11 ธันวาคม 2548 21:14 น.
ทานทองคำ
จะสานต่อ....ไม่ท้อใจ
จะขยันขีดเขียนวันละหน่อย
จะเรียงร้อยลำนำวันละบท
จะแต่งเติมเพิ่มต่อไม่ท้อทด
จะจารจดบทต่อบทจนหมดใจ
ถึงไม่เก่งแกร่งกล้าภาษากลอน
ถึงจะอ่อนฉันทลักษณ์อย่างบางใคร
ถึงใครติใครก่นข้าทนได้
ถึงจะไร้คนอ่านก็ตามที
จะมุ่งมั่นฝึกฝนอดทนสู้
จะเรียนรู้ดูตำราไม่หน่ายหนี
จะตามรอยบรรพชนก่อนหน้านี้
แม้นไม่มีชื่อเฟื่องเลื่องก็ตาม
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๑๑ ธันวาคม ๒๕๔๘
11 ธันวาคม 2548 10:19 น.
ทานทองคำ
ชีวิตต้องสู้
กว่าจะถึงที่หมายก็หลายก้าว
ฝ่าฝนหนาวร้อนแดดกี่แผดเผา
ผ่านทุกข์สุขคลุกปนกี่หนเล่า
บวกบ่อเบ้าน้ำตาหลั่งกี่ครั้งกัน
เกิดเป็นคนต้องอดทนดั้นด้นเดิน
แม้เผชิญปัญหาอย่าไหวหวั่น
อุปสรรคถึงลำบากยากฝ่าฟัน
เพื่อความฝันวันข้างหน้าอย่าท้อใจ
ไม่มีใครที่ไม่เคยหกล้ม
เจ็บระบมรวดร้าวสักคราวไหน
ก็ต้องลุกขึ้นมาสู้อยู่ต่อไป
ยืนให้ได้แล้วก้าวไปอย่างทรนง
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๑๒.๑๙
10 ธันวาคม 2548 07:30 น.
ทานทองคำ
คือเพื่อน คือมิตร คือบทกวี
คือเพื่อนกันแม้ต่างชั้นชนวรรณะ
ได้พบปะปสาทะมินัดหมาย
มีมากหน้าหลายตาทั้งหญิงชาย
มีจุดหมายเดียวกันคือประพันธุ์กลอน
คือมิตรภาพตราบนิรันดร์ถึงวันดับ
กาลลาลับล่วงไปไม่อาจย้อน
จะเป็นมิตรที่สถิตสถาพร
กว่าไฟฟอนจะแผดเผาเป็นเถ้าธุลี
คือบทกวีที่เสกสรรค์ประพันธุ์ถ้อย
คือความร้อยเรียงกานท์อันสุนทรี
คือความงามในจิตใจของกวี
คือมณีที่เลอค่ากว่าสิ่งใด
เราคือเพื่อนคือมิตรคือจิตกวี
เราจึงมีบทกลอนอันอ่อนไหว
เราจะหลอมมิตรภาพผูกมัดไว้
เราจะร่วมกันจารไว้ในโลกา
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
วันรัฐธรรมนูญ
๙.๓๐
8 ธันวาคม 2548 19:42 น.
ทานทองคำ
กรรมกร
เรียนมาน้อยถ้อยความย้ำชีวิต
มีความคิดเช่นชนชั้นสามัญ
มีแรงกายแรงใจใช้บากบั่น
แต่ละวันแลกเงินตรามาเจือจุน
มีความรู้เพียงพออ่านเขียนได้
กับใจแกร่งแรงกายคล้ายแหล่งทุน
ไม่มีหรอกปริญญามานอนหนุน
ไม่หมกมุ่นวุ่นวายในมายา
ไม่แก่งแย่งกับใครในโลกลวง
ไม่ตักตวงผลประโยชน์ดั่งคนบ้า
ไม่มีจิตคิดคดทางอหิงสา
ไม่สวมหน้ากากโขนโจนลำพอง
เรียนมาน้อยถ้อยความย้ำชีวิต
พรหมลิขิตขีดมาชะตาของ-
-กรรมาชนคนติดดินเหล่าพี่น้อง
อย่าร้องไห้แม้ใครไม่เหลียวแล......
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๘ ธันวา ๔๘
๒๑.๔๒
7 ธันวาคม 2548 19:00 น.
ทานทองคำ
พระจันทร์วันฟ้าหมอง
สักวา นั่งชมจันทร์วันฟ้าหมอง
เมฆลอยล่องป้องจันทร์วันพี่เหงา
ค่ำคืนนี้พี่เปลี่ยวใจให้ซึมเซา
นั่งโศกเศร้าเดียวดายในดวงกมล
ราตรีนี้ไม่มีดวงจันทรา
เพราะฟากฟ้าไม่สดใสมัวหมองหม่น
เหมือนกับพี่ตอนนี้ที่ขาดคน
คราเคยยลพระจันทร์วันฟ้าพราว ฯ
ชมจันทร์วันฟ้าหมอง
เมฆลอยล่องฟ่องเวหา
เลื่อนทับดับจันทรา
ดวงดาราก็ไร้แสง
ใยฟ้าราตรีนี้
มาทำพี่เหมือนกลั่นแกล้ง
บังจันทร์จนอ่อนแสง
บดแรงจันทร์วันพี่เหงา
มองฟ้าคอตั้งบ่า
ฟ้าจ๋าฟ้าพี่โศกเศร้า
วอนฟ้าแผ่วแผ่วเบา
จากคนเศร้าของราตรี
เร่งเคลื่อนคล้อยเมฆา
จากจันทราออกมาที
ขอฟ้าโปรดปราณี
ค่ำคืนนี้พี่เหงาจริง
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๗ ธันวา ๔๘
๒๑.๐๐
หน้าส่วนตัว
1581
