หน้าส่วนตัว
อยู่ไปวันวัน ไร้ฝันล้าแรง
ดุจใบไม้แห้ง ลอยลิ่วตามลม
แม้ตั้งดวงจิต สิ่งคิดมิสม
หน้าชื่นอกตรม ขมขื่นดายเดียว
หรือจะมิสู้ หลบอยู่โดดเดี่ยว
ทุกข์โถมโหมเกลียว ความหวังพังภินท์
ฤา...เป็นผู้กล้า ฟันฝ่าทั้งสิ้น
หลั่งเลือดไหลริน มุ่งหน้าท้าทาย
กลัวแต่ใจคน สับสนหลากหลาย
หลากเรื่องวุ่นวาย ร้ายเหลือเบื่อใจ
ที่แท้ที่ทำ จำได้หรือไม่
ทั้งหมดเพื่อใคร เพียงเผลอ....เธอลืม
3802
