26 พฤษภาคม 2551 22:59 น.
ดาริกา
...ฉันแค่เฝ้ามองดูอยู่ห่างห่าง
มองเห็นความอ้างว้างบนทางฝัน
รับรู้ความทุกข์โถมเข้าโรมรัน
รับรู้ความหนาวสั่นหวั่นหัวใจ
...รับรู้ความเหน็บหนาวแสนหนาวเหน็บ
ประหนึ่งเจ็บปวดแทนแสนหวั่นไหว
ต้องโซเซเร่ร่อนสัญจรไป
เพื่อตามหาสิ่งใดไม่รู้เลย
...เหมือนว่ามีกำแพงขวางที่กางกั้น
เธอกับฉันยังยากหากเปิดเผย
มันกักกั้นซ่อนตนจนคุ้ยเคย
เธอมิเอ่ยบอกให้ใครเข้ามา
...ฉันมองความร้าวรานมานานแล้ว
จึงแน่แน่วตั้งต้นจะค้นหา
หลังกำแพงใยกมลทนทรมา
อยากลบคราบน้ำตาแล้วพาเธอ
...สู่ห้วงแห่งมิ่งมิตรชีวิตใหม่
แล้วมอบความสดใสให้เสมอ
ให้พานพบสิ่งประเสริฐที่เลอ
ได้พบเจอสุขได้สักวัน
หน้าส่วนตัว
1449
