มองภาพแห่งลานน้ำช่างงามงด เกินเก็บกดกลั้นให้มิใฝ่หลง จึงย่างก้าวเอากายไปโจนลง ลานน้ำคงชื่นเย็น..เหมือนเห็นมา มองภาพแห่งลานรักช่างสดใส เกินเก็บกดกลั้นให้มิใฝ่หา จึงย่างก้าวเอาใจไปไขว่คว้า เพราะเห็นว่าลานนั้น..มันงามนัก ในลานน้ำคือคลื่นเป็นหมื่นห้วง ในลานรักคือลวงล้านบ่วงถัก เมื่อโจนลงความตายจึงทายทัก เพราะไร้หลักในลานจะทานภัย หากคลื่นชลวนกายให้ลึกนัก คงคลื่นรักวนจิตจนดิ่งไหล ร้ายกว่าเกลียวแห่งชลที่วนไป คือเกลียวใจแห่งคน..ที่วนลวง
หน้าส่วนตัว
1925
