
จากอารมณ์ที่หวั่นไหวใจอ่อนล้า
หยาดน้ำตาอาบไหลทั่วใบหน้า
ด้วยดวงจิตปวดร้าวเศร้าอุรา
กลั่นน้ำตาให้หลั่งด้วยตั้งใจ
โลกสร้างรักฉันหวานซึ้งเพียงครึ่งแรก
ใจร้าวแหลกช้ำนักเจอรักหลอน
เมื่อคนรักไม่จริงใจไม่อาทร
เพียงหลอกหลอนเราเล่นเป็นครั้งครา

ความรัก...ที่ผ่านมาเยือน
ทำให้ฉันรู้จักกับความอบอุ่น
รู้จักกับความเจ็บช้ำใจ
รู้จักกับความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
รู้จักว่าใจ...ควรเก็บไว้กับตัวเอง

จบสิ้นกันเสียที
ในความรู้สึกดีดีที่เคยให้
นับจากวันนี้เป็นต้นไป
จะไม่มีแม้หัวใจเคยรักและศรัทธา
เพราะเมื่อเอ่ยลากันอย่างง่ายง่าย
โดยไม่นึกเสียดายวันเวลา
น้ำตาหรือจะมีให้เหมือนที่ผ่านผ่านมา
ก็ในเมื่อรัก..สิ้นศรัทธา
จึงไม่มีคุณค่า
...แม้แต่จะปลายสายตามอง...

มาให้กำลังใจฉันบ้าง
อย่าร้างลาห่างหายไปอย่างนี้
ทำอย่างนี้เหมือนไม่ไยดี
เหมือนไม่เคยมีความรู้สึกต่อกัน
ทั้งทั้งที่ไม่เคยรักและรับรู้
แล้วอยู่อยู่ก็หายไปเฉยเฉย
เสแสร้งแกล้งเป็นละเลย
เคยไหมคิดจะมา..เรียนรู้ใจ

ถามหา-ความรัก
จากท้องฟ้าใส
สายลมที่พัดผ่านไป
ใบไม้ข้างริมทาง
เคยไหม-มีคนมาฝาก
บอกรักมาก-คิดถึง
ฝากบทกวีซึ้ง-ซึ้ง
ถึงเธอ-คนที่เฝ้าคอย