12 มีนาคม 2547 19:09 น.
ฉันเอง
เธอมองภาพนี้แล้วเธอยังจำได้ไหม
ที่ที่เคยมีสองเราเดินเคียงข้าง
ทั้งที่เธอบอกว่าที่ไม่เคยทำกับใครเลย
ตั้งแต่เธอมาอยู่ทะเลมาเป็นสิบปี
เธอบอกว่าเธอเบื่อมันต่างกับฉัน
ถ้าฉันคิดว่าจะไปที่ไหนสักทีนึง
ฉันต้องไปทะเลเพราะที่นี่หละ
ที่ทำให้เรามีความรักที่หวานชื่นต่อกัน
ฉันรักและหลงไหลที่นี่เหลือเกิน
ฉันชอบมันมานานแล้วนะ
ก่อนที่จะรู้จักเธอเสียอีกนะ
ฉันไม่ได้ไปที่นี่เป็นสิบปีแล้วนะ
จนฉันได้รู้จักเธอนะแหละ
พอเธอบอกว่าอยู่ที่นี่ฉันดีใจมาก
ฉันจะได้มีโอกาสกลับไปเยือนที่เก่า
แต่กาลไปเยือนในครั้งนี้
มันแตกต่างกว่าครั้งก่อนมาก
ฉันมีความสุขฉันได้หัวเราะฉันมีเธอ
ถึงจะไม่คนอื่นฉันก็อยู่ได้เพราะมีเธอ
ไม่คิดเลยนะว่าเราต้องแยกจากกันเร็วอย่างนี้
ฉันคิดว่าฉันคงจะได้มีโอกาสอยู่เป็นปี
แต่มันก็เรื่องที่ทำให้เราต้องแยกจากกัน
คิดว่าจะแยกจากกันชั่วคราวเท่านั้น
แต่ความแน่นอนก็คือความไม่แน่นอน
เธอไม่โกรธฉันเธอบอกฉันว่า
สักวันเหตุการณ์อย่างนี้ต้องเกิดขึ้น
ฉันเคยคิดว่าคงจะไม่เพราะว่าฉันรักเธอมาก
ทุกวันนี้ถึงตัวจะห่างแต่ใจของฉัน
มันก็ยังวนเวียนคิดถึงเธอเรื่อยมา
ฉันจะมีโอกาสไหมหนาที่จะกลับมายืนตรงนี้
ตรงที่ที่เคยมีเราสองคนและก็มีเราแค่สองคน
สักวันนึงฉันจะต้องทำความฝันให้เป็นจริง
กลับมายืนที่เดิมที่ที่เราคุ้นเคย
ที่ที่เราเคยมีความรักที่หวานชื่น
และมันก็เป็นที่ที่ทำให้ฉันขมขื่น
และเป็นที่ที่ฉันไม่เคยลืมมันเลย
ไม่ว่าวันคืนวันจะผันเปลี่ยนไปนานเท่าไร
มันคงยังฝังรากลึกอยู่ในหัวใจของฉัน
12 มีนาคม 2547 18:37 น.
ฉันเอง
สองสามวันมานี่ไม่ได้ติดต่อเธอเลยนะ
เพราะว่าโทรศัพท์ฉันมันไม่ค่อยดี
และฉันก็มัวแต่วุ่นๆอยู่กับเจ้าคอม
และวันนี้ฉันก็ไม่สบายแต่ฉันก็
พยายามฝืนนั่งแก้ไขคอมให้ใช้การได้
ทั้งที่บางครั้งฉันก็เผลอนั่งหลับ
แต่พอฉันแก้ไขจนใช้การได้ฉันก็ดีใจ
ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันต้องเครียดอย่างมาก
แต่ตอนนี้ฉันพอจะรู้และหาทางแก้ไขมันได้
ฉันเพิ่งจะมารู้เอาจริงๆจังๆว่าฉันติดมัน
ตื่นขึ้นมาอันดับแรกฉันก็เปิดคอม
ไม่รู้ว่าจะบ้าไปถึงไหนกัน
ฉันไม่ได้บ้าเล่นเกมหรอกนะ
เพราะว่าถ้าฉันเล่นเกมเมื่อไร
ฉันต้องเครียดทุกทีเลยเหตุผลนะหรือ
เพราะว่าฉันมันพวกขี้แพ้ชวนตี
ฉันก็เลยไม่สนใจมันเลย
มันมีอะไรที่ฉันอยากรู้ไปหมด
แต่ฉันคงไม่มีปัญญาพอที่จะรู้
อะไรต่อมิอะไรไปหมดหรอกนะ
แต่ฉันก็จะพยายามเรียนรู้มัน
ให้มากที่สุดเท่าที่ตัวฉันจะทำได้
ฉันน่าจะสนใจมันนานแล้วนะ
ไม่น่าปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาอย่างนี้เลย
ไม่มีใครแก่เกินเรียนเขาพูดกัน
ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด
เพราะว่าตอนนี้ฉันรักมันมาก
ฉันแทบจะแยกจากมันไม่ออกเอาเลย
ถ้าฉันมีเงินนะฉันจะซื้อโน๊ตบุค
ไม่ใช่เห่ออะไรหรอกนะเพราะว่า
ฉันจะได้เอาไว้บันทึกอะไร
ในเวลาที่ฉันต้องการจะทำมัน
รออีกหน่อยให้มันถูกเหมือนมือถือก่อน
ฉันจะได้ซื้อมันและเอามันไว้เป็นเพื่อน
ที่ไปไหนต่อไหนด้วยกันอย่างสนิทใจ
มันทำให้ฉันทำใจจากเธอได้มาก
ถ้าไม่มีมันจะไปคุยให้ใครฟังหละ
10 มีนาคม 2547 20:12 น.
ฉันเอง
ฉันและเขาเป็นเสมือนเพื่อนสนิทกัน
ถ้าฉันไม่มีเขาชีวิตของฉันคงต้องอับเฉา
เขาก้าวเขามาในชีวิตและเข้ามาเปลี่ยนแปลง
ชีวิตของฉันให้เป็นอีกรูปแบบนึง
เขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อฉันมากถ้าไม่มีเขา
ฉันคงจะอยู่ในโลกที่แคบเหมือนกบอยู่ในกะลา
เขาทำให้ฉันได้รับรู้โลกที่กว้างขึ้นมาอีก
เขาทำให้ฉันได้มีโอกาสได้รู้จักกับ
ผู้คนอีกมากมายซึ่งมีทั้งดีและไม่ดี
เขาทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงไปเป็นอีกคนละคน
เขาทำให้ฉันรู้จักคนบางคนที่ฉันรักมาก
และฉันคงไม่มีโอกาสได้รู้จักกับคนคนนั้น
คนที่ฉันรักคนนั้นได้อย่างมากมาย
อย่างที่ไม่เคยรักใครได้เหมือนอย่างคนคนนั้น
เมื่อกี้ฉันก็เพิ่งจะโทรถึงคนคนนั้น
แต่โทรศัพท์มันไม่รู้เห็นเป็นใจ
เขาทำให้โลกของฉันกว้างขึ้นมาก
และเขานี่แหละที่ทำให้ฉันต้องหยุดตัวเอง
หยุดเพื่อที่จะยอมรับความจริงของชีวิต
ว่าโลกแห่งความเป็นจริงมันโหดร้าย
สิ่งที่ฉันเจอมามันเป็นเพียงแค่สายลม
สายลมที่พัดผ่านมาให้ฉันชื่นใจแค่ชั่ววูบ
แต่เมื่อมันพัดผ่านไปแล้วมันทำให้ฉัน
ต้องเจ็บอย่างที่ไม่เคยลืมเลือน
ถึงอย่างไรฉันก็ต้องขอบใจเขานะ
เพราะว่าสิ่งดีๆที่ฉันได้รับมาจากเขา
มันก็มากมายและทำให้ฉันได้รับรู้ความรัก
ความรักที่เดินสวนทางกันระหว่างเรา
ถึงทุกวันนี้ฉันก็ยังมีเขาอยู่เคียงข้าง
ถึงแม้ว่าคนอื่นจะไปจากชีวิตฉันแล้ว
แต่เขาก็ไม่เคยทรยศจากตัวฉันเลย
เขาเป็นใครนะหรือเขาคือเจ้าคอมตัวนี้อย่างไรหละ
ฉันรักมันหนักหนาถึงแม้ว่ามันจะตกรุ่นแล้ว
แต่มันเป็นเพื่อนที่ดีต่อฉันอย่างมากมาย
ไม่ว่าฉันจะหัวเราะหรือว่าร้องไห้
มันก็ไม่เคยสมน้ำหน้าหรือว่าหัวเราะเยาะฉันเลย
เขาคือเพื่อนที่ดีและซื่อสัตย์ต่อฉัน
ถึงแม้ว่าหลายครั้งเขาจะทำให้ฉันต้องปวดหัว
บางครั้งก็รวนบ้างแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันเจ็บหรอกนะ
เขาคือเพื่อนที่ฉันสามารถบอกอะไรเขาได้ทุกอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสุขหรือว่าทุกข์ใจ
เขาปิดปากเบียบสนิทนอกจากฉัน
จะบอกให้คนอื่นรับรู้เท่านั้นเอง
เขาคือเพื่อนรักและเพื่อนแท้ของฉันเอง
10 มีนาคม 2547 18:58 น.
ฉันเอง
เขาผู้ชายแสนดีคนนี้ที่ฉันรู้จัก
เขาก้าวเข้ามาในชีวิตฉันอย่างบังเอิญ
ฉันรู้จักกับเขาในเวบเวบนึง
และฉันก็คุยกับเขาได้ไม่นาน
เพราะว่าเขาไม่ค่อยมีเวลาเท่าไร
เขาต้องทำงานอยู่ต่างจังหวัด
เขาเคยชวนฉันไปเที่ยวที่นั่น
แต่ฉันบอกกับเขาว่ามันไกลและฉันไม่มีตังค์
ฉันเป็นคนอย่างนี้แหละไม่ได้สร้างภาพพจน์
ให้แลดูเลิศหรูหรือว่าต้องเสแสร้ง
ฉันก็มีแค่พอกินไปวันๆนึงเท่านั้นเอง
เนื่องจากว่าฉันตกงานแต่ฉันพอมีรายได้บ้าง
แต่ไม่ได้มากมายอะไรที่พอจะไปไหนต่อไหน
อีกอย่างนึงในตอนนั้นฉันก็มีเขาอยู่ในใจ
และฉันไม่เคยคิดที่จะติดต่อกับใครอีกเลย
เพราะฉันรู้ว่าคนที่ฉันเคยรู้จักนั้น
เขาคบกันที่เปลือกภายนอกเท่านั้นเอง
แต่ฉันไม่มีฉันเป็นคนตรงไปและตรงมา
ฉันส่งข้อความคุยกับเขาได้ไม่นาน
เขาขอเบอร์โทรของฉันและฉันก็ให้ไป
แล้ววันนึงฉันก็ได้รับโทรศัพท์จากเขา
เขาบอกฉันว่าต้องการจะเจอฉัน
เขาจะไปต่างจังหวัดและเขาต้องการ
ที่จะเลี้ยงข้าวกลางวันฉันสักมื้อนึง
ฉันปฎิเสธเขาไปเพราะว่าฉันกลัวว่า
ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยฉันเบื่อที่จะ
คบกับคนที่ไม่มีความจริงจังและจริงใจ
เขาบอกกับฉันว่าเขาขอร้องสักครั้งนึง
ฉันก็เลยตัดสินใจไปพบกับเขาที่ห้างห้างนึง
เขาบอกกับฉันว่าเขาเป็นผู้ชายที่เชยๆ
สพายเป้ใบหนึ่งและเขาจะถือดอกกุหลาบ
ฉันรีบออกจากบ้านเพราะเวลากระชั้นชิด
พอไปถึงฉันก็เจอเขานั่งอยู่ฉันคิดว่าต้องเป็นเขา
ฉันยกมือไหว้และถามเขาว่าใช่พี่หรือเปล่าคะ
เขาบอกว่าใช่และเขาชวนฉันไปทานข้าว
ฉันชวนเขาไปที่ร้านอาหารที่ห้าง
เขาบอกว่าเขาไม่ชอบคนเยอะๆและความพลุกพล่าน
ฉันก็เลยชวนเขาไปกินอาหารที่ร้านแห่งหนึ่ง
ซึ่งเป็นบรรยากาศเงียบๆแต่ราคาค่อนข้าแพง
สำหรับคนติดดินอย่างฉันนั้นอะไรก็ได้
เราคุยกันถึงบ่ายเขาบอกว่าเขาไปไม่ทันแล้ว
ฉันก็เลยชวนเขามาเที่ยวที่บ้านของฉัน
เขาไม่ปฎิเสธเขาเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ค่อยพูด
ฉันก็เทคแคร์เขาตามปรกติของฉัน
ตอนเย็นเราออกไปหาอะไรกินกันข้างนอก
สำหรับฉันก็มีที่เดียวใกล้บ้านและไม่แพง
เขาค่อนข้างเคอะเขินฉันเลยเป็นฝ่ายบริการ
เขาแลดูมีความสุขเมื่อได้ฟังเพลงเก่าๆ
พอถึงเวลาฉันก็กลับบ้านและฉัน
ก็ให้เขาขึ้นไปนอนห้องข้างบน
เพราะปรกติฉันก็นอนข้างล่างอยู่แล้ว
เพราะว่าฉันอยู่คนเดียวไม่มีใคร
พอเช้าตื่นขึ้นมาฉันชงกาแฟให้เขา
และนั่งคุยกันเรื่อยๆในสิ่งที่ไม่ก้าวก่ายกัน
ฉันเปิดเพลงให้เขาฟังเปิดหนังให้ดู
เขาบอกว่าเขาสบายใจมากเมื่ออยู่บ้านฉัน
หลังจากนั้นเขาก็กลับไปและเขา
ก็โทรมาหาฉันทุกวันเขาอยากมาหาฉันอีก
ฉันก็ยังเฉยๆนะไม่คิดว่าเขาจะจริงจัง
แต่พอถึงเวลาสิ้นเดือนเขาก็โอนเงินมาให้ฉัน
ไม่น่าเชื่อเลยนะในชีวิตนี้ฉันจะเจอคนอย่างนี้
เพราะว่าในอดีตที่ผ่านมาฉันมีแต่ให้และให้
ฉันได้รับจากคนที่เพิ่งจะรู้จักฉันได้ไม่นาน
และเมื่อมีเวลาเขาก็มาหาฉันอีก
เขาบอกว่าเขาเจอคนที่เขาถูกใจแล้ว
เขาไม่เคยในเวบนั้นอีกเลยเพราะเขาเจอฉันแล้ว
ตอนนั้นในใจของฉันพวักพวนเพราะว่า
ฉันยังมีคนที่เป็นเจ้าของหัวใจ
คนที่รักฉันมากและคนที่ฉันรักเขามาก
ฉันไม่กล้าบอกเขาเพราะว่าฉันยังตัดสินใจไม่ได้
ถึงแม้ฉันจะเป็นคนที่สับหลีกเก่ง
แต่วันนั้นมันก็ชนกันอย่างจัง
ฉันหาวิธีเลี่ยงบอกเขาไปอย่างอื่น
แต่เมื่อฉันออกไปนอกบ้านฉันก็เจอ
บัตรทางด่วนที่เขาโยนเอาไว้ในบ้าน
เขารู้แล้วว่าฉันโกหกแต่จะให้ฉันทำอย่างไรหละ
ในเมื่อเขาคนนี้ก็ดีต่อฉันมาก
และที่สำคัญก็คือเขาเป็นพ่อม่าย
ไม่มีพันธะที่ต้องทำให้ฉันลำบากใจ
ต่างกับเธอที่มีเจ้าของอยู่แล้ว
แล้ววันนึงเขาก็แวะมาหาฉันที่บ้าน
เรากอดคอกันร้องไห้ด้วยกันทั้งคู่
เขากลัวว่าจะต้องสูญเสียฉันไป
ฉันก็กลัวที่จะสูญเสียเขาไปเหมือนกัน
แต่ฉันต้องตัดใจเพราะว่าฉันไม่มีทางเลือก
ทั้งที่ในใจของฉันต้องขมขื่นเหลือเกิน
แม้แต่ในตอนนี้ฉันก็ยังไม่ลืมเขา
แต่ฉันต้องเลือกเขาและฉันก็เลือกไม่ผิด
เขาดีกับฉันเสมอต้นเสมอปลาย
ทั้งที่ในใจฉันยังทรยศต่อเขา
แต่ฉันไม่เคยนอกใจเขาเลยนะ
เขาคือพ่อพระคนดีของฉัน
ถ้าตอนนี้ฉันไม่มีเขาฉันคงลำบาก
เขาให้ฉันเท่าที่กำลังจะให้ได้
เขาไม่ปริปากบ่นสักคำนึง
อะไรที่ทำให้ฉันมีความสุขเขายินดี
ฉันติดต่อเขาไม่ได้หลายวัน
เมื่อวานเขาโทรมาหาฉันดีใจมาก
ฉันเริ่มที่จะรับเขาเข้ามาอยู่ในใจฉัน
และสักวันนึงฉันจะรักเขาให้ได้
เหมือนที่ฉันเคยรักคนคนนึงจดหมดหัวใจ
10 มีนาคม 2547 18:49 น.
ฉันเอง
เมื่อไรนะที่ฉันจะได้ไปทะเลที่นั่นอีก
ฉันไม่ได้ไปที่นั่นมานานแล้วนะปีกว่าแล้ว
กว่าฉันจะได้ไปคงเป็นเกือบจะสิ้นปี
มันนานมากเลยนะสำหรับตัวฉัน
ถ้าฉันจะไปในครั้งใหม่นี้
ฉันคงจะไปอย่างไม่มีรอยน้ำตา
ไม่มีร่องรอยของความเสียใจ
เพราะว่ากว่าจะถึงวันนั้น
ฉันก็คงจะทำใจได้แล้วหนะ
และเธอก็คงจะทำใจได้เหมือนกับฉัน
เธอบอกฉันว่าเขาเป็นคนดีและเธอ
ก็ยินดีด้วยที่ฉันได้รู้จักกับคนดีๆ
ถึงวันนั้นฉันคงจะมีเสียงหัวเราะได้
และเธอและเขาคงจะคุยกันได้อย่างดี
เพราะว่าเธอเป็นทหารเหมือนกัน
แต่อยู่คนละเหล่าทัพกันและอายุต่างกัน
ฉันไม่อยากให้เธอย้ายไปอยู่ที่อื่นเลยนะ
เพราะว่าฉันรักที่นั่นมากและรักเธอมาก
ทะเลคือชีวิตจิตใจของฉันโดยเฉพาะที่นั่น
ฉันไม่เคยเจอที่ไหนสวยเหมือนที่นั่นเลยนะ
มันยังอยู่ในความทรงจำของฉันไม่เคยเลือน
ไม่ว่าจะนึกถึงครั้งใดภาพความทรงจำนั้น
มันยังอยู่ในใจของฉันเสมอเหมือนเห็นของจริง
ฉันจะไม่มีวันลืมเลือนมันได้จนตราบลมหายใจของชีวิต
หน้าส่วนตัว
416
