21 กุมภาพันธ์ 2547 11:14 น.
				
												
				
								ต่อง (ต้อง) ksg
		
					
				
  **..  ต่างผู้คน  ต่างใฝ่  ตะกายฝัน
      คิดถึงวัน  ข้างหน้า  ว่าสวยใส
      จึงปรับแต่ง  แปลงตน  ระคนไป
      เป็นภาพใหม่  คนใหม่  ในคืนวัน
  **..  แต่ความจริง  สิ่งนี้  หามีไม่
       แท้คือควัน  แห่งไฟ  ในโลกฝัน
       มีหรือความ  ห่วงใย  ไมตรีกัน
       ไหนล่ะ !  ภาพนั้น  อันงดงาม
  **..  ผจญการ  แก่งแย่ง  แห่งมนุษย์
       ที่ยื้อยุด  ฉุดลง  สู่พงหนาม
       เหยียบและย่ำ  ศักดิ์ศรี  ด้วยเลวทราม
       เป็นเรื่องตาม  เส้นทาง  แห่งชีวิต
  **..  ไม่มีใคร  โทษว่าผิด  ถ้าคิดฝัน
        แต่สิ่งที่  พบนั้น  มันแปลกผิด
        ภาพที่วาด  หวังไว้  ในนิมิต
        มิตรงจิต  คิดดัง  เคยหวังไว้
  **..  ต่างผู้คน  ต่างใฝ่  ตะกายฝัน
        ใช่ทุกวัน  ข้างหน้า  จะสวยใส
         แต่ใช่ว่า  จะสิ้นฝัน  ทุกวันไป
         วันที่ฟ้า  สว่างไสว  นั้นย่อมมี  ...
      ด้วยความหวังดี
  ก.นพดล  รักษ์กระแส
  ก.ประแสร์  ศิษยาพร				
			 
			
				6 กุมภาพันธ์ 2547 16:02 น.
				
												
				
								ต่อง (ต้อง) ksg
		
					
				
  **..  หวานน้ำใจ  ใครกัน  เมื่อวันก่อน
         เรียงเสียงกลอน  บทนั้น  ฉันจำได้
         แทนด้วยซึ้ง  ตรึงตรา  มาจากใจ
         ฝากฉันไว้  ขับกล่อม  ก่อนนิทรา  ....
  **..  ห่างมานาน  แสนนาน  และนานมาก
         ที่ฉันพราก  เธอไป  ไกลสุดหล้า
         มาครั้งนี้  หวังย้ำ  คำสัญญา
         ฝากบอกว่า  คิดถึง  ซึ้งใจจริง...
   ปล.  ขอโทษนะครับ  ที่ไม่ค่อยได้มีเวลาแวะเวียนมาเขียนบทกลอน
  ขอให้ทุกคนโชคดีครับ  จำกันได้เปล่า...
   ด้วยความหวังดี
  ก.ประแสร์  ศิษยาพร
  ก.นพดล  รักษ์กระแส..
				
			 
			
				3 ธันวาคม 2546 08:24 น.
				
												
				
								ต่อง (ต้อง) ksg
		
					
				
  **..  เวลาผ่าน  นานมาก  จากวันนั้น
         กาลเปลี่ยนผัน  คนเปลี่ยนไป  ไม่เหมือนก่อน
         ยิ่งนานวัน  ใครเชือนแช  ไม่แน่นอน
         ใครเกี่ยงงอน  ใครเริ่มห่าง  ใครร้างลา  
  **..  ภาพเคยหวาน  หวามไหว  เหมือนในฝัน
         เคยเล่นกัน  ด้วยดี  ทุกทีท่า
         ครั้นเมื่อฉัน  ท้อใจ  ในชีวา
         ที่ปรึกษา  ก็คือเธอ  เสมอไป
  **..  รักมากนะ  เพื่อนรัก  ฉันรักมาก
         แม้ยามที่  เธอลำบาก  ในคราไหน
         ฉันมีแต่  ความหวัง  อย่างห่วงใย
         หวังเธอให้  ชื่นบาน  นานนิรันดร์
  **..  ยอมเสมอ  เพื่อเพื่อนรัก  ที่ฉันรัก
         แม้เหนื่อยหนัก  แต่ความหวัง  ยังคงมั่น
         แต่วันนี้  ภาพเปลี่ยนไป  แสนไวพลัน
         เธอมิใช่  เพื่อนคนนั้น  ที่ฉันมี
  **..  เวลาผ่าน  นานมาก  ไม่อยากคิด
         เธอแปลกผิด  เพี้ยนไป  อย่างเหลือที่
         สิ้นน้ำใจ  เลือนลาง  ความหวังดี
         สิ้นไมตรี  มิตรภาพ  ตราบนิรันดร์...
  ด้วยความหวังดี
 ก.นพดล  รักษ์กระแส
  ก.ประแสร์  ศิษยาพร
				
			 
			
				6 ตุลาคม 2546 10:06 น.
				
												
				
								ต่อง (ต้อง) ksg
		
					
				
  **..แอบส่งยิ้ม  แทนใจ  ไว้ทายทัก
       ด้วยใจปัก  ตราตรึง  คำนึงฝัน
       เห็นลักยิ้ม  พิมพ์ใจ  ในวันนั้น
       ถึงกับเพ้อ  รำพัน  ฉันรักคุณ...
  **..จนบัดนี้  สิบปีกว่า  ที่ลาจาก
       วันคืนพราก  ให้ไกลตา  ใจว้าวุ่น
       คิดถึงภาพ  เด็กเยาว์วัย  ผู้ใจบุญ
       ฉับอบอุ่น  อยู่ทุกครั้ง  ยามข้างเคียง...
  **..เล่นหมากเก็บ  โดดยาง  อยู่ข้างบ้าน
       สนุกสนาน  ทุกครา  เวลาเที่ยง
       แววตาเธอ  หวานฉ่ำ  ยามมองเมียง
       อายจนเลี่ยง  ไม่กล้าพบ  ประสบตา...
  **.. แล้ววันหนึ่ง  ด้วยงาน  การหน้าที่
        เธอคนดี  กลับห่างไกล  ไม่เห็นหน้า
        ทิ้งไว้เพียง  สิ่งดีดี  ที่ผ่านมา
        ทิ้งร่องรอย  กาลเวลา  ไว้เนิ่นนาน...
  **.. คิดถึงเสมอ........
        คิดถึงเธอ  สาวสวยใส  ใบหน้าหวาน
        คิดถึงยิ้ม  พิมพ์ใจ  ในทุกกาล
        คิดถึงยอด  ดวงมาน  นานนิรันดร์
    
     ด้วยความหวังดี
  ก.นพดล  รักษ์กระแส
  ก.ประแสร์  ศิษยาพร
				
			 
			
				23 กันยายน 2546 03:20 น.
				
												
				
								ต่อง (ต้อง) ksg
		
					
				
    ทำไมน้า......คนที่เราเคยคิดว่า  เป็นคนที่เข้าใจเรามากที่สุด
  กลับกลายมาเป็นที่คนไม่สามารถรับฟังเรื่องราวของเราได้.....
  คำพูดหนึ่งที่ยังคงจำได้ก็คือ....   รักคน  ที่เขา  รักเราดีกว่า......
  และนั่นเองก็ทำให้ฉันได้รู้....    
     **  สำหรับฉัน.....  เขาคือเพื่อนคนแรกที่ฉันนึกถึง
     แต่สำหรับเขา.....  ฉันอาจเป็นคนสุดท้ายที่เขาจะคิดถึง
     **  สำหรับฉัน.......  ฉันมีเวลาเสมอที่จะคุยและรับฟังปัญหาจากเขา
     แต่สำหรับเขา......  เวลาเพียงไม่กี่นาทีอาจจะเป็นสิ่งที่เขามิอาจจะให้ฉันได้   
      เวลาเคลื่อนไปตามกฎของธรรมชาติ....  
   แต่เวลา  ก็ได้เอาเพื่อนคนเดิมที่ฉันรู้จักไปด้วย
   ทิ้งไว้แต่เพื่อนคนที่บางอย่างอาจจะเหมือนเดิม  
  แต่หลายๆอย่างไม่เหมือนเดิม  ไว้ให้ฉัน
   
      เราเริ่มทะเลาะกันบ่อย....  บางเวลาเขาก็คุยได้อย่างสนุกสนาน
   แต่บางครั้งเขาก็ไม่อยากคุยกับเรา  ทั้งๆที่ไม่รู้สาเหตุ
    จนทำให้บางครั้งฉันเคยคิดไปว่า.....  
    **  ทำไมนะ  ฉันต้องมารู้จักกับเขาด้วย  เมื่อรู้จักกันแล้วทำให้ฉันต้องมาเสียใจขนาดนี้  **
        ฉันเป็นห่วงเขาเสมอ.....  บางครั้งอาจจะไม่เคยบอกว่าฉันเป็นห่วงเขา  
     แต่ที่ผ่านมา  ฉันทำเพื่อเพื่อนคนนี้แทบทุกอย่าง.....
         ฉันไม่เคยเสียใจนะ  เพราะสิ่งที่ฉันได้ให้ไป 
     ฉันให้ด้วยความเต็มใจและบริสุทธิ์ใจที่จะให้  โดยไม่เคยหวังสิ่งตอบแทน
     แต่เขากลับตอบฉันมาด้วยคำพูดที่  คนฟังรู้สึกไม่ดี  จนฉันต้องร้องไห้
     นี่ต่างหากที่ทำให้ฉันต้องเสียใจ 
        ถ้าวันนี้มีพรสักข้อนึง
     ฉันจะขอให้เพื่อนคนเก่า คนเดิม  คนที่ฉันเคยรู้จัก  และรักมากคนนั้น
     กลับมาหาฉันอีกครั้งหนึ่ง  และหวังว่า  มันคงจะเป็นจริง
      ด้วยความหวังดี
  ก.นพดล  รักษ์กระแส
  ก.ประแสร์  ศิษยาพร