28 กรกฎาคม 2545 21:32 น.
ณธีร์
มิไช่เพียง บางสิ่ง ที่ผ่านไป
แต่เป็นความ เข้าใจ ระหว่างเรา
อบอุ่น ลึกลึก ในความเหงา
อาจเจ็บเศร้า ปวดร้าวบ้าง ในบางครา
บางครั้ง ผ่านมา แล้วเลยลับ
ดูราวกับ หมดใจ ไร้ค่า
ไม่ได้คิด ถึงกัน ตลอดเวลา
แต่ไช่ว่า หัวใจ จะลืมเลือน
ถึงอยู่ใกล้ ใจก็ อาจเหินห่าง
อาจจะดู แตกต่าง ในความเหมือน
ฤดูกาล ผ่านไป กี่ปีเดือน
ยังเป็นเพื่อน เพราะเรา เข้าใจกัน ฯ
18 กรกฎาคม 2545 10:23 น.
ณธีร์
กุหลาบมอญ ซ่อนรัก หักใจไว้
หากกรายใกล้ หวั่นช้ำ ระกำเหลือ
ด้วยพิษรัก หนักหนา น้ำตาเครือ
เคยตัดเยื่อ เบื่อทิ้ง วิ่งกล่าวลา
ดอกไม้งาม หนามคม ชมห่างห่าง
แอบมองบ้าง ยามเผลอ ละเมอหา
ชมพูอ่อน ซ่อนหวาน บานโรยรา
ดุจรักมา จางจาก พรากอกตรม
กุหลาบมอญ ซ่อนรัก หักใจเศร้า
เคยคลอเคล้า กลับคืนใจ ให้ขื่นขม
คำใครลวง หน่วงหนัก รักระทม
หวานกลายขม ดุจคมหนาม ยามกอบกำ
กุหลาบงาม หนามแหลม แซมผสม
หากเด็ดดม ไม่ระวัง พลั้งถลำ
ฉาบชมพู ดูหวานชื่น รื่นลำนำ
ถูกหนามตำ ช้ำชอกใจ ไร้คนแล ฯ
15 กรกฎาคม 2545 16:08 น.
ณธีร์
หนาว กายยังห่มผ้า................ภูษา ดับหนาว
หนาว ทั่วผิวกายา..................ห่มเนื้อ
หนาว ใจใคร่อยากหา.............คนห่ม รักเอย
หนาว มากหากพี่เอื้อ...............ห่มน้องอุ่นรัก ฯ
หนาว กายคลายด้วยผ้า
หนาว กายาคราหน้าหนาว
หนาว จิตให้เจ็บร้าว
หนาว ใจสาวราวขาดใจ ฯ
หนาว หนักหนาวนักน้อง.........หรือนั่น
หนาว รักห่มรักกัน..................อุ่นแท้
หนาว ใจห่มใจพลัน................เป็นสุข
หนาว มากหากสาวแส้............ห่มเนื้อพึงครวญ ฯ
หนาว หนักนักหรือน้อง
หนาว จนต้องร้องหาใคร
หนาว รักห่มรักให้
หนาว เนื้อไซร้พึงใคร่ครวญ ฯ
11 กรกฎาคม 2545 08:21 น.
ณธีร์
เช้าเหงา
แม้เป็นเช้า ที่สดใส
ฉันตื่นขึ้นมา อย่างไม่เต็มใจ
ยินเสียงนกไพร ร้องมา
สายเหงา
ไม่เห็นเงา ไม่เห็นหน้า
เธอไปอยู่ไหน ทำไมไม่มา
ฉันออกตามหา หัวใจ
บ่ายเหงา
แดดร้อนเร่า สุดทนไหว
ชอกช้ำชีวี ไม่มีผู้ใด
มาคอยใส่ใจ ดูแล
เย็นเหงา
โถตัวเรา ท่าจะแย่
อ่อนล้าระโหย โรยรอท้อแท้
ตะวันแดงแจ๋ ลับฟ้า
ค่ำเหงา
มืดมัวเมา เหมือนเป็นบ้า
เธอไปกับใคร เธอไม่กลับมา
ฉันเลิกตามหา หัวใจ
คนเหงา
มัวซึมเศร้า อยู่ไฉน
คอยแต่หงอยเหงา เราได้อะไร
จะเอาเท่าไหร่ เลิกเหงา
10 กรกฎาคม 2545 09:50 น.
ณธีร์
เคาะปลายนิ้ว พริ้วกราย ร่ายอักษร
เป็นกานท์กลอน หวานหวาน เพื่อผ่านถ้อย
เสียงคีย์บอร์ด กั๊กกั๊ก คือรักปรอย
ที่ทยอย ทะลักล้น ท่วมท้นใจ
นั่งจับจอง จ้องจอ มอนิเตอร์
เฝ้ามองเหม่อ ละเมอ เพ้อหลงใหล
รอกลอนตอบ มอบกลับบ้าง จากทางไกล
เป็นเยื่อใย ระหว่างเรา เข้าใจกัน
อยู่ห่างไกล ลิบลับ กลับเหมือนใกล้
เพราะด้วยใจ ประสานใจ ใคร่รับขวัญ
มิใช่เพียง เรียงอักษร ป้อนมาปัน
ทุกคำนั้น สรรค์สร้างค่า กว่าสิ่งใด
กว่าจะเห็น เป็นบทกลอน อักษรสวย
เรียงร้อยด้วย อักษรา ภาษาใส
สัมผัสนอก ออกนำ สัมผัสใน
สัมผัสใจ ใครมาอ่าน หวานจับทรวง
ชอบกลอนเธอ ช่างถูกใจ ใช้คำเพราะ
อ่านเสนาะ เหยาะคารม ผสมห่วง
ให้ความหวัง กำลังใจ ใครทั้งปวง
ในบางช่วง บอกชัด เป็นปรัชญา
ธรรมชาติ ช่างงามล้ำ ชวนด่ำดื่ม
อ่านแล้วปลื้ม ลืมทุกข์ใจ ไขปัญหา
อยากตอบกลอน เธอกลับบ้าง บางลีลา
ด้วยเหตุว่า กลอนโดนใจ ไช่เลยเธอ!
หน้าส่วนตัว
883
