28 กันยายน 2547 17:22 น.
ดาหลา & ปะการัง
" พี่ โอ ชงนม ให้ลูกหน่อยค่ะ " เสียงเจื้อยแจ้วของหมูแก้ว ดังลอดประตูห้องมา
ตลอดเวลา ปี กว่าๆ ที่ ผม นายโอ ได้ มีครอบครัว กับสาวสวยแสนห้าว คนนี้
คงไม่มีใคร อิจฉา เลย เพราะ หนุ่ม หล่อ ( เข้าข้างตัวเอง ) กับสาวสวย ดูช่าง เหมาะสมกัน อะไรจะปานนั้น....
เดินไป .......ชงนม นับไป หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก จนได้ตามที่เจ้า หนอน กินได้ของผม ชอบแล้วเดินมา หยอกแม่นิดลุกหน่อย แล้วก็เดินกลับมาที่ห้องทำงาน
ตั้ง แต่ แต่งงานชีวิตของผม รู้สึกว่า สมบรูณ์ และดีไปเสีย ทุกอย่างเลย
ผมก็ยังทำงาน เป็น วิศวกร อยู่ เหมือนเดิม ...ออกไป ตรวจงานบ้างติดต่อ งานบ้าง
บางวัน.ผมเหนื่อย มากๆๆนั่ง พับกับโต๊ะ ทำงาน..........นานเหมือนกัน
ที่ลูกน้องเดินมา พร้อมด้วย กาแฟ 1 ถ้วยใหญ่ ....
และบอกว่า " พี่โอ เหนื่อยมาก พัก ก่อน หาเพื่อนคุย ในเน็ต ก่อน เผื่อหายเหนื่ย "
ผมไม่ค่อยสนใจนัก เพราะ ไม่มีเวลา มากสำหรับการเล่น เรื่องไร้สาระเหล่านั้น
จึงตะโกนบอกลูกน้อง ไปว่า " สมัครไว้แระกัน "" ว่างจะเล่น "
วันเวลา ผ่านไป
ผมล้า ต่อ การทำงาน และ ปัญหา เรื่องงานเข้ามารุม ผมมากขึ้น
ผมเริ่มกลับบ้าน ค่ำ และสายขึ้นเพราะ งานรุมมาก ....
ล้า จน ลุกน้องบอกว่า พี่ พักบ้าง แล้วเดินมาเปิดคอมไป ที่เวบไหน ผมไม่สนใจ
ให้ แล้ว login ให้เรียบร้อย
ผมนั่งอยู่ นานเหมือนกัน
มาตกใจกับเสียง โอ๊ะโอ.....จึงเงยหน้า เห็น รุป จดหมายสีเหลืองๆกระพริบที่หน้าจอ
ด้วยความอยากรู้ เลยคลิก ไป
มีข้อความว่า " เหงาค่ะ คุยด้วยได้ไหมคะ "
ลงชื่อมา หน่อย .....
ขอความช่วยเหลือ แบบนี้ เลยลองคุยด้วย
หลังจากนั้น เวลา ผ่านไป นาน ผมกับหน่อย กลายเป็นเพื่อนทางเน็ตที่ คุยกัน เข้าใจ มากหน่อย มักจะบ่นให้ ผมฟังว่า แฟนเค้าไม่ค่อยสนใจ มัวแต่ ทำงาน
อะไรก็ดี เสียแต่ ว่าทำงานมากไป ....เค้ารักเธอมาก เธอก็รักเค้ามาก
เธอจะเล่าปัญหา นี้ทุกครั้งที่ได้คุยกัน
แต่เราไม่เคยขอเบอร์โทรหรือนัดเจอกันแม้แต่ครั้งเดียว
ด้วยเหตุผล คือ เราไม่อยาก เป็น ส่วนเกินของชีวิตใคร
เป็นเพื่อนที่คุยได้ แลกความคิดได้ เพียงพอแล้ว......
นี่หล่ะ เพื่อนทางเน็ตที่ผมได้ สัมผัส........
และแล้ว ไม่รู้ อะไร ดลใจผม ให้คิดถึง หน่อย อย่างไม่มีปี่ มีขลุ่ย
จึงขอนัดทานมื้อเที่ยงกับเธอ.....
ซึ่งเธอไม่อิดออด แล้วตกลงกันที่ร้าน MK ที่ลาดพร้าว......
เอา ซิ Mk อีกแล้วเหรอ ..... .ทำไมต้องที่นั่นะนะ
แต่ความรู้สึก ที่อยากเจอก็ตอบตกลงไป
ผมจึงบอกกับ หมูแก้วว่า วันเสาร์ พี่มีนัดกับลูกค้า หมูแก้วจะไปบ้านคุณยายไหมพี่ไป ส่ง
หมูแก้วบอกว่า อยากไป เหมือนกัน
คุณรู้ไหม คืนนั้น ผมนอนไม่หลับเลย คิดถึง หน่อย หน้าตาจะเป็นอย่างไร
ไม่รู้ว่ามันตื่นเต้นหรือว่า ไง บอกไม่ถูกคับ
....มันคือ อะไรกันนี่ !!!!!!........ผมเกิดความรู้สึกนี้ได้อย่างไรกันนี่
ผมกำลังจะนอกใจหมูแก้วหรือ ????
เช้าวันเสาร์ ผมส่งหมูแก้ว แล้ว ขับรถเรื่อยๆๆ ไป ตามที่นัดเอาไว้......
ไปถึง ผม ก็พบ ผู้หญิงคนหนึ่ง
ผมยาวๆๆ นี้คุ้นตานัก นั่งตรงๆๆแบบนี้คุ้นเหลือ หลาย
ใจผมเต้น ตึกตั๊ก ๆ ๆ โครมคราม .......
เอ่ยไป ก่อนว่า " สวัสดีครับ "
เธอไม่หันมา แล้ว เธอตอบว่า สวัสดีค่ะ
ผม ตกใจ หัวใจ แทบจะหล่น ลงไป กองที่ เท้า..
ไหง คุณ หน่อย กลายเป็น เป็น เป็น..!!!!!!!
หมูแก้ว .
ผม พูดไม่ออก เลยคับ
หมูแก้วขอโทษที่ต้องใช้ สื่อตรงนี้ มาเพื่อ ระบายความในใจ ที่น้อยใจผม อยู่
แทนที่จะคุยด้วยตัวเอง
เธอบอกว่าเธอเกรงใจ.
ผมตื้นตันใจและละอายแก่ใจมาก
จึงบอกกับหมูแก้วว่า ต่อไป ขอ เริ่มต้นใหม่ กับวันเวลาข้างหน้า
เพราะอดีตไม่สามารถแก้ไข อะไรได้อีก มันเป็นเพียง สิ่งที่เป็นข้อเตือนใจเท่านั้นเอง
สิ่งที่หมูแก้ว ทำครั้งนี้ ผมไม่โกรธเธอเลย มันทำให้ ผมรู้ว่า ผมไม่ได้อยู่โดดเดี่ยวและเดี่ยวดายเหมือนแต่ ก่อนอีกแล้ว
ชีวิตผม มีหมูแก้วแล้วยัยหนุหนอน อีก
ต่อไป ผมจะเป็นพ่อและสามีที่ดี
นับแต่นั้น มา ผมเลิก เล่นเน็ต กลับบ้านตรงเวลา
มีเวลาให้หมุแก้วมากกว่าเดิม......สัญญาคับสัญญา
9 กันยายน 2547 11:30 น.
ดาหลา & ปะการัง
นาน แล้ว เกือบ 15 ปี ฉันไม่เคยรู้เลยว่า ความรู้สึก ที่ฉัน บอกกับตัวเองว่า
แม่ไม่รักฉัน แม่ไม่รักฉัน.........มันเป็นคำถามค้างคาในใจเสมอ มา
จวนจน วันที่ฉันมีครองครัว และวินาที่ หผลการตรวจของฉัน ออกมาและ หมอ บอกว่า
" คุณกำลังจะมีลูก " " หมอดีใจด้วย "
จำด้ แม่นยำมาก นับแต่นั้น ฉัน เฝ้าฟูมพัก หล่อ หลอม เลือด ในกาย ฉัน
ด้วยอาหารชั้นเลิศ ด้วย ทุกอย่างที่สามารถจะถ่ายทอด ให้ลุกได้
เวลา ผ่านไป 2 เดือน 3 เดือนแรก มีมีอะไร ตื่นเต็ม หวือหว๋า ในการตั้งท้อง
แต่ เมื่อวันหนึ่ง ฉันรู้สึก เหมือน กล้ามเนื้อ ที่ท้องฉัน กระตุก เบาๆๆ 5-6 ครั้ง
ฉันตกใจ ความรุ้สึก เกรงกลัว ที่จะสูญเสียลูก ประเดประดังเข้ามา
ฉันรีบไปหาหมอทันที่ ด้วยความกังวล !!!
เมื่อหมอ ตรวจแล้ว โดยการ ใช้เครื่องตรวจอุลตร้าซาวด์ เพื่อดูว่าเด็ก ดิ้นหรือเปล่า หัวใจ เต็นอยู่ไหม ในนาทีนั้น ฉันได้ยินเสียงเหมือน คนตีกลองรั่วๆๆ เร็ว แต่เป็นจังหวะ
มันเป็นเสียง ที่ไพเราะมาก .....มันคือ เสียง หัวใจ ลูกเต้น .
.....ฉันยิ้มทั้งน้ำตา เมื่อ หมอบอกว่า สักครู อาการที่เป็น อาจะเป็นเพราะเ ด้ก เริ่มดิ้นแล้วและ สามารถ ส่งความรู้สึก ผ่านผนังหน้าท้องได้แล้ว แสดงว่าเด็กแข้งแรงมาก ..........
รู้ไหม หน้าฉัน คงเหมือนกระด้ง ออกมาจากห้องตรวจเทียวยิ้มน้อยยิ้ม ใหญ่ ....
ฉัน เฝ้านับ วันนับคืน รอคอยที่จะได้เห็นหน้าลุก ของฉันอย่างใจ จดจ่อ ......
เวลา ผ่านไป 8 เดือนเต็ม ฉันมีเจ้าตัวน้อย อยู่ กับฉัน ตลอดเวลา ที่ผ่านมา ฉันจะเล่านิทาน และเปิด เพลง ร้องเพลง ให้ลุกฟัง เสมอๆๆ
หวังให้ลุกเป็นเด็ก ร่าเริง แจ่มใส แข็งแรง
ฉัน.....เฝ้ารอ สาวน้อยของฉัน นานเหลือ เกิน 9 เดือน เชียวหรือ
ฉัน.....มีความรู้สึกว่า ความผูกพันที่ฉันมี ให้เค้า ยาก ที่จะตัดออกจากกันได้
รักและ ถนอม ยิ่งกว่าจงอาหวงไข่ มิปาน
วันที่ฉันรอคอย ได้ มาถึง ......7 กุมภา
ตื่นแต่เช้า เห็น เลือดออกมากมาย ตกใจไหม
ตกใจแต่ก็ตั้งสติ เพราะ หมอบอกว่า ก่อนคลอด จะมีเลือดออกได้
ให้ เตรียมตัวมาคลอดได้
ฉันอาบน้ำ สระผม แต่งตัว ใส่ชุดฟรอม์ สำหรับทำงาน ไป ตามปกติ เดินทำงาน ในขณะที่ทำงานก็รูสึก หน่วงๆๆ หนักๆๆท้อง เหมือนถุก แรงดึงดูด ไง ไม่รุ้
หน่วงๆๆ หนักๆๆ ท้อง นาน จน รู้สึก เมือ่ยขา และบอกพี่ที่ทไงนว่าเลือด ออก ค่ะพี่
ทุกคนตกใจ ซัก กัน และได้รับพร อันใหญ่หลวง ว่า " ทำไมเพิ่งบอกเดี๋ยวนี้ " " เดี๋ยวก็คลอด กลาง ห้องทำงานหรอก
ว่าแล้ว ก้ต้องพบหมอ
ฉันเริ่ม มีอาการ ปวด บิด ร้าวๆๆ ไป ทั่วหลัง ไหล่ เอว บั้นเอว เหมือนจะขาด เสีย ให้ได้
บากจะบรรยาย ว่าเจ๊บ หรือปวด จะคล้ายตอนท้องเสีย ก็ไม่ใช่
จะว่าปวดท้องผูก ก้ไม่เชิง มันเร้าว ๆๆ บิด ๆ ๆ
ไงไม่รุ้ ...........
ฉันไป ถึงห้องคลอด ด้วย อาการ ตื่นเต็น เพระ มดลุกขยายมาก และ ปากมดลุก ขยายเปิด แล้ว 4 เซ้นติเมตร คือ พร้อมที่เจ้าตัวน้อยจะออกมาชมโลก แล้ว
นอนรอ ตั้งแต่ 11 โมง ก็ไม่คลอด
บ่ายกว่าๆๆ คุณหมอ เจาะ ถงน้ำคร่ำ แล้ว สักครู่ ใหญ่ๆๆ
ความรู้สึก เหมือนร่างกายจะฉีกได้เจ๊บนร้าวไป ทั้งร่าง ก็ว่าได้
ฉันได้ยินหมอบอกว่า ขอ ยาก แก้ปวด 1 เข็ม
ไม่รุ้หรอกเค้าปักเข็มไปเมือ่ไหร มันเจ็บ จนไม่รุ้ว่า อะไรอีกแล้ว
ราวกับ เนือ้ที่แตกละเอีด
เวลา 16.05 นาฬิกา
หมอแม่ทูนหัวของฉัน บอกข้างๆๆหูว่า ออมแรงอีกทีแล้ว เบ่งสุดแรง เลยนะ
เห็นหัวเจ้าหมูน้อยแล้ว นะ นิ่มนะ
เอ้า แบ่ง อืบมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
นาน 2-3 ครั้ง พร้อม กับได้ยิ้นเสียง หมอบอกว่า หมูอ้วนออกมาแล้ว
หน้าเหมือนซาละเปา เที่ยว ....ยัยนิ่มเอ๋ย.........
เวลานั้น บอกได้ ว่า หมดแรง แขนขาที่เจ๊บปวด นั้นหายปลิดทิ้ง เมือ่ได้เห็นหนา เจาลุกน้อย ที่ เฝ้ารอ มานาน 9 เดือน...........
และ ก้เป็น เจ้า ขาหมูของฉันจวนเท่าทุกวันนี้ ............เอยยยยยยยยยย
และ ฉันได้รับรู้ แล้ว ไม่ มีวัน ที่แม่จะ ไม่รักลุกของตัว ..........ไม่มีวันเด็ดขาด
เวลนา ฉันรักแม่ฉัน และ ฉันก็รักลูก ฉัน เต็มหัวใจ ...........
7 กันยายน 2547 19:01 น.
ดาหลา & ปะการัง
" ฮัลโหล ๆ ขอเรียนสายคุณ..เพลงพิณ..คับ "
" คุณเพลง ไม่อยู่ มีไรไหม ฝากไว้ได้ "
ได้ยินเสียง แล้วผมถึงกับอ้าปากค้า เลยเทียว
ผู้หญิงไรเสียงหวานนนนแต่ ห้วนชิป
ชักอยากเห็นหน้าแล้วดิ
ไม่นานนักคุณเพลงก้โทรกลับมา คุยเรื่องธุระที่เรา ทำงานด้วยกัน
ผมก้ อด ทนต่อไปไม่ไหว ก้เลยถามว่ากลางวัน ใครรับโทรหรือ ?
คุณเพลง หัวเราะก๊าก แล้วบอกผมว่า เอาอีกแล้ว ยัยหมูแก้ว
น้องจอมแก่นของคุณเพลง นั่นเอง
คุณเพลง บอกว่ายัยหมุแก้ว ออกจะห้าวๆๆ แต่ ทำนเก่ง คุยเก่ง
เรียน ปีสุดท้าย สวยนะ แต่ไม่มีแฟน ไม่รู้ว่าเพราะ อะไร
อยากหาคนปราบพยศ....
ความคิดอันชาญชลาดของผมก้แล่นฉิว เลย
อ้า อยาก ปราบพยศ ซะแล้ว
ดูท่าทางคุณเพลง จะรู้ทัน จึงรีบบอกว่า " ไม่ง่าย นักนะคะ "
นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผม จะมีธุระหรือไม่ก็จะโทร ไปก่อกวนยัยหมุแก้ว ปาจำ
จนรู้สึกว่าสนิทสนมกันแต่ไม่เคยเจอกัน
จนคุณเธอ ยั๊ว ผมเข้าให้ ท้า ดวลกะผม
โห สาวท้าดวลดริ๊ง
อะฮ้า ผมชายชาติ อาชา มีรึจะยอมแพ้
ยอมรับนัด.........นัดแรก เจอกันที่เอ็มเค ซะด้วย
จอมก่อกวน ทาดวลกินสุกี้............
ผม อยากตาย ป๋มไม่ชอบกินผักดูท่าแล้ว ผมต้องพ่ายแพ้
อย่างแน่นอน
แตเรารึจะยอมแพ้..........ตายเป็นตาย
เมื่อถึงเวลานัด ผมก้ไปนั่งรอ จนกระทังมีสาวนางหนึ่งมาถึง
แนะนำตัวว่า ชื่อ หมูแก้ว มาตามที่ท้าดวลเอาไว้
ผมถึงกะตาค้าง..........สวยมากๆๆๆแต่ ท่าทาง ยียวนใช้ได้เลย
จึงนั่งคุยกัน
เธอถาม ผมว่า อยากตายเหรอ มารับท้ากินผัก คุณไม่กินผัก
ผมละถึงกะอายม้วนต้วนเลย เพราะเธอ สาธยาย สรรพคุณ ของผมชนิดที่
ผมกลืนอาหารไม่ลงเลยครับ
แสดงว่าข้อมูลเพียบ
แต่ด้วยความเป็นลุกผู้ชาย กล้ารับนัด ดวลกันแล้ว ถึงตายก็ยอม
และผมก้นั่งกินสุกี้ ได้ ไม่ถึง ยี่สิบนาที ผมก้อออกอาการ
ขอตัวเดินไป อาเจียรในห้องน้ำ นานเท่าไหรไม่รุ้
แต่ มารู้ตัวอีกคร้ง ผม นอนที่โรงพยาบาล
โดยมียัยหมูแก้วนั่งข้างๆๆเตียง.........
แต่ผมไม่มีแรงแม้แต่จะคุยได้แต่ นอนหลับตา อย่างเดียว
หลังจากวันนั้น ผมและยัยหมุแก้ว ก็เป็นเงากัน
สาวหน้าหวาน คนนี้ มาเดินเคยงข้างผมตลอด
และที่ผมประทับใจเอก็คือ เธอ สอนให้ผมกิน ผักเป็นทีละอย่างๆๆ
จนกระทั้งเดี๋ยวนี้เรา ไปกินสุกี้ด้วยกันบ่อย
และทุกครั้งเมื่อไป จะต้องมีอาการหัวเราะ กันไม่หยุดเลย
และมีเวลาคุยกันก็จะถามว่าไม่กินผัก ทำไมยอมกินท้าดวล
ผมก็จะถามว่ารู้ว่าผม มีความรู้สึกที่ไม่ดีต่อ การกินผัก ในวัยเด้ก และผมจะมีอาการอาเจียร ทุกคร้งเมื่อกินผัก..........ทำไมท้าล่ะ
คุณรู้ไหม ยัยหมูแก้วบอกว่าไง บอกว่า " ก็อยากแกล้งคนขี้เก็ก "
หลังจากนั้น ผมก้อเรียนรู้นิสัย กัน โดยตลอกจนถึง วันที่ ยัยหมุแก้วเรียนจบ
และมาเป็นเลขา ให้ ผม .........ด้วยเหตุผลว่า
เดี่ยวมีสาวมาวอแว
ทำให้ผมรุ้สึกว่า สาวห้าวก้อหึงเป็น
คุณรู้ไหม ว่า......วันนี้ ผม มีความสุขมากๆๆๆ
ที่อีก ไม่กี่วันจะถึงวันแต่งงานของผมแล้ว..........
แล้วคุณจะไม่อวยพรให้ผมกับยัยหมุแก้ว หรือครับ
หน้าส่วนตัว
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
1372
