20 กุมภาพันธ์ 2547 13:36 น.
ต๋องแต๋ง
รู้แก่ใจเธอให้ได้แค่เพื่อน
คอยย้ำเตือนกับใจอยู่เสมอ
อย่าได้คิดเกินคำว่าเพื่อนเกลอ
อย่าหลงเผลอเกินตัวทั้งหัวใจ
แต่ในใจไม่อาจจะห้ามคิด
รู้ว่าสิทธิ์ของตนควรอยู่ไหน
แต่ไม่กล้าหลุดปากพูดออกไป
ว่าในใจของฉันมันรักเธอ
กลัวว่าเธอจะรังเกียจคนอย่างฉัน
ที่ใจมันหลงผิดแอบคิดเผลอ
กลัวตัดขาดเยื่อใยไม่พบเจอ
กลัวว่าเธอหลบลี้หนีไปไกล
ได้แต่คิดได้แต่เพ้อละเมอฝัน
ถึงเธอนั้นไม่ว่าอยู่แห่งไหน
แต่ก็เพียงแค่คิดอยู่ในใจ
เก็บเอาไว้เพราะกลัวจะเสียเธอ....
19 กุมภาพันธ์ 2547 16:40 น.
ต๋องแต๋ง
อาทิตย์หน้าผมก็จะสอบแล้ว
คงไม่แคล้วที่จะอ่านหนังสือ
เตรียมตัวสอบให้พร้อมก่อนลงมือ
เพราะหนังสือนั้นคือสิ่งสำคัญ
หากสอบเสร็จได้เกรดเท่าไรหนอ
ยังคอยรอให้ถึงเวลานี้น
จะดีใจเสียใจได้รู้กัน
ถึงวันนั้นสอบเสร็จเดี๋ยวบอกเอง...ครับ...!!
19 กุมภาพันธ์ 2547 14:21 น.
ต๋องแต๋ง
ฉันก็รู้ว่าเธอมีคนรัก
ก็ประจักษ์แจ่มแจ้งอยู่เสมอ
ไม่อาจหักห้ามใจให้รักเธอ
แอบมาเจอบางครั้งบางเวลา
คอยปลอบใจทุกครั้งที่เธอเหงา
เมื่อตัวเขาห่างเหินเมินหนีหน้า
แอบมาพบกับเธออยู่เรื่อยมา
ในเวลาที่เธอต้องการใคร....
หากวันใดที่เขาได้มาพบ
ฉันต้องหลบยอมห่างหลีกทางให้
เพื่อให้เขาทั้งสองได้ครองใจ
ถึงจะเจ็บเช่นไรต้องทนเอา
สิทธิ์ของคนนอกเวลามีค่าน้อย
ที่เฝ้าคอยแอบเจอเมื่อเธอเหงา
ถึงยามเจ็บ-เจ็บช้ำมากไม่เบา
จึงทนเศร้าเพราะเป็นรัก....นอกเวลา....
18 กุมภาพันธ์ 2547 13:31 น.
ต๋องแต๋ง
เหตุไฉนฟ้าชะตาให้มาพบ
ได้ประสบพบเจอเธอคนสวย
เป็นลูกสาวผู้ดีฐานะรวย
น่ารักด้วยยามยิ้มยิ่งน่ามอง
ได้มาพบครั้งแรกใจวาบหวิว
สบัดพลิ้วปลิวไปหาใจน้อง
คนอะไรงามแท้แม่เนื้อทอง
อยากจะครองคู่น้องทำอย่างไร..??
เรามันแค่คนเดินดินเพียงคนหนึ่ง
จะเอื้อมถึงชั้นฟ้าคงหาไม่
เธออยู่สูงเกินควรชวนเจียมใจ
จะคว้าไขว่ยากไซร้ที่ใจจง
จะรอวัน-วันนั้นที่สำเร็จ
จะเอื้อมเด็ดดอกฟ้าดั่งประสงค์
ถนอมรักถักใยใจซื่อตรง
พร้อมดำรงรักคงมั่นกับขวัญใจ....
17 กุมภาพันธ์ 2547 13:32 น.
ต๋องแต๋ง
เพื่อนคนหนึ่งซึ่งทำข้าน้ำตาตก
แทงหัวอกใจข้าแตกสลาย
แต่ก่อนเราคบกันเหมือนเพื่อนตาย
น่าละอายทำได้อย่างไรกัน..??
เอ็งคบชู้กับแฟนสาวที่ข้าหวง
ทั้งยังควงแก้วตามาเย้ยหยัน
ลืมแล้วหรือคำว่าเพื่อนมีต่อกัน
ความผูกพันมิตรดีที่ผ่านมา
ไม่เคยคิดสักนิดมิตรคิดชั่ว
จะหลวมตัวมั่วทำสิ่งชั่วช้า
เพื่อนหนอเพื่อนที่เรารักสุดชีวา
กลับต้องมาทำให้เราต้องเศร้าใจ...
หน้าส่วนตัว
1236
