31 ธันวาคม 2546 13:38 น.
ต๋องแต๋ง
กระท่อมน้อยหลังหนึ่งซึ่งโดดเดี่ยว
จะมีใครแลเหลียวบ้างไหมหนอ
ในสายตาคนเห็นว่ามอซอ
เป็นเรือนหอรอรักคนพักใจ
จะมีใครไหมหนอขอสมัคร
เป็นคนรักภักดิ์ดีมีใจให้
ร่วมเรือนหอหลังน้อยที่คอยใคร
มาร่วมใช้ชีวิตด้วยใจจริง.
31 ธันวาคม 2546 08:55 น.
ต๋องแต๋ง
จำได้ไหม ที่รัก เมื่อก่อนนี้
จำได้ไหม คนดี เรื่องที่ผ่าน
จำได้ไหม เรื่องราว ที่ยาวนาน
จำได้ไหม วันวาน เป็นเช่นไร
พี่ยังจำ เรื่องราว ได้ทั้งหมด
พี่ยังจำ ยังจด เรื่องเก่าใหม่
พี่ยังจำ วันนั้น ได้ขึ้นใจ
พี่ยังจำ มันได้ ไม่อาจลืม
พี่ยังเคย กอดจูบ และลูบไล้
พี่ยังเคย ซุกไซ้ ใจเป็นปลื้ม
พี่ยังเคย หอมแก้ม จำไม่ลืม
พี่ยังเคย หยิบยืม รักนวลนาง
อย่าได้ลืม ได้เลือน เรื่องเรานะ
อย่าได้ลืม ลดละ จะเหินห่าง
อย่าได้ลืม รักเรา ไม่เก่าจาง
อย่าได้ลืม เส้นทาง รักสองเรา.
30 ธันวาคม 2546 17:12 น.
ต๋องแต๋ง
กาพย์ยานี๑๑
เริ่มแรกรักเราร้าว
รู้เรื่องราวเรียบเรียงร้อย
รสรักไร้ร่องรอย
รู้เหร็ดหร่อยรักแรมรอน
รุ่งริ่งไร้รุ่งเรือง
เรารู้เรื่องเร่งรีบร้อน
โรครัก-รักแรมรอน
รักแรกร่อนไร้รักเรา
มั่วครับ..มั่ว
30 ธันวาคม 2546 13:24 น.
ต๋องแต๋ง
อยู่ด้วยกันขอให้สำเร็จรัก
จงฟูมฟักความรักเธอทั้งสอง
แม้ฉันนี้จะช้ำน้ำตานอง
ให้เธอสุขสมปองอย่างตั้งใจ
ฉันรู้ดีว่าเธอมีแต่เขา
จึงทนเศร้าจำยอมนั่งร้องไห้
จงไปเถิด..ที่รักอย่า..ลังเลใจ
ทิ้งฉันไว้ตรงนี้ก็จะทน
จงลืมเรื่องสองเราที่เคยผ่าน
มาช้านานอย่ามัวคิดไปสน
สร้างรักใหม่ของเธอทั้งสองคน
อย่าช้ำหม่นเหมือนรักของฉันเลย.
30 ธันวาคม 2546 08:56 น.
ต๋องแต๋ง
สายลมพัดโบกโบยโชยระรื่น
ยามค่ำคืน-คืนนี้ที่เหน็บหนาว
แสงจันทร์ส่องสาดแสงเป็นแวววาว
มีหมู่ดาวระยับประดับประดา
สายลมพัดร่างหนึ่งซึ่งนั่งเหม่อ
คิดถึงเธอคนนั้นที่ฝันหา
อยากมีเธอเคียงข้างแนบกายา
ท้องนภายังมีดาวคู่ใจ
โอ้...ที่รัก...ป่านนี้รู้หรือเปล่า
ว่าฉันหนาว-หนาวจนทนไม่ไหว
ลมกระโชกยิ่งหนาวแทบขาดใจ
สะท้านถึงทรวงในดวงฤดี
อยากมีเธอข้างเคียงฉันตลอด
ฉันจะกอด-กอดเธอไม่หน่ายหนี
มอบไออุ่น-อุ่นไอให้ฉันที
ขาดเธอนี้ฉันคงต้องหนาวตาย.
หน้าส่วนตัว
1333
