30 มีนาคม 2548 00:26 น.
ช็อกโกแล็ต
เคยรึเปล่า.. ..ที่นั่งฟัง.. ความทุกข์ใจของลูกๆ.. .. มีเวลาจากการทำงาน.. ...มาปลื้มใจ ยินดีกับผลการเรียน.. ..ที่เราแสนภาคภูมิใจ.. ..
ความที่.. ..เรายังเป็นเด็ก.. ..ทำอะไรก้อดูจะผิดไปซะทุกอย่าง
แต่ผู้ใหญ่บางคน.. ..ลืมไปแล้วหรือว่า.. ..ตอนคุณอายุขนาดนั้น... คุณคิดอะไร
ตอนที่คุณ อายุ 3 ขวบ คุณผ่านร้านของเล่น คุณอยากได้มันเหลือเกิน แต่พ่อแม่ไม่ให้.. ..คุณร้องไห้.. ...แต่คุณก้อไม่ได้อยู่ดี
เมื่อคุณโตขึ้น.. ...ลูกคุณ ร้องขอของเล่น ชิ้นสวย คุณกลับมองว่า... ..
มันไร้สาระ แล้วซื้อหนังสือ ศัพย์ภาษาอังกฤษให้อ่านแทน.. ..
เมื่อตอนคุณอายุ 15 16 คุณ เฮไหน เฮนั่นกับเพื่อนๆ
แล้วก้อ.. ..ขอคำปรึกษาจากพวกเขา.. .. คุณเล่น เรียน ไว้ใจพวกเขา.. ..
เมื่อคุณเป้นผู้ใหญ่.. ..คุณก้อมองว่า. ..มันไร้สาระ.. ..
..โลก เปลี่ยนไป.. ..ต่างวัยต่าง.. ..ความคิด
คุณ บอกว่า เด็กๆ พูดว่า
ทำไม... ..พ่อไม่เข้าใจ ผม ทำไมแม่ไม่เข้าใจนู๋
แต่เขาเหล่านั้น.. ..เคยเข้าใจหัวอกคนเป้นพ่อเป็นแม่บ้างไหม..
แล้ว.. ..คุณเคยนั่งฟัง.. ..ความทุกข์ของเขารึเปล่า
สิ่งที่คุณคิด.. ..คือ ทำงาน.. หาเงิน ส่งเสีย .. ..เพื่อความสุขสบาย
แต่ของเหล่านั้น.. ..คือส่วนประกอบ.. .
ที่ต้องการจริงๆ... ..คือเวลา.. ..
คุณเคยตั้งใจทำอะไรซักอย่าง อย่างจริงจังไม๊..
ถ้าคุณเคย.. ..คุณคง..รู้ว่าถ้า.. คุณตั้งใจทำจิงๆ แล้ว
มันจะสำเร็จอยู่แล้ว แค่ก้าวเดียวเอง
เอื้อม...นิดเดียวก้อถึง.. ..
แต่มี..คนมาห้ามคุณไว้.. ...จนคุณล้มลง
คุณอยากร้องไห้.. ..กับความล้มเหลวนั่นรึเปล่า..
..เหมือนกัน
ถ้าเขาอยากทำ..ในสิ่งที่มานไม่ผิด..
ไม่เดือนร้อนใคร เป็นประโยชน์ด้วยซ้ำ
ตั้งใจ ทุ่มเท อย่างเต็มที่.. .จนจะคว้ามานได้อยู่แล้ววว
สุดท้าย.. ..คุณบอกว่า.. ..ไม่.. ..คำเดียว ฝันทุกอย่าง
พังลง.. บางที คุณอาจกำลังพังอนาคต ของเด็กคนนั้น เงียบๆ ด้วยก้อได้
เขา.. ..หรือ. ..คุณ.. ..ที่ไม่มีเหตุผล.. ..
ผู้ใหญ่มักคิดว่าตัวเองถูกเสมอ
ด้วยเหตุผลที่ว่า อาบน้ำร้อนมาก่อน.. โดยลืมไปสนิท..
ว่าตอนที่เขาอายุเท่านั้น.. ..เขา.. ..คิดยังไง
เผด็จการ มีแต่ทำให้อะไรๆ แย่ลง
เลิกใช้เหอะ... ..นะคะ.. ..คนที่ฉัน. ..เรียกเขาว่า.. ..พ่อ..
มันไม่ทำให้.. ..นู่เข้าใจอะไรดีขึ้นซักนิด.. .ซักนิดเดียว
ถ้าคุณไม่มีเหตุผล.. แล้วตะคอกใส่.. ..
รู้รึเปล่าว่า.. ..กำลังทำให้.. ..ใครบางคน.. ..ล้มลงช้าๆ
สุดท้าย.. ..ที่เหลืออยู่.. ..ก้อแค่เดนมนุษย์....
ที่มันจะไม่ฟังอะไรอีกแล้ว
ถึงแม้จะบีบคอ.. ..เอาอะไรมา.. ..ขู่มันก้อตาม...
ถึงแม้.. ...จะ.. ..ฆ่ามัน.. ..ก็ตาม...
22 กุมภาพันธ์ 2548 22:26 น.
ช็อกโกแล็ต
แดดอ่อนๆ.ท้องฟ้าแจ่มใส.วันที่อะไรๆก็ดูดีไปหมด
++ณ หมู่บ้านเล็กๆที่อยู่ติดกับภูเขา มีต้นไม้น้อยใหญ่ล้อมรอบ ++
ฉับ ฉับ เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังขุดดินเตรียมแปลงเพาะปลูกอย่างขมักขเม้น.
โอ้ย!! เหนื่อยๆๆๆๆ จะตายอยู่แล้ว . ไม่อยากทำมันแล้วปลูกพงปลูกผักเนี่ย~~ เด็กสาวน้ำเสียงเอาแต่ใจตะโกน โวยวาย ชื่อของเธอคือเอิร์ด
ถ้าเหนื่อยก็ไปพักดิ บ่นอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวเราทำเองก็ได้ ไปเหอะป่ะ น้ำเสียงของเอิร์ดทำให้เด็กหนุ่มรำคาญใจ ทำไมเธอช่างไม่น่ารักซะเลยนะ ทำงานนิดๆหน่อยๆทำมาบ่นๆ.เด็กหนุ่มคิด
เอ้อ ย่ะ ไม่บ่นก็ได้ ทำไปเลย ทำไปคนเดียวเลย เชอะ! แค่นี้ต้องดุด้วยไง๊ ห๊ะ ตาลุงวิน เอิร์ดโต้ตอบกลับอย่างรวดเร้ว แล้วเดินดุ่มๆหายไป
เซ็งเป็นบ้าเลยทำไมเค้าต้องขุด ขุด ขุด ด้วยเล่า ก็คนมันไม่ชอบนี่ อีตาวินก็ขี้บ่น อยากทำก็ทำไปสิ . โอ้ยยยยยย!! เซ็งๆๆๆๆ ไปที่น้ำตกดีกว่า เอิร์ดบ่นอุบอิบกับตัวเอง แล้วมุ่งหน้าไปที่น้ำตก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
น้ำตกวังมังกรเป็นสถานที่ที่เด็กสาวมักจะมานั่งเล่นประจำทุกครั้งที่ไม่สบายใจ เบื่อหน่อย หรือมีเรื่องให้คิดจนปวดหัว เธอจะมานั่งร้องเพลง แล้วก็เล่นกับสฟริงส์ นกน้อย เพื่อนของเะอที่อยู่กับเธอมาตั้งแต่อายุ3ขวบ จนบัดนี้ เป้นสาวสพรั่ง อายุ16ปีเต็มแล้ว มันก็ยังไม่ไปไหน..
ขนของมันสีแดงสลับเลื่อมทอง ..เหมือนเปลวไฟดูแปลกตา
เอิร์ดบ่นอุบอิบให้สฟริงส์ฟัง มันทำท่าทำทางเหมือนว่าเข้าใจเธอทุกอย่าง มันบินเข้าไปจิกไหล่ขวาเธอเบาๆ สฟริงส์จะทำอย่างนี้ทุกครั้งที่เอิร์ดโวยวาย หรือไม่ก็ตอนร้องไห้
แปลกดีนะ อายุมันยืนจัง แล้วก็ดูเชื่องๆด้วย เสียงหนึ่งดังขึ้นมาข้างหลังเอิร์ด
อ้อ แพมเองเหรอ ก็นึกว่าใคร เอิร์ดมองขึ้นไปที่เด็กสาวรุ่นเดียวกันกับเธอ แล้วก็ทักทายด้วยรอยยิ้ม ที่บูดๆเบี้ยวๆ ดูแล้วแปลกพิกล (ก็กำลังโมโหวินอยู่น่ะสิ(^o^)
เป็นอะไรอีกล่ะเอิร์ด ทะเลาะกับวินอีกแล้วเหรอ แพมแตะไล่ซ้ายเธอเบาๆ
ฉันมีรอยยิ้มที่ฉันภาคภูมิใจแต่ฉันไม่อยากให้กับแพมเลยจริงๆ ไม่รู้สิ ทำไมนะ เฮ้อ เอิร์ดคิดกับตัวเอง แล้วหันหน้าไปยิ้มนิดๆให้แพม
ช่างเหอะแพม เดี๋ยวเราไปขุดๆๆ ต่อก่อนนะ เอิร์ดพูด แล้วเดินออกมาจากน้ำตก
กลับมาทำม๊ายยย นี่ก็ใกล้จะมืออยู่แล้ว เร้วไปมั้งที่จะสำนึกอ่ะ เอิร์ด วินพูด แต่ทำหน้าตาทะเล้นใส่
อีตาบ้า คนอุตส่าห์กลับมาช่วยนะ(ที่จริงไม่อยากอยู่กับแพมตะหาก) เอิร์ดพูดยิ้มๆแล้วหยิบก้อนดินเล็กๆขว้างใส่หัววิน
ฮึ่ย.. เจ็บนะเฟ้ยเอิร์ด เดี๋ยวเหอะ เอาหนอนปาให้เลย^^ วินโต้ตอบ แต่หน้าก็อมยิ้มเล็กๆอยู่
หยุดๆๆๆ หยุดเลยนะ วิน ทำงั้นได้ไงมันก็มีชีวิตนะ เอิร์ดเข้าไปจับหนอนแก้วในมือวินแล้วนำออกไปปล่อยนอกแปลง
ไม่เห็นต้องฆ่าเลยน่ารักออก^^
รู้ไหมล่ะ ว่าตรงนี้แหละที่ทำให้เอิร์ดน่ารัก เอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ขวานผ่าซาก แต่ก็เอาใจใส่กับสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆ
ผู้หญิงอย่างเอิร์ดน่ะ ไม่น่าเชื่อเนอะว่าจะเป็นเอามากขนาดนี้ วินแหย่ แต่ก็ดูพอใจกับสิ่งที่เอิร์ดทำ
พูดมากน่ะ ใครจะไปเหมือนยัยแพมล่ะ ดีแสนดี ทั้งสวย ทั้งน่ารัก กิริยามารยาทคุณนู๊ คุณหนู ใช่เป่าๆ เอิร์ดพูด แล้วยักคิ้วใส่วินทำท่าเหมือนรู้ใจ
เออรู้ก็ดีแล้วนี่ แพมน่ะน๊าาา ต่างกะเอิร์ดเป็นไปไหนๆ วินมองหน้าเอิร์ด เชิดหน้าจนจมูกโด่งๆของเขาแทบจะตั้ง90องศสอยู่แล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++ เช้าวันต่อมา +++
เฮ้ๆวินดูนี่ดิ มานี่ๆ เอิร์ดกวักมือเรียกวินเร็วดิ๊ไอ้ลุงเอ๊ยยยย
หลุมยักษ์กลางแปลงผัก ทั้งมืด และลึก ลึกจนไม่รู้ว่าไปสุดที่ใจกลางโลกรึเปล่า?...ทำลายทั้งต้นอ่อน และก็ตัดโอกาสเติบโตของเมล้ดผักที่วินเพิ่งหว่านไปเมื่อไม่นานมานี้ด้วย
เฮ้ยเอิร์ด หลุมอะไรน่ะ อย่างกับอุกาบาต พุ่งไปใจกลางโลกเลยเนอะ วินพูด แทนที่จะเสียใจขกับผลงานที่ถูกทำลาย แต่ก็จับได้ว่าความตื่นเต้นปนอยู่กับน้ำเสียง
ไปบอกตาของวินดิ ให้ตาศักดิ์มาดู เผื่อเค้าจะรู้อะไรดีๆนะ เอิร์ดบอกวิน เอ้อแล้วไม่ต้องบอกยัยแพมได้มะ โผล่มาตอนนี้ เราคงรู้สึกเซ็งน่าดู
รอตรงนี้นะเอิร์ด เด๋วเรามา วินลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากหลุมในขณะที่เด็กสาวชะโงกหน้าดูความลึกของหลุมดำนั้น
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! เสียงเอิร์ดดัง ดังจนน่าตกใจ เะอไม่เคยกรี๊ดขนาดนี้มาก่อนเลย ถ้าไม่ตกใจจริงๆ
วินหันกลับไปมองแต่เธอไม่อยู่ตรงนั้นแล้วตกลงไปรึเปล่าตกลงไปแน่ๆ
วินตาลีตาลานวิ่งกลับมาที่จุดเดิม มองลงไปในหลุมนั่น ไม่มีเลย ไม่มีวี่แววของเอิร์ด แต่กลับมีดวงตาสีแดงก่ำลึกลงไปใต้ดิน มองขึ้นมาที่วิน วินตกใจจนแทบกระโดด แต่เขาก็ไม่วิ่งออกมาจากตรงนั้น. เขารวบรวมสติ และ.
ต่อตอนหน้านะคะ
นี่เป็นเรื่องที่แต่งมาเล่นๆ ถ้าไม่มีคนอ่านก็ไม่เป้นไรT-T แบบว่าอยากลองเอามาลงดูน่ะคะ 55+ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค๊า
9 กุมภาพันธ์ 2548 21:44 น.
ช็อกโกแล็ต
บ่ายแก่ๆของวันจันทร์...ที่ดูท่าจะราบรื่น..วันหนึ่ง
บ้านหลังเล็กๆ..ที่ไม่ได้มีเงินทองมากมาย แต่สมาชิกในบ้านก็ดูอบอุ่น
สดใส...และก็มีความสุข
เด็กหญิง..นอนหลับสนิทกับพี่ชายที่เหนื่อยล้าจากการไปไปทำงานเพื่อ ครอบครัว..ทั้งที่มีอายุเพียง 19 ปี
วันนั้นไม่รู้เป็นอะไรทุกคนในบ้านง่วงหงาวหาวนอน แม้แต่แม่ก็ยังไม่ไหวที่จะลุกขึ้นไปทำกับข้าวสำหรับตอนเย็น
" แม่ เดี๋ยวผมเอาโทรศัพท์ไปเทิร์นก่อนนะ..."
เสียงเด็กชายบอกกับแม่...แล้วเขาก็เดินไปล้างหน้า...
"นู๋อยากไปด้วยจัง.."เด็กหญิง..พึมพำกับตัวเองเบาๆ เพราะกลัวว่าพี่ชายจะว่า และก็รู้อยู่แล้วว่าไม่ได้ไปแน่ๆ
"ไปนะแม่..." พี่ชายบอกแม่ แล้วก็ขับรถเก๋งสีดำของตัวเอง ออกจากบ้านไป
อีกไม่ถึง10นาทีต่อมา..ใครล่ะจะรู้..ว่ามีเหตุร้ายๆเกิดกับครอบครัวนี้ซะแล้ว...
"เอ่อ...นี่เป็นบ้านของเด็กคนนี้ใช่ไม๊คับ" ชายคนหนึ่งมาที่บ้าน พูดคุยกับแม่ของพี่ชาย
"ค่ะ...ใช่ค่ะ ทำไมหรอกคะ?"
"เอ่อ...คือว่าเด็กคนนี้รถคว่ำตรงนี้เองครับ ตอนนี้อยู่โรงบาล"
เสียงหัวใจของเด็กหญิงและแม่เต้นไม่เป็นจังหวะ รีบโทรหาพ่อและพี่ๆน้องๆ
แต่มันสายเกินไป...ช้าเกินไป...พี่ชายจากไปเสียแล้ว...
**"สมองขาดออกซิเจน5นาทีครับ...ช่วยไม่ได้จริงๆ.." หมอบอกแม่อย่างนั้น โดยไม่คิดจะยื้อชีวิตให้ซักนิด แต่ก็นั่นแหละ....มันสายไป..
เด็กหญิงเข้าไปหาพี่ชายที่หน้าตายังดูปกติเหมือนคนหลับ หัวใจเต้นช้าลงทุกทีๆ.....เด็กหญิงยังมีความหวังเพราะกหัวใจพี่ชายยังเต้น..แต่ที่เต้น..ก้อเพราะฤทธิ์ยา..และความแข็งแรงของพี่ชาย.....พี่ชายจากไปแล้ว
เด็กหญิงร้องไห้...ทั้งที่ตอนที่พี่ชายอยู่ ก็มีแต่ทะเลาะกัน ไม่นึกเลย..พี่ชายจะจากไปเร็วขนาดนี้ ถึงเด็กหญิงจะชอบทะเลาะกับพี่ชาย...แต่ก็รัก...รักพี่ชายมากกว่าพี่ทุกๆคน...พี่ชายสอนเด็กหญิง..ให้ทำแต่เรื่องดีๆเสมอ พี่ชายคอยบอกคอยเตือน....และก็เล่นกับเด็กหญิง น้องอยากเล่นบาส ที่บ้านแสนคับแคบ ก็ยังเอาลังกระดาษมาทำเป็นแป้นบาสให้เล่น น้องหิว...ก็หาให้น้องกิน ปากก็บ่นไป แต่น้องรู้นะว่าพี่ชายน่ะ...ก็รักน้องใช่มั๊ย
สองปีแล้ว ที่พี่ชายจากไปอย่างไม่มีวันกลับ น้องมาสำนึกวันนี้ก้อคงสายเกินไป นึกถึงพี่ชายแต่ละที น้ำตามันเหมือนจะไหล.....หวังนะคะ หวังว่าจะได้เจอพี่ชายในโลกหน้า...หวังนะคะ หวังว่าพระเจ้าจะทรงเมตตาพี่ชายของนู๋...
อยากให้ทุกคน...รัก...กันให้มากๆ อะไรๆก็ไม่แน่นอนเลย เห็นกันแป๊บเดีย อีกไม่กี่นาทีต่อมา..ก็ไม่มีโอกาสพูดคุยซะแล้ว....
*** ก่อนที่จะสายเกินไป...กลับมามองหน้า..คนที่เราคิดว่าไม่ชอบเถอะนะคะ บางทีพอเสียเค้าไปแล้ว เราอาจเสียใจทีหลังก็ได้..พ่อ แม่ พี่ น้อง ...บุคคลสำคัญหลายๆท่าน เหมือนพี่ชายของนู๋...ที่นู่คิดว่า..ไม่รัก..และก็ไม่ชอบ
แต่พอเสียไปถึงได้รู้ว่าพี่ชายรักนู๋แค่ไหน จากปากของคนอื่นๆ
+++ นู่เสีใจที่..ยังไม่เคยบอกรัก หรือกอดพี่ชาย..สักครั้งเลย..++
นู่บอกตรงนี้ได้ไหมคะ นู๋รักพี่นะ....พี่...นู๋รักพี่จริงๆ
6 กุมภาพันธ์ 2548 17:08 น.
ช็อกโกแล็ต
มันเป็นอะไรที่ทำให้รู้สึกดี
แค่ได้มองหน้าเธอ พูดคุยบ้างไม่บ่อย
ไม่ได้เจอหน้ากันทุกเวลาหลังอาหารเหมือนใครๆ
ไม่มีคำพูดหวานๆ เหมือนที่หลายๆคนต้องการ
ไม่มีของขวัญ....ไม่ได้เดินกลับบ้าน ไม่ได้ไปไหนด้วยกัน
...แ ต่ เ ร า ก็ รั ก กั น ...แ ล ะ ฉั น ก็ รั ก เ ธ อ
+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:
เมื่อเธอเอ่ยถามว่าทำไมถึงยังคบเธอได้ ทั้งที่เวลาก็ไม่มีจะให้เหมือนใครเขา ก็ไม่รู้จะตอบว่าไงนะ แล้วไงล่ะ
ไม่ได้อยู่ด้วยกันนานๆเหมือนคนอื่น แล้วไงล่ะ
แล้วทำไมฉันจะรักเธอไม่ได้ล่ะ
ใครจะว่ายังไงก็ช่าง..สิ
เขาบอกว่า....
เธอกับฉันต่างกัน...ฉันเก่ง ทำคะแนนดี...ในขณะที่เธอได้เกือบ0
**แล้วไงล่ะ....ฉันไม่สนใจนี่....ความสามารถคน
ไม่ได้วัดกันที่คะแนนสอบหรอก
+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:
เขาบอกว่าเราไม่สมกัน...ไม่มีเวลาให้กันอย่างที่ควรจะเป็น
** แล้วยังไงล่ะ แค่ได้เจอหน้าเธอตอนเช้า วันละ5นาทีก็พอแล้ว
+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:
เขาบอกว่าเธอ...เป็นตุ๊ด...ฉันคบไปได้ไง
** อันนี้คงแล้วไงไม่ได้นะ...แต่ว่า...แล้วไงล่ะฉันเป็นทอมให้ก็ได้ 55+
+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:
อย่าไปสนเลยนะใครจะพูดว่าไง...ยังไงฉันก็มั่นใจในเธอ
อย่ากังวลอีกเลยนะ
มุมมองของฉันอาจดูง่ายๆ แต่มันก็ทำให้รักของเรายืนยาว
ไม่ใช่เหรอ??
ไม่มีเหตุผลหรอกที่รักเธอ ก้อรักเพราะรัก แค่นั้นเอง
*** ^__________________^ ***
บ น เ ส้ น ท า ง ย า ว ไ ก ล...แ ค่ เ ร า มั่ น ใ จ ก้ อ พ อ..
28 กันยายน 2547 22:28 น.
ช็อกโกแล็ต
เ ร า ร อ อ ยู่ ต ร ง นี้ น ะ
เ ร า ไ ม่ รู้ ห ร อ ก ว่ า เ ร า จ ะ เ ป็ น ไ ด้ ม า ก ก ว่ า เ พื่ อ น ห รื อ เ ป ล่ า
เ ร า ไ ม่ รู้ ถึ ง ค ว า ม ห ม า ย ข อ ง ส า ย ต า คู่ นั้ น เ ล ย สั ก นิ ด
แ ต่ ที่ รั ก อ ยู่ ไ ด้ ... ก็ เ พ ร า ะ รั ก ที่ เ ธ อ เ ป็ น เ ธ อ นั่ น แ ห ล ะ
อ า จ ไ ม่ ไ ด้ ค ร อ บ ค ร อ ง ++++
แ ต่ เ ร า ค ง ไ ม่ ผิ ด ถ้ า จ ะ คิ ด รั ก เ ธ อ
ใ ช่ ไ ม๊ ? ? ? ?
และทุกครั้งที่เราเจอนาย
นายเคยสังเกตบ้างหรือเปล่า
ว่ามีใครมองนายอยู่
รู้ตัวสินะ
ไม่ชอบใจหรือเปล่า.....
บอกได้นะ เราเป็นคนตรงๆ....และก็เปิดเผยด้วย
ได้ทุกเรื่องแต่ที่แพ้ก็เรื่องนี้นี่แหละ
เข้าใจเราหน่อยนะ
เราไม่อยากยืนอยู่ในฐานะมือที่สาม
ที่เข้ามาทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างนายกับคนสำคัญแย่ลง
ถ้ า เ ร า เ ป็ น ส า เ ห ตุ เ ร า ข อ โ ท ษ .....
แต่บแกเราสักคำสิว่าไม่ชอบเรา แค่อยากเป็นเพื่อน
แค่นี้เราก็ ค ง ตั ด ใ จ ไ ด้ ง่ า ย แต่นานเท่าไรก็ไม่รู้สินะ
เอาเป็นว่า...
เราจะรอแล้วกัน....จะรอเรื่อยๆถึงใครจะว่าเราบ้าก็เหอะ
แต่ยังไงช่วยบอกความจริงเราเถอะนะ
อย่าให้เราตั้งความหวังอีกเลย....
ถ้าเขาไม่ใช่แค่น้องสาวอย่างที่พูด
ก็ บ อ ก ม า เ ล ย น ะ
ไม่อยากเสียใจอีกแล้ว .....พอแล้วน่ะ
แ ต่ ยั ง ไ ง ก็ ข อ ยื น ยั น คำ เ ดิ ม แ ล้ ว กั น ว่ า . . . . ยั ง รั ก น า ย . . . .
หน้าส่วนตัว
1705
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟช็อกโกแล็ต
