16 มกราคม 2548 12:09 น.
ต๋องแต๋ง
ชอล์กในมือถือกำคอยพร่ำสอน
เอื้ออาทรสอนนักเรียนเพียรศึกษา
พระคุณครูผู้ให้ใจเมตตา
ชักนำพาจดจำให้ร่ำเรียน
สองมือครูคู่สร้างทางชีวิต
ที่ลิขิตกิจการได้อ่านเขียน
สร้างผลงานสานวิชามาจำเนียร
แสงแห่งเธียรเพียรกระจ่างส่องทางไกล
ปั้นศิษย์ไทยในผืนดินถิ่นสยาม
ให้รู้ความตามตำราเป็นวิสัย
ล่องเรือลงส่งถึงฝั่งดังตั้งใจ
พร้อมก้าวไปชัยชนะพละมี
สังคมไทยคงอยู่เพราะครูสร้าง
ผู้ชี้วางทางหลักในศักดิ์ศรี
เป็นแบบอย่างสร้างสรรค์ทำความดี
เสริมเสรีมีธรรมประจำใจ
แม่พิมพ์ไทยใจสง่าปัญญาเลิศ
ต้องชูเชิดครรชิตพิสมัย
ยอดนักปราชญ์ศาสตร์ศิลป์แห่งถิ่นไทย
ก้าวนำชัยไทยนิยมสังคมเเจริญ...
11 มกราคม 2548 16:55 น.
ต๋องแต๋ง
มองท้องฟ้าคราใดพลอยใจเศร้า
นั่งกอดเข่าเหงาจิตสุดคิดถึง
ลมกระโชกโบกสะบัดพัดอื้ออึง
ให้รำพึงคนึงหาเห็นหน้าใคร
ฟ้าวันนี้มีแสงดาวพราวระยับ
ลอยประดับกับแสงจันทร์อันสดใส
แต่วันนี้ชีวิตคนหมองหม่นใจ
นั่งอาลัยใต้ฟ้าพร่ำหาคน
โอ้คนเราเคยรักกันชั่งหวานชื่น
กลับขมขื่นกลืนกล้ำช้ำใจป่น
เหมือนท้องฟ้าไร้ดาวคราวมืดมน
เช่นดั่งคนไร้ใจให้ช้ำทรวง
5 มกราคม 2548 11:36 น.
ต๋องแต๋ง
รักกี่หนทนกี่ครั้งก็ยังเจ็บ
แต่ก็เก็บไว้ในใจให้หม่นหมอง
แต่ความช้ำเกินพิกัดไม่อาจครอง
จึงจำต้องร้องไห้หัวใจตรม
เจ็บทุกครั้งรักทุกคราพาใจแป้ว
หายใจแผ่วเพราะพิษรักหักขื่นขม
เจ็บเจียนตายมลายรักหนักทุกข์ตรม
สุดระทมตรมเศร้าเหงาเดียวดาย
ต่อจากนี้จะเมินห่างเส้นทางรัก
จะฟูมฟักรักษาใจที่สลาย
ไม่อยากเจ็บช้ำตรมล้มละลาย
ไม่อยากตายในพิษรักหักใจเรา...
หน้าส่วนตัว
4169
