14 กุมภาพันธ์ 2548 19:59 น.
ดาหลา & ปะการัง
เขาว่ากัน วันนี้ วันเสียสาว
ใจแม่ร้าว ระทม ขมตรมใน
เขาชวนไป ลุกยา เชื่อแม่ไหม
อยากออกไป คบชายไหน ให้หมองศรี
แม่รักลูก กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงเจ้ามา
อุตสาหา ให้ได้ กินอยู่ดี
ขอจงเชื่อ ฟังแม่ รักแท้มี
ที่คนดี พ่อแม่ ไม่แปรผัน
วาเลนไทน์ ว่าไว้ วันเสียสาว
โปรดอย่าเอา เยี่ยงอย่าง ฝรั่งเขา
ไม่ใช่ขนบ ประเพณี ของของเรา
โปรดได้เข้า ใจใหม่ มันไม่ดี
ขอให้รัก นวลเนื้อ เพื่อวันแต่ง
และเข้มแข็ง อดทน ยั่วเย้าครอง
ชายใดมี อารมณ์ ขอสมปอง
จงอย่าคิด ลิ้มลอง ต้องเสียใจ
หากมีรัก ในใจ กับชายหนึ่ง
ขอจงพึง ระลึก ตราตรึงไว้
ขอให้เข้า ตามตรอก ออกตามไท้
บ้านเมืองไทย นิยม ชมชอบเอย......
13 กุมภาพันธ์ 2548 22:36 น.
ดาหลา & ปะการัง
วาเลนไทน์....... ต่างชาติถือ ..........วันความรัก
วันที่มัก ............มอบให้ ..............รักสดใส
มอบกันด้วย......ดอกรัก ...............จากหัวใจ
ที่คนไทย .........นำมา ..................ร่วมใช้ด้วย
วาเลนไทน์ .......เมืองไทย ...........เห้อกันหนอ
รีบไปขอ ...........จับจอง................ ดอกไม้สวย
วัดค่ากัน ...........ความรัก ............ที่ความรวย
คำสลวย........... สวยนั้น ...............สรรหาให้
วาเลนไทน์ ........ทำไม ..............แค่สิบสี่
เป็นวันที่ ...........มอบรัก .............จากจิตใจ
ความรักมี ..........มอบกัน ...........ทุกวันไป
ขอแค่ให้ ...........สม่ำเสมอ ..........ไม่เลอะเลือน
วาเลนไทน์ ........ที่รักจ๋า .............อยากบอกให้
บอกออกไป ........ห่วงหา .............เสมอเหมือน
ดางคอยเดือน .....คอยตะวัน ........ไม่ร้างเลือน
ตอกย้ำเตือน .......รักเสมอ ...........มิรู้คลาย
ทั้งสามร้อย ..........หกสิบห้า ...........มามอบให้
ร้อยดวงใจ ...........มอบพี่ ..............ที่มั่นหมาย
ทุกทิวา .................ราตรี ...............ไม่กลับกลาย
ขอเคียงกาย .........เคียงใจ............ ตลอดไป
12 กุมภาพันธ์ 2548 15:34 น.
ดาหลา & ปะการัง
เขียนกลอนอ้อน น้ำคำ มาขอโทษ
ขออย่าโกรธ อย่าเมิน อย่าละเลย
อยากได้ยิน คำอภัย อย่าทำเฉย
ขอโทษเคย หึงหวง เพราะหวงคุณ
ให้อภัยเถิด ขอร้องจากหัวใจ
ที่ทำไป ใช่ไม่รัก เสียเมื่อไหร่
ก็เพราะรัก มากไป ใจหวั่นไหว
เกรงว่าใคร มาอิงแอบ แทนทุกยาม
อยากขอบคุณ คนดี ที่รักฉัน
ที่ทุกวัน คอยห่วง คอยทวงถาม
อยากขอบคุณ ที่เฝ้า แนทุกยาม
คอยติดตาม ถามข่าว เฝ้าห่วงใย
คุณรู้ไหม วันนี้ ใจเป็นสุข
ไม่เป็นทุกข์ ห่วงห่วง หึงหวงไม่
จงรู้ไว้ รักนั้น ต้องทำใจ
ไม่สร้างให้ ร้าวฉาน การกระทำ
ทำจิตใจ ให้สงบ ไม่รบรัก
คนที่ภักดิ์ รักมั่น จงจดจำ
หากรักมั่น อย่าคิดมาก เกินน้ำคำ
โปรดตอกย้ำ ให้รัก และเข้าใจ
ขอโทษนะ เธอที่ ทำเมินเฉย
ที่เกินเลย ด้วยจิต ที่ริษยา
ด้วยรักมาก รักเธอ ล้นอุรา
ย้อนกลับมา ขอให้ รักดังเคย
11 กุมภาพันธ์ 2548 22:40 น.
ดาหลา & ปะการัง
ยามนี้ไกล ไกลห่าง อ้างว้างนัก
สุดที่รัก เคยอิงแอบ เคยแนบนอน
ยามนี้ฉัน อ้างว้าง สุดร้าวรอน
ไม่ทอดถอน รักที่ให้ ตลอดกาล
ขอเพียงรัก และรักกัน อยู่อย่างนี้
ขอคนดี คิดถึงกัน นั่นนานนาน
ขอเพียงเธอ เจือให้ เหมือนวันวาน
ขอเพียงสาน ต่อรอวัน สุขสมใจ
@@@ *___* @@@
เธอจะรู้ไหม ปวดใจกับ น้ำใจเขา
หยิบยกเอา มากำนัล หมั่นมาให้
เธอรู้ไหม ร้อนหนาว ร้าวหัวใจ
เห็นทีไร น้ำตา ไม่ขาดสาย
ยามเราห่าง กันกลัว เธอหวั่นไหว
กลัวว่าไหล หลงเพ้อ กลัวกลับกลาย
กลัวเพราะเขา เฝ้ามาหา กลัวใจหาย
แตกสลาย กลัวกลัว เธอหายไป
@@@ ^ Q ^ @@@@
หยาดน้ำตา รินรด เหมือนน้ำกรด
ที่ต้องซด ซึมซีบ ให้จางหาย
เหมือนยาพิษ รัดร่าง ให้วางวาย
ดุจร่างกาย ที่ไร้ ซึ้งวิญญาณ
10 กุมภาพันธ์ 2548 21:26 น.
ดาหลา & ปะการัง
ไม่รู้เวลา ผ่านไป เท่าใดแล้ว
ที่ต้องแกร่ว รอเธอ ที่ตรงนี้
ไม่รู้ว่า หลอกกัน นะคนดี
รู้ไหมที่ เธอทำ แทบวางวาย
ไม่รักหรือ จึงทำ หมางเมินพี่
น้องคนดี ทำเป็น ไม่รู้จัก
ทำไม่เห็น เหมือนว่า เคยรักกัน
หรือเธอมั่น กับใคร แล้วกลับกลาย
เดินออกจาก ที่ตรงนั้น ฉันห่อเหี่ยว
ใจปีนเกลียว หวั่นไหว หมดความหมาย
เคยหวานล้ำ กลับกลาย แล้วแหนงหน่าย
ต้องแพ้พ่าย รักขม ตรม อุรา..........
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
754
