27 ธันวาคม 2547 23:17 น.
ดาวอังคาs
ข้าคือผู้ยิ่งใหญ่ ภาค ๑ : ในนิมิต
ร่ายรจน์จรดกรรณยิน กรีดยุพินดิ้นละลาย
ซาบซ่าสาธยาย นงทรุดกายหายเรี่ยวแรง
ฉ่ำเยิ้มตาเคลิ้มฝัน หฤหรรษ์วรรณส่องแสง
อบอุ่นกรุ่นแสดง ถ้อยแจกแจงแห่งรจนา
กระหวัดปัดปลายลิ้น ตวัดวิ่นยินวาจา
คนร่ายอยู่ไหนหนา แห่ดูหน้าพักตรากัน
กล่อมร่ายดั่งใช้มนต์ เป่าเพี้ยงพ่นปนสุขสันต์
ทะลวงดวงชีวัน เหล่ากุมภัณฑ์ผันนิพพาน
เทวีที่เบื้องบน ฟังแทบหล่นพ้นสวรรค์
เสียงใครที่ไหนกัน เสนาะสรรค์เทวาลัย
ทุกคนเหลียวมองหา ใครกันหนาส่งเสียงใส
ดาวอังคารนั่นไง กระฉ่อนไกลกาพย์กลอนโคลง
ยังจ้า ยัง ยังไม่จบ ยังมีอีก
บทสำคัญอยู่ข้างล่าง
อย่าเพิ่งหมันไส้ เหอ ๆ
ข้าคือผู้ยิ่งใหญ่ ภาค ๒ : ล่านิมิต
เป๊าะเป๊าะเคาะหัวเป๊ก เจ้านายเขกมะเหงกโป้ง
ทำงาน ! อย่าหลับโกง ตื่นตาโพลงชงกาแฟ
คิดไปใจขบขัน นอนหลับฝันปั่นกระแส
นิมิตติดดวงแด บันดาลแลแผ่จินตการ
ข้าคนกระจิริด นั่งขบคิดฤทธิ์ขับขาน
ร้อยรับขับกังวาน อีกไม่นานฉันกวีไกร
ฉันเชื่อ ว่าหลายคนก็ฝัน ฝันตอนหลับไหล
ฝันเห็นว่าตัวเองกำลังขบคิดคำร้อยกรอง
ได้เห็นความยิ่งใหญ่ของตัวเอง
สักอย่าง เหมือนฉัน
ฮ้าววววว.........
25 ธันวาคม 2547 23:19 น.
ดาวอังคาs
ฉึกฉักเงียบเสียงแล้ว เยื้องลง
รถไฟจอดมั่นคง รอไว้
ผ่านด่านก่อนเข้าดง เหรียญห้า หยอดตู้
ละลานมวลดอกไม้ ชื่นร้อยแดดแรง
โอนอ่อนดอกเหลืองพริ้ว ทิวทาง
เต็มทุ่งเคียงเหล็กราง บานแย้ม
เขียวเหลืองเจือนวลปรางค์ ยืนคั่น ฉายรูป
สวยกว่าดอกใดแซม ทุ่งหล้าทานตะวัน
25 ธันวาคม 2547 23:18 น.
ดาวอังคาs
......รางเหล็กล้อหมุน......ปู๊นปู๊นควั่นกรุ่น......แหวกอากาศแล่น
ตะลุยสัญจร......ไม้หมอนนับแสน......นำพาต่างแดน......ดูทานตะวัน
......เริ่มวัวลำพอง......คนแน่นเนืองนอง......เช้าจวบสายัณห์
ดูตั๋วรางสี่......เดินปรี่ขึ้นพลัน......ใจเจิดแวววรรณ......ลำพังสำราญ
......รถเริ่มออกตัว......ฉึกฉักเร่งรัว......ใจเต้นตามปาน
กี่ปีผ่านไป......ไม่ได้พบพาน......รถไฟมานาน......อิ่มเอมเปรมปรี
......บางซื่อจรมา......มีเท่าไหร่หนา......เพื่อนธาริณี
ปอแฟนพี่เฮี้ยง......นับเรียงยุวดี......เอ็มคนที่สี่......แจ็คคนที่ห้า
......ทักทายปราศรัย......น้ำอกน้ำใจ......ขนมยื่นให้มา
เหม่อมองช่องแกล......ตาแลใดหนา......สถานีเบื้องหน้า......คงได้เห็นนาง
......รถแล่นไคลคลา......บางเขนชาลา......ธาริณีย่าง
ก้าวเท้าฉับฉิว......เดินลิ่วตามทาง......ปรี่ขึ้นมานั่ง......เก้าอี้เคียงคลอ
24 ธันวาคม 2547 22:06 น.
ดาวอังคาs
ลนแหกตาตื่นเช้า ทำงาน
เสร็จสรรพมุ่งกลับบ้าน หน่ายล้า
จักรผันหมุนดักดาน เป็นมนุษย์ เงินเดือน
ขอหยุดพักหายบ้า นายจ้องถมึงทึง
วันหยุดทียังต้อง ทำโอ
งานหลากมากอักโข อยากไห้
ซ้ำคนยั่วโทโส น้ำขุ่น วุ่นใจ
เป็นคนทำไงได้ อดกลั้นขันตี
ลองวีคเอ็นอันใกล้ มีทาง
ปีใหม่ได้หยุดบ้าง คราวนี้
จังหวัดต่างพักค้าง ซักที่ ดีจริง
กดโทรหาเพื่อนซี้ อย่าช้ามากัน
หนึ่งสองสามสี่ห้า กี่คน
ชนหนาวขึ้นภูบน มุดถ้ำ
หลบเที่ยวทะเลโพ้น ฤาว่า น้ำตก
ปีนไต่เขาผาง้ำ ร่ำเพ้อแผนการ
ปีใหม่จะถึงแล้ว น้อง-พี่
วางแผนเที่ยวกันซี ปล่อยบ้าง
งานเคร่งคร่ำทั้งปี ของขวัญ ให้ตัว
ทิ้งขยะเท้าก้าวหย้าง เดินหน้าตะลุย
22 ธันวาคม 2547 23:17 น.
ดาวอังคาs
องก์ ๑ มรุตบ้า
ลิ่วลิ่วมรุตเลื้อย.................พินพัง
เกรี้ยวกราดตวาดดัง.........โหมโอ้
ฉีกควากพินาศคลั่ง...........หญ้าหิน ดินเจิง
ดิ้นด่าวมนุษย์หน้าโหง้.......บ่ต้านทานเรา
องก์ ๒ มรุตหายบ้า
มรุตอวดเหวยเบ่งกล้า........วอยวอย
พลันปะผงะถอย..................หนึ่งก้าว
สงบละกักขฬะร่อย..............ทีท่า อ่อนโอน
ชีวิตใกล้ชิดเจ้า...................พุ่มแก้ว พธูกลอย
(แก้ไข ๑๙-๐๓-๔๘)
องก์ ๑ มรุตบ้า
ลิ่วลิ่วมรุตเลื้อย...................ภินพัง
เกรี้ยวกราดตวาดดัง...........ซัดโอ้
ฉีกควากอวดโอหัง...............เปิงเปิด
ดิ้นด่าวมนุษย์หน้าโหง้.........บ่ต้านทานเรา ฯ
องก์ ๒ มรุตหายบ้า
มรุตอวดเหวยเบ่งกล้า..........วอยวอย
พลันปะผงะถอย....................หนึ่งก้าว
สงบละกักขฬะร่อย................ทีท่า โอนเอย
ชีวิตใกล้ชิดเจ้า.....................พุ่มแก้วพธูกลอย ฯ
หน้าส่วนตัว
1124
