บนเส้นทางหนึ่งสายจรดปลายรุ้ง พบกี่รุ่งกี่ค่ำย้ำความหมาย กี่ทุกข์สุขร้อนหนาวให้ก้าวกราย กว่าถึงสายรุ้งงามตามต้องการ บ้างอาจท้อทั้งยืนสะอื้นไห้ บ้างทิ้งรอยเจ็บไว้ให้สมาน บ้างในทางอาจว้าง .. คว้างเนิ่นนาน เงียบสงัดคำขานหว่างวารวัน ก่อนพบว่าสายรุ้ง ณ วุ้งฟ้า ที่ล่อตาลวงใจให้คิดฝัน แท้จับต้องไม่ได้ไร้ชิ้นอัน เพียงถูกสรรค์เอาไว้ .. ไร้ตัวตน …………………………………………. แท้เพียงแสงสุกใส .. ไร้ตัวตน ………………………………………….
หน้าส่วนตัว
2148
