28 มีนาคม 2547 18:45 น.
ฉันเอง
เมื่อวานนี้ฉันโทรไปหาเธอแต่ปราากฎว่าเธอไม่ได้เปิดเครื่อง
พอตอนสายๆเธอโทรมาหาฉันและบอกว่ามีคนจ้างเธอไปที่อื่น
เราคุยกันได้ไม่กี่คำเท่านั้นเองเฑอบอกว่ากำลังขึ้นเขาถ้าเป็น
เมื่อก่อนนี้นะเธอจะโทรรายงานฉันเป็นระยะเท่าที่โอกาสอำนวย
แต่พอถึงวันนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงไปเธอไม่ใช่คนเก่า
ที่ฉันเคยรู้จักฉันเข้าใจและรู้ดีว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับเราสองคน
ฉันรู้ดีว่าเธอพยายามที่จะลืมอดีตที่ผ่านมาและฉันก็พยายามเหมือนเธอนะ
จากน้ำเสียงที่ฉันได้ยินเธอเปลี่ยนแปลงไปมากเลยนะไม่เหมือนแต่ก่อน
เธและฉันกว่าจะฝ่าฝันสิ่งต่างๆที่มันเกิดขึ้นมาในช่วงนั้น
ครึ่งปีแล้วนะที่ฉันเหินห่างเธอมาและเธอก็ไม่ยอมมาหาฉันเลย
เธอคงจะรอให้ไฟในใจชองฉันมันดับสิ้นลงแต่เธอไม่รู้หรอกว่า
ฉันยังคิดถึงเธออยู่เสมอมาเพราะอะไรนะหรือเพราะว่าเธอและเขาแตกต่างกันเหลือเกิน
แต่ความดีของเขามันมากมายเกินที่จะทำให้ฉันต้องตัดสินใจ
ฉันสับสนและรังเรอย่างมากมายในเหตุการณ์ครั้งนั้น
ถ้าเธอไม่มีใครอยู่ฉันพร้อมที่จะยอมรับเธอเข้ามาอย่ในใจฉัน
แต่เธอมีคนคนนั้นอยู่แล้วและเขาคนนั้นก็ไม่เคยปล่อยเธอเลย
ฉันรู้ดีนะว่าบางครั้งเราไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่เรามีแต่พอเราจะสูญเสียมันไป
เธอก็ยอมรับมันไม่ได้ทั้งที่เวลาลาคุยกันทางโทรศัพท์เธอก็ยังทะเลาะกันอยู่
แล้วฉันคนนี้แหละซึ่งรับรู้เรื่องราวทุกอย่างจากปากเธอเธอจะให้ฉันทำอย่างไร
เธอบอกฉันได้ไหมว่าฉันจะสลัดความคิดถึงเธอและเคยรักเธอได้อย่างไร
ฉันไม่ได้แย่งเธอมาจากเขาฉันยอมรับสภาพความเป็นจริง
ถึงแม้ว่าฉันจะเจ็บปวดและรวดร้าวมากสักเพียงไหนก็ตาม
แต่ฉันก็ยอมรับมันโดยดีไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวหรือว่าต่อร้องอะไรเลย
ฉันอยากจะบอกเขาว่าขอให้เขารักเธอเหมือนที่ฉันเคยรักเธอ
ฉันเสียดายแทนเธอเหลือเกินนะที่เขาของเธอไม่เห็นความดีของเธอ
แต่พอเธอรู้ว่าจะต้องสูญเสียเขาไปเธอก็ออกคำสั่งแสดงความเป็นเจ้าของ
ถ้าเธอรู้จักปรับปรุงตัวเองและมั่นเอาใจใส่เขาเหมือนอย่างที่ฉันเคยทำ
การที่จะชีวิตคู่ร่วมกันนั้นเราจะต้องมีเหตุผลมีอะไรก็หันหน้าเข้าหากัน
ฉันจะได้มีโอกาสเห็นวันนั้นหรือเปล่าแล้วถ้าเห็นแล้วฉันจะเจ็บอีกหรือเปล่า
28 มีนาคม 2547 18:32 น.
ฉันเอง
เมื่อวานนี้ฉันลุกมาใช้คอมในบางครั้งแต่ปรากฎว่า
อยู่ๆมันดับไปเลยในเวลาใกล้กันถึงสองครั้ง
เมื่อเช้าฉันฉันตื่นขึ้นมาต่อเนทได้สักพักก็ดับไปอีก
ในตอนนั้นฉันง่วงนอนฉันเลยไปนอนเสียพักนึง
พอตื่นขึ้นมาเปิดคอมได้ไม่ถึง 5 นาที มันก็เป็นเหมือนเดิม
ฉันก็เลยต้องหาไขควงมาแกะเอาฝาเคสออกมาดูว่ามันเกิด
อะไรขึ้นกับเจ้าคอมของฉันอีกแล้วหรือนี่และฉันก็รู้สาเหตุ
เนื่องจากความชุ่ยของฉันที่ไม่ยอมดึงปลั๊กสายไฟออก
เจ้าตัวPOWER SUPPLY มันก็ยังมีกระแสไฟอยู่ฉันเอามือจับดู
มันร้อนเอามากๆ พอฉันแกะฝาออกเอาพัดลมเป่ามันสักครู่
มันก็ใช้งานได้เหมือนเดิมระยะเวลาการใช้งานของมันก็ใกล้ฝั่งแล้ว
ฉันเปลี่ยน floopydisk ไปแล้ว เปลี่ยนแรมไปแล้วทั้งที่ยังใช้ได้อยู่
แต่หน่วยความจำมันน้อยเกินไปไม่เพียงพอทำให้แฮงค์บ่อยๆ
และมันถึงเวลาที่จะเปลี่ยนแปลงได้แล้วต่อไปก็คงจะเป็นเจ้าซีดี
แต่คงไม่มีปัญหาแล้วเพราะว่าฉันใส่ cd writer ลงไปอีกตัวนึงแล้ว
ต่อไปคงจะต้องเปลี่ยนเจ้า power supply นี่หละ อีกสักตัวนึงเพราะว่า
ตัวเก่ามันแค่ 300 ถ้าฉันจะเพิ่ม hdd อีกตัวนึงไปมันไม่พอแน่นอนเลย
เพราะฉันเคยลองใส่แล้วปรากฎว่ามันแฮงค์เพราะกระแสไฟไม่พอจ่าย
มีแต่เรื่องต้องเสียแต่เงินทั้งนั้นเลยนะนี่ถ้าฉันทำเองไม่เป็นฉันจะเอาเงิน
ที่ไหนไปจ้างเขานะฉันคงจะโดนฟันเลือดโชกออกมาจากร้านแน่นอน
วันนี้เรื่องที่ฉันเขียนออกจะซีเรียสเกินไปหน่อยเพราะว่าฉันต้องเสียค่าโทร
ไปเยอะเลยนะเนื่องจากโดนตัดเนททั้งที่เพิ่งต่อเสร็จยังไม่ได้ทำอะไรเลย
บางทีโหลดโปรแกรมค้างเอาไว้นี่นะที่ยังมีตัวช่วยอยู่ไม่อย่างนั้นคงต้อง
มานั่งนับหนึ่งใหม่อีกเสียทั้งเวลาและเสียอารมณ์ วันนี้ฉันเขียนได้ก็เพราะว่า
อาการเดี้ยงของฉันดีขึ้นมามากเดี๋ยวฉันต้องกินยาอีกแล้วหละ
ฉันกลัวว่าจะเดี้ยงเหมือนเมื่อวันก่อนหน้านี้ที่ฉันต้องนอนอย่างทรมาน
ฉันมีโรคประจำตัวสองอย่างคือโรคกระเพาะและโรคปวดหลังมันติดตัวมานาน
มันหายไปสักพักแล้วมันก็จะกลับมาเยือนฉันอีกมันคงกลัวว่าฉันจะลืมมัน
ตอนนี้ฉันคงต้องหาเงินซื้อเจ้า power supply ใหม่อีกแล้วดูท่าทางจะไปไม่รอด
28 มีนาคม 2547 18:20 น.
ฉันเอง
เมื่อวานนี้ฉันเดี้ยงนั่งแทบจะไหม่ไหวเพราะว่าปวดหลัง
ฉันไปจ้างเด็กเหยียบให้อาการของฉันยิ่งหนักไปกว่าเก่า
กินยาแก้ปวดธรมดาก็ไม่หายฉันก็เลยไปซื้อยาแก้กล้ามเนื้ออักเสบ
ยาพวกนี้ฉันเคยกินมาก่อนแล้วแต่ฉันไม่อยากกินมันมากเพราะว่า
มันกัดกระเพาะฉันกินพร้อมกับกินข้าวไปเรื่อยๆหมอเคยแนะนำมา
ฉันไม่ได้ไปหาหมอตามโครงการเพราะฉันต้องนั่งรออย่างน้อย4-5 ชม
คนขายบอกฉันว่าชุดเดียวก็ขายแต่ฉันรู้ดีว่าอาการฉันเป็นอย่างไร
และควรจะกินยาแค่ไหนเพราะว่าฉันเคยชินกับมันมายี่สิบกว่าปีแล้ว
สาเหตุครั้งแรกนั้นฉันไม่รู้เลยฉันรู้แต่ว่าปวดอย่างมากฉันไปซื้อยามากิน
ครั้งแรกเม็ดเดียวหายเลยแต่ตอนหลังฉันก็เป็นอีกบ่อยๆเพราะว่าเมื่อก่อน
ฉันต้องทำงานประจำและงานเยอะมากและการนั่งของฉันไม่ถูกวิธีประกอบ
กับความเครียดในเรื่องงานด้วยช่วงที่ฉันเข้าไปครั้งแรกเงินเดือนนิดเดียว
แต่ฉันต้องทำงานย้อนหลังกลับไปอีก 2 ปี เป็นบัญชีที่เขาทำค้างเอาไว้
ฉันต้องเก็บงานย้อนหลังมาทำให้เสร็จช่วงก่อนหน้านี้ไม่มีคอมใช้
เขาใช้งานฉันเสียคุ้มค่าเจ้านายจะกินอะไรฉันต้องไปหาซื้อมาให้
ฉันต้องคอยชงกาแฟให้กินคอยล้างชามให้แถมยังต้องเป็นนักการอีก
ฉันต้องกวาดพื้นถูพื้นล้างห้องน้ำคอยรับโทรศัพท์และต้องหัดโกหกอีก
ทั้งที่เจ้านายนั่งอยู่ถ้าเขาไม่ต้องการรับโทรศัพท์ฉันก็ต้องโกหกเอาตัวรอด
ช่วงนั้นฉันเพิ่งจะเริ่มทำงานใหม่ๆอย่างไรก็ต้องยอมทนเอาฉันมีผู้ช่วยอีกคน
ซึ่งเขาไม่เป็นงานทางด้านนี้เลยฉันต้องมานั่งสอนและคอยหางานให้ทำ
ตัวฉันไม่ใช่คนเก่งอะไรเลยที่ทำเพราะว่าต้องหาประสพการณ์เพราะว่า
ที่นั่นเป็นสำนักงานบัญชีและทนายความและฉันก็เก็บเกี่ยวเอาประสพการณ์
ตรงนั้นมาเมื่อฉันต้องทำงานที่อื่น วันนึงวันนึงฉันทำงานจนโงหัวไม่ขึ้น
บางที่เจ้าของห้องเขาให้เช่าเขาทวงเงินค่าเช่าสำนักงานฉันยังต้องสำรองจ่าย
แลัววันนึงเขาให้ฉันเอาเอกสารไปแปลเมื่อฉันมองเห็นภาษาที่ง่ายไม่กี่บรรทัด
ฉันดันเผลอไปพูดกับคนที่เขาแปลว่าง่ายๆแค่นี้เองหรือ ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่อง
เพราะว่าฉันคิดว่าฉันแปลได้และไม่ต้องการให้เขาเสียเงินแต่ความหวังดีของฉัน
มันทำเขาไม่พอใจฉันจึงต้องโดนให้ออกจากที่ทำงานทันทีโดยที่ไม่ได้เงินอะไรเลย
สิ่งที่ฉันทำมันผิดหรือฉันทุ่มเททำงานอย่างหนัก ฉันเคลียร์งานของเก่าให้เขาจนหมด
ฉันต้องคอยติดต่อกับผู้บริหารเพื่อที่จะติดต่อประสานงานกันว่าควรจะทำงานอย่างไร
เพราะว่าแต่ละบริษัทส่งเอกสารมาไม่คบมีปัญหากับระบบการทำงานและการเสียภาษี
ฉันต้องติดต่อผู้คนมากมายเพราะว่างานมันค้างอยู่เยอะมากสิ้นปีเขาให้โบนัส 200 บาท
ตั้งสองร้อยบาทนะพออีกปีเขาไม่มีให้เพราะเขาบอกว่าเขาขาดทุนฉันมองไม่เห็นเลยว่า
จะขาดทุนตรงไหนมีพนักงาน 3 คน เจ้าของ 2 คน และงานที่เขาทำนั้นมันเป็นกำไร
อย่างมากมายฉันรู้หลังจากที่ฉันแยกตัวมาทำงานที่อื่นถึงฉันจะเสียความรู้สึกมาก
แต่ฉันก็ไม่เสียใจหรอกนะถึงอย่างไรฉันก็เก็๋บเกี่ยวประสพการณ์มาได้เยอะ
แต่เสียความรู้สึกมากกว่าเพระว่าตอนนั้นเจ้านายของฉันเขาขาดเงินในการปลูกบ้าน
เขาจะกู้ธนาคารก็ไม่ทันด้วยความสงสารฉันก็เลยเอ่ยปากให้เขาขอยืมเงินไปแต่กว่า
จะได้คืนมาก็เป็นปีและเขาให้ดอกเบี้ยฉันตามธนาคารให้ฉันไม่ได้ไปคิดเขามากมายอะไร
เขาเป็นฝ่ายเอ่ยปากออกมาเองแต่พอมาถึงวันนึงเขาไม่เคยคิดเลยว่าฉันเคยช่วยเหลือ
ทั้งการงานที่คลั่งคล้างมา 2-3 ปี และการที่ฉันได้ช่วยเหลือทางด้านการเงินแก่เขา
28 มีนาคม 2547 17:39 น.
ฉันเอง
รังนอนของฉันหลังนี้กว่าฉันจะได้มันมาเป็นเจ้าของ
ฉันไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองไม่มีสมบัติติดตัวมา
ความรู้ของฉันก็ไม่ได้มากมายอะไรเลยเพียงแต่ว่า
ฉันเพียรพยายามหาความรู้ใส่ตัวเอาเองถือว่าผิดเป็นครู
ฉันหัดพิมพ์ดีดด้วยตัวเองสมัยก่อนต่างกับเดี๋ยวนี้มากมายเลยนะ
ฉันต้องกดลงไปอย่างแรงบางทีก็กระโดดข้ามบ้างและก็ต้องลบเอา
หรือไม่ก็ต้องพิมพ์เอาใหม่แม้กระทั่งไปทำงานฉันยังต้องเอาพิมพ์ดีด
ส่วนตัวของฉันเอาไปใช้แม้กระทั่งเครื่องคิดเลขก็ตามเมื่อก่อนนั้น
คอมพิวเตอร์ราคาสูงมากฉันต้องทำงานอย่างหนักทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้
บางครั้งงานกองอยู่เต็มโต๊ะแต่ฉันก็ยังต้องวิ่งออกไปติดต่องานราชการอีก
ฉันทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งเงินตราเพราะว่าฉันเป็นหัวหน้าครอบครัว
ฉันมีภาระมากมายและมีความกดดันจากเพื่อนร่วมงานของฉันด้วย
ฉันพยายามทนทนและทนทุกอย่างทั้งที่ฉันเป็นคนไม่ยอมใคร
แต่เป็นเพราะว่ารังนอนของฉันหลังนี้ฉันจึงจำเป็นต้องทนเอา
ฉันอยู่ที่ทำงานฉันไม่ค่อยได้คุยกับใครเพราะว่างานฉันเยอะ
เมื่อเจ้านายต้องการอะไรเขาก็เรียกฉันมาและให้ทำเดี๋ยวนั้นเลย
ฉันต้องพิมพ์จดหมายติดต่องานราชการหรือไม่ก็ติดต่อเอกชน
ฉันไม่ได้ร่างมันเลยนะมันจะออกมาเดี๋ยวนั้นเลยฉันรู้จักวิธีในการ
เขียนฉันรู้ดีว่าฉันควรจะเขียนอย่างไรให้ถูกจุดกระชับได้ใจความ
ไม่เคยมีใครสอนฉันเลยนะแต่ฉันต้องทำมันให้ได้เพราะว่าเขาเสียเงินจ้างฉันแล้ว
ฉันรับงานบริษัทอื่นมาทำด้วยรายได้ไม่มากแต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีเลย
บางทีฉันรับงานมาทำที่คอนโดฉันนั่งหลับและตกจากเก้าอี้
ตอนนั้นฉันทำร้านซักรีดด้วยฉันนั่งหลับคากองเสื้อผ้าบ่อยครั้ง
ใครต้องการให้ฉันทำงานอะไรที่ฉันทำได้ฉันทำทุกอย่าง
เพื่อรังนอนหลังนี้ของฉันตอนนั้นฉันซื่อบื้อไปซื้อคอนโดอีก
ฉันต้องผ่อนดาวน์บ้างและดาวน์คอนโดและต้องส่งประกันอีก
ตอนนั้นบ้านยังไม่เสร็จฉันเช่าคอนโดอยู่และทำซักรีด
ของแต่งบ้านทุกอย่างฉันไปลุยซื้อเอาเองหรือไม่ก็สั่งทำเอา
ฉันเตรียมพร้อมทุกอย่างเวลาเข้าบ้านใหม่ทุกอย่างต้องมีพร้อม
ฉันเตรียมแผนการล่วงหน้าไว้หมดทุกอย่างว่าอะไรจะอยู่ตรงไหน
ฉันเป็นคนรักการแต่งบ้านแต่ฉันไม่ใช่มืออาชีพฉันแต่งตามใจของฉัน
ทุกคนที่บ้านฉันต่างก็ชอบกันทั้งนั้นแค่นี้ฉันก็พอใจแล้วหละ
25 มีนาคม 2547 06:05 น.
ฉันเอง
ขอบคุณมากนะที่ให้กำลังใจจากฉัน
ผู้หญิงไร้เงาคนนั้นเธอยังเป็นเด็กอยู่มากเลยนะ
ฉันไม่เคยเข้ามาดูเลยว่าจะมีคนสนใจเรื่องของฉันหรือเปล่า
เพราะว่าฉันเป็นคนโนเนมถึงแม้ว่าเวบอื่นจะมีคนอ่านเยอะ
แต่ฉันก็รู้สึกดีนะที่มีคนติดตามผลงานของฉัน
ฉันไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพอะไรเลยนะ
แต่ฉันเป็นคนชอบที่จะเขียนอะไรลงไปเพื่อที่จะระบายอารมณ์
เธอเป็นเด็กกว่าฉันมากเลยนะฉันไม่คิดว่าจะมีใครมาอ่าน
ฉันอยากจะบอกให้คุณรู้ว่าที่เป็นกำลังใจให้กับฉัน
ถึงแม้แต่ข้อความที่ฉันเขียนไปเป็นเรื่องจริง
และมันไม่ได้เป็นกวีหรือบทกลอนทึ่ต้องคล้องกัน
ฉันรู้สึกดีว่าฉันได้บอกหรือระบายอารมณ์เวลาที่ฉันไม่มีใคร
หน้าส่วนตัว
551
