19 มิถุนายน 2548 09:35 น.
ทานทองคำ
จากคนไกล
สวัสดีจากคนไกลใครคนหนึ่ง
แสนซาบซึ้งหัวใจเป็นหนักหนา
อ่านถ้อยคำของสาวเจ้าพรรณนา
อยากบอกว่าตอนนี้สบายดี
งานที่ทำหนักกายแต่ใจสู้
ขอโฉมตรูอย่ากังวลนะน้องพี่
คำสัญญาที่ให้ไว้ก่อนนี้
มีหรือพี่จะลืมคำจำตรึงตรา
พี่เป็นห่วงแต่น้องต้องโดดเดี่ยว
กลัวเปล่าเปลี่ยวหัวใจไม่สร่างซา
หากมีชายหมายเกี่ยวเกี้ยวแก้วตา
ขอกานดาอย่าปันใจให้ใครครอง
ถึงอยู่ไกลใจพี่ไม่สับสน
รักหน้ามนล้นใจทั้งสี่ห้อง
กลับเมื่อใดจะไปเคียงคู่น้อง
หวังเชื่อมทองสองแผ่นแน่นหนึ่งเดียว
๔๔ ทานทองคำ ณ แดนอาทิตย์อุทัย ๔๔
๑๙ มิถุนายน ๒๕๔๘
19 มิถุนายน 2548 00:50 น.
ทานทองคำ
คนรอ
ก่อนสองเราต้องแยกจากกัน
เราสัญญาผูกพันเป็นมั่นหมาย
ว่าจะรักแม่นมั่นมิแคลนคลาย
แต่สุดท้ายเธอจากไปไม่เหลียวมา
นี่แหละหนาที่เขาว่าใจของหญิง
คงจะจริงทุกสิ่งใช่กล่าวหา
ช่างอ่อนไหวไปตามสายลมพา
แล้วจะหวลมาเมื่อไรลมเจ้าเอย
ฉันจะคอยคอยเธออยู่ที่เก่า
คอยสองเรากลับมาเป็นอย่างเคย
ขอวิงวอนสักคราลมเจ้าเอย
อย่าพัดเลยเชยไปไม่หวลมา
หากวันนี้มีเธอเหมือนวันก่อน
คงไม่ร้อนไม่รนไม่บ่นหา
ข้าจะรอรอคอยเจ้ากลับมา
อย่าปล่อยข้าเคว้งคว้างบนทางคอย..........
๔๔ ทานทองคำ ณ แดนอาทิตย์อุทัย ๔๔
๐๒.๕๒ น. ๑๙ มิ.ย. ๔๘
11 มิถุนายน 2548 17:38 น.
ทานทองคำ
ฤา สยามถึงกาลสิ้น
โอ้อนิจจาน่าสมเพชประเทศไทย
แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเป็นอย่างนี้
บรรพชนทนสู้นับร้อยร้อยปี
ถูกย่ำยีด้วยลูกหลานผลาญบรรลัย
ร้อยรัดสารพัดปัญหาถม
เพาะหมักหมมหยั่งรากยากแก้ไข
สังคมต่ำคนทรามลามลุกไว
ดุจดั่งไฟได้เชื้อเข้าโถมถา
ต่างคนต่างปัดไปให้พ้นตัว
อันใดชั่วโยนไปให้หมูหมา
สิ่งใดดีปรี่คว้าใส่กายา
แล้วอวดอ้างหน้าตาว่าข้าดี
ประเทศไทยคิดไปน่าสังเวช
มีแต่เหตุโศกเศร้าเข้าราวี
เดี๋ยวเรื่องโน้นเรื่องนั้นยันเรื่องนี้
หาเรื่องดีจรรโลงใจอย่าได้หมาย
ทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่แข่งกันชั่ว
เล็กก็มั่วใหญ่ก็มุ่นจนวุ่นวาย
ทั้งมั่วเซ็กส์มั่วฉ้อก่ออบาย
ทั้งหญิงชายอย่าหมายว่าใครดี
อยู่หัวแถวเดินนำทำปัดเป๋
ก็หักเหทั้งขบวนทวนดูซี
เป็นผู้ใหญ่คิดนำทำบัดสี
แล้วโยนขี้ให้เด็กรับทำถูกหรือ
เยาวชนคนของชาติจะปราดเปรื่อง
จะประเทืองปัญญาหรือซื่อบื้อ
สยามไทยจะรุ่งเรืองฤาสิ้นชื่อ
อยู่ในมือของท่านผู้ปั้นแต่ง
หากสยามยังอยู่ยั้งยืนยงคงจำได้
ร้องปลุกใจให้ฮึกเหิมเพิ่มเรี่ยวแรง
อย่าปล่อยให้สยามริบหรี่แสง
เพียงท่านแสร้งแกล้งทำว่าจริงใจ
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๑๑ มิ.ย. ๔๘ เวลา ๑๙.๓๙ น.
ณ แดนอาทิตย์อุทัย
5 มิถุนายน 2548 10:37 น.
ทานทองคำ
บทสุดท้าย
คนอย่างกูอยู่มาเยี่ยงหมาแล้ว
จะมีแววดังเด่นไม่เต้นตื่น
เพราะรู้ว่าความดังไม่ยั่งยืน
หลับหรือตื่นยืนอยู่คู่เดียวกัน
พอมีทุกข์แบกน้ำตาเอามาให้
พอยิ้มได้ก็หัวเราะเยาะเย้ยหยัน
หมาที่บ้านมันยังรู้กูเลี้ยงมัน
ยังไม่หันมาแว้งกัดสัตว์แท้แท้
ทานทองคำ ณ แดนอาทิตย์อุทัย
๕ มิถุนายน ๒๕๔๘ เวลา ๑๒.๓๗ น.
4 มิถุนายน 2548 13:55 น.
ทานทองคำ
โคลงกูถูไปตามใจ
กูนิทานพ่อตั้ง เป็นนาม
สกุลป่านไหมสืบตาม เหล่าเหง้า
สงกรานต์นั่นขานนาม ยามอยู่ บ้านนา
เพียงชื่อขอฝากเจ้า กู่ก้องเกรียงไกร
คนเราล้วนมาจาก ต่างที่
จิตใจย่อมมากมี เหลือหลาย
ใคร่ครวญให้จงดี คิดก่อน พูดนา
เราว่ามิเสียหาย แต่ร้ายกับตน
เพื่อนกันนานแค่ไหน ไม่คิด
คบกันมาฉันมิตร นานนม
มีเรื่องแค่เพียงนิด กลับกลาย แตกแยก
เคยรักใคร่เกลียวกลม ย่อมร้างห่างเหิน
คนคนคนต่างค้น จิตใจ
คนข้นค้นคนให้ ถึงคน
คนคนคนค้นใคร ใคร่ค้น
ไยคนจึงต่างคน ต่างค้นใจกัน
ถือกำเนิดร่วมท้อง เดียวกัน
ยังแบ่งแตกสัมพันธุ์ พี่น้อง
พบเห็นอยู่ทุกวัน เป็นข่าว เศร้าใจ
โคตรเหล่าเดียวพลันต้อง ฆ่าล้างกันเอง
ยศยิ่งใหญ่ยิ่งผยอง พองขน
ใครอยู่ต่ำกว่าตน ย่ำซ้ำ
นั่นแหละคือทรชน ชั่วช้า
ออกห่างอย่ากรายกล้ำ ไม่ช้ำชอกใจ
อำนาจบาตรใหญ่ได้ ครอบครอง
ทำหยิ่งผยองลำพอง ค่ำเช้า
มึงกูไพร่ไยจอง- -หองเห่า เล่านาย
ฤาว่าเขาขุนเจ้า เพื่อเฝ้ากัดกู
คนกะควายทำนา มานาน
ควายกินข้าวคนพาล เฆี่ยนตี
หมาอยู่เหย้าเฝ้าบ้าน กินข้าว เช้าเย็น
ทำไมเป็นเช่นนี้ ช่วยชี้แจงความ
เกิดเป็นคนอย่าข้อง ขัดกัน
มีเรื่องปรึกษาพลัน อย่าช้า
ละเลยปล่อยละผัน นานเนิ่น
กิจงานไม่ก้าวหน้า คั่งค้างปัญหา
ทานทองคำ ณ แดนอาทิตย์อุทัย
๔ มิถุนายน ๒๕๔๘ เวลา ๑๕.๕๘ น.
หน้าส่วนตัว
1156
