25 กุมภาพันธ์ 2547 11:30 น.
ท้องฟ้า
มีหัวใจมาเร่ขาย
ไม่รู้มีใครสนใจรึเปล่า
หัวใจเกรดดีแต่มีราคาย่อมเยาว์
มาเลหลังใหม่เพราะเจ้าของเก่าเค้าไม่ดีพอ
เอ้าเร่เข้ามา อย่าช้าเดี๋ยวสาย
ถ้าหมดแล้วก็หมดไปไม่ขายต่อ
เธอคนดีของฉันอย่าปล่อยให้ฉันร้องเพลงรอ
มาซื้อหัวใจใส่ห่อกลับบ้านซะดีๆ
25 กุมภาพันธ์ 2547 11:23 น.
ท้องฟ้า
อย่ามัวรักษาน้ำใจกัน
ถ้าเธอไม่รักฉันก็ขอให้บอกกันในวันนี้
ยิ่งนานฉันก็ยิ่งรักและหัวใจยิ่งเจ็บหนักเต็มที
กับท่าทางที่เธอมีฉันไม่รู้เธอคิดอะไร
เรียบๆ เงียบเชียบ เย็นชา
แต่บางทีก็แอบสบตาจนหัวใจวุ่นว้า หวามไหว
เธอรักหรือไม่รักมันทำให้ฉันคิดหนักจนไม่เป็นอันทำอะไร
บอกมาหน่อยได้ไหมว่าหัวใจเธอมีหรือไม่มีฉันเลย
23 กุมภาพันธ์ 2547 21:34 น.
ท้องฟ้า
ฉันผิดตรงไหน
ที่เกิดมาพร้อมเงินทองมากมายของพ่อแม่
ผิดตรงไหนที่บ้านฉันใหญ่กว่าคนที่ฉันแคร์
ผิดตรงไหนที่นอนห้องแอร์และมีชีวิตอย่างสุขสบาย
ในขณะที่เธอยากจนมาตลอด
ในขณะที่เธออยู่ในอ้อมกอดของบ้านฝาไม้
ในขณะที่เธอนอนมุ้งและมีชีวิตที่ยากยุ่งมากมาย
ฉันผิดตรงไหน ฉันผิดอะไร ที่เราต่างกัน
ในเมื่อต่างไม่มีใครเลือกเกิดได้
อย่าเอาฐานะที่ต่างออกไปมาปิดกั้นหัวใจอย่างนั้น
นอกเสียจากว่าเธอเพียงหาข้ออ้างว่าเธอไม่รักกัน
ก็บอกมาเถอะ บอกฉัน ว่าหัวใจเธอปิดกั้นสำหรับเรา
นิยามกลอน
เธอเคยบอกไว้คนเรารักกันแต่มันก็ต้องกินข้าว เธอคงไม่รู้จักพลังแห่งรักพลังที่จะทำทุกอย่างเพื่อคนที่รัก เพื่อมีความสุขกับคนที่รัก เธอคงไม่รู้จักพลังของสิ่งที่เรียกว่ารัก สิ่งที่ฉันสงสัยว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ฉันได้รับจากเธอ
23 กุมภาพันธ์ 2547 20:44 น.
ท้องฟ้า
เจ็บแล้ว...เข็ดแล้ว...ความรัก
เจ็บหนัก...เกินรักษาได้
มีไหมสักคน...เข้าใจ
โยนความรักมาให้..แล้วไม่เปลี่ยนใจเก็บคืน
หมดแล้ว...หมดรัก...หมดหวัง
ใจพัง...ขี้เกียจมานั่งพักฟื้น
พอทีสำหรับหัวใจที่ไม่เคยมีจุดยืน
จะรักทำไมคนอื่น...รักตัวเองก็คงพอ
6 มกราคม 2547 16:33 น.
ท้องฟ้า
สายลมพัดหวิวที่ปลิวผ่าน
เหมือนหมอกม่านของความห่วงหาที่ลาหาย
ไอแดดแผดร้อนที่ผ่อนคลาย
เหมือนลมหายใจของคนเคยใกล้ที่ไกลกัน
สายรุ้งสีจางไปที่ปลายฟ้า
เหมือนต่อแต่นี้ที่แววตาเธอไม่มีฉัน
ฟ้ามืดมิดที่ปกปิดแสงดวงจันทร์
เหมือนความรักจากใจฉันที่ถูกปิดกั้นจากใครบางคน
หน้าส่วนตัว
556
