร้ราคีเพราะชายเมิน
เข้าเรียนมหาลัยมีระดับ
มีรถขับขาดชายรับหนูขัดเขิน
วิชาการพากเพียรเล่าเรียนเพลิน
วิชาเมินชื่อ มารยา ไม่กล้าลอง
คุณแม่จ๋าขอว่าอย่าริรัก
การเรียนจักติดขัดหากเกี่ยวข้อง
หนุ่มๆ จ๋าน้องขอลาไม่เกี่ยวดอง
พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาจองมาเกี่ยวใจ
หนุ่มมาดแมนแฮนซั่มอยู่วิดวะ
เทียวมาถามคนสวยจ๊ะจะไปไหน
หนุ่มถาปัดหล่อลากกระชากไต
แอบมาขายหนมจีบให้อยู่ในมอ
หุ่นแอฟฟริกา หน้าติมอร์หนูขอผ่าน
ไม่แม้นชายตาม้านให้งอนง้อ
รูปไม่งามนามไม่หล่อเหมือนพระลอ
น้องไม่ขอร่วมเดินเมินหน้าพลัน
จนจบการศึกษาพาใจแป้ว
ไม่มีแล้วหนุ่มหน้ามนคนในฝัน
หนุ่มวิดวะเพื่อนบอกว่าจะแต่งกัน
หนุ่มถาปัดคนนั้นริลองชาย
คุณแม่จ๋าไหนว่าถ้าเรียนจบ
จะประสบความรักเข้าง่ายๆ
ลูกอุตส่าห์เชื่อฟังทั้งใจกาย
แต่สุดท้ายผลที่ได้ไม่คุ้มเลย
วันเกิดลูกปีนี้หนูสามสิบ
ตาขยิบเตือนว่าอย่านิ่งเฉย
นิเวศน์งามนามคานทองจะมาเกย
เอ้อระเหายลอยชายใช่จะดี
อนิจจาวาสนาคงไร้คู่
อดสมสู่คู้รักประสบศรี
เพียงปลอบใจตัวเองว่าวันนี้
อยู่คนเดียวดีกว่ามีสามีเลว
ปล.ลองแต่งยาวๆ ดูสักที
อาจจะแปลก แต่จริงใจนะคะ
11 กรกฎาคม 2551 16:11 น.
จีด้า
สิ่งหนึ่งที่ยังคงเก็บไว้
คือความรู้สึกเดียวดายเมื่อไม่มีเธออยู่
หลายสิ่งเลือนไปทำได้แค่เฝ้ามองดู
สิ่งเดียวที่มีอยู่คือความอาทร
หลากหลายช่วงจังหวะของชีวิต
บางอย่างพลาดผิดไม่คิดถ่ายถอน
บางคราเดียวดาย ห่วงหาและอาวรณ์
บางครั้งอยากจากจรจากโลกแห่งความจริง
ใครว่าฉันไม่หงา
รู้ไหมเธอเข้าใจผิดอย่างยิ่ง
ใครว่าฉันไม่แคร์ใคร...ไม่เสียใจ อยู่ได้คนเดียวจริงๆ
ฉันร้องไห้ เมื่อฉันถูกทิ้ง แต่ทำไมฉันต้องบอกเธอ
ฉันบอกตัวเองเสมอว่าฉันอยู่ได้
ฉันแสดงออกกับใครๆ ว่าฉันเข้มแข็งอยู่เสมอ
ฉันไม่เคยมีน้ำตาต่อหน้าให้คนอื่นพบเจอ
ฉันเข้มแข็งงั้นเหรอ....งั้นฉันคงเจ็บปวดไม่เป็น
หน้าส่วนตัว
1897
