...ฉันแค่เฝ้ามองดูอยู่ห่างห่าง มองเห็นความอ้างว้างบนทางฝัน รับรู้ความทุกข์โถมเข้าโรมรัน รับรู้ความหนาวสั่นหวั่นหัวใจ ...รับรู้ความเหน็บหนาวแสนหนาวเหน็บ ประหนึ่งเจ็บปวดแทนแสนหวั่นไหว ต้องโซเซเร่ร่อนสัญจรไป เพื่อตามหาสิ่งใดไม่รู้เลย ...เหมือนว่ามีกำแพงขวางที่กางกั้น เธอกับฉันยังยากหากเปิดเผย มันกักกั้นซ่อนตนจนคุ้ยเคย เธอมิเอ่ยบอกให้ใครเข้ามา ...ฉันมองความร้าวรานมานานแล้ว จึงแน่แน่วตั้งต้นจะค้นหา หลังกำแพงใยกมลทนทรมา อยากลบคราบน้ำตาแล้วพาเธอ ...สู่ห้วงแห่งมิ่งมิตรชีวิตใหม่ แล้วมอบความสดใสให้เสมอ ให้พานพบสิ่งประเสริฐที่เลอ ได้พบเจอสุขได้สักวัน
ดาริกา 26 พ.ค. 2551 22:59 น. - ID 115441 
1449
5
0
27 พฤษภาคม 2551 07:49 น. - comment id 854101
27 พฤษภาคม 2551 16:59 น. - comment id 854291
....ว๊าว ซึ้งจังค่ะ แวะมาทักทายนะคะ ว่าแต่ว่า ... กำมกร เอ๊ย กำมาการ ยังม่ายเข้ามาหรือนี่
27 พฤษภาคม 2551 22:18 น. - comment id 854460
ฉันแค่เฝ้ามองดูอยู่ห่างห่าง ไม่อาจเข้าไปข้างพลางชิดใกล้ ทั้งที่จริงแสนห่วงยอดดวงใจ แต่ยังไงก็รู้เธออยู่ดีชื่นชมในผลงานค่ะ
28 พฤษภาคม 2551 00:00 น. - comment id 854472
กลางหมู่ดาวดาษดื่นเป็นเหมื่นแสน ณ ดาวแดนดวงหนึ่ง๙งใฝ่หา เจ้าวะวิบพริบพรายในสายตา ช่วยนำพาพ้นอ้างว้างทางแสงดาว ขอบคุณครับ...ขอบคุณ
16 พฤษภาคม 2552 23:28 น. - comment id 986048
ท่ามราตรี แสงพราว วะวาววับ งามประดับ นภา เวหาหน ดาริกา น้อยน้อย ครองใจคน ฉันอีกคน..ที่รัก..มั่นภักดีเขียนกลอนได้ไพเราะค่ะ ตามอ่านทุกบทเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
