12 กันยายน 2548 18:23 น.
ดาหลา & ปะการัง
เมื่อทบทวน เรื่องผ่านมา น้ำตาริน
เมื่อสูญสิ้น แล้วทุกอย่าง ที่เคยให้
ความรู้สึก ทั้งหมดล้วน ออกจากใจ
จริงจริงใจ แต่ไม่ใช่ จะขอไป
ออกจากทาง ที่เคยเดิน เป็นเพื่อนฉัน
ที่ทุกวัน เคยมีฉัน อย่างนั้นไหม
หากวันนี้ สิ้นเยื้อใย ไม่เป็นไร
ขอแค่ใจ ของฉันนั้น ขอกลับคืน
จากที่รัก จะคงเหลือ แค่เคยรัก
คงต้องหัก ห้ามใจไว้ แม้นไม่ชื่น
จากวันคืน ที่มีกัน แสนระรื่น
หักใจรื้อ และวางลง ตรงทางแยก
แม้วันนี้ ยังทำใจ ยากลืมได้
เจ็บในใจ เนินนาน เพราะครั้งแรก
ซ่อมสักหน่อย แค่ประทัง ใจที่แตก
คงไม่แยก แหลกจนตาย มลายไป
ในวันนี้ ทบทวนแล้ว คงต้องจาก
แม้รักมาก อย่างไร เกินรั้งไว้
คงเป็นกรรม เกี่ยวข้อง ต้องชดใช้
ว่าว่าไหม ถ้าจะขอ โหสิกรรม..........
โดย: ดาหลา & ปะการัง
10 กันยายน 2548 09:47 น.
ดาหลา & ปะการัง
ใจยังเจ็บ เกินเยียวยา รักษาได้
ทนไม่ไหว ใจมันร้าว แหลกสลาย
ใจมันเจ็บ ปรับอย่างไร มันไม่คลาย
หวังให้กลาย เป็นใจสุข อย่างใครใคร
แต่ตอนนี้ ใจมันช้ำ ระกำหนัก
ด้วยพิษรัก แรงร้อน ซ่อนไม่ไหว
คงไม่นาน คงไม่นาน คงทำได้
แต่เมื่อไร กันหนอ ขอเวลา
เวลานั้น ที่เค้าบอก จะช่วยให้
เจ็บนั้นไป จากใจฉัน ละร่ำลา
อีกเมื่อไร ถึงจะใช่ นะพี่ยา
ขอนำพา วานบอกน้อง อยากร้องให้
ไม่หยุดไหล น้ำตาน้อง นองใบหน้า
ช้ำอุรา พี่ไม่รู้ เจ็บแค่ไหน
บอกทำใจ ทำใจให้ เดียวจรไกล
แล้วเมื่อไร เมื่อไหรกัน วันเวลา
9 กันยายน 2548 07:57 น.
ดาหลา & ปะการัง
สิ้นเยื้อใย ไม่รักกัน แล้วใช่ไหม
แล้วหัวใจ ที่เคยให้ อยู่ที่ไหน
เคยบอกรัก คิดถึงกัน ทุกวันไป
รักแค่ไหน คิดถึงกัน พร่ำรำพรรณ
วันเวลา ที่พบกัน มันไร้ค่า
ไร้ราคา เกินจะเก็บ ใจของฉัน
รักกันนาน หลายเพลา คำจำนรรค์
วันนี้หัก หัวใจฉัน แตกทั้งใจ
ปันหัวใจ ให้ใครหรือ วานช่วยบอก
แล้วจะออก จากหัวใจ ของฉันไหม
รักของฉัน มาจืดจาง เพราะห่างไกล
หรือเพราะใคร คนนั้นเขา ดีกว่ากัน
ฉัยคงแย่ ที่ก้าวก่าย ในบางส่วน
ทั้งที่ล้วน รู้กันดี คณให้ฉัน
เดินเล่นนอน เล่นทุกครา คิดถึงกัน
แล้วตัวฉัน ทำผิดหรือ บอกฉันที
คิคิ เขียนให้เจ็บ ซะ อยากเจ็บ ง่ะ
4 กันยายน 2548 09:04 น.
ดาหลา & ปะการัง
ใจนะใจ รักเขานัก รักทำไม
หาเยื้อใย มีไม่ ในวันนี้
รักรักรัก ดิดถึงเขา ช้ำชีวี
ทุกนาที มีแต่เขา เศร้าหัวใจ
รักรักรัก ผิดด้วยหรือ รักคนนี้
รักคนที่ คนนั้นรู้ อยู่ห่างไกล
คิดและคิด คิดถึงเขา เจ็บปวดไหม
เจ็บปวดใจ เขาเมินกัน ฉันเศร้าสร้อย
ทั้งที่รู้ รักเขาแล้ว จะต้องเจ็บ
มันหยิกเหน็บ ให้เจ็บลึก มำให้หงอย
เห้อเห้อเรา ทำอย่างไร รักมันคล้อย
มันล่องลอย ไปตามลม จมดิ่งใจ
นานๆ เขียน ไม่ดีเท่าไหร เหมือนไม่ได้ฝึกปรือ .........
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
1217
