…ดินแดนใต้พิภพ…

ช็อกโกแล็ต

แดดอ่อนๆ.ท้องฟ้าแจ่มใส.วันที่อะไรๆก็ดูดีไปหมด
       
        ++ณ หมู่บ้านเล็กๆที่อยู่ติดกับภูเขา มีต้นไม้น้อยใหญ่ล้อมรอบ ++
            	ฉับ  ฉับ เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังขุดดินเตรียมแปลงเพาะปลูกอย่างขมักขเม้น.
             โอ้ย!! เหนื่อยๆๆๆๆ จะตายอยู่แล้ว . ไม่อยากทำมันแล้วปลูกพงปลูกผักเนี่ย~~  เด็กสาวน้ำเสียงเอาแต่ใจตะโกน โวยวาย ชื่อของเธอคือเอิร์ด
 	ถ้าเหนื่อยก็ไปพักดิ บ่นอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวเราทำเองก็ได้ ไปเหอะป่ะ น้ำเสียงของเอิร์ดทำให้เด็กหนุ่มรำคาญใจ ทำไมเธอช่างไม่น่ารักซะเลยนะ ทำงานนิดๆหน่อยๆทำมาบ่นๆ.เด็กหนุ่มคิด
	เอ้อ ย่ะ ไม่บ่นก็ได้ ทำไปเลย ทำไปคนเดียวเลย เชอะ! แค่นี้ต้องดุด้วยไง๊ ห๊ะ ตาลุงวิน เอิร์ดโต้ตอบกลับอย่างรวดเร้ว แล้วเดินดุ่มๆหายไป
 	เซ็งเป็นบ้าเลยทำไมเค้าต้องขุด ขุด ขุด ด้วยเล่า ก็คนมันไม่ชอบนี่ อีตาวินก็ขี้บ่น อยากทำก็ทำไปสิ . โอ้ยยยยยย!! เซ็งๆๆๆๆ ไปที่น้ำตกดีกว่า เอิร์ดบ่นอุบอิบกับตัวเอง แล้วมุ่งหน้าไปที่น้ำตก
 
           +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
           
	น้ำตกวังมังกรเป็นสถานที่ที่เด็กสาวมักจะมานั่งเล่นประจำทุกครั้งที่ไม่สบายใจ เบื่อหน่อย หรือมีเรื่องให้คิดจนปวดหัว เธอจะมานั่งร้องเพลง แล้วก็เล่นกับสฟริงส์ นกน้อย เพื่อนของเะอที่อยู่กับเธอมาตั้งแต่อายุ3ขวบ จนบัดนี้ เป้นสาวสพรั่ง อายุ16ปีเต็มแล้ว มันก็ยังไม่ไปไหน..
ขนของมันสีแดงสลับเลื่อมทอง ..เหมือนเปลวไฟดูแปลกตา  
        เอิร์ดบ่นอุบอิบให้สฟริงส์ฟัง มันทำท่าทำทางเหมือนว่าเข้าใจเธอทุกอย่าง มันบินเข้าไปจิกไหล่ขวาเธอเบาๆ สฟริงส์จะทำอย่างนี้ทุกครั้งที่เอิร์ดโวยวาย หรือไม่ก็ตอนร้องไห้
แปลกดีนะ อายุมันยืนจัง แล้วก็ดูเชื่องๆด้วย เสียงหนึ่งดังขึ้นมาข้างหลังเอิร์ด 
อ้อ แพมเองเหรอ ก็นึกว่าใคร เอิร์ดมองขึ้นไปที่เด็กสาวรุ่นเดียวกันกับเธอ แล้วก็ทักทายด้วยรอยยิ้ม ที่บูดๆเบี้ยวๆ ดูแล้วแปลกพิกล (ก็กำลังโมโหวินอยู่น่ะสิ(^o^)
เป็นอะไรอีกล่ะเอิร์ด ทะเลาะกับวินอีกแล้วเหรอ  แพมแตะไล่ซ้ายเธอเบาๆ
ฉันมีรอยยิ้มที่ฉันภาคภูมิใจแต่ฉันไม่อยากให้กับแพมเลยจริงๆ ไม่รู้สิ ทำไมนะ เฮ้อ เอิร์ดคิดกับตัวเอง แล้วหันหน้าไปยิ้มนิดๆให้แพม 
ช่างเหอะแพม เดี๋ยวเราไปขุดๆๆ ต่อก่อนนะ เอิร์ดพูด แล้วเดินออกมาจากน้ำตก
กลับมาทำม๊ายยย นี่ก็ใกล้จะมืออยู่แล้ว เร้วไปมั้งที่จะสำนึกอ่ะ เอิร์ด วินพูด แต่ทำหน้าตาทะเล้นใส่
อีตาบ้า คนอุตส่าห์กลับมาช่วยนะ(ที่จริงไม่อยากอยู่กับแพมตะหาก) เอิร์ดพูดยิ้มๆแล้วหยิบก้อนดินเล็กๆขว้างใส่หัววิน
ฮึ่ย.. เจ็บนะเฟ้ยเอิร์ด เดี๋ยวเหอะ เอาหนอนปาให้เลย^^ วินโต้ตอบ แต่หน้าก็อมยิ้มเล็กๆอยู่
หยุดๆๆๆ หยุดเลยนะ วิน ทำงั้นได้ไงมันก็มีชีวิตนะ  เอิร์ดเข้าไปจับหนอนแก้วในมือวินแล้วนำออกไปปล่อยนอกแปลง
ไม่เห็นต้องฆ่าเลยน่ารักออก^^ 
รู้ไหมล่ะ ว่าตรงนี้แหละที่ทำให้เอิร์ดน่ารัก เอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ขวานผ่าซาก แต่ก็เอาใจใส่กับสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆ 
ผู้หญิงอย่างเอิร์ดน่ะ ไม่น่าเชื่อเนอะว่าจะเป็นเอามากขนาดนี้ วินแหย่ แต่ก็ดูพอใจกับสิ่งที่เอิร์ดทำ
พูดมากน่ะ ใครจะไปเหมือนยัยแพมล่ะ ดีแสนดี ทั้งสวย ทั้งน่ารัก กิริยามารยาทคุณนู๊ คุณหนู ใช่เป่าๆ  เอิร์ดพูด แล้วยักคิ้วใส่วินทำท่าเหมือนรู้ใจ
เออรู้ก็ดีแล้วนี่ แพมน่ะน๊าาา ต่างกะเอิร์ดเป็นไปไหนๆ วินมองหน้าเอิร์ด เชิดหน้าจนจมูกโด่งๆของเขาแทบจะตั้ง90องศสอยู่แล้ว

            +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
                         +++  เช้าวันต่อมา +++
เฮ้ๆวินดูนี่ดิ มานี่ๆ เอิร์ดกวักมือเรียกวินเร็วดิ๊ไอ้ลุงเอ๊ยยยย 
หลุมยักษ์กลางแปลงผัก ทั้งมืด และลึก ลึกจนไม่รู้ว่าไปสุดที่ใจกลางโลกรึเปล่า?...ทำลายทั้งต้นอ่อน และก็ตัดโอกาสเติบโตของเมล้ดผักที่วินเพิ่งหว่านไปเมื่อไม่นานมานี้ด้วย
เฮ้ยเอิร์ด หลุมอะไรน่ะ อย่างกับอุกาบาต พุ่งไปใจกลางโลกเลยเนอะ  วินพูด แทนที่จะเสียใจขกับผลงานที่ถูกทำลาย แต่ก็จับได้ว่าความตื่นเต้นปนอยู่กับน้ำเสียง
ไปบอกตาของวินดิ ให้ตาศักดิ์มาดู เผื่อเค้าจะรู้อะไรดีๆนะ  เอิร์ดบอกวิน เอ้อแล้วไม่ต้องบอกยัยแพมได้มะ โผล่มาตอนนี้ เราคงรู้สึกเซ็งน่าดู
รอตรงนี้นะเอิร์ด เด๋วเรามา วินลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากหลุมในขณะที่เด็กสาวชะโงกหน้าดูความลึกของหลุมดำนั้น
 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!  เสียงเอิร์ดดัง ดังจนน่าตกใจ เะอไม่เคยกรี๊ดขนาดนี้มาก่อนเลย ถ้าไม่ตกใจจริงๆ
วินหันกลับไปมองแต่เธอไม่อยู่ตรงนั้นแล้วตกลงไปรึเปล่าตกลงไปแน่ๆ 
วินตาลีตาลานวิ่งกลับมาที่จุดเดิม มองลงไปในหลุมนั่น ไม่มีเลย ไม่มีวี่แววของเอิร์ด แต่กลับมีดวงตาสีแดงก่ำลึกลงไปใต้ดิน  มองขึ้นมาที่วิน วินตกใจจนแทบกระโดด แต่เขาก็ไม่วิ่งออกมาจากตรงนั้น. เขารวบรวมสติ และ.

                  ต่อตอนหน้านะคะ
                  นี่เป็นเรื่องที่แต่งมาเล่นๆ ถ้าไม่มีคนอ่านก็ไม่เป้นไรT-T แบบว่าอยากลองเอามาลงดูน่ะคะ 55+      ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค๊า