3 พฤศจิกายน 2550 21:41 น.
ดวงจันทร์
ตราตรึงถึงดวงจิตมิผิดแท้
โอ้ว่าแม่จอมซนคนขยัน
ชางแสนเก่งแก่นแก้วแม่แพรวพรรณ
มิเป็นอันอยู่นิ่งแม่ลิงโจน
ประสาแสนแต่แทนด้วยเดียงสา
ทำปลิ้นตาพูดจาท่าโลดโผน
แต่ดวงตาข้างในใสอ่อนโยน
แววทโมนไม่มีที่แสดง
อยากหยอกเย้าเจ้าอยู่แต่ดูแล้ว
คงไม่แคล้วแก้วตาต้องหน่ายแหนง
ที่เป็นอยู่ยังไม่รู้ไม่ระแวง
ยังไม่แจ้งแก่ใจใครแอบคอย
ได้แค่เพียงเป็นห่วงอยู่ห่างห่าง
ไม่มีทางอยู่ในใจดวงน้อย
ได้แค่แอบละเมอเพ้อเลื่อนลอย
แม่ตัวน้อยฉันคอยเธอจนเผลอใจ
เผลอแสดงอาการให้เธอเห็น
เผลอทำเป็นเกี้ยวพาวาจาใส
เผลอไม่ห้ามตัวเองที่เผลอไป
เผลอตั้วใจจะรักและภักดี
เผลอไม่มองตัวเองในตอนนั้น
เผลอลืมมันว่าฉันนั้นแค่พี่
เผลอที่เผลอพลั้งผิดคิดไม่ดี
เผลอที่มีใจให้ไม่ระวัง
นับจากนี้คงไม่มีที่เคยเห็น
จากนี้คงไม่เป็นเช่นเคยหวัง
จากนี้คงแค่เผลอใจไปลำพัง
จากนี้คงชิงชังไม่เปลี่ยนแปลง
คงเป็นเพราะไม่เผยใจในตอนแรก
แลเมื่อแปลกใจไปให้แสลง
ความสัมพันธ์เคยมีที่แสดง
เลยเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนไปไกลห่างกัน
1 พฤศจิกายน 2550 23:53 น.
ดวงจันทร์
เฝ้าถนอมเนื้อตัวเพื่อตัวน้อย
ที่ค่อยค่อยเติบโตจากโมหา
นับตั้งแต่ปฏิสนธิจนมา
รู้ข่าวว่ามีน้องก็พองใจ
จะก้าวย่างก็ต่างระวังยิ่ง
คอยประวิงระวังทรงไม่หลงใหล
คอยย้ำเตือนทุกกรรมกระทำไป
ว่ามีใจดวงน้อยที่คอยกาล
บ้างอาเจียนเป็นอาจิณถวิลร้อง
บ้างอยากลองเปรี้ยวดองทั้งของหวาน
บ้างเหม็นกลิ่นสารพัดจะจัดการ
บ้างก็ขานหาให้ดมสมฤทัย
บ้างเคล็ดขัดยอกย่นก็ทนสู้
เพื่ออุ้มชูให้เจ้าได้เติบใหญ่
ถึงเวลาเจ้าคลอดอย่างปลอดภัย
สมดังใจฟูมฟักและภักดี
ทนทานสู้อยู่ยากลำบากแท้
ก็เพราะแม่รักเล่าเจ้าผ่องศรี
จวบเก้าเดือนก็เหมือนเก้าขวบปี
โอ้คนดีถึงวันนี้แม่ดีใจ
ปลาบปลื้มทั่วทุกอณูรูขุมขน
เมื่อมีคนให้คอยเอาใจใส่
รักด้วยความบริสุทธิ์ที่สุดใจ
ไม่มีใครรักเราเท่าแม่เลย
หมื่นร้อยพันรักเราใครเขาว่า
มิเท่าค่าที่แม่เกลียดหรอกเพื่อนเอ๋ย
ใครรักเรามากกว่านี้ไม่มีเลย
เหมือนอย่างเคยมิเปลี่ยนแปลงให้แคลงใจ
ดุด่าว่าตีหน่อยอย่าน้อยจิต
ขอให้คิดว่าเจ้าผิดหรือไม่
หมั่นสำนึกฝึกฝนพ้นเยาว์วัย
เจ้าจะได้เติบโตเป็นคนดี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดวงจันทร์
หน้าส่วนตัว
960
