19 กันยายน 2550 14:09 น.
ชีวินมธุรา
เธอและฉัน ขาดกัน แต่วันนี้
วาจาที่ เอ่ยมา ช่างเชือดเฉือน
หยาดน้ำตา หยดไหล พรายพร่าเลือน
ดังเสมือน โลกหยุดหมุน ในทันใด
ร้ายกาจนัก คำทัก หักดวงจิต
ฉันทำผิด สิ่งใด เธอผลักใส
หัวใจนั้น ช่างดำ นี่กระไร
ตัดรอนร้าย ด้วยคารม ขมขื่นใจ
ฉันรู้ซึ้ง แล้วว่า ตัวเธอนั่น
แสร้งเสกสรรค์ ปั้นแต่ง ด้วยคาดหมาย
ร่วมภิรมย์ ชมชื่น แล้วทิ้งไป
ฉันไม่ใช่ นวลนาง กลางหนทาง
เสียใจยิ่ง ที่หลง คบชายผิด
เจ็บเหน็บจิต ทุกข์ระทม หม่นหมองหมาง
พอกันที แต่นี้ คนละทาง
อย่าได้หวัง ว่าฉัน จะหวลคืน
ขอลาก่อน ยอดชาย มากหลายรัก
จำสลัก ไว้มั่น จำทนฝีน
ตั้งกายไว้ ดำรงคง หยัดยืน
ยิ้มระรื่น หยุดที รักจอมปลอม
นับแต่นี้ ฉันขอเป็น คนไร้รัก
มิขอพัก หัวใจ เฝ้าถนอม
ไร้คู่เชย คู่ชิด ไม่ตรมตรอม
ฉันขอยอม อยู่ผู้เดียว นั้นสุขใจ
**************
ชีวินมธุรา
19 กันยายน 2550 14:05 น.
ชีวินมธุรา
รักเอย เป็นอย่างไร ใครรู้บ้าง
จะอ้างว้าง แรมรา หรือไฉน
ฤๅมีสุข สมปอง ในหทัย
แสนสงสัย มีใคร ช่วยตอบที
เกิดมานี้ มีเคยมี รักสักครั้ง
เหมือนหนึ่งดัง แก้วงาม วาววามสี
ยังสดใส ใสพิสุทธ์ ไร้ราคี
ห้องใจนี้ ยังไม่มี ผู้ใดปอง
อยากใคร่เห็น เป็นรัก อย่างเขาบ้าง
อยากพบทาง แห่งรัก อย่างคู่สอง
อยากชิมรส รักจริง ตามครรลอง
อยากอยู่สอง รักภิรมย์ ชมชื่นใจ
ท่านผู้ใด ใครตอบได้ วานเฉลย
โปรดจงเผย ความนัย ที่สงสัย
ไขกระจ่าง แจ้งจริง อย่าดูดาย
ตัวน้องไซร้ ได้ซื้ง ถึงความจริง
*********
ชีวินมธุรา
19 กันยายน 2550 00:38 น.
ชีวินมธุรา
โอ้ใจเอ๋ย หัวใจ ใยอ้างว้าง
ดูเลือนลาง เศร้าสร้อย มิผ่องใส
ด้วยถูกรัก หักราน ร้าวหทัย
ต้องทุกข์ตรม ขมไหม้ ในอุรา
เหตุไฉน ใยเธอ ทอดทิ้งฉัน
หันเหพลัน หาคนอื่น ระรื่นศรี
ไม่เคยนึก ถึงกัน ฉันคนนี้
เป็นคนที่ ห่วงใย อย่างมากมาย
ยามเธอทุกข์ ฉันปลุก ให้เธอตื่น
ให้เธอยืน ยิ้มได้ ดังคาดหมาย
ยามเมื่อพบ เขาแล้ว ก็เผยลาย
นี่หรือชาย รักจริง แท้หลอกลวง
ชีวินมธุรา
19 กันยายน 2550 00:21 น.
ชีวินมธุรา
ยามสายฝน พรมพร่าง ลงสู่พื้น
สุขสดชื่น หรรษา คราวสันต์
มวลผกา มาลี งดงามกัน
อวดสีสรร หลายหลาก นั้นมากมี
ดังประหนึ่ง ความรัก อันหอมหวาน
ชุ่มดวงมาลย์ สราญจิต ชื่นสุขี
โลกสดใส ร่าเริง และยินดี
รักเปรมปรีด์ ชี้ชม สมฤทัย
รักหนอรัก เป็นอย่างนี้ นี่ละหรือ
รักนั้นคือ อย่างไร ใคร่สงสัย
รักแท้จริง เป็นดั่งว่า มากระไร
เช่นนั้นไซร้ ขอให้ ได้พบพาน
ดาว
หน้าส่วนตัว
719
