ยืนเหว่หว้าคาคานลานคนโสด เสียงคนโจษโกรธเขาเรานั้นผิด สู่คานทองร้องหาคนมาชิด ใจพี่ทิดคิดครวญหวนรำพัน เบื่อพ่อบ่นทนฟังเมื่อครั้งก่อน เมื่อคิดย้อนตอนเอ่ยเหมือนเย้ยหยัน คำเตือนติริเถียงขึ้นเสียงพลัน ไม่มีวันครองโสดเคียงโกฐตน สู่เลขสามข้ามมาห้าเดือนเศษ เข้าสู่เขตนิเวศน์คานซ่านสับสน หมองหมางเมินเดินเดี่ยวเปลี่ยวกมล นี่หรือคนบนคานล้านระทม
หน้าส่วนตัว
1370
