30 สิงหาคม 2548 23:59 น.
ดาวอังคาs
Sun
มั่นคงแสงสาดกล้า ท้าทาย
ลุกโชติรัศมีฉาย เจิดท้า
เปรียบเป็นเทพขจรขจาย อำนาจ
สุกสว่างกลางท้องฟ้า หล่อเลี้ยงชีวิต
Mercury
โรมันเปรียบเทียบไว้ นมนาน
คือเทพการสื่อสาร คล่องแล้
อิสระลักษณาการ เยี่ยงดั่ง ปรอทนา
ไวว่องปราดเปรียวแท้ ชื่อนั้นดาวพุธ
Venus
กายภาพทาบเยี่ยงน้อง โลกา
วีนัสสวยโสภา ร่อนฟ้อน
เปรียบเป็นเทพธิดา แห่งรัก
สุกสว่างรองสูรย์ร้อน ศุกร์นั้นประกายพรึก
Earth
เพียงหนึ่งพิภพนี้ พบชี วินนา
ไม้ป่าเขียวขจี เพริศแพร้ว
สดสวยสมุทรสี ครามขาบ
วิวัฒน์มานานแล้ว ยุคนี้มนุษย์ครอง
Mars
สีเลือดดาวเคราะห์นั้น หมุนวน
เปรียบเทพรบพุ่งชน ต่อสู้
ลักษณะยามยล ดั่งชาด แดงเฮย
สัญลักษณ์แห่งเพศผู้ แกร่งกร้าวดาวอังคาร
Jupiter
เป็นดาวแห่งเทพไท้ ราชันย์
ทั้งระบบสุริยัน เทียบจ้าว
ครอบครองเหล่าดวงจันทร์ คณานับ
คือพฤหัสฯแกร่งกร้าว เด่นโพ้นอวกาศ
Saturn
วงแหวนรายรอบล้อม ดวงตน
คือเทพแห่งผลิตผล เกษตรล้ำ
สวยงามเมื่อยามยล แผกอื่น ดาวนา
มวลถ่วงเบากว่าน้ำ แม่นแท้ดาวเสาร์
Uranus
นามน่ากลัวชื่อนั้น มฤตยู
เทพแห่งสวรรค์คนชู เชิดไว้
มวลดวงเหล่าอณู คล้ายพฤ หัสฯนอ
อีกชื่อฝรั่งเรียกไซร้ ชื่อนั้นยูเรนัส
Neptune
ตัวแทนแห่งเทพเจ้า มหาสมุทร
ทุกลูกคลื่นเยี่ยมยุทธ เก่งกล้า
จับสามง่ามอาวุธ เป็นรูป ลักษณ์เฮย
ดวงสดสวยสีฟ้า เกตุนั้นเนปจูน
Pluto
ไกลห่างอาทิตย์โพ้น ยาวนาน ปีแสงเฮย
เทพแห่งเมืองบาดาล มืดเม้น
มีเพียงหนึ่งบริวาร เคียงคู่
ได้ชื่อพลูโตเร้น หลบท้ายระบบดาว
22 สิงหาคม 2548 22:35 น.
ดาวอังคาs
เฮ้อละหนอ! แปลกใจในตัวตน
ช่างสับสนเหตุใดใยวุ่นนัก
เรื่องหัวใจข้าไซร้ได้ตระหนัก
โอ้ละหนอ! ความรักยากเกินเดา
เอ้อละเหย! เฉยเมยยามได้มัน
หรือตัวฉันยังเจ็บความรักเก่า
จึงไม่หวานชื่นหวามความรักเรา
เอาละวา! หรือเพราะเหงาบรรเทาพอ
เอาละเหวย! ออกวิ่งทิ้งความรัก
พอประจักษ์ปล่อยปละละเลยหนอ
หรือว่าแท้เรานี้ชายชีกอ
โอละพ่อ! พอชื่นสมปล่อยลมลอย
ไม่เข้าใจตัวเองซักกะนิด
เป็นโรคจิตหรือเปล่าเฝ้าแต่ถอย
พอสะท้อนร้อนรนใจคนคอย
ก็เศร้าสร้อยซึมเซาไม่เข้าใจ
ต้องคุยกับตัวเองมากว่านี้
คุยให้ดีว่าตัวเราเอาไฉน
อยากมีคู่เป็นเงาหรืออย่างไร
หรืออยากใกล้ใครสักคนที่ทนคอย
15 สิงหาคม 2548 23:10 น.
ดาวอังคาs
คิดมากสับสนเวียนวนวก--------------วิตกรุ่มร้อนนอนไม่หลับ
เรื่องราวหนาตาคณานับ-------------กระสับกระส่ายไร้หนทาง
งุนงงดงแดนเขาวงกต--------------กำสรวลกำสรดน้ำตาพร่าง
ทวีฟุ้งยุ่งยากอยากปล่อยวาง-------ถอนตัวออกห่างเพื่อจางจร
ขมปากขมอกหมกความขม----------ระทดระทมก้มหน้าซ่อน
ยุ่งยากยุ่งเหยิงแสนยอกย้อน---------------มิรามิผ่อนอ่อนกำลัง
คุ้มดีคุ้มบ้าเวียนปรากฏ-------------เรื่องราวเลี้ยวลดสุดจะหยั่ง
ระเบิดลูกไฟรุมประดัง---------------------ขอตั้งวางสติสมประดี
ภพภูมิที่มั่นแห่งจิตใจ--------------------โอ้เอยอยู่ไหนกันหรือนี่
เหมือนดั่งยกแอกแบกธรณี----------------ทอดถอนชีวีที่เป็นไป
6 สิงหาคม 2548 01:03 น.
ดาวอังคาs
โอ้! เวลาทำไมจึงเดินช้า
นอนพลิกป่ายซ้ายขวาตาสว่าง
เรื่องในหัวทำไมไม่ยอมว่าง
ใยมิวางปล่อยเธอเผลอเข้ามา
ถึงเที่ยงคืนดึกดื่นฝืนก็ไม่
แสนยอกใจยามนี้เคยโทรหา
ส่งอวยพรฝันดีก่อนนิทรา
นอนกลอกส่ายสายตาดูเพดาน
ถึงตีหนึ่งนึกถึงวันผ่านไป
ก่อนเคยใกล้ชิดนางช่างหอมหวาน
ถึงวันนี้ผ่านผันอันตรธาน
ในประสาทฟุ้งซ่านยังไม่นอน
ถึงตีสอง"ก๊อง! ก๊อง! ยามตีเตือน
ลู่น้ำตาไหลเปื้อนซับสู่หมอน
อยากจะหลับหยุดปลื้มลืมบังอร
สุดสะเทือนอาวรณ์นอนคร่ำครวญ
ถึงตีสามนงรามอยู่ที่ไหน
เธอรู้ไหมอยากหมุนกาลให้หวน
แค่นตาหลับไม่ไหวใจเรรวน
แสนปั่นป่วนสะท้อนร้อนกายา
ถึงตีสี่ดูซี่ยามยังหลับ
เอนนั่งสัปหงกน่าอิจฉา
เหย! น้องหญิงทิ้งร่ายมนต์ใดมา
เฆี่ยนตีซัดใจข้าจะบ้าตาย
ถึงตีห้านกกาเริ่มหากิน
ดวงตะวันโผล่ดินเตรียมส่องฉาย
แสงแดดส่องยามเช้าเจ้าเยี่ยมกราย
ทาบทอดทอละลายในดวงแด
ช่างเป็นคืนที่แสนจะยาวนาน
กว่าจะผ่านไปได้ก็แทบแย่
โอ้! ชีวิตน่าขันล้วนผันแปร
ล้มนอนแผ่เช้ามาโทรลางาน
3 สิงหาคม 2548 01:06 น.
ดาวอังคาs
ขอขอบคุณความหวังดีที่มีให้
แม้น้อยไปเข้าใจแล้วแก้วยังเหลือ
ความใยดีที่เก็บเก่าเฝ้าจุนเจือ
คอยโอบเอื้ออดทนแม้ไม่แน่นอน
ขอขอบคุณในน้ำเสียงที่ส่งผ่าน
แม้ไม่หวานเข้าใจแล้วแก้วยากถอน
ฉันจำได้ในราตรีที่บังอร
ส่งอวยพรหลับฝันดีมิลืมลง
ขอขอบคุณไม่ลบเลือนเป็นเพื่อนเที่ยว
ใยไม่เกี่ยวก้อยเคียงกันฉันกลัวหลง
เข้าใจแล้วแก้วลำบากยากปลดปลง
ตอนไปส่งขึ้นรถนั่งยังไม่ลา
ขอขอบคุณอย่างมากมายในของขวัญ
แต่ว่าฉันคงรับไว้ไม่ได้หนา
คงจะเก็บห่างเอาไว้ไกลลูกตา
เข้าใจแล้วแก้วกานดาไม่มีใจ
ขอขอบคุณไม่พ้อฉันว่างี่เง่า
ที่นั่งเศร้าเมื่อรู้ความเธอขานไข
เข้าใจแล้วเรื่องแก้วนั้นฉันห่วงใย
อดทนไว้ฉันจะย้ำจำให้มั่น
ขอขอบคุณที่มาบอกกันแต่เนิ่น
หากมันเกินเวลารู้กูแค่ฝัน
เข้าใจแล้วแก้วลาร้างนะช่างมัน
ตอนนี้กลับตัวไหวทันยังสบาย
จะริรักหากรู้ว่าไม่จีรัง
ฉันจะปลีกตัวไม่ฝังฝันสลาย
เข้าใจแล้วแก้วเวิ้งว้างจืดจางคลาย
ขอหันเหสู่จุดหมายในลำพัง
ฉันไม่อยากให้ความหวังฝังหัวใจ
หากวันหนึ่งมีหญิงใดให้อิงหลัง
ต้องขอโทษที่ไม่อยู่เป็นพลัง
เพราะจิตใจฉันวางตั้งกับนางเดียว
หน้าส่วนตัว
1446
