6 ธันวาคม 2548 20:10 น.
ทานทองคำ
อย่าคิดลึก
สองมือยกตกเอวกระเด้งรับ
กระดกสลับพึบพั่บขยับส่าย
สะโพกร่อนโอนอ่อนทั้งขวาซ้าย
วาดลวดลายลีลาน่าเร้าใจ
มองสาวน้อยหอบเหนื่อยคงเมื่อยล้า
น่าสงสารสาวบ้านนาเป็นไหนไหน
โหมโหยกโหยกโยกโขยกกระดกไป
เหงื่อรินไหลชุ่มเปียกโทรมกายา
เป็นบทกลอนย้อนอดีตอย่าคิดลึก
ค่อยค่อยนึกอ่านความตามเนื้อหา
แค่สาวน้อยฝัดข้าวที่บ้านนา
เดี๋ยวมาว่าข้าลามกตลกจริง
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๖ ธันวาคม ๔๘
๒๒.๐๙
5 ธันวาคม 2548 19:34 น.
ทานทองคำ
กลอนวันพ่อ
ถึงวันพ่อกลอนพ่อก็หลากหลาย
ทั้งหญิงชายร่ายพจน์รจนา
ทั้งร้อยแก้วร้อยกรองทำนองพา
ใหลหลั่งมาจากนานานักประพันธุ์
กลอนแด่พ่อหลวงก็มากมาย
ต่างแต่งถวายพระพรชัยองค์ราชันย์
ธ ผู้เป็นดั่งเทพเทียมเทวัญ
เป็นมิ่งขวัญปกประเทศเขตแดนไทย
กลอนให้พ่อผู้ประเสริฐบังเกิดเกล้า
พ่อของเราผู้เป็นพระที่ยิ่งใหญ่
พระพุทธองค์ยังทรงดำรัสไว้
เหนือพระใดในหล้าประดามี
จะเขียนกลอนให้พ่ออย่างใครเขา
โอ้ตัวเราก็เขลาเสียจริงนี่
จึงตัดใจโทรศัพท์กลับไทยทันที
บอกคำนี้*รักพ่อนะ*จากลูกชาย
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๕ ธันวามหาราช
3 ธันวาคม 2548 16:00 น.
ทานทองคำ
กู คือ ชาวนา
หยาดเหงื่อหยาดหยดย้อยหยาดย้อยหยด
หลั่งรินรดไหลหลั่งหลังชาวนา
กว่าจะได้ข้าวหนึ่งเม็ดเป็นภักษา
มาหล่อเลี้ยงชีวาประชาชี
ตื่นแต่เช้าก่อนไก่ขันตะวันส่อง
พลิกท้องทุ่งไร่นาตามวิถี
ไถคราดดำทำนามาแรมปี
ไม่เคยมีปริบ่นคนทำนา
ถูกเหยียบย่ำซ้ำเติมไม่ย่อท้อ
ไม่เคยต่อแม้ถูกกดลดราคา
หลวงไม่เหลียวรัฐไม่แลเราชาวนา
เหล่าตาสาก็ไม่ท้อขอไถทำ
ข้าวหนึ่งเม็ดแตกกอชูช่อรวง
เหลืองหลายรวงบนผืนทุ่งดั่งทองคำ
มึงเห็นไหมหยาดเหงื่อกูผู้ไถทำ
เพียรตรากตรำหวังกำไรเพียงรวงทอง
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินนั้นคือกู
ขอพวกมึงจงจดจำใส่สมอง
ข้าวทุกคำที่พวกมึงกินจนอิ่มท้อง
มาจากพ้องพวกตาสาชาวนาไทย
หยาดเหงื่อหยาดหยดย้อยหยาดย้อยหยด
น้ำตาหยดรดหลั่งข้างแก้มใคร
ท้องทุ่งทองของชาวนาทั่วฟ้าไทย
เปลี่ยนแปลงไปเป็นโรงงานสถานบันเทิง
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๓ ธันวาคม ๔๘
๑๘.๐๐ น.
หน้าส่วนตัว
1316
