25 เมษายน 2545 11:16 น.
ท้องฟ้า
กับความคิดถึงของเธอ
ฉันจะได้เจอบ้างไหม
อยากจะสัมผัสซักครั้งกับความรู้สึกของเธอในใจ
แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะเปิดใจให้ฉันซักที
มองดูเธอเย็นชา
ไม่ยอมแสดงอะไรออกมาในวันนี้
ปากเธอพูดว่ารักแต่การแสดงไม่ใยดี
ฉันเชื่อได้ไหมว่าวันนี้เรารักกัน
24 เมษายน 2545 15:36 น.
ท้องฟ้า
เธอลืมไปรึเปล่า?
ว่ามาใครรอฟังข่าวอยู่ทางนี้
เห็นเงียบหายไปเลยชักใจไม่ค่อยดี
วุ่นวนอยู่อย่างนี้ เธอสบายดีหรืออย่างไร
โทรมาเล่าให้ฟังบ้าง
ถ้าคนที่เธออยู่ข้างๆทำให้หวั่นไหว
อย่าปล่อยให้รอโดยไม่เคยรับรู้อะไร
มีสุข ทุกข์ใจ เป็นอย่างไรก็บอกกัน
เห็นเธอเงียบหายไปเลย
ก็แค่เป็นห่วงเธอเหมือนเคยตามประสาของฉัน
และไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการได้รู้ว่าเธอคิดถึงกัน
ทางก็ไกลอยู่อย่างนั้น มันไหวมันหวั่น กลัวเธอลืม
24 เมษายน 2545 15:21 น.
ท้องฟ้า
ลำพังตัวเองยังเอาไม่ไหว
อย่าอาสามาดามใจให้กับฉัน
ขนาดตัวเธอยังนั่งซึม อึมครึมทั้งวัน
ยังอุตส่าห์มีน้ำใจให้กันก็ซึ้งดี
แต่ถ้าเธอเข้ามาเพราะสงสาร
เข้าใจฉันที่ร้าวรานในวันนี้
ก็จากไปให้พ้นเถอะคนดี
ไม่อยากเจ็บอีกที เพราะคนหวังดีอย่างคุณ
24 เมษายน 2545 14:09 น.
ท้องฟ้า
ดึกดื่น คืนดาว
ฉันนั่งหนาวอยู่ริมหน้าต่าง
มองออกไปเห็นประกายดาวเริ่มจาง
นี่คงใกล้จะฟ้าสางสู่อีกวัน
ค่ำคืน หนาวเหน็บ
ฉันแกล้งเก็บหยดน้ำตาใส่ฟ้าผืนนั้น
ระบายจากใจ ผ่านสายตา ไปสู่ฟ้าที่เงียบงัน
เผื่อระยะทางจะดูสั้นเมื่อมองผ่านม่านน้ำตา
แต่ไม่ได้ใกล้ลงเลย
ระยะทางที่ความชาเฉยพาเธอไกลไปอีกฟ้า
คืนที่เธอหลับไหล ฉันจึงไม่อาจหลับตา
คิดถึงคนไกล-วุ่นว้า จนไม่อาจข่มตาได้ลง
23 เมษายน 2545 18:00 น.
ท้องฟ้า
ยอมรับเถอะนะว่าเราต่างแพ้
ต่างคนต่างอ่อนแอ ต่างหวั่นไหว
เวลาไม่นานกับการห่างไกล
บัดนี้ได้ทำให้รักจืดจาง
ยอมรับเถอะนะว่าเราต่างท้อ
กับการคอยรอบนความห่าง
กับปัญหามากมายเพราะไกลทาง
เราควรเปลี่ยนคนเคียงข้างได้เสียที
ใครสักคนที่ใจค้นเจอ
ที่จะแทนที่ฉันและเธอในวันนี้
ให้เค้าเติมเต็มความห่างหายที่ใจต่างมี
ส่วนเราวันนี้อยากขอจบอย่างเข้าใจ
หน้าส่วนตัว
615
